Karamella | Barış Alper Yılmaz

35|final.

Barış hamile olduğumu söylediğimde şok olmuştu. Aynı benim gibi.

Benim korkum onun bebeği istememesi. Ben de karnımdaki bebeğe kıyamadığım için aldırmak istemiyorum.

2 ay boyunca ayrı kalmıştık Barış ile. Ya konuştuğu başka kız varsa? Ya sevgili yaptıysa? İşte o zaman yapacak bir şeyim kalmıyor.

Barış bir şey söylemediğinden dolayı ben konuştum. "Beş tane test aldık hepsinde çift çizgi çıktı."

Hâlâ bir şey söylemiyordu. Düşünüyordu, bu belliydi.

Burnumu içeri çektim, "Eğer istemezsen-" diyecektim ki beni sözü ile susturdu.

"İstiyorum," dedi ve dudakları yukarı doğru kıvrıldı. "Vay be baba mı olacağım şimdi?"

Ben de onun bu haline şaşırdım. Uzun süre sessiz kaldı ve sonra istiyorum demesi değişik kaldı.

"Ama Barış biz iki aydan beri ayrıyız. Hani svediğin biri ya da konuştuğun biri varsa napacağız?" dedim ben de fısıltı gibi çıkan sesimle. Ne sesimi, ne de kendimi tutabiliyordum.

Barış da elini elimin üstüne koydu. "Ben iki aydan beri senden başkasını düşünmedim, sevmedim. Hayatıma da kimseyi almadım," diyerek diğer eli ile de gözyaşımı sildi. "Bak hâlâ ağlıyorsun. Mutlu olsana anne oluyorsun."

Ben de biraz kafamı eğdim ve konuştum. "Biz daha yeni 23 yaşına girdik. Çok erken değil mi?"

"Ne güzel işte. Genç anne ve babası olacak." dedi. Beni neşelendirmek için diyordu.

Benden uzun süre ses çıkmayınca Barış eski ciddiyetine döndü, bu sefer o sorusunu sordu. "Haziran bu soruyu asıl kendine sor. Sen bu bebeği istiyor musun?"

Ben bir çocuğum olmasını ve babası ile büyümesini çok istiyorum. Ama korkuyorum, korkumdan ağlıyorum.

Barış'a çevirdim gözlerimi ve olumlu anlamda başımı salladım. "Anne olmayı her zaman çok istedim, şüphe bile etme." diyerek söyledim.

Barış ise anlıyormuş gibi kafasını salladı. Sonra gülümseyerek bana döndü, "O zaman ağlamak yok," elleri ile göz altımı sildi. "Gözyaşlarını da silelim."

Doğru adama aşık olduğumu anladım. Gerçekten şu an hayatımın en iyi anını yaşadığımı biliyorum.

Bir de hayatımın en iyi anı Jr. Haziran ya da Jr. Barış doğduğunda olacak.

Fakat bizim hâlâ problemlerimiz vardı. Barış ile de konuşmamız lazımdı.

"Barış hâlâ problemlerimiz var." bunu dediğimde iç çekti ama yine de beni dinlemek istedi. "Seni dinliyorum."

"Biz evli değiliz, sevgili bile değiliz-"

"Sevgiliyiz. Devamını getirebilirsin." diye sözümü böldüğünde tebessüm etmiştim ve sözüme kaldığım yerden devam ettim.

"Evli değiliz ve senden hamile olmamı ailemiz, sosyal medya falan nasıl karşılayacak ki?" diye sorduğumda kafasını tavrı ve cevabı netti.

"Onlara ne? Biz istiyoruz sonuçta."

Böyle demesi beni daha çok mutlu etmişti. Aşkım ya.

"Başka problemimiz var mı?" diye sorduğundan olumsuz anlamda kafamı salladım. O da, "O zaman ben sevgilim ve çocuğum ile vakit geçirmek istiyorum." dedi, karnımın üstüne yattı.

Ben de onun saçlarını okşadım.

Acaba kız mı olurdu yoksa erkek mi?

-