The Last Snape

Hoofdstuk 43: Eerlijkheid doet Pijn

De laatste dagen van de vakantie vlogen voorbij en voor ze het wisten zaten Layla en Albus weer in de Hogwarts Express terug naar school. Layla had haar verjaardag bij de Potters gevierd en voor de gelegenheid waren zowel Lizzy en Ananda, als haar vader naar Godric's Hallow gekomen. Neville was niet lang gebleven, maar Layla was al lang blij geweest dat hij er was. Voor het eerst had ze haar vader echt op haar verjaardag willen hebben en het feit dat hij er was maakte het alleen maar beter. De enige persoon die er niet was geweest was Scorpius, die het blijkbaar te druk had in Malfoy Manor. Nu zaten de twee alleen in een coupe, wachtend op Lizzy en Ananda, die hun uniformen aan het aantrekken waren. Ze waren druk in gesprek over hun komende Advanced Arithmancy lessen, als ze een klop op de deur horen en de deur van de coupe opengeschoven wordt. In de deuropening staat Scorpius in zijn Slytherin uniform. Hij staat er wat ongemakkelijk bij, onzeker of hij wel binnen mag komen. Dan slaat Layla zacht op de lege plek naast haar.

'Kom erbij Scorpius.'

Scorpius kijkt op en loopt dan naar de lege plek toe, maar zijn ogen zijn gericht op Albus, die net zo strak terugkijkt. Als hij zit, kijkt Scorpius weer naar de grond, maar stiekem nog altijd naar zijn vriend tegenover hem.

'Al, ik....'

Hij haalt een keer diep adem.

'Ik ben een waardeloze vriend geweest. Ik was veel te blij met Rose en ik zag jou niet meer staan. Dat was fout, dat weet ik, ik wist alleen niet hoe ik het goed kon maken en....'

Albus kijkt Scorpius nog altijd aan als hij stilvalt. Het blijft een lange tijd stil. Layla kijkt van de een naar de ander, hopend dat een van de twee de stilte zou verbreken.

'Het spijt me, Al.'

Scorpius fluistert de woorden half naar de grond, maar Albus had ze gehoord.

'Het spijt mij ook, Scorpius. Ik deed ook idioot.'

Scorpius' hoofd schiet omhoog en zijn ogen en die van Albus kruisen elkaar, Layla kijkt toe, een glimlach maar moeilijk verbergend.

'Dus... we zijn weer vrienden?'

Albus knikt.

'Natuurlijk zijn we dat! De beste.'

De daarop volgende weken is de vriendengroep van drie weer compleet. Vaak wordt hij aangevuld tot vier, en soms valt er een weg, maar ze vinden elkaar elke keer weer terug en zo blijft het gaan tot eind februari. Maar de hele tijd zit Layle ergens mee, iets wat ze niet los kan laten. Het gesprek wat ze gehoord had tijdens de kerstvakantie tussen James en Rose. Ze moest het Scorpius vertellen, maar ze wist niet hoe. Als ze een middag alleen is, terwijl Albus en Scorpius Transfigurations hebben, pakt ze het kleine boekje onder uit haar tas. Ze pakt een veer en denkt even na. Ze kon niet zomaar opschrijven wat ze had gehoord, wie weet wie het andere boekje had. En misschien zou diegene het niet eens lezen. Maar ze moest het weten, ze moest advies hebben en dit was haar beste optie.

Wat als je een hele goede vriend hebt, die voor het eerst in tijden heel gelukkig is? En wat nu als je weet dat dat geluk is gebaseerd op een leugen? Ik wil hem geen pijn doen, maar als ik het voor me houd en hij komt er zelf achter dan zal dat hoe dan ook gebeuren. Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik wil hem niet kwetsen...

Layla blijft even staren naar wat ze had geschreven, haar veer nog altijd boven het papier. Even blijft het stil en ziet ze niets dan alleen haar eigen handschrift. Dan verschijnt er een ander handschrift op de pagina. Er staan drie woorden.