Dreamer

•Aster•

Misschien was ik wel een beetje hard geweest tegen Logan, maar hij verdiende het helemaal! Wat denkt hij wel niet?! Meisjes gaan oppakken omdat ze mij iets aandoen waarvan hij dondersgoed weet dat hij dat zelf ook heeft gedaan? Je kunt me bijna niet bozer krijgen! Maar goed.

Ik ben samen met Willow teruggelopen naar mijn huis. Geen idee of dat van de packdokters al mag, maar dat boeit me nu helemaal niks. Ik wilde op dit moment gewoon naar huis.

Daisy kwam al vrolijk op mij af huppelen en sprong me bijna omver. Ze klemde haar armen stevig om mij heen. Ik drukte haar grinnikend tegen mij aan. Willow maakte achter mij allemaal "aww" geluidjes.

'Ik ben NIET schattig!' Waarschuwde Daisy haar.

'Nee nee, dat weet ik.' Grinnikte Willow. 'Dit ziet er alleen scha-'

'Waag het niet!'

'Oké, oké.'

Toen wendde Daisy zich weer tot mij. Ze sprong uit mijn armen en ging enthausiast staan springen. Het hele huis bewoog zowat, zo hard sprong ze.

'Mama is weg. Zullen we een taart gaan maken?' Vroeg ze hoopvol.

'Natuurlijk, Bloempje. Willow, help jij ook mee?' Vroeg ik glimlachend.

'Altijd.'

Daisy sprintte naar de keuken, klom op het aanrecht en begon door de kasten te snuffelen. Willow keek met haar mee en ik maakte een boodschappenlijstje.

'Oké. We hebben nog aardbeien, bloem, boter, fondant en roze versiercrème nodig.' Somde Daisy op.

'Jeminee, wat voor taart moet dat gaan worden dan?' Grinnikte ik.

'Een aardbeientaart! Dat hoor je toch?' Grijnsde Daisy.

'Als jij het zegt, maar voor mij klinkt dit eerder als een grote bruidstaart.'

'Die van jouw en Logan dan zeker. Ik maak hem met alle liefde hoor.' Grijnsde Willow. Ik keek haar ongeamuseerd aan.

'Nee dankje.'

Ik schreef alle ingrediënten op, pakte wat geld en liep samen met Daisy naar de supermarkt. En dat zegt eigenlijk al genoeg. Met Daisy naar de supermarkt is erg riskant zullen we maar zeggen.

'Neehee, niet die aardbeien. Deze.' Zeurde Daisy.

'Daisy, deze aardbeien smaken precies hetzelfde en zijn goedkoper.' Zuchtte ik.

'Ja maar- oké best.' Ze slingerde het pakje aardbeien dat ze vast had terug. Daarna sprong ze weer in de kar en deed ze alsof ze de kapitein van een schip was.

'Links, rechts, rechts- o nee, toch rechtdoor.' Grijnsde ze. Ik rolde met mijn ogen en maakte zo'n scherpe bocht met de kar dat Daisy er bijna uit viel. Ze wierp me een dodelijke blik toe. Ik grijnsde.

'Hier!' Gilde ze bijna.

'Rustig, Bloempje. Ik zie het zelf ook wel.' Zei ik serieus.

'Dat weet ik nog niet hoor. Liefde maakt blind, weet je.' Grijnsde ze. Ik slaakte een enorme zucht, rolde met mijn ogen en pakte een willekeurig pak bloem die ik vervolgens de kar in smeet.

'Dat bedoel ik. Dit is maïzena, idioot.' Ze wisselde het pak maïzena vlug om met een pak bloem.

'Waarom heb ik jou ook alweer meegenomen om naar de supermarkt te gaan?' Vroeg ik bedenkelijk.

'Nou nou nou. Ik ben anders wel een hele goede kapitein hoor.' Grijnsde ze. 'En wees blij, anders hadden we maïzena in de taart gehad.'

'Nee, als jij die opmerking niet had gemaakt had ik gewoon bloem gepakt.'

'Nietes.'

'Welles.'

'Nietes.'

'Welles.'

'Nietes.'

'Oké, laten we hier maar even mee ophouden.' Grinnikte ik.

'Goed plan, maar ik win!'

'Jij wint.'

We scheurden met het winkelkarretje door alle schappen en gooiden alles erin wat we nodig hadden. Ondertussen begon Daisy een verhaal uit haar duim te zuigen over alles wat wel en niet leuk was, begon ze weer emt het bekritiseren van de pakken die ik in het winkelwagentje stouwde en was ze bezig met het spelen van de kapitein over het winkelkarretje. En nou moet gezegd, ze is misschien niet de beste winkelpartner, maar zeker de gezelligste. Zo beleef ik nog eens wat naast het dagdromen.

We rekenden af en duwde het karretje weer terug. Ze sprong er nog net optijd uit, anders had ze nu vast gezeten tussen de karretjes. Ze wierp me een dodelijke blik toe en ik gooide grijnzend de tas over mijn schouder.

Willow had thuis alles al klaar gezet. Zowel het keukengerei als de benodigde ingrediënten. Samen begonnen we direct aan het beslag. Daisy gooide alles bij elkaar, ik klopte alles samen en Willow begon alvast met het bedenken van een taartontwerp. Alles ging goed, totdat Daisy besloot dat het wel leuk was om mij met eieren te gaan bekogelen. Ik draaide me langzaam om.

'Moest dat?' Vroeg ik fronsend.

'Jazeker. Willow, doe jij ook even mee? We hebben eieren zat en Sterretje is ons doelwit.' Grijnsde Daisy.

'Zeker.' Grijnsde Willow.

Ik draaide mij vlug om. Ik voelde alle druiperige prut al van mijn lichaam af glijden. En het stonk! Ik ging wel rustig verder met het kloppen van het beslag. Toen opeens drukten Willow en Daisy allebei 1 ei kapot op mijn beide wangen.

'Ah! Gadverdamme!' Gilde ik. Ik zette de kom op het aanrecht en probeerde de gore drab van mijn gezicht af te vegen. Daarna pakte ik ook een doos met eieren en bekogelde Willow en Daisy. Ze gilden het uit. Maar nee, Aster zou nog een stapje verder gaan. Ik pakte een handvol bloem en gooide het op Daisy. Ik kon heg wel uitgillen van het lachen. Je zou haar gezicht eens moeten zien.

'Maarre, ik denk dat mama hier niet erg blij van wordt. Zullen we maar gewoon verder gaan?' Opperde ik toen.

'Goed plan.' Grimaste Daisy.

Ik verdronk weer even in mijn gedachtes. Gedachtes over van alles. Het ontwerp van de taart, mam en pap, Logan, Willow, Daisy in de supermarkt en nog veel meer andere dingen. Het is fijn om even tussen de realiteit uit te knijpen. Ik moest het dagdromen alleen wel wat af gaan leren. Ik had nu inmiddels niet echt meer een reden om te gaan dagdromen. Daarom stopte ik en bekeek ik wat Willow ervan had gemaakt. Ze had nu een spuitzak met roze crème vast en was wat op de taart aan het prutsen.

'Aster+Logan? Serieus?! Nee! Alsjeblieft niet!' Smeekte ik Willow. Ze grijnsde en ging gewoon verder. Ik sloeg mezelf hard op mijn voorhoofd.

'Goed bezig, Williewo!' Grijnsde Daisy.

'Waag het niet om haar aan te moedigen, Bloempje! Anders slaap je vannacht buiten.' Dreigde ik. Ze grijnsde.

'Moet ik me nu bedreigd gaan voelen ofzo?' Vroeg ze grijnzend.

'Eigenlijk wel, maar ik weet nu al dat dit jou niet zo veel kan schelen. Ik snap überhaupt niet waarom ik het nog probeer.' Zuchtte ik.

'Ik ook niet, nou hup hup. Ik heb zin in taart!' Gilde ze bijna.

O o o. Ze was en bleef, onverbeterlijk.