The Last Snape

Hoofdstuk 32: Rust tussen de Bloemen

'Dank jullie wel voor een fantastische verjaardag jongens, echt waar.'

Scorpius glimlacht breed als hij op 4 maart aan de tafel zit in de hoek van de Slytherin Common Room. Hij, Albus en Layla zaten weer aan hun gewoonlijke tafel om hun huiswerk te maken. De dag ervoor waren de drie naar buiten gegaan voor een picknick aan het meer, de zon scheen dus kon het ook echt. Albus was de enige geweest die geen zwart had gedragen, zowel Scorpius' als Layla's garderobe bestonden nu voortaan compleet uit zwarte kledingstukken, en in Layla's geval waren dit redelijk wat jurken, al lagen er ook een aantal broeken in. Hij had het niet erg gevonden, hij vond het haar wel goed staan, daarbij lagen er in zijn kast ook heel veel donkerdere kleren, niet dat hij dat met opzet deed, het was hem gewoon opgevallen. Scorpius kon maar niet ophouden om hen te bedanken. Hij had zich voor het eerst sinds de dood van zijn moeder weer echt jarig gevoeld en dat betekende veel voor hem. Na een avond studeren, komt Layla plotseling overeind,  Albus en Scorpius, die nog altijd over hun boeken heen gebogen zaten, kijken op.

'Waar ga je naartoe L?'

Layla slaat haar boek dicht en glimlacht.

'Even nog een frisse neus halen, blijf maar zitten hoor.'

Ze glimlacht nog een keer, stopt haar boek in haar tas, gooit hem over haar schouder en loopt naar de deur van de Common Room. Die verlaat ze zonder aandacht te besteden aan alle mensen om haar heen, ze zagen haar niet eens meer, maar toch deed Layla automatisch haar best om geen aandacht naar zich toe te trekken. Albus ziet haar vertrekken en blijft nog even kijken als ze is verdwenen, iets wat Scorpius opvalt.

'Al?'

Albus schrikt zichtbaar op en wil weer aan het werk gaan alsof er niets is gebeurd, waardoor Scorpius zacht in de lach schiet.

'Al, nu niet doen alsof er niets aan de hand is.'

Albus kijkt betrapt op naar zijn vriend, die nog altijd glimlacht.

'Volgens mij heeft er iemand een zwak voor L.'

Albus voelt zijn gezicht rood worden en hij kijkt weg, Scorpius buigt zich naar zijn weggedraaide vriend toe.

'Kom op Al, vertel het me. Ik ben je beste vriend, je kunt me toch wel vertrouwen?'

Albus begint zwak te glimlachen, Scorpius deed echt gek op dit moment, alsof hij wilde dat Albus ging lachen. Scorpius grijnst als hij Albus ziet lachen, dat was de bedoeling.

'Sinds wanneer heeft meneer last van dat zwak?'

Albus glimlacht nog breder, maar hij zegt nog niets, dus stoot Scorpius hem grijnzend aan.

'Al, jij weet toch ook wat ik voel voor Rose? Dus waarom zou je dit niet met mij delen?'

Albus kijkt op.

'Omdat L me niet zo ziet Scorpius, net als Rose jou niet zo ziet.'

Scorpius begint te grijnzen.

'Dat komt nog wel, geloof me, voor mij en Rose gaat het gebeuren en dus voor jou en Layla ook wel.'

Albus knikt, maar hij geloofde er niet zoveel van. Dan begint hij toch te grijnzen, Scorpius kijkt hem aan.

'Wat denk je Al?'

Albus grijnst nog breder.

'Wist jij dat Ananda en James een setje waren?'