The Last Snape

Hoofdstuk 14: Mooie dromen

Oke, omdat ik nog anderhalf uur jarig ben 😊
Een cadeautje van mij voor jullie.

Xx SweetLoveWriter

***************************Na de kerstvakantie ging alles weer door zoals altijd. Layla en Scorpius hadden veel tijd samen doorgebracht en waren daardoor veel dichter naar elkaar toe gegroeid. Samen hadden ze gezocht naar aanwijzingen over wie misschien de echte moeder van Layla kon zijn. Maar heel ver waren ze niet gekomen, en ook Albus, met wie ze veel brievencontact hadden gehad, kon hen niet verder helpen met de boeken uit zijn vaders bibliotheek. Maar na nog een paar weken vrije tijd werden zowel Scorpius als Layla weer verplicht om verder te gaan met hun schoolwerk, wat Layla zo goed afging dat ze zich langzaamaan begon te vervelen.
Ze deed vaak net waar ze zin in had, voornamelijk tijdens Potions, omdat ze alle Potions uit haar lesboek al perfect had gemaakt, ooit meerdere tegelijk in een les. Als ze tijdens haar Potions les dan ook op haar schouder getikt wordt en als ze op opkijkt van haar ketel professor Slughorn ziet staan, is ze verbaasd, omdat hij haar nooit durfde te onderbreken als zijn "sterleerling" aan het brouwen was. Professor Slughorn ziet haar schrikken.

'Oh, maak je maar geen zorgen miss Longbottom, ik wilde je iets vragen.'

Hij wijst op Ananda's ketel.

'Zou je miss Black willen helpen alsjeblieft?'

Layla knikt, ze staat op en kijkt dan naar haar eigen ketel.

'Kunt u...'

Slughorn knikt, pakt Layla's ketel en zet die op zijn bureau neer om verder te kunnen brouwen wat Layla aan het maken was, een brouwsel wat hij altijd strak in de gaten hield om ze te herkennen, wat altijd een goede sport was, en om er zelf nog iets van te leren. Het was altijd inspirerend om naar haar te kijken. Een papieren vliegtuigje komt naar binnen gevlogen, en landt naast de ketel.
Layla loopt naar Ananda toe en legt een hand op haar schouder, ze draait zich om en grijnst beetje als ze Layla ziet.
Die kijkt in de ketel, de troebele stof is zwart en borrelt heel erg.

'Eh, Ananda, Slughorn heeft me naar je toegestuurd om je te helpen...'

Ze kijkt naar de grote zandloper die aangeeft hoeveel tijd ze nog hebben, hij geeft 2 minuten aan.

'Maar gezien de tijd, denk ik dat het slim is om er nog wat van die phoenix feathers erin te gooien, om het ontploffingsgevaar te verkleinen.'

Ananda knikt glimlachend en gooit de veren erin, meteen kleurt de stof rood en borrelt ook minder.

'De tijd is om mensen, miss Longbottom, u mag alvast gaan, professor McGonagall wil je spreken.'

Layla knikt en loopt naar buiten, om haar heen hoort ze de mensen fluisteren, Ananda lijkt het niet te horen. Ze heft haar hoofd hoger op, denkend aan het briefje dat ze voor de kerstvakantie onder haar deur vond: 'alles komt goed'. Ze verlaat de kerkers en gaat de trappen op in de richting van het kantoor van haar professor Transfigurations en Headmaster van Hogwarts. Als ze voor het lokaal staat haalt ze even diep adem, dan klopt ze op de deur en gaat naar binnen.

'Professor, u wilde mij spreken?'

De professor draait zich om en knikt lichtjes naar Layla.

'Dat klopt, kom zitten, Layla.'

Layla gaat zitten, een beetje onzeker, de professor had haar nog nooit bij zich geroepen, en als ze dat deed, was dat meestal geen goed teken.
McGonagall glimlacht.

'Je hoeft niet bang te zijn, het is geen slecht bericht.'

Layla haalt opgelucht adem en McGonagall lacht, dan trekt ze haar gezicht weer in de plooi.