Dreamer

•Aster•

Ik wilde mijn nieuwe pack ergens dichtbij het heksendorp gaan vestigen. Niet al te dichtbij, want dat zouden ze niet goed gaan keuren, maar dichtbij genoeg. Zo zouden ze dus bij ons op bezoek kunnen komen. En dat mag zeker. Zo vaak ze ook willen. Ze hebben mij immers veel geleerd en mij in vertrouwen genomen en dat waardeer ik heel erg.

Daisy en ik zijn inmiddels al bijna aangekomen op de plek waar ik het wil vestigen. Ik ben inmiddels terug getransformeerd en aan het kijken naar plekken waar niet al te veel bomen staan zodat we minder hoeven te kappen. Uiteindelijk kwamen we uit bij een open plek met een klein meertje. Deze plek zou perfect zijn voor het nieuwe pack. Ik grijnsde.

'Dit is perfect, Bloempje! Wat denk jij?' Vroeg ik grijnzend.

'Hetzelfde. Hoe gaan we trouwens de huizen bouwen en de packbewoners onderdak geven?' Vroeg ze fronsend.

'Simpel, we laten ze hun eigen huizen bouwen. En ons packhuis natuurlijk, al zal die niet al te groot worden. We hebben ze toch in onze macht.'

'Strak plan.'

Daisy liep naar het water en ging aan de waterrand zitten. Ik keek een beetje in het rond op de open plek. Het is wel een enorm open vekd als ik er zo over nadenk. We moeten een paar bomen en wat planten uit het bos halen en in het pack weer in de grond zetten. Zo wordt het pack toch wat meer beschut.

Niet veel later kwamen de bewoners van het Universal Wolfspack terug naar ons. Althans, degenen die wij in onze macht hadden. En dat waren er veel. Heel veel. Er was helemaal niemand gesneuveld tijdens het gevecht. Wel gewond. De man die Daisy de leiding had gegeven kwam naar voren.

'Het is ons gelukt om veel slachtoffers te maken, meesteres. Waarmee kunnen we u nu van dienst zijn?' Vroeg hij beleefd.

'Ik wil weten hoe je heet.' Beval ik.

'Mijn naam is Valtor, meesteres.'

'Goed. Valtor, zorg dat de mensen aan het werk gaan. Jullie hebben vanaf nu oneindig veel energie, de snelheid van de gemiddelde slechtvalk en de kracht van de oude titanen. Jullie bouwen ons packhuis en jullie eigen woonhuizen. We zullen dit pack groot en sterk maken. Samen zullen wij heersen!'

Iedereen begon te joelen en te juichen. Daarna spoorde Valtor ze aan om bomen te kappen en er hout van te zagen. Sommigen hadden namelijk gereedschap bij zich. Ik grijnsde tevreden en liep naar Daisy, die vanaf de waterkant glimlachend toe had zitten kijken.

'Dat zei je goed, Sterretje. Hoe gaat het pack eigenlijk heten?' Vroeg ze.

'Geen idee eigenlijk. Goede vraag.' Fronste ik. Ik dacht diep na.

'Wat dacht je van: The Mellark Wolfspack?' Vroeg Daisy.

'Nee, doe dan liever The Luna Sisterspack. Vernoemd naar de twee geweldigste zusjes in de wereld.' Daisy gaf me een strakke knuffel.

Binnen een paar uur waren mensen hier volop aan het bouwen en aan het zagen. Ze waren al verbazingwekkend ver. Het packhuis was bijna klaar en de huizen van de bewoners net zo. Ik liep af en toe langs om te kijken hoe het ging. En ik was meer dan alleen tevreden. Dit was een droom die uitkwam voor mij.

Daisy was mee gaan helpen met de andere kinderen. Die waren inmiddels klaar met het bouwen van een speeltuin. Het was geen grote speeltuin, maar ik bewonderde het werk van de kleine kinderen.

Daisy vond het al helemaal geweldig. Ze was de hele tijd enthausiast en gelukkig. Zo gelukkig had ik haar volgens mij nog nooit gezien. Ik was blij dat ik haar eindelijk kon trakteren op geluk en een lachende glimlach. Ze heeft het verdiend. Meer dan verdiend.

'Uw packhuis is klaar, meesteres.'

Valtor kwam met een klembordje naar mij toe lopen waar hij de afgevinkte taak liet zien. Ik glimlachte en bekeek alle andere taken ook. Het bouwen van de huizen, het in de grond zetten van nieuwe planten, het bouwen van activiteiten en nog een paar meer dingetjes.

'De vrouwen moeten zorgen voor wol en andere materialen waar ze dekens en bedden van kunnen maken. Zet dat er dus ook maar tussen.' Zei ik bedenkelijk. 'Je bent een goede hulp, Valtor. Ik waardeer het.'

Ik gaf hem een tevreden schouderklop. Hij keek erg trots voor zich uit, schreef de extra taak op en maakte een "aye aye kapitein" gebaar.

'Dankuwel, meesteres.' Glimlachte hij trots.

'Vanaf nu ben ik jullie Luna.spreek me dus aan met Luna. Ook mijn zusje Daisy spreken jullie zo aan.' Glimlachte ik.

'Natuurlijk, Luna.'

Hij draaide zich om en liep het dorp in. Ik keek hem tevreden na. Hij deed zijn werk inderdaad erg goed.

Daisy kwam ook aantrippelen. Ze keek vrolijk om zich heen en omhelsde mij stevig. Ik lachte en omhelsde haar terug.

'Dit wordt zo'n mooi pack!' Gilde ze bijna. 'En helemaal van ons!'

'Helemaal van ons, Bloempje.' Glimlachte ik. 'Kom mee, dan gaan we het packhuis inrichten.'

De tijd verstreek. Het was inmiddels al tegen etenstijd. Het packhuis was al voor een deel goed ingericht door een paar vrouwen en meisjes van het pack. Ze voorzagen het packhuis van wol, katoen en andere zachte materialen die ze vervolgens verwerkten in matrassen, kussen en dekbedden. Een paar mannen hadden banken en bedden in elkaar gezaagd met het hout dat ze hadden verzameld. Ze hebben zuinig aan gedaan met het hout. Er is nog relatief eeinig hout uit het bos weg als je bedenkt dat we een heel pack op hebben gebouwd.

'Ik heb honger, Sterretje.' Zeurde Daisy.

'Dat weet ik, Bloempje. Veel te eten hebben we alleen niet. We zullen het vanavond moeten doen met een beetje kippenvlees en een paar wortels.' Riep ik vanuit de keuken.

De keuken was nog lang niet af. Er was nog geen gas, dus we konden alleen een vuurtje gebruiken om ons eten op te koken. Morgen zouden een paar mannen naar de mijn hier dicht in de buurt om metaal en andere stoffen te hakken, zoals kolen. De vrouwen zouden bezig gaan met het maken van aardewerken spullen zoals pannen en ons keukenblad. Ook zouden er kastjes worden getimmerd, maar voor nu is het goed. Iedereen is voorzien van alle basisbenodigdheden en is tevreden.

'Hier, Bloempje.' Ik rijkte haar een bordje met eten aan. Ze at het gulzig op. Ik had zelf weinig trek.

'Hoef jij niks, Sterretje?' Vroeg ze.

'Nee hoor. Eet maar. Ik heb niet zo'n honger. Ik heb eerder energie nodig.' Glimlachte ik. 'Dus ik ga naar boven. Slaap lekker, Bloempje.'

'Slaap lekker!'

A/N
Omdat ik zo aardig ben. Hier nog een hoofdstukje!❤