The Last Snape

Hoofdstuk 9: Diagon Alley; Layla's wand en huisdieren

Cassius blijft een lange tijd naar Layla kijken. Hij lijkt zich iets te bedenken, maar schudt dan zijn hoofd, iets wat hij een paar keer doet. Uiteindelijk draait hij zich om en loopt naar zijn planken, waar hij een redelijk versleten doos pakt. Hij zet hem op de toonbank en pakt hem voorzichtig uit. Layla pakt hem aan en zwaait er per ongeluk een klein beetje mee, waardoor er meteen een lamp aan stukken springt. De meisjes schrikken allebei en Layla schuift snel de wand weer naar Cassius, die hem snel weglegt en de lamp weer maakt met zijn eigen wand.

'Die was het zeker niet, maar dat maakt niet uit, ik heb er genoeg.'

Hij glimlacht vriendelijk en loopt dan langs de toonbank af naar voren. Daar pakt hij een nieuwere doos, die hij even bekijkt, teruglegt en dan toch maar weer pakt. Hij opent hem al lopend en biedt hem Layla aan. Die pakt hem en legt hem onmiddellijk weer terug. Cassius zet de doos snel weg en pakt haar vast bij haar schouder.

'Ho nee, deze zeker niet, gaat het?'

Layla sluit even haar ogen en k knikt dan langzaam, vanaf het moment dat ze de wand vasthad, werd ze ineens kotsmisselijk en voelde ze zich helemaal niet goed. Cassius Olivander loopt weer een keer naar achteren en komt terug met twee dozen. Hij pakt de eerste uit en geeft hem aan Layla. Deze begint meteen te roken, net als de eerste wand die Ananda vasthad deed. Ze legt hem weer terug op de toonbank en Cassius pakt hem weer in. Eerst wil hij de tweede doos openen, maar dan kijkt hij Layla ineens doordringend aan en stopt in zijn beweging. Hij laat langzaam de doos los, alsof hij ineens iets ziet wat hij eerder niet zag.

'Zou het kunnen?'

Layla kijkt verbaasd naar Cassius, en dan naar Ananda, die net zo verbaasd terugkijkt en ze halen beide hun schouders op. Cassius is ondertussen verdwenen in zijn rekken, en blijkbaar zit hij ver weg, wat het gestommel klinkt dof voorin de winkel.

'Wat denk je dat hij aan het zoeken is?'

Ananda kijkt Layla met grote ogen aan en Layla haalt opnieuw haar schouders op.

'Ik heb geen idee, maar ik vind het wel een beetje vreemd hoor.'

Ze glimlachen allebei en willen bijna in lachen uitbarsten als Cassius weer verschijnt, op de bovenste trede van zijn ladder, met een doos in zijn handen die bijna van ellende uit elkaar valt. Met zijn ogen gefocust op Layla komt hij naar beneden en loopt hij naar de toonbank, terwijl hij de doos opent. Als hij bij de toonbank staat, pakt hij voorzichtiger dan ooit een witte wand uit de doos, langzaam draait hij hem om en geeft hem aan Layla, zijn ogen continu op haar gefocust. Layla kijkt naar de wand en pakt hem voorzichtig aan. Meteen voelt ze een golf van geluk en goedheid over zich heen komen die met geen pen te beschrijven valt. Haar ogen nog altijd gericht op de witte wand in haar hand, begint ze te glimlachen.

'Net niet perfect.'

Layla's hoofd schiet omhoog en ze kijkt Cassius Olivander recht aan.

'Sorry, wat zei u?'

Cassius lijkt op te schrikken uit een diepe gedachte en schudt een keer zijn hoofd.

'Deze wand is nog bijzonderder dan de wand van uw vriendin. Deze wand is 11 1/2 inch, gemaakt van Birch wood met een core van Veela hair en is bijna niet te buigen. Ik heb deze wand jaren geleden van mijn collega uit Hogsmeade gekregen, die hem ook al jaren had en niemand had hem zich daar kunnen toe-eigenen. Hij is net niet perfect.'

De laatste woorden fluistert hij weer, diep in gedachten. Dan schudt hij weer een keer zijn hoofd en kijkt naar de verbaasde meisjes voor hem.