Dreamer

•Logan•

Alsnog houd ik die Oliver scherp in de gaten. Als hij mijn mate van mij afpakt heeft hij echt een probleem. Een groot probleem. Maar goed, als Aster het wil dan pas ik mij daar maar aan aan. Ze is tenslotte wel mijn mate. Correctie: mijn lieve aardige knappe en dromerige mate.

We zijn met z'n allen bij de kluisjes gaan staan om daar pauze te vieren, zoals gebruikelijk. Aster pakt haar telefoon erbij en scrollt wat door haar instagram. Oliver had haar zelfs al toegevoegd op haar instagram. Ik grom een keer kort. Ze kijkt geïrriteerd op.

'Wat nu weer? Vind je het weer niet kunnen dat ik hem op mijn insta accepteer?' Zuchtte ze. 'Laat het toch los.'

'Dat kan ik niet.' Gromde ik.

'Je probeert het maar.'

Ze ging rustig weer verder met scrollen en legde daarna haar telefoon weer weg. Ze keek dromerig voor zich uit door het raam. Haar prachtige diamantblauwe ogen absorbeerden het licht bijna. Ze gaven bijna licht. Ik verdronk voor ze zoveelste keer in haar ogen.

'Bevalt het?' Vroeg ze opeens glimlachend.

'Wat?' Vroeg ik.

'Naar mij staren. Bevalt het?'

'Zeker.' Grijnsde ik. 

Ze glimlachte en draaide zich om. Nu keek ik recht in haar ogen. Ze keek me weer net zo schattig aan als de vorige keer. Mijn wolf werd helemaal gek.

'Alsjeblieft stop. Mijn wolf wordt helemaal gek.' Gromde ik terwijl ik een hand door mijn haar haalde. Ze keek grijnzend weer uit het raam.

Ik heb het nog nooit gezien, maar als je erop let is ze echt bloedmooi. Ogen waar je in kunt verdrinken, het figuur van een model en zo'n schattig gezicht dat je moeilijk "nee" tegen haar kan zeggen als ze iets vraagt. Wat bezielde mij in vredesnaam om haar elke dag tegen de muur aan te drukken en technisch gezien te martelen? Helaas ging toen die verdomde bel.

'Ik zie je zo oké? Ik heb nu handvaardigheid.' Glimlachte ze.

'Oké, tot zo Sterretje.' Grijnsde ik terug. Ze stak grijnzend haar tong naar mij uit en liep weg.

'Je vindt haar echt leuk hè?' Pestte Wesley me.

'Ja man. Ze is echt fuckin knap! Hoe heb ik dat in vredesnaam nooit kunnen zien?' Vroeg ik gefrustreerd.

'Misschien omdat wij de gewoonte hadden om haar telkens als slachtoffer aan te wijzen en haar elke dag tegen de muur aan te drukken?'

'Mond houden.' Gromde ik.

We liepen zwijgend verder naar onze volgende les terwijl Lloyd naar zijn les ging. Natuurlijk ging ik niet in de les blijven. Ik ging kijken hoe het met Aster ging. Helaas zat er voor mij nog 1 obstakel in de weg: Renay.

Ze kwam grijnzend op mij aflopen en sloeg haar handtas over haar schouder. Ze knipperde flirterig met haar lange nepwimpers naar me. 

'Zullen we vanavond iets leuks gaan doen, knapperd?' Vroeg ze flirterig.

'Nee.' Gromde ik.

'Ah, toe nou. Het wordt vast leuk.' Probeerde ze.

'Nee. Ik wil niet en ik kan niet. Aster komt vanavond kennis maken met mijn ouders.' 

'Verspil je tijd niet aan haar. Ga liever iets leuks doen met mij.' Flirtte ze.

Ik gromde. No way dat ik vreemd zou gaan op mijn mate met haar. Ik begon langzaamaan haat voor haar op te bouwen. Ze irriteerde me mateloos nu ik er zo over nadacht.

'Nee en daarmee klaar hoor je? Wegwezen.' Gromde ik.

Ze liet een arrogant kreetje horen, draaide zich om en liep heupwiegend weg. Ik rolde met mijn ogen en liep het lokaal in. Ik gooide mijn tas weer op mijn vaste plek neer en ging zitten. Wesley kwam grijnzend naast mij zitten.

Na een tijdje begon het te vervelen dus besloot ik om Aster te gaan zoeken. Ik stond op en liep zonder iets te zeggen het lokaal uit. Ik grijnsde. Niemand durfde mij iets te zeggen, omdat ze bang zijn voor mijn vader, Alfa Castor. Daarom kan ik dus telkens op mijn eigen houtje overal naartoe.

Ik liep richting de handvaardigheid lokalen en speurde ze een voor een af met mijn ogen. Uiteindelijk zag ik haar samen met Oliver lachend in een van de laatste lokalen. Ze hadden een enorm kleiwerk gebouwd. Ze hadden een mens gemaakt met de ene helft met botten en de andere met vel en kleding. Het zag er indrukwekkend uit, maar het was voor mij niet indrukwekkend als ze het samen met een andere jongen maakte. Ik wetd pas echt boos toen Aster Oliver ging helpen met een oog te kleien en elkaar daarbij dus aanraakten.

Ik was zo boos dat ik niet eens merkte dat Asters ogen op mijn stonden gericht. Ze keek mij fronsend aan, stond op en liep het lokaal uit.

'Wat doe jij nu weer hier? Jij hebt toch ook les?' Vroeg ze fronsend.

'Ja, maar ik ging kijken hoe het met je ging en toen zag ik jou met Oliver samen gezellig een kleiwerk bouwen.' Gromde ik.

'Ja inderdaad, dat zag je. Het is alleen geen groot probleem. Wat denk je dat hij mij aan zou kunnen doen waar jij boos van zou kunnem worden?' Vroeg ze glimlachend.

'Een heleboel, maar oké. Je hebt wel gelijk. Ik laat je wel met rust, maar o wee als ik erachter kom dat jullie twee meer zijn dan alleen vrienden.' Waarschuwde ik haar serieus.

'Dat gaat niet gebeuren. Tot zo.'

Ze drukte vlug een kus op mijn wang en deed de deur achter zich dicht. Ik was verrast, maar niet in een slechte zin. Ik grijnsde zelfvoldaan en ging met een gerust hart weer terug naar mijn les.

Wesley keek mij grijnzend aan toen ik weer binnenkwam.

'Zo, jij ziet er zelfvoldaan uit. Wat heeft ze je nu weer aangedaan? Je vermoord met haar ogen?' Vroeg hij grijnzend.

'Nee, beter dan dat.' Grijnsde ik.

De rest van de les was saai. Of nog beter, de rest van de schooldag was saai. Ik had bijna geen lessen met Aster en als ik die wel had zat ze naast Oliver. Die gast begon me echt op mijn zenuwen te werken, maar oké. Zolang mijn mate gelukkig is, ben ik dat ook.