The Last Snape

Hoofdstuk 26: Een dagje Diagon Alley

Die zomer vliegt voor Layla voorbij. Ze was nog vaker stiekem naar Diagon Alley geweest, waar ze Albus en Scorpius nog vaker had gezien. Nu alles weer gewoon leek, zag Layla meteen weer hoe moeilijk Albus het thuis had met zijn vader. Hun band was het afgelopen jaar nog slechter geworden en zat nu op een gigantisch dieptepunt. Albus voelde zich alsof hij zich moest bewijzen tegenover zijn vader, en hij had geen idee hoe hij dat voor elkaar moest krijgen. Daarom had hij zich al redelijk vaak afgemeld voor hun uitjes, Layla wist nu niet eens zeker meer of hij nog wel in Godrics Hollow was. Ook vandaag had hij weer gezegd dat hij niet zou komen, om nog beter te leren, of misschien een manier te vinden om zijn vader trots op hem te maken, zoals hij trots was op James, simpelweg omdat hij wel zijn vaders' talenten had, dat hij zijn broertje en zijn vrienden het leven zuur maakte dat wist Harry niet, en Albus zou wel de laatste zijn die hem dat zou vertellen. Layla wist niet of die excuses waar waren, maar ze ging Albus niet storen als hij blijkbaar zo graag alleen gelaten werd. Dus loopt Layla nu met alleen Scorpius door Diagon Alley, zoals ze wel vaker deden. Ze hadden al een ijsje gehaald en liepen nu door de drukke winkelstraat, waar het altijd druk was, wanneer je er ook was.

'En waar wil je nu naartoe?'

Scorpius kijkt glimlachend naar Layla, die opkijkt, maar ondertussen nog wel van haar ijsje blijft eten, dan bedenkt ze zich iets, maar Scorpius is haar voor.

'En waag het nu niet te zeggen dat je nieuwe ingredienten nodig hebt, want die heb je gisteren nog gehaald.'

Layla en Scorpius schieten in de lach, maar het was wel waar. Elk vrij momentje dat Layla had, spendeerde ze alleen op haar kamer en brouwde ze Potions. Haar verzameling was al redelijk uitgebreid en sinds het gesprek met Albus en Scorpius in Rosie Lee Teabag had ze zelfs nog een extra cauldron gekocht, zodat ze twee potions tegelijkertijd kon brouwen. Maar hierdoor vlogen haar ingredienten er letterlijk doorheen, iets wat Scorpius dagelijks met een grote glimlach opmerkte.

'Sorry...'

Scorpius lacht nog harder en duwt Layla dan plagerig in de richting van de winkel, Layla lacht ook en loopt de winkel in. Scorpius pakt al snel haar ijsje aan.

'Niet opeten als ik niet kijk he?'

Scorpius grijnst.

'Hoe kun jij dat nu weten, misschien tover ik wel een compleet nieuwe voor je.'

Layla glimlacht.

'Je weet dat je geen magie mag gebruiken buiten Hogwarts.'

Scorpius grijnst nog breder en kijkt Layla veelbetekenend aan.

'Dan moet je maar afwachten.'

Layla lacht, maar dan draait ze zich om naar alle potten vol ingredienten die om haar heen stonden. Scorpius volgt Layla, die rondloopt als een kleuter door de speelgoedwinkel, stoppend voor elk afzonderlijk ingredient en telkens nog vrolijker dan bij de vorige. Na een paar minuten merkt Scorpius dat de ijsjes aan het smelten zijn. Hij likt aan zijn eigen ijsje en wil ook die van Layla opeten, maar hij bedenkt zich en kijkt op, Layla staat niet heel ver van hem vandaan.

'L!'

Layla kijkt op en Scorpius knikt naar het smeltende ijsje in zijn hand. Layla schiet in de lach en komt al snel naar Scorpius toe. Terwijl hij het ijsje nog altijd vast heeft, eet Layla het langzaamaan op, omdat ze haar handen alweer vol heeft met spullen. Scorpius glimlacht breed en niet veel later gaat Layla weer verder met haar zoveelste rondje door de winkel, Scorpius heeft nog altijd twee ijsjes in zijn handen, beide half op. Na weer een paar minuten roept Scorpius Layla weer en komt ze weer een stuk opeten, haar handen weer voller dan de vorige keer. Ze eten de ijsjes op, midden in de winkel en Layla gaat al snel weer door met het zoeken in alle hoekjes naar nog meer spullen. Scorpius volgt haar vanuit een kruk die tegen de muur stond, recht tegenover hem staat een grote spiegel, zodat hij Layla altijd zag en bij al haar reacties op nieuwe dingen begint hij te lachen. Dan valt zijn oog op zijn eigen spiegelbeeld. Hij zag bleek, met blauwe kringen onder zijn ogen, zijn haren nog altijd net en kort, maar het leek alsof hij in het gezicht van een vreemde keek. Ooit herkende hij zichzelf niet meer, hij sliep slecht, al sinds de dood van zijn moeder, en dat was zichtbaar. Zijn vader en hij leefden langs elkaar af, zeiden ooit dagen niets tegen elkaar, wat de sfeer nog gespannener maakte. Zet je eroverheen Malfoy, kom op, je bent toch geen watje. Scorpius schudt zijn hoofd en probeert zich weer op Layla te focussen, maar dat ging heel lastig, hij zat teveel in zijn eigen gedachten om zich nog te kunnen richten op leukere dingen. Na meer dan een uur rondkijken in het niet zo grote winkeltje, staat Layla eindelijk bij de kassa. Ze draait zich om en ziet Scorpius voor zich uit staren.