Green Eyes (oude versie)

Hoofdstuk 18

Hoofdstuk 18

Er gingen 2 weken voorbij. De zomer was voorbij en de winter was in aantocht. Ik ging veel minder naar het bos en als ik ging, ging Luke mee. We waren nu officieel een stel en hij liet me niet meer alleen. Ik werd er helemaal gek van. Hij haalde me elke ochtend op om naar schol te gaan en de meeste weekenden brachten we ook samen door. Hij maakte er een hele dagtaak van om me te beschermen en meestal Iris ook nog. Ik wist niet wat de precieze reden was, maar ik snapte het wel. Hij wilde ons niet ook kwijt, zoals Jade.

Mike, mijn vader, zag ik niet zo vaak meer. Het meeste van de tijd zat hij in zijn hotel in een dorp verderop. Ik had geen idee wat hij daar aan het doen was, maar het had vast iets te maken met Dean en de rest.

Adam leerde me met mijn gave omgaan omdat onze gaves nogal op elkaar leken. Ik begon dingen te zien die ik eerst niet zag. Ik merkte hoe je kon zien dat iemand tegen je loog. Zelf vond ik mijn gave nogal nutteloos, maar iedereen bleef maar volhouden hoe bijzonder het was en bla bla. Ik vond mezelf niet bijzonder. Ik was gewoon normaal.

Vandaag zaten ik, Luke, Adam, Iris, Nicole en Rachel in de kantine. Het was een wonder dat Luke, Iris en Adam er alle drie waren. De laatste tijd bleef er altijd een van hun thuis. En heel vaak was dat Adam. Vandaag gelukkig niet. Ik vond het fijn dat ze er allemaal waren. Ze waren mijn vrienden.

Rachel zat te klagen over haar liefdesverdriet en Nicole zat te flirten met Adam. Ik had medelijden met hem. Hij deed net als of hij het niet zag, maar ik wist wel beter.

Luke en Iris waren duidelijk in gesprek, telepathisch dan, en ik mengde me er niet in. Het ging vast over dingen die ze me toch niet zouden vertellen.

Na nog een paar minuten geluisterd te hebben naar Rachels geklaag ging gelukkig de bel. Ik stond opgelucht op. We hadden geschiedenis, een vak waarbij Rachel niet in mijn klas zat.

De rest stond ook op en we liepen naar de les. Luke was nog steeds in gesprek met Iris. Ik kon het zien aan de afwezige blik in zijn ogen.

Meneer Smith was in een hele goede bui, maar niet heus. Hij was volgens mij nog nooit zo chagrijnig geweest.

Ik ging snel op mijn vaste plek naast Iris zitten. Luke en Adam zaten voor ons.

Meneer Smith begon met een hele saaie uitleg over de burgeroorlog en ik luisterde maar half.

Opeens voelde ik een propje tegen mijn arm aankomen. Het viel op de grond en ik staarde ernaar. Van wie zou het zijn? Ik keek onopvallens de klas rond en zag Nicole wild naar me gebaren. Hij was vast van haar.

Ik bukte, raapte hem open hem open. Het was geschreven in Nicole's perfecte handschrift. Het was heel recht en krullerig.

Idee: Vanmiddag meidenmiddag bij mij!!

xxx N

Ik glimlachte, dat was echt iets voor haar. Zulke dingen bedacht ze altijd op de raarste momenten.

Ik pakte mijn pen om mijn antwoord eronder te schrijven, ik had wel zin in een meidenmiddagje, toen iemand hem wegtrok. Ik keek geschrokken op en zag, tot mijn opluchting, dat Iris hem vast had.

Ze keek me aan en schudde haar hoofd. 'Dat gaat niet door. Veel te gevaarlijk,' fluisterde ze.

Ik keek haar boos an en griste het briefje uit haar handen. 'Dat beslis ik zelf wel.'

Ik pakte mijn pen weer op en schreef mijn antwoord onderaan het briefje.

Goed plan!! Ik ben voor.

Xx S

Ik keek boos naar Iris en gooide daarna het briefje weer terug naar Nicole. Iris keek boos terug. 'Hij laat je nooit gaan,' zei ze en ze keek naar Luke.

Ik trok mijn wenkbrauw op. 'Hij kan me niets verbieden. Hij is mijn vriendje, niet mijn vader.'

'Susan, je weet niet wat er kan gebeuren,' zei Iris een beetje zenuwachtig. 'Misschien vermoorden ze je wel.'

Ik zuchtte. 'Iris doe even normaal. Ze hebben al meer dan twee weken niets van zich laten horen. Ik kan heus wel even naar een vriendin gaan.' Ik was boos. Dit was mijn leven. Ik ging niet opeens dingen niet doen omdat zij het zei.

'Kom op, dat is juist een reden om niet te gaan. Elk moment kan er iets gebeuren.'

Ik schudde boos mijn hoofd en keek uit het raam. Ik ging, wat zij er nou van vond.

De les was snel voorbij. Iris en ik spraken niet meer tegen elkaar. Ik was boos en zij ook.

Toen de bel ging stond ik snel op, maar Luke hield me tegen. 'Je gaat naar Nicole,' constateerde hij.

Ik keek hem boos aan. 'Bespreken jullie alles achter mijn rug om?' Ik keek boos naar hem en Iris. Ik kon er niets aandoen, maar ik was gewoon boos. Iris had hem gewoon al ingelicht voordat ik iets tegen hem had kunnen zeggen!

'Suze, geef gewoon antwoord,' zei Luke vermoeid.

Ik sloeg mijn armen over elkaar. 'Oké, ja ik ga naar Nicole.' Ik keek de klas rond en zag dat hij al bijna leeg was. Nicole was ook al weg. Fijn! Nu moest ik haar ook nog gaan zoeken.

'Kom, we gaan naar buiten,' zei Luke en we liepen naar zijn auto. Ik zag Nicole bij de hare staan en gebaarde naar haar dat ik er zo aankwam.

Luke leunde tegen de auto aan en ging voor hem staan. Nog steeds met mijn armen over elkaar.

'Vind je het een goed idee om te gaan,' vroeg hij. Het viel me op dat hij er moe uitzag. Waarschijnlijk werd hij ook gek van dit gedoe. We moesten altijd op onze hoede zijn.

'Ik weet het niet,' gaf ik eerlijk toe. 'Maar er gebeurt nooit wat. Ik kan echt niet de hele dag thuis zitten en wachten tot er iets gebeurt. Ik word er gek van, Luke.' dat laatste klonk als geklaag.

Luke zuchtte. 'Oké, ga dan maar., maar als er iets gebeurt dan ben je zelf verantwoordelijk.'

Ik knikte blij. 'Dank je dank je.'

Luke glimlachte om mijn enthousiasme en trok me tegen hem aan. 'Ik hou van je,' zei hij en hij kuste me.

'Ik hou ook van jou,' zei ik toen hij me weer losliet.

Luke glimlachte. 'Oké, ik zie je morgen. Doe voorzichtig.'

Ik rolde met mijn ogen, iets wat ik van Nicole had overgenomen. 'Alleen als jij dat ook doet.'

'Doe ik altijd.'

Ik lachte en draaide me om. Ik zei gedag tegen Iris en Adam en liep naar Nicole.

'Jemig, dat duurde ook uren,' klaagde Nicole.

Ik lachte om har geklaag. 'Als jij ooit ook een vriendje hebt zul je het snappen.'

Ze schudde haar hoofd. 'Nee, ik denk dat ik het zelfs dan niet snap.'

Ik lachte weer. 'Laten we maar gewoon gaan.'

'Goed idee,' zei Nicole en we stapte in.