The Last Snape

Hoofdstuk 29: Een zoektocht naar de waarheid

'Ik kan gewoon niet geloven dat we nog steeds niets gevonden hebben.'

Albus kijkt aangeslagen op uit her boek in zijn handen, hij, Scorpius en Layla zaten weer in the Library, zoals ze heel vaak deden, met hun neuzen in boeken over de geschiedenis van Hogwarts, op zoek naar iets wat van belang kon zijn. Maar na al die tijd hadden ze nog altijd niets, Lily-Anne Snape stond niet in de boeken en er was ook geen ander die misschien de moeder van Layla zou kunnen zijn. Albus had zijn vader's bibliotheek ook al vaker uitgekamd, maar ook daar was niets uit gekomen. Hij had in een la niet kunnen komen, die was op slot geweest en er was geen andere manier geweest om hem toch open te krijgen. Dan kijkt hij Scorpius aan, die de blik voelt en ook opkijkt.

'Jouw vader moet haar toch gekend hebben Scorpius?'

Layla's hoofd schiet omhoog en ze blijft even stil zitten, maar dan begint ze te glimlachen.

'Natuurlijk, mijn moeder moet van mijn vader's leeftijd zijn, ze was zeker een Slytherin, dus zat ze hier op hetzelfde moment als jouw vader in Slytherin, dat we daar niet eerder aan gedacht hebben! Je bent geniaal Al!'

Snel houdt Layla zich weer stil, voordat ze een toespraak krijgen van Madame Pince over dat het stil moet zijn in de Library. Maar dan ziet ze Scorpius zijn hoofd schudden en vervaagd Layla's glimlach.

'Waarom niet Scorpius?'

Nu ziet Albus het ook en kijkt Scorpius net zo verbaasd aan als Layla. Scorpius zucht en opent dan zijn mond.

'Ik mag dan wel een betere band hebben met mijn vader na alles wat er is gebeurd, maar hij is en blijft koud en kil. Zo is mijn vader nu eenmaal, verbitterd door zijn verleden en alles wat er nog steeds gebeurd in zijn leven en alles wat hij van vroeger achter zich aan sleept. Zo is hij altijd geweest en zo zal hij altijd blijven. Je benaderd hem niet zomaar, dus dit ga ik ook niet doen.'

Hij kijkt Layla recht aan en leest de teleurstelling in haar ogen.

'Sorry L, echt niet.'

'Harry, we moeten toch een poging doen!?'

Severus slaat met zijn handen op het bureau van zijn oom en baas op het Auror kantoor. Harry zat niet meer achter het bureau, maar staat midden in het kantoor, hoofdschuddend.

'Nee Severus, ik kan het niet meer doen.'

Severus kijkt zijn oom met grote ogen aan.

'Niet meer doen! Dus ik moet er maar vrede mee hebben dat de moordenaar van mijn moeder voor altijd vrij rond blijft lopen!'

'Alsjeblieft Severus, houd je in.'

Hermione verschijnt in de deuropening van het kantoor, zichtbaar geïrriteerd. Ze stapt naar binnen en sluit de deur achter zich.

'Ik hoor je al tekeer gaan vanaf de liften.'

Severus lijkt niet geraakt door de opmerkingen van Minister for Magic Hermione Weasley-Granger, hij kijkt Harry al snel weer aan, nog altijd met een rood aangelopen hoofd. Zijn haren waren weer langer gegroeid en zitten in een losse staart in zijn nek.

'Kom op oom Harry, dit kunt u niet menen! Uw zusje!'

Harry stopt met lopen en draait zich nu naar Severus, met tranen in zijn ogen.

'Wat wil je dat ik zeg Severus, ja natuurlijk, maak je leven maar weer kapot, zoals ik dat van mij ook jaren kapot heb gemaakt op zoek naar de moordenaar van mijn zusje? Jarenlang heb ik alles op alles gezet, maar er zijn geen getuigen, geen bewijzen, helemaal niets. Na de dood van Regulus ben ik ermee opgehouden.'

Severus blijft woedend, maar hij wist ook heel goed waar zijn oom had over had. 6 jaar na de dood van zijn moeder, waren de toenmalige Minister for Magic Regulus James Black en zijn vrouw Penelope plotseling overleden in een auto ongeluk, waardoor ze hun dochter Ananda als wees achterlieten. Harry was ook nog bezig geweest met het ongeluk, maar daardoor was het onderzoek naar de dood van zijn zusje op een lager pitje gekomen en de eerstvolgende keer dat hij naar de papieren had gekeken, was hij gebroken. Harry gaat ondertussen onverminderd door met zijn tirade.