Between Two Hearts [to be published under Bookware]

Chapter 12

"Get a room, guys!"

Nandidiri at mapaglarong sigaw ni Vettinah, nang maabutan kami sa ganoong posisyon. Dahil sa gulat, ay parehas at kusa kaming napalayo sa isa't isa.

That was too close!

"Maharot kang pokpok ka!"

"Tangina mo, sabi mo sa CR ka lang e."

Pagbibintang nang aking mga magagaling na kaibigan. I manage to compose myself and gave them my sweetest smile.

"That's not what you think," I said trying to convince them that what they saw was nothing.

"Palusot amp," tila hindi naniniwalang sabi ni Cassandra. "May mata kami, hoy!"

"Alam ko," I replied. "Parang crush mo, may mata pero walang pagtingin sayo."

I jokingly answered, trying to diversify their attention and to change the topic.

"Gago!" Cassandra, shouted, and gave me her middle finger.

"Uuwi na kami,sasabay ka ba?" Pagtatanong ni Vettinah. Si Ernisha at Cassandra, ay medyo tipsy na. Tanging si Vettinah na lamang ang diretso pa ding nakatayo at tila hindi tinablan ng alak.

"Alangan," I answered.

"Malay ba namin kung ihahatid ka niyan," Vettinah said and pointed to Leo.

"Hatid ko na kayo," he offered.

"Kunyare ka pa. Gusto mo lang naman ihatid si Tatiana, sabit lang kami."

Leo laughed because of what Cassandra said. "Of course not," tanggi naman nito. "I'm just worried. Gabi na at medyo nakainom kayo."

"Minamaliit mo ba ang driving skills ko?" Maangas na tanong ni Vettinah. Siya kasi ang driver namin, at yaya kapag galing sa inuman.

"No," he chuckled. "That's not what I mean."

Naglakad kami palabas ng bistro. Leo accompanied us to the parking lot. "Ingat, girls. Vettinah, drive safely."

Lahat kami ay doon matutulog kila Vettinah. Bahay ng tropa, bahay ng lahat. Doon ang tambayan namin kapag nalalasing.

"Hoy, kalmahan mo lang," pagsusuway ko kay Vettinah. Bigla kasi nitong binilisan ang pagpapatakbo. Hindi naman sa wala akong tiwala, Pero parang ganoon na nga.

"Tanga, gusto niyo bang matulog sa labas?" she answered.

Mabilis lang kaming nakarating sa Village nila dahil malapit lang ito sa Bistro. Pumasok na kami at dahan dahang umakyat sa kwarto.

It was already 11:45 o'clock in the evening, as I have checked on my phone. Yet, I'm still here, fully wide awake.

I roamed my eyes around, mahimbing na ang tulog ng aking nga kaibigan. Natawa na lamang ako ng marinig ang bahagyang paghilik ni Ernisha. Sa aming lahat, ay siya ang pinaka-natamaan ng alak. Tumatawa na 'to nang mag-isa kanina at binabato-bato ang cellphone. Si Cassandra naman, ay nagbibilang ng buhok. Umiiyak pa 'to, kung bakit daw marami siyang buhok.