Karamella | Barış Alper Yılmaz

özel bölüm 2.

Bebek ağlama sesiyle bugün bölünen 5. uykumdu. Ama sıra Barıştaydı.

"Barış,"

"Hm?"

"Sıra sende."

Bugün bu muhabbeti baya yapmıştık. Yani sadece bugün değil, bir aydan beri hep yapıyoruz.

Bazen diyorum ki keşke bu yaşta olmasaydı, bazen de diyorum ki iyi ki beraber büyüyoruz. Bilmiyorum aniden fikirlerim değişiyor.

Aras ağlamaya devam ederken Barış en sonunda kalktı, bir şekilde susturmaya çalıştı.

Benim oğlum babası kılıklı olacaktı ya, en çok ona yanıyorum. İkinci bi' Barış Alper düşünsenize? Bir de bana çektirdiklerini unutmayalım.

Hiçbirinizin unutmadığına yemin edebilirim Savaş ve Naz, unutmadınız değil mi? Kendileri bize tebrik mesajı attı. Kem gözleri kalmaz inşallah.

Duyduğuma göre Savaş Türkiye'ye geri dönmüş ama İstanbulda mı nerde bilmiyorum. Naz da öyle.

Ben bunu düşünürken yine kapı çaldı. Yeter artık, susturun beni. Hep bunları düşünürken kapı çalıyor.

Barış, Aras'ı uyutmaya çalışırken söyleniyordu da. "Kim bu saatte ya?"

Ben de yattığım yerde doğruldum. Aras yeniden uyumuştu. "Bırak bi' Aras'ı, gel bakalım." dediğimde dediğim gibi yaptı.

Beraber kapıya bakmaya giderken Barış açtı kapıyı. Tabii karşımızda onların olmasını hiç beklemiyorduk.

"Rüya ve Berkan?" dedik aynı anda. Bu saatte ne işleri vardı ki burada?

Rüya kısık sesle konuşmaya başladı. "Biliyorum bizi beklemiyordunuz ama bizim gidecek başka yerimiz yok."

Barış cevap verdi Rüya'ya. "Evinizde mi yok?"

Rüya olumsuzca kafasını salladı. "Eve giremiyoruz biz yine bir boklar yedik."

Ben derin bi iç çekerken Berkan fark etmişti. O da Rüya gibi kısık sesle konuşmaya başladı. "Yani hep bir boklar yiyoruz, size geliyoruz ama gelecek başka kim var? Sizin aranızı düzelttiğiniz günlere sayarsınız."

Barış ayakta uyuyan haliyle çekildi kapıdan. "Geçin hadi içeri, ses yapmayın yeni uyuttum." dedi.

Rüya ve Berkan anlamış gibi kafa sallarken onlar içeri girer girmez Aras yeniden ağlamaya başlamıştı.

Rüya hevesli hevesli bana döndü. "Ay Hazi ben bakayım mı?"

"Sabah bakarsın çok huysuz şu an." dedim, Rüya da itiraz etmedi, içeri geçtiler.

Ben Aras'ın yanına gidip, onu yeniden uyutmaya çalıştığımda bu zorlukları yaşayacağımı hiç tahmin etmediğimi düşünüyordum.

Bizi niye kimse uyarmadı ya?

Şaka yapıyorum şaka, Aras bize şans olarak geldi. Aras doğduğundan ve olduğundan beri hayatımızda kötü giden bir şey yok.

Tabii kızım olsun da çok isterdim. O da şans olarak doğardı. Bi' küçük karamelimiz olmasın mı yani?

Genç ve güzel bir aile olduk ama.

-

3 yıl sonra...

Aras 3 yaşına girecekti. Bugün maç vardı ama, maça da gitmek istiyorduk. Çünkü babası Aras'a gol armağan edecekti.

Aras ile kendime 53 numaralı formamızı giydirdikten sonra instagramda, her yerde paylaştım o fotoğrafı.