Dreamer

•Aster•

Het belletje van Ollie's rinkelt als ik de deur voor de twee meisjes open houdt om naar binnen toe te gaan. De oude vertrouwde geur van die heerlijke driedubbele hamburger met extra veel cheddar zorgt voor een sliertje kwijl dat uit mijn mond druipt.

'Ik wil een tafel bij het raam!' Zegt Daisy als eerste. Ik heb geen zin en puf om te protesteren.

'Ja zoeken jullie twee maar een tafel uit.' Glimlach ik tegen de twee meisjes.

Iris' ogen beginnen lichtjes te schitteren van opwinding. Ik snap het ook wel. Als je iederen dag chique de friemel eten op je bord hebt liggen, kan een hamburgerzaak echt wonderen doen. Vooral Ollie's.

Bij het zien van die heerlijke XXL biefstukburgers met extra veel kaas en saus, dan smelt je gewoon. Je moet die goddelijkheid kunnen voelen, kunnen proeven. Je leven is niet compleet zonder dat je die hamburgers een keer naar binnen hebt gewerkt.

Ik dwaal af.

Iris en Daisy hebben inmiddels vredig een plekje bij het raam uitgekozen. Daar kan ik wel mee leven. Met een plof zet ik mezelf op de derde stoel neer en ik zet mijn tas op de grond. De meisjes zijn alweer met de menukaart in de weer.

'Oké Daisy, weet jij welke hamburgers lekker zijn?' Vraagt Iris geïnteresseerd als ze de menukaart in handen heeft.

'O ja hoor! Ze zijn allemaal erg lekker, maar nummer 47 is echt niet te eten.' Ze maakt een kotsend gebaar richting de kaart. 'Ik bedoel, wie doet er nu weer banaan, jalapeño's en kip op een hamburger?'

O ja, nummer 47 ken ik. Ik was erbij toen een vrouw bijna het hele restaurant sloopte toen ze opzoek was naar een emmer om in te kotsen. Het was zo grappig. Iemand heeft het gefilmd en het is viral gegaan.

'Hallo, weten jullie al wat jullie willen?' Zegt een bekende stem.

Ik draai mijn hoofd om en zie dat Oliver ons met een oprechte glimlach aankijkt. Zelf kijk ik wat verrast terug.

'Hey Oliver! Sinds wanneer werk jij hier?' Vraag ik verrast. Hij klemt zijn dienblad tussen zijn arm.

'Dit is een soort van familiebedrijf. Daarom draag ik ook de erfelijke naam Oliver met me mee.' Legt hij simpel uit. 'Hoe gaat het met je?'

'O ja wel goed! Alleen Logan is de laatste tijd erg raar aan het doen. Niet dat die jongen dat al was, maar nu doet hij wel erg raar.' Zucht ik. 'Hoe gaat het nu met jou?'

'Wel goed. Ik ben alleen een beetje bang dat mensen het mij af gaan rekenen dat ik jouw kant op ben getrokken toen je bijna bezeten was.' Zegt hij schuldbewust. Ik trek vragend een wenkbrouw op.

'O ja? Dat kan ik me niet eens meer herinneren.' Ik ga staan en sla mijn armen om hem geen. 'Geen zorgen. Ik zorg er wel voor dat er niks met je gebeurd.'

'Dankje Sterretje.' Hij klopt me een paar keer op de rug. Ik laat hem los. 'Maar wil je nu nog iets bestellen?'

'O ja, sorry. Voor mij een nummer 14, voor Daisy een nummer 29 en voor Iris-' ik kijk haar even aan.

'Een nummer 40.' Zegt ze met haar liefste glimlach. Het ziet er aandoenlijk uit.

'En drie keer cola alsjeblieft.' Bestel ik er nog vlug bij.

'Klein, middelmatig, groot of XXL?' Vraagt hij terwijl hij alles op zijn papiertje krabbelt.

'XXL!' Roepen Iris en Daisy in koor. Ik zet mijn ellebogen op tafel en leg mijn hoofd grijnzend op mijn handen.

'Ja hoort het al.' Grijns ik.

Hij lacht even. 'Ja, ik hoor het. Komt eraan!'

Geduldig wachten we op onze burgers. Daisy en Iris zijn alweer aan het bekvechten en ik neurie ondertussen een liedje die hier in dit restaurant vaak genoeg op de piano wordt gespeeld. Er treden hier vaak genoeg enorm goede artiesten op. Ik heb hier ook een keer opgetreden, maar dat was omdat ik mijn geld was vergeten om mijn hamburger mee te betalen. Mensen vonden me geweldig. Dat zei de manager achteraf tenminste.

'Een nummer 14 voor jou-' Oliver zet me een bord voor met daarop het meest goddelijke eten wat ik ook heb gezien. 'Een nummer 29 voor jou en een nummer 40 voor jou.' Hij zet de borden nu ook voor Daisy en Iris. 'En drie XXL cola.'

'Ja!' Gillen Daisy en Iris enthousiast in koor als ze hun eten voorgeschoteld krijgen. Ze beginnen tegen elkaar aan te ratelen en op te scheppen dat ze de lekkerste hamburger hebben gekozen. Ik kan alleen maar lachen.

'O zie je dat stuk daar.' Zegt Oliver opeens.

Hij bloost en kijkt in de richting van een geweldig knappe jongen die met een laptop aan de tafel in de hoek zit. Hij is druk aan het typen en kijkt om de zoveel tijd even weg om te denken. Oliver kijkt vlug weg als hij merkt dat de jongen hem heeft betrapt. Ik grijns breed en neem een hap van mijn burger.

'Ga erop af zou ik zeggen. Jij doet de rondes vandaag toch?' Het is eerder een constatering dan een vraag. Hij wil zijn mond openen en protesteren, maar ik druk mijn vinger tegen zijn lippen. 'En geen gemaar. Ga en neem zijn bestelling op. Schrijf je mobiele nummer op een servetje en het komt helemaal goed, dat beloof ik.'

'Maar wat nou als-'

'Anders ga ik naar hem toe en geloof me, dan pakt het al helemaal niet uit zoals jij dat hoogstwaarschijnlijk zou willen.' Waarschuw ik hem met een grijns. Ik neem nog een hap en kreun uit pure liefde voor de burger. 'O wat goddelijk. Wat sta je hier nu nog?'

'O ja, bestelling opnemen.' Mompelt hij afwezig.

Ik bekijk met zowel een bemoedigende glimlach als een vette grijns het absoluut vermakende stukje soap. Hoewel Oliver probeert om er nog zelfverzekerd bij te staan, lijkt hij op dit moment meer op een schattige rode tomaat. Hij loopt naar de bar en haalt daar een koffie uit het koffiezetapparaat. Zoals ik hem heb gezegd krabbelt hij nerveus zijn mobiele nummer onder op het servetje waar hij het lepeltje in wikkelt. Als hij het kopje heeft afgeleverd komt hij weer naar ons.

'Wat een stress.' Mompelt hij gespannen. Hij springt onrustig van zijn ene op zijn ander voet.

Ik kijk vermaakt toe hoe de jongen het servetje open rolt en verbaasd naar het mobiele nummer kijkt. Olivers hoofd is inmiddels rood van schaamte en hij durft niet te kijken. En ik, ik zit hier op een hamburger te kauwen en te proberen om niet in lachen uit te barsten.

'O mijn god.' Piep ik uiteindelijk opgewonden. 'Hij bloost. Hij bloost!' Ik geef Oliver een por in zijn zij.

'Aster dat is niet grappig.' Poept hij beschaamd.

'Het is geen grap! Draai je dan om! Draai je om!' Hij draait zich voorzichtig om.

Precies op dat moment schiet er een pijnscheut door mijn hoofd. Ik kreun en klem mijn beide handen vast tegen mijn hoofd. Tot mijn verbazing zie ik dat Daisy er ook last van heeft. Zij geeft een klein gilletje.

'Sterretje, help.' Piept ze.

Mijn beeld wordt wazig. Het enige wat ik nog duidelijk kan zien is Daisy met haar felblauwe ogen en haar stuiptrekkingen, waar ik ongetwijfeld ook last van heb.

Ik voel de tocht uit het deurgat van het café komen. Ik draai me om en zie een wazig beeld van een heleboel heksen die het café in stappen. Voorop loopt Eldora, met de meest sinistere grijns die ik ook van mijn leven heb gezien.

'Dames en heren, wolven en heksen. Heet de hervormers van de heksenrevolutie en de Luna's van de Luna Sisters pack hartelijk welkom! Weldra zal de wolvenwereld in onze handen liggen en zullen de heksen de macht grijpen over de hele wereld! Het einde is nabij...'

A/N

Het spijt me voor deze tergend langzame update! Ik zal dit boek ook snel af gaan schrijven aangezien het niet echt een echt plot heeft (dat probeer ik er wel van te maken) en omdat ik er gewoon absoluut geen inspiratie en zin meer in heb.

Hoop voor jullie begrip!

XPageotte