The Last Snape

Hoofdstuk 63 : De Broers maken een Keuze

"Sev, als je nog samen wil ontbijten moet je echt nu je bed uitkomen!"

Fred tilt de ketel met kokend water op en giet het in een grote mok waarin de theezeef al rondzweeft. Severus was nooit een ochtendmens geweest, maar samen ontbijten was iets wat ze al van kleins af aan deden. Nu moesten ze ontbijten voor de zon goed en wel op was, gezien Fred weer terug moest naar Hogwarts om voorbereidingen te treffen voor de eerste lessen na de Kerstvakantie. Als hij achter zich gestommel hoort, grijnst de roodharige jongeman breed en pakt met zijn vrije hand een tweede mok die niet ver weg stond. Severus haalt zijn handen door zijn lange haren en ploft op een stoel. Fred kijkt kort over zijn schouder en zijn grijns wordt nog breder.

"Nou nou, je doet alsof het vroeg is."

"Ha ha, grappig Fred. Er is nog niet eens fatsoenlijk daglicht."

"En dan vind meneer de vleermuis erg omdat?"

Severus schudt zijn mantel van zijn schouders af en hangt deze over de rugleuning.

"Onze grootvader was de vleermuis..."

Fred draait zich om met twee koppen thee en twee borden zwevend voor hem uit richting te tafel.

"En jij bent een kopie van je naamgenoot, dus ben jij ook een vleermuis."

Severus trekt zijn mondhoeken naar boven en knikt dan aanvaardend zijn hoofd terwijl hij het beleg op zijn toast smeert. Fred gaat tegenover zijn broertje zitten en neemt een voorzichtige slok van zijn gloeiend hete thee. Vandaag ging hij weer terug naar Hogwarts, waar ook Layla zou zijn. Hij wist niet zeker of Neville's kinderen met hem mee zouden gaan of met de rest van de thuis Kerst vierende studenten mee terug naar school zouden komen, maar hij zou haar hoe dan ook snel weer zien. Hij kijkt schichtig naar Severus, zijn tweelingbroer, maar hij had net zo goed die van Layla kunnen zijn. Sinds haar garderobe volledig was overgenomen door dezelfde kleur als haar haren, was de gelijkenis met zowel Severus als zijn moeder nog duidelijker geworden. Zo duidelijk zelfs dat Fred zich telkens in moest houden tijdens hun laatste Potions uurtjes om haar niet bij de verkeerde naam te noemen. Om dan nog maar niet te spreken van wat Layla tegen hem had gezegd tijdens die laatste privéles. Lijk ik op haar? Het eerlijke antwoord vond Fred doodeng. Daarbij, als hij al moeite had met het zien van de dubbelganger van hun moeder, hoe zou het dan wel niet voor Severus zijn? Het ging net weer goed met zijn broertje, hij had net alles op de rit en werkte dagelijks op het Auror kantoor. Wat nu als Layla de waarheid wist en haar broer wilde ontmoeten? Wat dan?

Severus kijkt langs de Evening Prophet van de vorige dag heen en ziet Fred's schichtige blikken in zijn richting. Hij blijft even kijken, zonder dat Fred het op lijkt te merken. Een, en een paar seconden... twee. Drie... en meteen vier.

"Fred, zeg het nou gewoon."

Fred schrikt op en verslikt zich bijna in de thee die hij net wilde doorslikken. Hij herpakt zich echter snel en doet alsof er niets aan de hand is.

"Huh? Wat bedoel je, Sev?"

Severus vouwt de Evening Prophet op en legt hem op het hoekje van de tafel.

"De afgelopen halve minuut kijk je me aan alsof ik niet mag zien dat je naar me kijkt. Iets zit je dwars, en ik wil weten wat."

De theekop die Fred vasthad blijft even in de lucht hangen, dan gaat hij terug naar de tafel. Fred kijkt naar de gehele beweging, zichzelf controlerend, maar ook zoekend naar de juiste woorden. Nog voor hij ze echter gevonden heeft, opent Severus alweer zijn mond.

"Het heeft te maken met Layla, is het niet?"

Fred's ogen ontmoeten die van Severus, die hem verwachtingsvol aankijken. Hij knikt.