Romantik Komedi [TAMAMLANDI]

19│KÖPEK RIFKI

KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM ♥

ÖPTÜM XOXO

▬▬▬

BÖLÜM 19│KÖPEK RIFKI'NIN EVLENME İHTİMALİ DAHA FAZLA

Onca iddialı sözü etmiştim ama ben onca iddialı sözü nasıl yerine getirecektim inanın bilmiyordum. Dengem yıkılmak için an kolluyor, bünyem çöküşümü daha da hızlandırmak istercesine çöküyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum ve ne yapacağım diye düşünmekten aklımı kaçırmak üzereydim. Yalnızca Kutay'a açabilmiştim içimi fakat diğerlerine de söylemem gerektiğini biliyordum. Lâkin bunu nasıl yapacağım tam bir muammaydı.

"Yine daldın umman gibi düşüncelere gözün başka bir şey görmez oldu Ilgın Hanım." Gökçe'nin sitem dolu sözlerini işittiğimde onu yanıtsız bırakmanın en iyisi olacağını düşündüm. "Arkadaşının sevdiği çocuk hastane de, ama senin umrunda bile değil!"

En sonunda dayanamayıp ona döndüm. Sinirlerim tam anlamıyla harap olmuş durumdaydı ve Gökçe bugün beni çıldırtmakta kararlı gibiydi.

"Bir halt bildiğin yok anca car car konuşuyorsun. Bir sus be, bir sus. Tek senin mi derdin var sanıyorsun? Hiç sordun mu bana bir derdin var da ondan mı böyle dalıyosunr umman gibi düşüncelere diye, hiç düşündün mü bunu?"

Gökçe, hayretle ağzı beş karış açık kalmış bir vaziyette karşımda kalakaldığında hırsla kalktım oturduğum yerden ve şimşek gibi geçip gittim Gökçe'nin yanından. İçimden bir şeyler kopuyordu fakat gel gör ki, bir şeyi de başaramıyordum. Engel olamıyordum yanlışların çoğalmasına. Attığı her adımda nasıl bocalayabilirdi bir insan Allah aşkına biri bana bunu açıklasın! Nasıl olurda bu kadar her şeyi yapamaz? Nasıl ya nasıl, aklımı kaçıracaktım!

Gözlerime batan gözyaşlarını umursamadım. İzin de vermedim akmalarına. Kendime gelmem gerektiğini hatırlatıp durdum sürekli. Dönüşlülük içinde boğulup durdum lâkin yine de bir çıkış yolu bulamadım. Murat Yaşar'ı pes ettirecek bir çözüm üretemedim. Gürkan'ı öne atmak doğru bir karardı fakat o bana yardım ederken onu sırtından mı bıçaklayacaktım? Ne farkım kalacaktı o zaman Murat'tan?

"Ilgın?" Şaşkın sesin sahibine döndüğüm an karşımda Gürkan'ı görmek afallamama sebep oldu. Tam da onu düşündüğüm bir an böylesine bir tesadüf, inanılası değildi.

"Gürkan," dedim sesime yansıyacak her türlü duygudan kaçınarak. Bakışları tereddütle yüzümü taradı fakat sanki aradığını bulamadı. Ardından gözlerime kaydı gözleri. Harelerine işlemiş hissizliği tattı ruhum. Böylesine bir boşlukta bulunmalarına şaştı akıl.

"Derse girmeyecek misin?" diye sordu. Tabii haklı çocuk, önümüzde bir sınav vardı ve ben umarsızca devamsızlık hakkımı harcıyordum. Ne ara bu kadar sorumsuz bir insan olmuştum inanın bilmiyorum ama kesinlikle kendime çekidüzen vermem gerekti.