The Last Snape

Hoofdstuk 4: De Potters

Hey SweetLoveWriter hier,

Misschien een beetje laat dit, maar vanaf nu ga ik ook dingen gebruiken uit Harry Potter and the Cursed Child. Gezien het canon is en ik daar niet vanaf wil wijken. Ik probeer om het plot uit mijn verhaal te houden, maar ik kan natuurlijk niet om de personages heen. Dus de karaktereigenschappen van Albus Potter, Harry Potter en alle anderen van deze generatie, zullen voor een groot deel uit The Cursed Child zijn.

Als jullie dit vervelend vinden, snap ik dat best, maar ik wilde mijn verhaal zo dicht mogelijk bij de canon houden en daar hoort Cursed Child (die trouwens binnenkort ook in het nederlands te krijgen zal zijn) ook bij.

Ik snap het dat mensen het ooit niet leuk vinden dat ik de cursed child gebruik, want niet iedereen vond het even mooi of heeft gelezen. Maar vergeet niet dat dit niet de cursed child is, maar mijn verhaal, met basis personages als in de cursed child, maar ook mijn aanvullingen en ideeen. Dus focus je alsjeblieft niet teveel op cursed child, dat zou ik heel jammer vinden.

xx SweetLoveWriter

*************************************************************

'Layla kom je, we gaan!'

Een paar weken later, en Layla komt stampvoetend naar beneden. Hannah staat onderaan de trap en glimlacht als ze haar dochter in haar gele jurkje naar beneden ziet komen, haar haren vallen los over haar rug, maar haar gezicht is donker.

'Je ziet er prachtig uit lieverd.'

Hannah pakt Layla vast en drukt haar tegen zich aan, maar Layla geeft Hannah geen knuffel. Geel was niet haar kleur, het was iets wat Hannah mooi vond, omdat het de kleur van Hufflepuff was en ze hoopte dat, door Layla de kleur aan te geven, dat ze meer een Hufflepuff en dus meer haar kind zou zijn. Neville komt ook naar de gang, met Lizzy op zijn arm. Zij mocht wel altijd de kleren aan de zij aan wilde, maar meer omdat niemand er überhaupt iets om gaf wat Lizzy deed.

'Layla, weer vrolijk als altijd.'

Layla kijkt haar vader aan met een chagrijnig gezicht.

'Papa, waarom moet ik dit aan. Ik vind het helemaal niet mooi.'

Neville kijkt Layla aan met een donkere blik, die hij met moeit verbergt achter zijn glimlach. Dit waren de momenten dat hij Layla's echte moeder zag, dat hij even moest slikken, als hij zich bedacht hoeveel Layla eigenlijk op haar leek. Hij bijt even op de binnenkant van zijn wang om zich in te houden, zet Lizzy op de grond, die zich vast blijft klampen aan haar vader, maar uiteindelijk losgeschud wordt, en hij gaat voor Layla zitten.

'Lieverd, mama vindt dit een heel leuk jurkje, en ik ook. Het staat je leuk.'

Layla kijkt haar vader aan en probeert te glimlachen, maar het lukt niet echt. Neville ziet het en strijkt haar een keer over haar wang.

'Kom op Layla, een glimlachje kan toch wel?'

Layla glimlacht zwakjes en Neville glimlacht een stuk breder.

'Goed zo meisje.'

Hij komt overeind en knikt naar Hannah, die de voordeur opent.

'Zullen we dan maar naar Harry gaan?'

Layla's gezicht klaart meteen op en ze knikt, ze rent de deur uit, richting de auto. Als ze zich omdraait ziet ze dat Hannah en Neville nog binnen zijn. Neville zit op zijn knieën voor Lizzy en Hannah staat er streng achter, met haar armen over elkaar geslagen. Neville kijkt ook met een donkere blik naar het 7 jarige meisje een steekt een waarschuwende vinger op. Layla's glimlach verdwijnt meteen als sneeuw voor de zon. Altijd moest dit gebeuren, altijd werd Lizzy aangesproken over het feit dat ze zich moest gedragen, en zij nooit, het prinsesje kreeg nooit straf.