A Fan Girl's Revenge

Chapter 32

When someone hurts you, do not retaliate. Just get up and show them that you are strong. That you are not weak. Because when you show them that you're weak, they will only hurt you more. And if that's the case... If you are hurt too much... Do not ever think of retaliation... Because in the end, you might just regret the revenge you made...

Kanina pa ako pabalik balik ng lakad dito sa back stage dahil sa sobrang kaba. Ngayon ang araw ng concert ni Nathan at nagpeperform siya ngayon sa stage kasama si Bryle at si Tracy. Ayaw man niya ay kailangang kasama si Tracy dahil nga love team sila. Kaya kanina bago ang kaniyang concert ay kinausap niya pa ako. He assured me that he doesn't have feelings for Tracy. That whatever they do on stage is just purely work. He didn't have to assure me though. It's okay with me. I am more understanding now. I understand now... That he's just doing his job.

"Let me call you now the love of my life, Chloe!"

Natigil ako sa paglalakad nang marinig ko ang tawag ni Nathan. Kasabay rin nito ay ang sigawan ng mga tao. Fuck! Ako na ba? Kami na magpeperform? I'm not yet ready!

Lalong lumakas ang kabog sa dibdib ko nang nag-vibrate ang aking cellphone. Sa nanginginig na kamay ay kinuha ko ito galing sa table. I swipe it nervously to read his text.

Rence:
It's your turn now... Good luck, Chloe. Kaya mo 'yan. Makakaganti ka na sa kaniya. Ipahiya mo siya. Saktan mo siya.

My lips are trembling too. I slightly bit it while staring at his text.

Anong gagawin ko ngayon? Kaya ko bang saktan si Nathan?

"Chloe?"

Halos mapatalon ako ng tawagin ako ni ate Laine. Nilingon ko siya at nakita kong nakatayo siya roon.

"What's wrong? Tinatawag ka na ni Nathan sa stage." Aniya, nakatitig sa akin ng mariin. Tila ba inoobserbahan ako.

Hindi ko siya sinagot at nanatili lang akong nakatayo habang hawak ang cellphone ko. Shit. I can't do this. I don't want to hurt him. Hindi ko kaya. Pero anong gagawin ko? Mahal ko rin ang trabaho ko! Fuck it!

"Maybe she didn't heard me, guys. Let me call her again," I heard him chuckled when he talked again.

"Chloe, anong problema?" Ani ate Laine at tuluyan nang lumapit sa akin.

Ramdam ko sa boses at tingin niya ang pag-aalala.

"Anong problema? Masama ba ang pakiramdam mo? Please, tell me..."

"N-no..." I said, shaky.

"Kung ganoon, bakit? Kinakabahan ka ba?"

Damn. I badly want to cry right now! Kanina ko pa nilalabanan ang mga luha ko! I don't want to cry. I don't want to cry in front of ate Laine. Ayokong magtanong pa siya ng magtanong dahil hindi ko alam ang isasagot ko sa kaniya.

"Baby, can you please go to the stage now?"

My eyes widened a bit when I heard Nathan's voice again.

"We are waiting for you," he continued, then the audience screamed. "I am waiting for you..."

Shit...

"Let's go outside, Chloe." Ani ate Laine at hinawakan ang aking braso. "Hinihintay ka na ni Nathan. Don't be nervous," utas niya at hinila na ako patungo sa stage.

Inilibot ko ang mga mata ko sa paligid. Napaka raming tao... Kitang-kita sa mga mukha nila ang saya dahil sa mga kaganapan ngayon. They are screaming our names too...

"She's here, guys... Chloe, my only love," he said as he held my hand.

Nanginginig ito ng ibinigay ko sa kaniya.