The Last Snape

Hoofdstuk 2: Lizzy

Als Layla de deur achter zich dichtgooit, komt er meteen een meisje met lange bruine vlechten naar haar toe gerend.

'Layla!'

Layla kijkt op en laat meteen haar bal vallen, Lizzy kijkt haar met betraande ogen aan en het lijkt alsof ze heeft gehuild. Layla kijkt naar haar zusje, die naar haar toe komt en haar armen om haar heen slaat.

'Papa en mama zijn boos, je was weer weg.'

Layla pakt Lizzy nog een keer stevig vast. Ze vond het niet leuk als haar zusje dat tegen haar zei. Ze leidt Lizzy de trap op naar boven, telkens achterom kijkend of Neville of Hannah de gang niet inkomen. Boven zet ze Lizzy op haar bed neer en gaat naast haar zitten. Ze slaat een arm om haar zusje heen en wil haar naar zich toe trekken, als Lizzy's gezichtje betrekt. Layla's gezicht wordt donkerder en komt overeind. Voorzichtig trekt ze het jurkje van Lizzy naar beneden en ziet de blauwe plek eronder al snel zitten.

'Hoe komt dit Lizzy?'

Lizzy kijkt met betraande ogen naar de blauwe plek.

'Ik wilde papa een tekening laten zien, maar hij had geen tijd.'

Layla kijkt naar haar zusje, maar dan komt ze overeind en loopt naar haar Potions kast. Lizzy, haar kleine zusje. Eigenlijk heette ze Elizabeth, maar Layla noemde haar liever Lizzy en dat vond ze zelf ook leuker. Ze was 3 jaar na Layla geboren en zag haar grote zus als een held. Layla trekt een la open en pakt er een pot uit die ze een paar weken geleden bij Weasley's Wizard Wheezes had gekocht.

'Dus heeft hij je aan de kant geduwd?'

Lizzy knikt en volgt haar zus, die de bak opendraait en een klodder gele crème op de plek smeert, die zichtbaar verdwijnt. De bak was alweer halfleeg, maar daar kon Lizzy ook niets aan doen. Als de blauwe plek weg is, staat Layla weer op en draait de deksel op de pot en legt hem weer in de la en duwt hem weer dicht.

'Layla, gaan we weer een keer iets samen doen? Je bent altijd alleen weg.'

Layla kijkt op naar haar kleine zusje, die met haar voeten niet bij de grond kan en haar benen dus maar wat laat bungelen. Ze lacht en komt naar haar zusje toe, van wie ze heel veel hield. Lizzy leek ooit wel de enige normale in de familie, en dat gaf Layla toch nog een beetje het gevoel dat ze erbij hoorde.

Die avond na het eten gaat Layla al snel weer naar boven om nog wat Potions te maken. Ze was nu bezig met draught of living death, iets wat ze al vaker had geprobeerd, maar wat altijd werd weggegooid door Hannah als ze het zag, omdat het er niet goed uitzag. Maar nu ging ze het zo goed verstoppen dat Hannah het nooit zou kunnen vinden. Net op het moment dat ze klaar is en de ketel heeft verstopt achterin haar kledingkast, hoort ze haar vader roepen.

'Layla, kom je nog wat drinken voordat Lizzy naar bed moet?'

Ze sluit de deur en trekt haar slaapkamerdeur open, ondanks dat haar vader veel te beschermend was en haar behandelde als een prinsesje, vond ze hem veel liever dan Hannah.

'Kom eraan papa!'

Ze rent de trap af, waarbij haar lange zwarte vlecht heen en weer zwaait over haar rug. Beneden wordt ze opgevangen door Neville, die haar optilt en een kus op haar wang duwt. Dan zet hij haar op de grond neer en samen lopen ze naar de woonkamer, waar Hannah al aan de thee zit. Als ze Layla binnen zit komen, glimlacht ze breed, maar Layla lacht niet terug, ze gaat zo snel mogelijk naar Lizzy toe en gaat bij haar zitten. Lizzy ziet met een beker limonade voor zich en drinkt hem in stilte op, Layla krijgt ook een beker, want ze zou pas uit een glas mogen drinken als ze naar Hogwarts mocht. Al snel heeft Lizzy haar beker leeg en staat ze op, Neville komt ook overeind en Lizzy begint te stralen als ze het ziet. Ze rent voor hem uit de trap op, en het duurt bijna een half uur voordat hij weer beneden is, met een glimlach om zijn mond.

'Ze slaapt... eindelijk.'

Hannah glimlacht en knikt opgelucht als Neville weer binnenkomt, het afgelopen half uur was een hel geweest. Zowel Layla als Hannah hadden niets gezegd, Layla had alleen maar voor zich uitgespaard terwijl ze van haar limonade drinkt, terwijl Hannah ongemakkelijk van Layla, naar buiten, naar de deur en terug naar Layla keek. Layla zet meteen haar lege beker, ze had de limonade al bijna tien minuten op, neer en springt overeind.

'Op, mama, papa, ik ga slapen.'

Neville glimlacht naar prinsesje en Hannah glimlacht ook ongemakkelijk. Ze drukt Neville, die door zijn knieën was gegaan, een kus op zijn wang en geeft hem een knuffel. Ook Hannah krijgt een kus, maar de knuffel die Hannah haar wil geven, ontwijkt Layla met zoveel mogelijk moeite. En nog voordat iemand er iets van kan zeggen rent ze de woonkamer uit, de trap op naar boven. Maar in plaats van naar haar eigen kamer, gaat ze naar Lizzy's kamer, waar een lichtje aan is. Als ze door een kiertje naar binnen spiekt, ziet ze Lizzy rechtovereind in haar bed zitten, in haar nachtjapon. Onderin haar vlechten zaten twee lintjes, slordig gestrikt. In haar armen klampt ze een boek en ze staart naar de deur. Als ze Layla ziet kijken, glimlacht ze breed en gaat nog rechter zitten. Layla duwt de deur open en loopt naar Lizzy's bed. Ze gaat erop zitten en pakt het boek van Lizzy aan, wat haar al wordt voorgehouden. Dit deden ze stiekem elke avond. Neville en Hannah wilden nooit voorlezen en dat vond Lizzy niet leuk. Vroeger zou ze hebben gehuild en geroepen totdat een van haar ouders het wel deed, of totdat ze in slaap viel. Layla hoorde het elke avond aan en wilde niets liever dan iets doen. Toen ze bedacht dat zij natuurlijk ook kon voorlezen aan haar zusje, was het hele probleem opgelost. Lizzy vroeg ooit nog wel naar een verhaaltje, en als ze die kreeg was het licht uit als Layla bovenkwam. Maar dat kwam heel weinig voor, dus elke avond spiekte Layla door de deur naar binnen om haar zusje te zien zitten, het boek in haar armen geklampt en starend naar de deur, wachtend op haar grote zus. Voordat Layla het boek openslaat draait ze zich eerst naar Lizzy toe.

'Kom eens hier, die strikken zijn toch geen gezicht.'

Lizzy kijkt naar de strikken en pakt ze even vast, dan schudt ze haar hoofd.

'Nee, papa kan niet echt goed strikken.'

Layla en Lizzy lachen allebei, Layla haalt de strikken los en strikt ze overnieuw, zodat ze perfect zitten. Dan pakt ze het boek en slaat het open.

'Welk verhaaltje doen we vanavond?'

'Babbity Rabbity!'

Layla lacht nog een keer en slaat het boek open op de goede bladzijde. Ze hadden zo veel verschillende boeken, ook muggle sprookjesboeken en verhalen, maar Tales of Beedle the Bard was toch het meest gelezen boek uit de kast. Layla leest voor en Lizzy kruipt onder haar dekens, een knuffelkonijn tegen zich aangedrukt. Als Layla het verhaal uit heeft, kijkt ze pas weer op en ze glimlacht, Lizzy was in slaap gevallen. Ze sluit zachtjes het boek en kust Lizzy zachtjes op haar hoofd. Dan stapt ze voorzichtig uit bed, legt het boek op het nachtkastje naast Lizzy's bed en sluipt de kamer uit, zachtjes door de gang en naar haar eigen kamer. Daar trekt ze in het donker haar pyjama en gaat ze in bed liggen. Precies op tijd, want ze hoort Neville naar boven komen. Als hij om de deur kijkt en zijn dochter ziet slapen, glimlacht hij.

'Mijn Layla, mijn wondertje. Slaap lekker lieverd, dat het maar lang zo vredig mag blijven.'

Hij loopt weer weg en naar beneden, hij wist niet dat Layla nog niet sliep, ze opent haar ogen en kijkt naar de deur die op een kier staat.

'Dat hoop ik ook. Maar pas als ik mijn echte mama heb gevonden.'