Romantik Komedi [TAMAMLANDI]

56 | TEHLİKE

Ilgın...

Biliyorum, bana öfkelisin belki de benden nefret ediyorsundur. O anı görecek kadar vaktim yoktu. Sana söylemem gerekenleri sözlere dökemediğimden yazıyorum.

Canının yandığını görmesem de biliyorum kızım. Benimde canım yanıyor, inan şu satırları okuduğunda olan seni göremeyeceğim için içim paramparça. Korktuğunu hatta birçok şeyden kaçtığını biliyorum. Kemal Keskin'e yakışmak için elinden geleni yaptığını da biliyorum. Görmeme gerek yok kızım, sen benim kızımsın. Bana kızıyorsundur, sana yeteri kadar sevgi göstermediğim için öfkelisin. Fakat öyle yetişmen gerekiyordu. Hayatta ki tüm kötülüklerle ancak ve ancak öyle baş edebilirdin kızım. Yaptığım her şeyi onaylamadığını biliyorum, gurur duymuyorum ama yapmam gerektiğimi yaptığımı düşünüyorum.

Zarfın üzerinde kişiye özel yazılmasının sebebi, bu mektubun sana özel olması. Ilgın, neden öldüğümü öğrenmenin vakti geldi. Neden, ne için ve kim için öldüğümü öğrenmen gerekiyor. Elindeki parayla bunu yapabileceğini biliyorum. senden yalnızca gerçeği ortaya çıkartmanı istiyorum.

Yaptığım hataları biliyorum, güzelim. Kâbuslarını süslediğim için özür dilerim. Seni daha küçücük yaşında babasız, yetim bıraktığım için özür dilerim. Seni seviyorum ve her zaman seveceğim, kızım.

Baban, Kemal Keskin...

Kâğıtta ki mürekkebi akıtan, gözyaşlarımdı. Engel olamıyordum. Durduramıyordum. Kontrol edemiyordum. Mektubu aynen zarfına yerleştirdim. Babamın ölümünün altında yatan sebep, başka mıydı? Çantanın içindekilere bakmaya başladım. Ardından iç gözlerini karıştırmaya.

Gizli bir göz bulana kadar devam ettim işime. Ardından iç cep olarak saklanan kısmın fermuarını açtım. Ellerim yeniden titriyordu. Gözyaşlarım nedeniyle bulanıklaşan görüşüm, bana hiç yardımcı olmuyordu. Sanki zamanım daralıyormuş gibiydi. Gizli bir görevdeymişim gibi hissediyordum. Çantanın iç gözlerinden birinden çıkan ses kayıt cihazına şokla baktım. Neden normal bir genç kız olamıyordum? Neden hayatımda bir şeyler düzelmeye başladığında, ben o ipin ucunu hep kaçırıyordum?

Amacım kesinlikle isyan etmek değildi fakat artık bunalmıştım. Düzelmeyen bozuk psikolojimle üniversiteye hazırlanmaya çalışıyordum. Bıraktığım yerden devam edeyim derken, hop, karşıma yeni bir olay çıkıyordu. Sanki hayat, inadına benim üzerime geliyordu. Canımı yakmaktan bir an bile vazgeçmemişti. Vazgeçmeyecekti! Umutlarım bir tükenip bir yeşerirken, dengede durabilmem ne kadar mümkündü? Bu düşüncelerimi birine anlatsam eğer beni dinleyeceklerinden de şüpheliydim. Hayatımın monoton bir biçimde geçen yıllarını deli gibi özlüyordum. O takip ediliyormuş hissine kapılıp paranoyaklaştığım geçen yılı dahi özlemiştim.

Son düşüncemle kas katı kesildim. Soluk alıp vermeyi bıraktım ve olduğum yerde dondum. Bedenim bir reaksiyon gösteremez duruma gelmişti. Ardından bedenimi yalayan bir ürperti belirdi. Ruhuma işleyen karanlık korkuyla geri çekilirken, düşüncelerimin altında yatan ayrıntıları yokladım.

Geçen yıl, okulun ikinci döneminde. Takip ediliyormuş hissine kapılıp deli gibi dolanıyordum ortada. Gökçe paranoyak olduğumu ortaya sürdüğü zamanlarda bile peşimde siyah Porsche süren takım elbiseli bir adam olduğunu savunuyordum. Annem bir terapiste ihtiyacım olduğunu savunmuştu, üvey babam bu fikre kesinlikle karşı çıkana kadar. Ona göre kesinlikle ergenliğin bir getirisiydi bu. Fakat şimdi, gerçekten birinin beni takip ettiğini anlamıştım. Gökçe ile bir kafe de oturduğumuz zaman, tüylerimdeki ürperti kesinlikle sezgisel bir fark edişti. Okulda otoparktan çıkıp, eve yürüdüğümüz zaman arkamda birinin olduğunu düşünerek her adımımı temkinli atarken paranoyak gibi görünmüştüm fakat o an duyularım tetikteydiler. Biri sürekli beni izlemişti! Ve ben bunu duyularımla fark etmiştim fakat akıl yoluyla dile döktüğümde bir tedaviye ihtiyacım olduğu söylenmişti. Ben tehlikedeydim! Hayatıma Gürkan ve diğerleri girdikten sonra gerçekleşmemişti her şey aslında. Ondan önce de tehlikedeydim. Peşimde birilerinin olduğunu hissedecek kadar akıllıydım fakat önlem alacak kadar zeki değildim maalesef ki. Mektupta asıl vurgu yapılan kelime belliydi.