Romantik Komedi [TAMAMLANDI]

23 | İntikamın Külleri

KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM ♥

ÖPTÜM XOXO

▬▬▬

BÖLÜM 23│İNTİKAMIN KÜLLERİ

Alp Altınel'den...

Sessizlik içerisinde üç kızı izlemeyi sürdürdüm. Kapının önünde sanırım gelecek taksiyi beklemekteydiler. Fakat benim burada ki işim ne idi, hiçbir fikrim yoktu. Ot bulmak adına çıktığım yolun sonu beni buraya ulaştırmıştı. Bu çok anlamsızdı. Bir haftadır sürekli yolumun sonunun burası olması, bu müstakil evin karşı tarafı olması çok çok anlamsızdı. Neden takip ediyordum ki ben bu kızı? Neden böyle bir dürtü tarafından dürtülüyordum sürekli. Bu koruma içgüdüsü nedendi?

Gelen taksiye bindiklerini gördüğümde hareket ettim ben de. Sezdirmemeye çalışarak peşlerinden gitmeyi sürdürdüm. Fark edecek olurlarsa şayet Asi'nin çıramı yakacağından emindim çünkü. Öyle ki, derimi yüzüp odasına halı bile yapabileceğinden emindim. Gözlerindeki parıltılarda bunu görebiliyordum. Evet, gözlerinde parıltı görüyordum. Ne kadar da kızsal bir şey, değil mi? Biliyorum!

Taksiyi takip etmeyi sürdürdüm. Ve şehrin merkezinde bir spor salonunun önünde duruşu beni oldukça şaşırttı. Burada ne işleri olabilirdi ki? Yani sonuçta, kızlardı. Kapının önündeki broşürlerden de anlaşıldığı üzere bir basketbol maçı vardı.

O an aklıma Gürkan pezevenginin Asi'ye 'Erkek Fatma' deyişi sızdı. Ve ne demek istediğini istemeden de olsa anlamış oldum.

Saçma. Erkeklerin ilgilendiği bazı şeylerle ilgilendiği için Erkek Fatma olacaksa bir kız, uçuk pembe gömlek giyen her erkeğinde top olmasını beklemeliydik. Yanlış bir çıkarım mı?

Onlar içeri girdiklerinde ben de motorumu park etmek için spor salonunun arka tarafına dolandım ve motorumu park ettim. Ardından cebimden çıkardığım özel karışım sigaramı dudaklarımın arasına koydum ve çakmağımı pantolonumun cebinden çıkartıp sigarayı yaktım. Derin nefesler çekerek, ihtiyacımı gidermeye çalıştım. Yaklaşık altı yıldır uyuşturucu bağımlısıydım. Babamın ölümünden sonra düştüğüm boşlukta bulaştım pislikler keşke bununla sınırlı kalsalardı ama maalesef ki değildi. Çoğu kızın, kadının yaşadığı pis bir olayı da yaşamak zorunda bırakılmış ve yaşadıktan yalnızca birkaç yıl sonra bedelini ödetmiştim. İğrenç hallere düşmüş, kendi öz annem tarafından istenmemiştim. Şerefsiz Gürkan'ın suçlusu olduğu bir kaza da ölen babamın ölümündeki tüm suçu üzerime yükleyen annem, yıllarca suratıma bakmamış bana "oğlum" dememişti. Henüz birkaç aydır bana oğluymuşum gibi davranıyordu fakat çok geçti. Ona o kadar çok ihtiyacım olduğu bir anda bana gönül kapılarını kapatmıştı ki, böylesine koyu bir karanlığın içerisine düşmeme neden olmuştu. Elbette kendi suçlarımı görmeyecek değildim fakat buna katkı sağlayanları da unutmamak gerekirdi.