Dreamer

•Aster•

Ik weet niet of ik er goed aan heb gedaan om Logan te accepteren als mate, maar dat zien we later nog wel een keer. Ik kan hem altijd nog vermoorden als hij te erg wordt. Nee oké, dat was een grapje. Ik zou nooit iemand willen vermoorden.

Ik zit inmiddels in de les en ben aan het dagdromen. Willow is gelukkig ook weer op school. Zij vond het ook superleuk dat Oliver nu bij ons vriendenclubje hoorde. We praatten de hele tijd met elkaar en maakten grapjes over van alles en nog wat.

Logan was gelukkig ook al iets meer tevreden met Oliver. Niet heel veel, maar het ging de goede kant op. Alle kleine stapjes helpen zullen we maar zeggen.

'Deze les is te saai.' Gaapte Willow. 'Zullen we iets leuks gaan doen ofzo?'

'Mij best. Wat stel je voor, Williewo?' Vroeg ik.

'Doen, durven of de waarheid.' Grijnsde ze.

'Mij best.' Zeiden Oliver en ik in koor. We grinnikten. Willow begon.

'Doen, durven of de waarheid aan Oliver.'

'Waarheid.'

'Wat was het meest awkard moment in je leven?' Hij dacht even na.

'Die keer dat ik dronken in de lokale nieuwsuitzending had gezegd dat mijn vader koeien in zijn appelboomgaard had verstopt. Ik was het lachertje van de week.' Mopperde hij. Willow en ik deden ons best om zo zachtjes mogelijk te lachen. 'Wat? Ik vond het minder grappig hoor.'

'Dat snap ik. Jij bent.' Grijnsde Willow.

'Doen, durven of de waarheid aan Aster.' Zei Oliver.

'Doen.'

'Mindlink Logan dat hij een klootzak is.' Grijnsde Oliver. Ik rolde met mijn ogen.

Je bent een klootzak. Sorry, dat moest ik zeggen van Oliver. Mindlinkte ik.

Ik vermoord hem! Mindlinkte hij me terug.

Ik keek vlug naar hem om. Hij zag er boos uit. Echt boos. Hij was sneller begonnen met ademen en zijn gezicht liep rood aan. Ik keek streng naar Oliver. Hij had de schuld al in zijn ogen staan.

Nee, alsjeblieft. Wordt weer een beetje rustig. Mindlinkte ik vlug.

'Aster. Geen mindlink onder de les.' Zei de lerares streng.

'Niemand verteld de toekomstige Luna wat zij moet doen.' Sneerde Logan terug. De lerares kromp ineen.

Dankje. Kom anders even naar buiten. Dan praten we daar wel. Mindlinkte ik.

Ik stond op en liep naar buiten. Logan volgde. Hij was duidelijk nog boos. Hij had zijn kaken op elkaar geklemd en zijn gezicht was nog lichtjes rood. Ik sloeg snel mijn armen om hem heen. Iets wat hem duidelijk kalmeerde.

'Doe hem alsjeblieft niks. We waren doen, durven of de waarheid aan het spelen. Het was mijn eigen schuld.' Verontschuldigde ik me.

'Best. Maar ik blijf hem in de gaten houden.' Zuchtte hij.

'Ga je gang.'

Ik drukte nog snel een kusje op zijn wang en liep het lokaal weer in. Ik ging vlug weer naast Willow zitten.

'Misschien kunnen we dit potje beter stop zetten.' Stelde ik voor.

'Goed plan.' Mompelde Oliver. 'Hebben jullie zo ook handvaardigheid? Aster en ik zijn al begonnen aan een groot project.'

'Ja!' Grinnikten we allebei.

Toen ging de bel. Wat was ik blij om dat ding te horen. Ik wilde geen seconde langer in deze les blijven. Ik pakte mijn tas en racete het lokaal uit. Pauze!

Ik ging samen met Willow en Oliver bij de kluisjes staan. Willow en Oliver konden het echt enorm goed met elkaar vinden. Ze lachten en praatten de hele tijd. Alsof ze elkaar al jaren kenden. Ik kon altijd alleen maar grinnikend toekijken en luisteren naar de allergekste ideeën die bij hen naar boven kwamen.

Opeens werd ik van achteren ruw vast gepakt. Ik keek om en zag Renay staan. Wat moest zij nu weer? Ze sleepte me mee naar buiten. Daar gooide ze me hardhandig op de grond neer. Ik belandde vol met mijn gezicht op de harde, stenen grond. Renay, Maud en Erica stonden emotieloos toe te kijken.

'Je.wijst.hem.af!' Sneerde Renay.

'Dan ben je net een dag te laat. Ik heb hem gisteren geaccepteerd.' Glimlachte ik. Ik ontving een klap.

'Ik zeg het nog 1 keer. Misschien wordt het je dan wel duidelijk. Wijs hem af!' Gilde ze.

'Nee.'

Net voordat ze me op kon pakken en me weg kon smijten rolde ik weg. Ik was niet van plan om haar een klap te verkopen, maar ik had ook geen zin om tegen een boom of grond of wat dan ook te belanden. Maar helaas.

Ik had er niet bij nagedacht dat Erica en Maud aan de andere kant van mij stonden. Ze pakten me vast en hielden me in een houdgreep. Renay kwam grijnzend boven mij staan.

'Vluchten is zinloos. Geef het nou maar op en wijs hem af.' Grijnsde ze.

'Nooit.'

Ze sleepte me ruw over de stenen heen en smeet me tegen de dichtstbijzijnde boom aan. Ik kreeg nog een fikse klap tegen mijn achterhoofd. Toen ging de deur open. Willow, Oliver, Logan, Wesley en Lloyd kwamen gehaast naar buiten toe rennen. Willow slaakte een kreetje toen ze mij zo tegen de boom aan gedrukt zag zitten.

'O god, Sterretje!' Riep ze paniekerig.

'Hmm.' Mompelde ik nog. Mijn beeld werd een beetje zwart vlekkerig, maar nog niet zo erg.

Willow stormde op mij af en begon paniekerig mijn hoofd te scannen. Wesley en Lloyd rekenden af met de meiden. Ook Oliver en Logan kwamen op mij af gestormd.

'Sterretje! Nee nee NEE!' Schreeuwde Logan gefrustreerd.

'Het komt wel goed. Gewoon een beetje duizelig.' Mompelde ik.

'Dat geloof ik graag, maar toch ga je naar de packdokter. En met Renay wordt afgerekenend.' Siste hij.

'Oké.'

Na een paar minuten kwamen er een paar packdokters aan lopen. Ze tilden mij op en brachten mij naar het packziekenhuis.

Ik hoopte gewoon vurig dat dit op een dag op zou houden. Ik was het zat om gebroken en verwond thuis te komen. Ik zou iets gaan doen wat ik nooit zou doen. Wraak nemen.