Zawgyi
This chapter includes mature content. Please consider your age before reading. Inappropriate for ages under 18. This chapter is PG-18. Read at your own risk. I won't accept any rude comment. ( ႐ိုင္းစိုင္းဆဲဆိုျခင္းမ်ားအား လက္ခံမည္မဟုတ္။ မဖတ္ခင္ စဥ္းစားၿပီးမွဖတ္ပါ)
ဝမ္က်ိဳ ကိုယ္ကိုနည္းနည္းေလး ငံု႔ကိုင္းလိုက္ေတာ့, ေ႐ွာင္ယဲ့ရဲ႕အာရံုေတြကို က်ဴးလြန္တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ ျပင္းထန္လြန္းလွတဲ့အနံ႔က ေ႐ွာင္ယဲ့ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို နည္းနည္းေတာ့တုန္သြားေစသည္။ ထိုသား႐ိုင္းနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ ေအာက္ေပါက္ငယ္ေလးကေန ခုဏေလးတင္မွ ျဖည့္သြင္းထားတဲ့ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ႏို႔ႏွစ္ေရာင္အရည္ေတြနဲ႔ ေရာေႏွာေနတဲ့ အရည္ၾကည္ေတြက အဆက္မျပတ္စီးက်လာသည္။ ေ႐ွာင္ယဲ့ သူ႔ေျခေထာက္ေတြကို စိထားလိုက္ခ်င္ေပမဲ့ သူ႔မွာ လံုးဝကို လႈပ္ဖို႔ေတာင္ အားမ႐ွိေတာ့ဘူး။
"ရႊဲက်န္း ဒါကိုႀကိဳက္လား? ကြၽန္ေတာ့္အနံ႔ကို"
ဝမ္က်ိဳ တခစ္ခစ္ရယ္လိုက္မိသည္, ၾကည့္လို႔ေကာင္းၿပီး ႏွစ္လိုဖြယ္အရမ္းေကာင္းတာပဲ။
စကားတစ္လံုးထြက္ဖို႔ေတာင္ ေ႐ွာင္ယဲ့ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားလိုက္ရတယ္, "........ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ....."
"ကြၽန္ေတာ္ အယ္လ္ဖာထိန္းခ်ဳပ္ပစၥည္းတစ္မ်ိဳး သံုးထားတာ, အိုမီဂါေတြနဲ႔အမ်ိဳးအစားကြဲတယ္။ ထိုးသြင္းၿပီးသြားရင္, ကြၽန္ေတာ္ သေဘာက်တဲ့အိုမီဂါရဲ႕ အနံ႔တစ္မ်ိဳးတည္းကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္ အနံ႔ခံႏိုင္ေတာ့တာ။ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ မိတ္မဖက္သေရြ႕, ကြၽန္ေတာ့္ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ထိန္းခ်ဳပ္ပစၥည္းက အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ႐ွိေနမွာ။ ကြၽန္ေတာ္ မိတ္ဖက္လိုက္တာနဲ႔, ထိန္းခ်ဳပ္ပစၥည္းက ခ်က္ခ်င္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကြယ္သြားမွာ။ "
ဝမ္က်ိဳ ေ႐ွာင္ယဲ့ႏႈတ္ခမ္းဆီကေန ခပ္ဖြဖြအနမ္းတစ္ပြင့္ခိုးယူလိုက္သည္,
"အရင္တုန္းကဆို အိုမီဂါေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖ်ားေယာင္းျမဴဆြယ္ဖို႔ သူတုိ႔ရဲ႕ pheromone ေတြကိုသံုးခဲ့ၾကတာ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္, ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ physiological instincts ကို မခုခံႏုိင္တဲ့အေျခအေနျဖစ္လာမွာ စိုးလို႔, အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ဒါကိုသံုးခဲ့တာ"
က်န္႔ေ႐ွာင္ယဲ့: "............"
ဒီလိုအယ္လ္ဖာထိန္းခ်ဳပ္ပစၥည္းမ်ိဳးကို သူသတိမထားမိခဲ့တာေတာ့မဟုတ္ဘူး, ဒါေပမဲ့ သူ အဲ့ဒါအေၾကာင္းကို မ်ားမ်ားစားစားမေတြးၾကည့္ခဲ့တာ။ တကယ္တမ္းေတာ့, သူတို႔အယ္လ္ဖာအမ်ိဳးအစားရဲ႕ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းေအာက္ေျခအထိ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုနိမ့္က်ေအာင္လုပ္မဲ့ ဒီလိုပစၥည္းမ်ိဳးကို ဘယ္လိုပံုမွန္ အယ္လ္ဖာက သံုးမွာလဲ?
"......ဘာလို႔ မင္းငါ့ကို ေစာေစာစီးစီးမေျပာျပခဲ့တာလဲ?"
တကယ္လို႔ သူသာ ဒီေခြး႐ူးေလးရဲ႕ pheromone က ေစာက္ရမ္းအားႀကီးတယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရင္, သူအရင္တုန္းက တြန႔္ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္လုပ္ေနခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။
"ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ဒါကို ရႊဲက်န္းဆီကေနဖံုးကြယ္ထားဖို႔ နဂိုတည္းက ရည္ရြည္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့, ကြၽန္ေတာ္ အေဆာင္ခန္းကိုေျပာင္းလာတဲ့ေန႔က, ကြၽန္ေတာ့္ pheromone က အားေကာင္းလားဆိုၿပီး ရႊဲက်န္း ေမးခဲ့တယ္ေလ။ တကယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္သာ အဲ့ဒါကို အဲ့ဒီ့တုန္းက ေျပာျပလိုက္ရင္, ရႊဲက်န္းက ကြၽန္ေတာ့္ pheromone ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူ႐ွိေနတာ ျဖစ္သြားေကာင္းျဖစ္သြားႏုိင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အဲ့တာကို မလိုခ်င္ဘူး......."
ဘယ္လိုခံစားေနရလဲဆိုတာ ေ႐ွာင္ယဲ့ အေသအခ်ာေတာင္မသိေတာ့ဘူး။
သူ႔အယ္လ္ဖာက အခ်ိန္အၾကာႀကီး သူ႔ဆီကေန အမွန္တရားကိုဖံုးကြယ္ထားခဲ့တယ္။ အဲ့ေတာ့ က်ိန္းေသကိုသူေဒါသထြက္သင့္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီေဒါသပုစိေလာက္က သူ႔ႏွလံုးသားထဲမွာ နာက်င္ေနရတာနဲ႔ယွဥ္လိုက္ရင္ ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ဝမ္က်ဳိက သူ႔pheromone ကိုသံုးၿပီး သူ႔ကိုအလြယ္တကူ အပိုင္ရႏိုင္တယ္ဆိုတာ သိသာေနတာပဲ -- တစ္ျခားအယ္လ္ဖာေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္တဲ့ ေစာက္ရမ္းအားေကာင္းတဲ့ အယ္လ္ဖာဗီဇ သူ႔မွာ႐ွိေနတယ္ဆိုတာ ထင္႐ွားေနတာပဲ -- ဒါေပမဲ့, အဲ့လိုလုပ္မဲ့အစား, ဝမ္က်ဳိက လိုလိုလားလား သူ႔ကိုယ္သူ အဆင့္ႏွိမ့္ခ်ခဲ့တယ္, လိုလိုလားလား သူ႔ကိုသူရယ္စရာအျဖစ္ခံခဲ့တယ္။
တကယ္လို႔ 'ကမာၻေပၚမွာ ႐ိုးသားမွန္ကန္ဆံုးနဲ႔ အစဥ္ခ်စ္ခင္၍အျမတ္ႏိုးတတ္ဆံုး အယ္လ္ဖာ' ဆိုတဲ့ ဆုသာ႐ွိခဲ့ရင္, ဒီအ႐ူးေကာင္က က်ိန္းေသကို ဆြတ္ခူးႏိုင္လိမ့္မယ္။
ေ႐ွာင္ယဲ့ ျပန္တံု႔မျပန္တာကို သူေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါ, ဝမ္က်ဳိ ရင္တမမနဲ႔ေမးလိုက္သည္,
"ရႊဲက်န္း.........ရႊဲက်န္း စိတ္ဆိုးေနတာလား?"
ေ႐ွာင္ယဲ့ အေတြးေတြထဲကေန လြတ္ေျမာက္သြားၿပီး ႐ုတ္တရက္ ဒါက အဲ့လူကိုစိတ္ေသာကေရာက္ေအာင္လုပ္ရမဲ့အခ်ိန္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားသည္, ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ သူ႔အေျခအေနက ဒုကၡအေရာက္ဆံုးပဲေလ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့, အယ္လ္ဖာ pheromone ေတြက အခန္းထဲမွာ ဆက္ၿပီးယိုဖိတ္စီးဆင္းမေနေတာ့ေပ။ ၿငိမ္တဲ့အေျခအေနကိုေတာ့ ေရာက္သြားၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒါက ခုဏတုန္းက သိပ္သည္းမႈထက္ေတာ့ ပိုျမင့္တယ္။ အႀကိမ္တစ္ေထာင္ေလာက္ေတာင္ ပိုျမင့္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်႐ွိတယ္။ ေလထုထဲမွာ အယ္လ္ဖာ pheromone ကအရမ္းကိုမွသိပ္သည္းေနတာေၾကာင့္ အရည္အျဖစ္ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ေတာ့မတတ္ပဲ။ ရနံ႔က သူ႔ကိုယ္ရဲ႕အေပါက္တုိင္းလိုကို ထိုးေဖာက္စိမ့္ဝင္ေနၿပီး သူ႔ရဲ႕အတြင္းပိုင္း အဂၤါထဲကို စီးဝင္၍ ေရလႊမ္းမိုးေနသလို သူ႔ရဲ႕တစ္ကိုယ္လံုးကို လႊမ္းျခံဳေနသည္။
ခုဏကမွ ဝမ္က်ဳိက သူ႔ကိုဘာလို႔ မေၾကာက္ဖို႔ေျပာလဲဆိုတာ ေ႐ွာင္ယဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သေဘာေပါက္သြားသည္။
အဲ့လိုမ်ိဳး အရမ္းကိုမွျပင္းထန္တဲ့ဖိအားနဲ႔ ႐ုန္းထြက္မရေအာင္ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားခံေနရတာေၾကာင့္, သူ႔ရဲ႕တစ္ကိုယ္လံုးကိုသာ အစားခံဖို႔က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ေပးထားဖို႔ပဲ႐ွိေတာ့တယ္, ဘယ္လိုလုပ္ သူကမေၾကာက္ဘဲ ေနႏုိင္မွာလဲ? သို႔ေပမဲ့, သူ႔ကိုယ္အတြင္းက သား႐ိုင္းေကာင္ကေတာ့ ခ်ိဳျမတဲ့အရသာကို ရလိုက္တဲ့အခ်ိန္, ဘာေၾကာက္ရြံ႕မႈမွမခံစားရဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုသာ ခံစားလိုက္ရၿပီး, အရင္ကထက္ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ စိတ္လႈပ္႐ွားသြားၿပီး သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ဘဲ ဟိန္းေဟာက္ေန၍ သူ႔ကိုယ္သူျဖည့္ဆည္းဖို႔ အစာကိုပုိၿပီးေတာ့ေတာင္ ႐ွာေနေလရဲ႕။
ေတာ္ေတာ္ေလးကိုသက္သာသြားၿပီျဖစ္တဲ့ heat feverက ဒီေနရာမွာအငမ္းမရျဖစ္ေစတဲ့စားပြဲေတာ္႐ွိေနတာကို သိသြားသလိုမ်ိဳး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ၿပီး ျပန္ျမင့္တက္လာသည္။ ထပ္ၿပီး တစ္ဟုန္ထိုး,ထိုးတက္လာျပန္တယ္။
သူအေနနဲ႔ တစ္ျခားဘာအေၾကာင္းကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
"ငါ မင္းနဲ႔ေနာက္မွစာရင္း႐ွင္းမယ္......အခုေတာ့, ငါ့ကိုေပးပါ......."
ေ႐ွာင္ယဲ့စကားဆံုးေအာင္မေျပာလိုက္ဘူးဆိုေပမဲ့ ဝမ္က်ဳိက သူဘာကုိဆိုလိုခ်င္လဲဆိုတာကို သေဘာေပါက္သြားသည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအျပည့္ႏွင့္, ႏူးႏူးညံ့ညံ့ညင္ညင္သာသာ တျမတ္တႏိုး ဝမ္က်ိဳ ေ႐ွာင္ယဲ့ကို သူ႔လက္ေမာင္းၾကား ေပြ႕မလိုက္ၿပီး ေ႐ွာင္ယဲ့ကို သူ႔ေပါင္ေပၚ ေရြ႕၍ သူ သူ႔ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုင္ခ်ခိုင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔တင္ပါးေလးကို ပင့္မထားလိုက္သည္။ သူ႔ေပါင္အတြင္းသားေတြကို စိုေနတဲ့ ေရာေႏွာေနသည့္အျဖဴေရာင္အႏွစ္ရည္ေတြထဲကို လက္ေခ်ာင္းေတြက လွ်ိဳဝင္သြားသည္။
Pheromone ေတြရဲ႕ႏွစ္သိမ့္ေခြၽးသိပ္မႈေၾကာင့္, နဂိုတင္းၾကပ္ေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းက ဝင္ဖို႔ေတာင္မခက္ခဲေတာ့ေပ။ ထိုအစား ဖိအားေအာက္မွာ အလိုလို ပြင့္ကားလာ၏။ သူ႔အတြင္းသားေလးက ထုိမာေတာင့္ေနစဲျဖစ္တဲ့ သား႐ိုင္းကို နာက်င္မႈနည္းနည္းနဲ႔ တစ္ခုလံုးထိုးဝင္သည္အထိ ပိုၿပီးေတာ့နက္ေအာင္ေတာင္ ဆြဲယူထားသည္။
တစ္ခုလံုး တကယ္ႀကီး ဆံ့တာပဲ.........
ေ႐ွာင္ယဲ့ မယံုၾကည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားၿပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေတြးလိုက္မိတယ္,
"အရမ္းႀကီးတာပဲ.......အာ့.......တကယ္ႀကီး ငါ့ကိုေသတဲ့အထိေတာ့မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔"
သူ ဒါကို တကယ္ပဲ ဟန္မေဆာင္ဘဲစိုးရိမ္ပူပန္ၿပီးေျပာလိုက္ျခင္းပင္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕အားမ႐ွိတဲ့အသံရယ္ မ်က္ရည္ေဝ့ၿပီး နစ္ေျမာေနတဲ့သူ႔မ်က္လံုးအမူအရာရယ္ ေပါင္းစပ္လိုက္ျခင္းက တမင္သက္သက္ ျဖားေယာင္းျမဴဆြယ္ေနတဲ့ ၾကံစည္မႈနဲ႔ တူေနတယ္။ ဝမ္က်ိဳ သူ႔ကိုယ္သူ မထိန္းထားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အသက္ကိုျပင္းျပင္း႐ွဴလိုက္ၿပီး ႐ုတ္တရက္ သူ႔ရဲ႕သား႐ိုင္းေကာင္ကို ခက္နက္နက္ေလး ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ သူ႔ရဲ႕ႀကီးမားတဲ့လက္ေတြနဲ႔ ေ႐ွာင္ယဲ့ကို တင္ပါးကေနမလိုက္ၿပီး ထိုတင္ပါးအသားစိုင္ကို လက္နဲ႔ညႇစ္ကာ သူတို႔ရဲ႕တင္ပါးေတြ ထိ႐ိုက္သည္အထိ ဝမ္က်ိဳ သူ႔ကိုေဆာင့္ဖိခ်လိုက္သည္။
"အာ့! Fuck မင္း......."
ေ႐ွာင္ယဲ့ရဲ႕ပါးစပ္ေပါက္ကေန ေနာက္ထပ္ဖ႐ုသဝါစာစကား ထြက္လာသည္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ကေတာ့ သာယာမႈကေန ထြက္လာျခင္းပင္။
"အမ္း, ကြၽန္ေတာ္ ရႊဲက်န္းကို fuck ေနတာပဲေလ....."
မေမွွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ဝမ္က်ိဳက အ႐ွက္အေၾကာက္မ႐ွိစကားေျပာဖို႔ သင္ထားတဲ့ပံုပဲ။ ဒါေပမဲ့, ခါတိုင္းႏွင့္မတူ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်က္ႏွာနီျမန္းေနၿပီး သိသိသာသာ အင္မတန္႐ွက္ေနတုန္းပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း, သူ႔တင္ပါးေတြရဲ႕ေရြ႕လ်ားျခင္းကေတာ့ တုန္႔ဆိုင္းျခင္းမ႐ွိ, ျမန္ဆန္ ျပင္းထန္ၿပီး အားေကာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့,အနက္ဆံုးအပိုင္းထိေရာက္ေအာင္ သူတြန္းသြင္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း တိုက္ျခင္းေဆာင့္ျခင္းက ေ႐ွာင္ယဲ့ရဲ႕တင္ပါးေလးေတြကို တသိမ့္သိမ့္ခါသြားၿပီး တုန္သြားေစတယ္။ သူ႔အသားစိုင္က တုန္ယင္ေနၿပီး ေဆာင့္တဲ့အခါတိုင္းလို *pa pa* အသံက်ယ္က်ယ္ ထြက္လာသည္။
တကယ့္ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာျခင္းက အခုမွအစပဲ႐ွိေသးတာ။
ေ႐ွာင္ယဲ့ကေတာ့ အားအင္ကုန္ခမ္းၿပီးေပ်ာ့ေနၿပီ။ ႐ွည္လ်ားၿပီးထူသည့္ သား႐ိုင္းေကာင္က သူ႔ကိုႀကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းနဲ႔ အတင္းအဓမၼသြတ္သြင္းေနသလိုမ်ိဳး။ သူ႔ရဲ႕တင္ပါးအသားစိုင္ေလးေတြက တုန္ယင္ေနၿပီး သူ႔ေျခေထာက္ေတြကိုလည္း ဝမ္က်ိဳ႕ခါးမွာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ခ်ိတ္တြယ္ထားၿပီး, သူ႔ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကေတာ့ ေကြးေနသည္။
Heat ေၾကာင့္ သူ ပင့္သက္႐ိႈက္ေနရသည့္အတြက္ သူ႔ပါးစပ္ေလးက ပြင့္ဟေနၿပီး သူ႔ရင္ဘက္ကလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကို နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ လႈပ္႐ွားလို႔ေနသည္။ သူ႔ရဲ႕ျဖဴအုေနတဲ့အသားအေရကလည္း နီျမန္းကာ ၾကက္ေသြးေရာင္ေတာက္ေနသည္။
ဝမ္က်ဳိက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေဆာင့္သြင္းေနတာေၾကာင့္ ဝမ္က်ိဳ႕ပုခံုးကို ဆုပ္ကိုင္သည္ကလြဲၿပီး သူ႔ကိုယ္က တစ္ျခားအရာေတြလုပ္ဖို႔ သိသိသာသာအရမ္းကိုမွအားနည္းေနၿပီ။ လိုလိုလားလားအ႐ႈံးကိုဝင္မခံခ်င္ဘဲ ကာကြယ္ခုခံသည့္အေနနဲ႔ ေ႐ွာင္ယဲ့ သူ႔လည္ပင္းကိုကိုင္းလိုက္သည္။ သူ႔တြင္းဝငယ္ေလးက ထပ္ခါတလဲလဲ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ညႇစ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူလည္း အလ်ဥ္းသင့္သလို ဝမ္က်ိဳ႕ရင္ဘက္ကို ပြတ္သပ္ၿပီး ႂကြက္သားေတြကိုစမ္းကိုင္လိုက္တယ္။
ဝမ္က်ိဳ႕ႏွလံုးခုန္သံက အင္မတန္ျမန္ေနၿပီး သူ႔ဝင္ေလထြက္ေလကလည္း ပုိၿပီးေတာ့ေတာင္ ျပင္းလာသည္။ ေ႐ွာင္ယဲ့ရဲ႕ေၾကာက္ဖြယ္လိလိ တမင္တကာျမဴဆြယ္ေနတဲ့ လက္ကို ဝမ္က်ိဳ ဖမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြကိုတားျမစ္ဖို႔ လက္ေတြကို ေနာက္ေက်ာဘက္မွာ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ဖိညႇပ္လိုက္သည္။
"......ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္စြမ္းအားက အားနည္းတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခဲ့တယ္ေနာ္......"
သူ႔ရဲ႕ေယာက္်ားဂုဏ္ရည္ကို မညႇာမတာ,မရပ္မနား ေ႐ွာင္ယဲ့ရဲ႕ကိုယ္ထဲကို ေဆာင့္သြင္းလိုက္ၿပီး သူ႕ကို ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သူ႔ခါးကို ေျဖာင့္သည္အထိဆန္႔သြားေအာင္ လုပ္ပလိုက္တယ္။ ထုိအားေၾကာင့္ မ်က္လံုးေ႐ွ႕မွာ အျဖဴေရာင္ကိုသာျမင္လိုက္ရၿပီး အသံေတာင္လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ တစ္သြားသည္။ ထို႐ုတ္တရက္လႈံ႕ေဆာ္မႈကေနျဖစ္လာတဲ့ အသက္႐ွဴမွားေလာက္သည့္သာယာမႈကေန သူျပန္႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ခင္မွာပဲ, ဝမ္က်ိဳက သူ႔ခါးကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အတြင္းထဲမွာ သူ႔ရဲ႕အတံကိုထိပ္ေလးပဲက်န္ေအာင္ထားၿပီး ျမင့္ႏိုင္မမွ်ျမင့္ေအာင္ မေနသည္။ ထို႔ေနာက္, ျဗဳန္းခနဲ, သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကိုထိုးေဖာက္သည့္အလား
ဖိသြင္းခ်လိုက္ေတာ့တယ္။
"အိုး! မင္း ေသာက္႐ူးေကာင္.........ah, hah,......မလုပ္နဲ႔......"
ေ႐ွာင္ယဲ့ ေအာ္ဟစ္ၿပီးဆူပူႀကိမ္းေမာင္းလိုက္တယ္ဆိုေပမဲ့ သူ႔ဆဲလ္ေတြကေတာ့ စိတ္လႈပ္႐ွားေပ်ာ္ရႊင္မႈေၾကာင့္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး ၾကက္သီး တျဖန္းျဖန္းထသြားသည္။ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္ေတြက သူ႔ရဲ႕ပူေလာင္ေနတဲ့အေရျပားေအာက္ကို အဆက္မျပတ္စီးက်ေနၿပီး တစ္စက္ခ်င္းစီ ဝမ္က်ိဳ႕အနမ္းေတြနဲ႔အစုပ္ခံလိုက္ရသည္။ ဝမ္က်ိဳက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းၿပီးကိုက္ဖို႔ ေနရာေရြ႕လာတဲ့အခ်ိန္မွာ, ေနာက္မွာေတာ့ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးေပၚမွာ အနီေရာင္ေတာက္ေတာက္အမွတ္ေတြခ်န္ထားခဲ့သည္။
“Oh……ah……”
အားျပင္းျပင္းအနမ္းေၾကာင့္ သူ႔လွ်ာလည္း ထံုေနၿပီ။ ေသေသခ်ာခ်ာအာရံုစူးဟိုက္ေနတဲ့ သူ႔အေ႐ွ႕က ဝမ္က်ိဳ႕ကို ၾကည့္ဖို႔ ေ႐ွာင္ယဲ့ မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္သည္။ အရင္က အညိဳေရာင္သမ္းေနတဲ့ အစိမ္းေရာင္မ်က္လံုးေတြက အခုေတာ့ အနီေရာင္ေတာက္ေနသည္။ သူ႔ပံုစံက အခ်ိန္အေတာ္အတန္ၾကာေအာင္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈရဲ႕ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္တာကိုခံေနခဲ့ရတဲ့ အႏ ၱရာယ္႐ွိသည့္ သား႐ိုင္းေကာင္ႏွင့္တူေနသည္။ သူ႔ကို မေရမရာေရာေထြးသည့္မ်က္လံုးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူကေတာ့ သိသိသာသာကို သူ႔ရဲ႕ဆင္ျခင္တံုးတရားကို ရမၼက္ဆီမွာ က်ဆံုးသြားၿပီ။
ေ႐ွာင္ယဲ့ရဲ႕ ပါးစပ္နဲ႔လက္ေတြက ဒီလိုမ်ိဳးထိန္းခ်ဳပ္ခံထားရတာေၾကာင့္ သူ႔မွာ ခုခံဖို႔ဘာအားမွေတာင္မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ဝမ္က်ဳိ႕မွာ သိသိသာသာကို လံုးဝကြၽမ္းက်င္မႈမ႐ွိဘူး, အၾကမ္းသေဘာေလာက္ေလးနဲ႔ အလိုလိုျဖစ္လာတဲ့စည္းခ်က္ဝါးခ်က္ေလာက္ပဲ သိတာ, ဒါေပမဲ့, အားျပင္းလွတဲ့ထိုးသြင္းခ်က္ေတြနဲ႔ လြန္ကဲေနသည့္heat pheromone ေတြက ေ႐ွာင္ယဲ့ကို တကယ့္အစစ္အမွန္ရမၼက္အဆင့္ထိ ႏိႈးႂကြေစသည္, သူ႔heat ရဲ႕ ဟိန္းေဟာသံကိုပိုၿပီးျမင့္ေအာင္ မီး႐ိႈ႕ေပးေနသည္။ အတြင္းကေနအျပင္ကို ဆူပြက္လာေတာ့မည့္အထိပင္။
သူ႔ရဲ႕စိုၿပီးပူေနတဲ့လမ္းေၾကာင္းေလးအထဲက ေၾကာက္မက္ဖြယ္အျပည့္အရြယ္အစား႐ွိတဲ့ သား႐ိုင္းေကာင္က မဆင္မျခင္ ဆတ္ခနဲဆတ္ခနဲ လႈပ္႐ွားေနသည္။ တစ္ခုအျပည့္ အထဲကိုေဆာင့္ဝင္လာၿပီး ႐ုတ္တရက္ ထပ္ခါတလဲလဲ ျပန္ျပန္ဆြဲထုတ္သြားသည္။ အစကေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္ကိုေတာင့္ခံဖို႔ ေ႐ွာင္ယဲ့ အံႀကိတ္ထားႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုေပမဲ့ အခုအားက သူ႔ကိုစိတ္ေတာင္လြတ္သြားေစတယ္။ အယ္လ္ဖာရဲ႕ကိုယ္ပြားသား႐ိုင္းက သူ႔ရဲ႕အတြင္းနံရံေတြကိုပြတ္တိုက္ေနတယ္, ပြတ္တိုက္ထိေတြ႔မႈက သာယာမႈအသြင္ေျပာင္းသြားၿပီး သူ႔ရဲ႕တိုင္အတံေလးကိုေတာင္ ေထာင္မတ္သြားေစတယ္, ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ၿပီး အထြတ္အထိပ္ကို သူနီးလာတာေၾကာင့္ အရည္ၾကည္ေလးေတြက ထိပ္ဖ်ားကေန ယိုဖိတ္စီးက်လာသည္။
႐ႈပ္႐ႈပ္ယွက္ယွက္အနမ္းေတြကို ေ႐ွာင္႐ွားဖို႔ ေ႐ွာင္ယဲ့ ႐ုန္းကန္ရင္း စကားေျပာလိုက္ေတာ့ စကားသံေတြက ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့နဲ႔ ထြက္လာသည္။
"ငါ့ကို ၿပီးခြင့္ေပးပါ........oh........ၿပီးခ်င္ေနၿပီလို႔...."
သူ႔ရဲ႕ရမၼက္ဆႏၵေတြနဲ႔ ဝမ္က်ိဳက စိတ္႐ႈပ္ေထြးေနၿပီး ဘယ္လိုမွ သူရဲ႕အိုမီဂါကိုလြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးမေပးႏိုင္ဘူး။ သူ႔လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ၾကား ေ႐ွာင္ယဲ့မ်က္ႏွာကို ဝမ္က်ိဳ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး နမ္းဖို႔ ေစာင္းကာ, မရပ္မနား ထိုႏူးညံ့တဲ့ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို စုပ္ယူနမ္း႐ႈိက္လိုက္သည္။ ေ႐ွာင္ယဲ့အသက္႐ႈရက်ပ္ၿပီးမြန္းက်ပ္လာတဲ့အခါေရာက္မွပဲ ဝမ္က်ဳိက လြတ္ေပးေတာ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းေနရာက တုန္ယင္ေနတာေၾကာင့္, ဝမ္က်ဳိ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္တဲ့ ေျပာလိုက္တယ္,
"ကြၽန္ေတာ့္အေပၚကို လႊတ္လိုက္........"
လူေတြေျပာတဲ့ 'မင္းစိုက္ပ်ိဳးတဲ့အရာကိုမင္းရိတ္သိမ္းရမယ္' ဆိုတာကဘာအဓိပၸါယ္လဲဆိုတာ ေ႐ွာင္ယဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ နားလည္သြားၿပီ။
သူ႔ခႏၶာကိုယ္က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေတာင့္သြားသည္။ ဝမ္က်ိဳက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္နဲ႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ဆက္လႈပ္႐ွားေနတာေၾကာင့္ ေ႐ွာင္ယဲ့ သူ႕လက္ေမာင္းကုိ ဝမ္က်ိဳ႕လည္ပင္းမွာ ဖက္တြယ္လိုက္သည္။ သူ အ႐ႈံးမေပးခ်င္ဘူးဆိုေပမဲ့ သူငို႐ိႈက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူ႔ကိုယ္သူမထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ထြက္က်လာတဲ့ မ်ားျပားသည့္ႏို႔ႏွစ္ေရာင္အျဖဴရည္ေတြကို ဝမ္က်ိဳ႕ဝမ္းဗိုက္ေအာက္ပိုင္းေပၚ ပစ္လႊတ္လိုက္မိသည္။ အရည္ေတြက ေအာက္ကိုစီးက်သြားၿပီး ဝမ္က်ိဳ႕ရဲ႕အတြင္းပိုင္းအေမႊးအမွ်င္ၾကားထဲကို စီးဝင္သြားၿပီး သူ႔ရဲ႕တြင္းငယ္ေလးထဲကို ေဆာင့္သြင္းေနဆဲျဖည္တဲ့ ႀကီးမားထူထဲလွသည့္ သား႐ိုင္းေကာင္ေပၚကို စြန္းထင္းသြားသည္။ဝမ္က်ိဳ ခုဏတုန္းက သူ႔အထဲမွာစြန္႔ထုတ္ထားတဲ့ အရည္ေတြမဲ့ ေရာသြား၏။
ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာၿပီးသြားၿပီးမွျဖစ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕အတက္ႂကြဆံုးကာလၿပီးဆံုးသြားေတာ့ ေ႐ွာင္ယဲ့ ကတုန္ကင္ျဖစ္လို႔ေနတယ္။ သူ ေခါင္းကိုငံု႔လိုက္ၿပီး အဲ့ျမင္ကြင္းကုိျမင္လိုက္ရတဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ ေ႐ွာင္ယဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ႐ွက္လြန္းလို႔ သူဆက္ၿပီးေတာ့ မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး, သူ႔ေဒါသကိုထြက္ေပါက္႐ွာတဲ့အေနနဲ႔ ဝမ္က်ိဳ႕ႏႈတ္ခမ္းကို ခ်က္ခ်င္းကိုက္ခ်လိုက္တယ္။
"ႏွာဘူးေကာင္.........Ah, hmm……”
သူဆံုးေအာင္ေတာင္မဆူလိုက္ရဘူး, အိပ္ရာေပၚကို ျပန္ၿပီးပစ္ခ်ခံလိုက္ရျပန္ၿပီ။ သူ႔ေျခေထာက္ေတြက ရင္ဘက္ေပၚမွာေခြေခါက္ခံထားရၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခ်စ္တင္းအေႏွာခံေနရတယ္။ တင္ပါးေတြက သူ႔ရဲ႕ေပါင္သားေတြနဲ႔ အျပင္းအထန္ေဆာင့္မိတာေၾကာင့္ သူ႔အသားအေရဆိုနီျမန္းသြားတာပဲ။ သူတို႔ အတြင္းပိုင္းအေမႊးအမွ်င္ေတြေတြ႔တဲ့ေနရာဆို အရည္ေတြနဲ႔စီးကပ္လို႔ေနသည္။ သူ႔တြင္းေပါက္ေလးကေန စီးက်လာတဲ့အရည္ေတြက အိပ္ရာခင္းေပၚမွာ ရႊဲရႊဲစိုေနၿပီး အရည္ကြက္အႀကီးႀကီး က်န္ေနခဲ့တယ္။
အိုမီဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ သာယာမႈနဲ႔ၿပီးေျမာက္ျခင္းကို သူတို႔ရဲ႕ခံစားခ်က္က ဆံုးျဖတ္တာျဖစ္သည့္အတြက္, သူ႔ပံုစံေပၚမူတည္ၿပီး, သူဘယ္ေလာက္ေတာင္ေကာင္းေနလဲဆိုတာ ေျပာဖို႔ေတာင္မလိုဘူး။
ပထဆံုးအႀကိမ္တုန္းကေတာ့, ဝမ္က်ိဳ သူ႔မွာ႐ွိသေလာက္ေလးပဲ သိသိသာသာ သည္းခံႏိုုင္ခဲ့တာ,ဒါေပမဲ့ ဒီဒုတိယအႀကိမ္မွာေတာ့, သူ အထူးသျဖင့္ အေတာ္ၾကာေအာင္ခံႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဆံုးသတ္၌, ေ႐ွာင္ယဲ့လည္း ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပဲေလ။ အဲ့ဒါ့ေၾကာင့္, ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဖိႏွပ္ထိန္းခ်ဳပ္ခံရဖို႔ ေ႐ွာင္ယဲ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုမလိုလားဘူး။ သူ႔မွာ အားအေတာ္ကေလး မ႐ွိဘူးဆိုေပမဲ့လည္း, သူ႔ကို ျပင္းျပင္းေလး႐ိုက္ဖို႔ေတာ့ အရန္သင့္ေဒါသေလးေတာ့ ႐ွိေသးတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္, ဝမ္က်ဳိ သူ႔ pheromone ကိုနည္းနည္းေလး ပိုထုတ္လိုက္ၿပီး ေ႐ွာင္ယဲ့ကို ခ်က္ခ်င္းဆိုသလုိ အိပ္ရာေပၚမွာ မလႈပ္ႏုိင္မ႐ွားႏိုင္ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္လိုက္သည္။
"မင္း.......ေစာင့္ၾကည့္လိုက္.......အာ့........"
ေ႐ွာင္ယဲ့ ေဒါသတႀကီး အံႀကိတ္လိုက္ေပမဲ့ ကံမေကာင္းစြာနဲ႔, သူ႔ရဲ႕အားေပ်ာ့ေနတဲ့အသံက သူ႔ေခါင္းထဲမွာပဲ့တင္ထပ္ေနတဲ့ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ေတာ့
ဆန္က်င္ဘက္ပဲ။
ဝမ္က်ိဳ သူ႔အိုမီဂါရဲ႕ပုခံုးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး သူတို႔ရဲ႕တင္ပါးေတြကိုလႈပ္႐ွားၿပီး ေဆာင့္သြင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔နဖူးေပၚက ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္ပူပူေတြက ေအာက္ကိုအဆက္မျပတ္စီးက်လို႔ေနသည္။ သူ႔ရဲ႕အားအင္အျပည့္႐ွိတဲ့ခါးက သူေနာက္ဆံုး ၿပီးေျမာက္ခ်ိန္ကိုေရာက္သြားတဲ့အထိ လ်င္ျမန္တဲ့အ႐ွိန္အဟုန္နဲ႔ လႈပ္႐ွားေနခဲ့သည္။
သူ႔ေခါင္းကို ေ႐ွာင္ယဲ့လည္ပင္းၾကား ႏွစ္ကာ, သူ လွ်ာကိုဆန္႔ထုတ္လိုက္ၿပီး မက္ေမာစရာေကာင္းတဲ့ရနံ႔ကို ထုတ္လႊတ္ေနတဲ့ အက်ိတ္(ဂလင္း) ကိုလွ်က္လိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုႀကိဳက္တယ္လို႔ ထပ္ေျပာေပးပါ......"
ထိုpheromone ေတြရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ေရာက္ေနတာေၾကာင့္ ေ႐ွာင္ယဲ့အမိန္႔ေပးတာကို ေ႐ွာင္လႊဲႏိုင္စြမ္း မ႐ွိေပ။
"ငါသေဘာက်တယ္,ah, mmm……,ငါမင္းကိုသေဘာအက်ဆံုးပဲ........ငါမင္းတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲႀကိဳက္တာ……oh!”
သူ႔အက်ိတ္က ႐ုတ္တရက္ ခြၽန္ျမတဲ့သြားေတြနဲ႔ အကုိက္ခံလိုက္ရၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ, ထပ္ၿပီးေတာ့ မ်ားျပားလွသည့္ ပန္းထြက္လာတဲ့ပူပူေလာင္ေလာင္အရည္ေတြက သူ႔ရဲ႕လမ္းေၾကာင္းအတြင္းနက္နက္ထဲအထိ ထည့္သြင္းျခင္းခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕အတြင္းသားႂကြက္သားေတြက တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆြဲညႇစ္ေတာ့တယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့, သူ႔ကိုယ္ကပဲ ျပည့္က်ပ္သိပ္သြားတာမဟုတ္ဘူး, အားေကာင္းၿပီးအလြန္ျပင္းထန္တဲ့ အယ္လ္ဖာ pheromone ရနံ႔က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို လႈိင္းလံုးႀကီးလို သူ႔အတြင္းထဲကေန အ႐ွိန္ျပင္းျပင္းထြက္က်လာသည္။ အာရံုေၾကာတိုင္းကို ျဖတ္စီးသြားသည့္အတြက္, သူ႔ရဲ႕ဆဲလ္ေတြက စိတ္လႈပ္႐ွားေပ်ာ္ရႊင္မႈေၾကာင့္ တုန္ယင္လာ၏။
ေ႐ွာင္ယဲ့မွာ အိပ္ရာခင္းကိုဆုပ္ကိုင္ဖို႔ေအာင္ အားမ႐ွိေတာ့ဘူး။ သူ႔ေျခေထာက္ေတြက ပြင့္ကားေနၿပီး, သူ႔လည္ပင္းဆီကတင္းမာတဲ့ကိုက္ခ်က္က သူ႔ကို အိပ္ရာထဲဖိခ်ေနၿပီး သူ႔ကိုယ္ရဲ႕အတြင္းေရာအျပင္မွာပါ႐ွိတဲ့ ျပင္းထန္တဲ့ pheromone ေတြရဲ႕သြပ္သြင္းျခင္းကိုလက္ခံဖို႔ ဖိအားေပးခံေနရတယ္။ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမႏိုင္ သူ႔ကိုယ္က ဆတ္ခနဲဆတ္ခနဲ လႈပ္႐ွားေနၿပီး သူ႔မ်က္လံုးေတြကလည္း အာရံုစူးစိုက္လို႔မရေပ။
တကယ့္ကိုအထင္ႀကီးစရာပဲ........ဒီဝံပုေလြေပါက္ေလးကေတာ့ တကယ့္ကိုအထင္ႀကီးစရာပဲ.......
အရမ္းကိုမွနီးနီးကပ္ကပ္ေစာင့္ၾကည့္ခံေနရတဲ့ သားေကာင္လို႔ ေ႐ွာင္ယဲ့ ခံစားရၿပီး လြတ္ေျမာက္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးက သူ႔ကိုအတြင္းထဲကပါ တုန္လႈပ္ေစတယ္ဆိုေပမဲ့, သူ႔ဦးေရျပားထံုထိုင္းသြားသည္အထိ ေကာင္းတယ္လို႔လည္းခံစားရတယ္။ သူက သူကိုယ္တိုင္ေတာင္မဟုတ္ေတာ့သလိုပဲ။ ေခါင္းကေနေျခတစ္ဆံုး သူ႔တစ္ကုိယ္လံုးက တစ္ျခားလူရဲ႕ရနံ႔နဲ႔ သိမ္းပုိက္စိုးမိုးျခင္းကိုခံေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက တစ္ျခားလူရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈျဖစ္သြားၿပီ, ဘယ္ေတာ့မွထပ္ၿပီး လြပ္လပ္မႈကိုမရႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အခုထက္ထိ, တစ္ျခားလူသားရဲ႕ရနံ႔က အရမ္းအားေကာင္းေနဆဲျဖစ္ၿပီး သူကို သူ႔ေနာက္ကိုထာဝရလိုက္ဖို႔ လိုလိုလားလား အညံ့ခံေအာင္ ျမဴဆြယ္ေနသည္။
ေကာင္းမြန္တဲ့အရသာကိုမင္းတစ္ႀကိမ္တစ္ခါျမည္းစမ္းမိတာနဲ႔ ထပ္ၿပီး မင္းျမည္းစမ္းခ်င္ေနလိမ့္မယ္ - သူက သၾကားရည္လိုပဲ ခ်ိဳျမတယ္။
T/n
အမေလး အခုမွပဲၿပီး အရသာပ်က္မွာစိုးလို႔ ၂ပုိင္းဆက္တုိက္ေရးေနရတာ။ ၾကားသြားတယ္ေရာ အနားယူလုိက္ဦးမယ္။ မေန႔က update ေပးဖို႔ edit ရင္းနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ အခုပဲ update ေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။
Unicode
This chapter includes mature content. Please consider your age before reading. Inappropriate for ages under 18. This chapter is PG-18. Read at your own risk. I won't accept any rude comment. ( ရိုင်းစိုင်းဆဲဆိုခြင်းများအား လက်ခံမည်မဟုတ်။ မဖတ်ခင် စဉ်းစားပြီးမှဖတ်ပါ)
ဝမ်ကျို ကိုယ်ကိုနည်းနည်းလေး ငုံ့ကိုင်းလိုက်တော့, ရှောင်ယဲ့ရဲ့အာရုံတွေကို ကျူးလွန်တိုက်ခိုက်နေတဲ့ ပြင်းထန်လွန်းလှတဲ့အနံ့က ရှောင်ယဲ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို နည်းနည်းတော့တုန်သွားစေသည်။ ထိုသားရိုင်းနဲ့ချိတ်ဆက်ထားတဲ့ အောက်ပေါက်ငယ်လေးကနေ ခုဏလေးတင်မှ ဖြည့်သွင်းထားတဲ့ ခပ်ပျစ်ပျစ်နို့နှစ်ရောင်အရည်တွေနဲ့ ရောနှောနေတဲ့ အရည်ကြည်တွေက အဆက်မပြတ်စီးကျလာသည်။ ရှောင်ယဲ့ သူ့ခြေထောက်တွေကို စိထားလိုက်ချင်ပေမဲ့ သူ့မှာ လုံးဝကို လှုပ်ဖို့တောင် အားမရှိတော့ဘူး။
"ရှောင်ယဲ့ ဒါကိုကြိုက်လား? ကျွန်တော့်အနံ့ကို"
ဝမ်ကျို တခစ်ခစ်ရယ်လိုက်မိသည်, ကြည့်လို့ကောင်းပြီး နှစ်လိုဖွယ်အရမ်းကောင်းတာပဲ။
စကားတစ်လုံးထွက်ဖို့တောင် ရှောင်ယဲ့ တော်တော်ကြိုးစားလိုက်ရတယ်, "........ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ....."
"ကျွန်တော် အယ်လ်ဖာထိန်းချုပ်ပစ္စည်းတစ်မျိုး သုံးထားတာ, အိုမီဂါတွေနဲ့အမျိုးအစားကွဲတယ်။ ထိုးသွင်းပြီးသွားရင်, ကျွန်တော် သဘောကျတဲ့အိုမီဂါရဲ့ အနံ့တစ်မျိုးတည်းကိုပဲ ကျွန်တော် အနံ့ခံနိုင်တော့တာ။ ကျွန်တော် တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ မိတ်မဖက်သရွေ့, ကျွန်တော့်ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ထိန်းချုပ်ပစ္စည်းက အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိနေမှာ။ ကျွန်တော် မိတ်ဖက်လိုက်တာနဲ့, ထိန်းချုပ်ပစ္စည်းက ချက်ချင်း အကျိုးသက်ရောက်မှုကွယ်သွားမှာ။ "
ဝမ်ကျို ရှောင်ယဲ့နှုတ်ခမ်းဆီကနေ ခပ်ဖွဖွအနမ်းတစ်ပွင့်ခိုးယူလိုက်သည်,
"အရင်တုန်းကဆို အိုမီဂါတွေက ကျွန်တော့်ကိုဖျားယောင်းမြူဆွယ်ဖို့ သူတို့ရဲ့ pheromone တွေကိုသုံးခဲ့ကြတာ။ အဲ့ဒါကြောင့်, ကျွန်တော့်ရဲ့ physiological instincts ကို မခုခံနိုင်တဲ့အခြေအနေဖြစ်လာမှာ စိုးလို့, အဲ့ဒါကြောင့် ကျွန်တော် အဲ့ဒါကိုသုံးခဲ့တာ"
ကျန့်ရှောင်ယဲ့: "............"
ဒီလိုအယ်လ်ဖာထိန်းချုပ်ပစ္စည်းမျိုးကို သူသတိမထားမိခဲ့တာတော့မဟုတ်ဘူး, ဒါပေမဲ့ သူ အဲ့ဒါအကြောင်းကို များများစားစားမတွေးကြည့်ခဲ့တာ။ တကယ်တမ်းတော့, သူတို့အယ်လ်ဖာအမျိုးအစားရဲ့ ဂုဏ်အဆင့်အတန်းအောက်ခြေအထိ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုနိမ့်ကျအောင်လုပ်မဲ့ ဒီလိုပစ္စည်းမျိုးကို ဘယ်လိုပုံမှန် အယ်လ်ဖာက သုံးမှာလဲ?
"......ဘာလို့ မင်းငါ့ကို စောစောစီးစီးမပြောပြခဲ့တာလဲ?"
တကယ်လို့ သူသာ ဒီခွေးရူးလေးရဲ့ pheromone က စောက်ရမ်းအားကြီးတယ်ဆိုတာ သိခဲ့ရင်, သူအရင်တုန်းက တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်လုပ်နေခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး။
"ကျွန်တော် အဲ့ဒါကို ရှောင်ယဲ့ဆီကနေဖုံးကွယ်ထားဖို့ နဂိုတည်းက ရည်ရွည်ခဲ့တာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့, ကျွန်တော် အဆောင်ခန်းကိုပြောင်းလာတဲ့နေ့က, ကျွန်တော့် pheromone က အားကောင်းလားဆိုပြီး ရှောင်ယဲ့ မေးခဲ့တယ်လေ။ တကယ်လို့ ကျွန်တော်သာ အဲ့ဒါကို အဲ့ဒီ့တုန်းက ပြောပြလိုက်ရင်, ရှောင်ယဲ့က ကျွန်တော့် pheromone ကြောင့် ကျွန်တော်နဲ့အတူရှိနေတာ ဖြစ်သွားကောင်းဖြစ်သွားနိုင်တယ်။ ကျွန်တော် အဲ့တာကို မလိုချင်ဘူး......."
ဘယ်လိုခံစားနေရလဲဆိုတာ ရှောင်ယဲ့ အသေအချာတောင်မသိတော့ဘူး။
သူ့အယ်လ်ဖာက အချိန်အကြာကြီး သူ့ဆီကနေ အမှန်တရားကိုဖုံးကွယ်ထားခဲ့တယ်။ အဲ့တော့ ကျိန်းသေကိုသူဒေါသထွက်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဒီဒေါသပုစိလောက်က သူ့နှလုံးသားထဲမှာ နာကျင်နေရတာနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင် ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး။
ဝမ်ကျိုက သူ့pheromone ကိုသုံးပြီး သူ့ကိုအလွယ်တကူ အပိုင်ရနိုင်တယ်ဆိုတာ သိသာနေတာပဲ -- တစ်ခြားအယ်လ်ဖာတွေကို ခြိမ်းခြောက်နိုင်တဲ့ စောက်ရမ်းအားကောင်းတဲ့ အယ်လ်ဖာဗီဇ သူ့မှာရှိနေတယ်ဆိုတာ ထင်ရှားနေတာပဲ -- ဒါပေမဲ့, အဲ့လိုလုပ်မဲ့အစား, ဝမ်ကျိုက လိုလိုလားလား သူ့ကိုယ်သူ အဆင့်နှိမ့်ချခဲ့တယ်, လိုလိုလားလား သူ့ကိုသူရယ်စရာအဖြစ်ခံခဲ့တယ်။
တကယ်လို့ 'ကမ္ဘာပေါ်မှာ ရိုးသားမှန်ကန်ဆုံးနဲ့ အစဉ်ချစ်ခင်၍အမြတ်နိုးတတ်ဆုံး အယ်လ်ဖာ' ဆိုတဲ့ ဆုသာရှိခဲ့ရင်, ဒီအရူးကောင်က ကျိန်းသေကို ဆွတ်ခူးနိုင်လိမ့်မယ်။
ရှောင်ယဲ့ ပြန်တုံ့မပြန်တာကို သူတွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ, ဝမ်ကျို ရင်တမမနဲ့မေးလိုက်သည်,
"ရွှဲကျန်း.........ရွှဲကျန်း စိတ်ဆိုးနေတာလား?"
ရှောင်ယဲ့ အတွေးတွေထဲကနေ လွတ်မြောက်သွားပြီး ရုတ်တရက် ဒါက အဲ့လူကိုစိတ်သောကရောက်အောင်လုပ်ရမဲ့အချိန်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သဘောပေါက်သွားသည်, ဘာလို့လဲဆိုတော့ အခုအချိန်မှာ သူ့အခြေအနေက ဒုက္ခအရောက်ဆုံးပဲလေ။
နောက်ဆုံးတော့, အယ်လ်ဖာ pheromone တွေက အခန်းထဲမှာ ဆက်ပြီးယိုဖိတ်စီးဆင်းမနေတော့ပေ။ ငြိမ်တဲ့အခြေအနေကိုတော့ ရောက်သွားပြီ။ ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒါက ခုဏတုန်းက သိပ်သည်းမှုထက်တော့ ပိုမြင့်တယ်။ အကြိမ်တစ်ထောင်လောက်တောင် ပိုမြင့်ဖို့ ဖြစ်နိုင်ချေရှိတယ်။ လေထုထဲမှာ အယ်လ်ဖာ pheromone ကအရမ်းကိုမှသိပ်သည်းနေတာကြောင့် အရည်အဖြစ် ငွေ့ရည်ဖွဲ့တော့မတတ်ပဲ။ ရနံ့က သူ့ကိုယ်ရဲ့အပေါက်တိုင်းလိုကို ထိုးဖောက်စိမ့်ဝင်နေပြီး သူ့ရဲ့အတွင်းပိုင်း အင်္ဂါထဲကို စီးဝင်၍ ရေလွှမ်းမိုးနေသလို သူ့ရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကို လွှမ်းခြုံနေသည်။
ခုဏကမှ ဝမ်ကျိုက သူ့ကိုဘာလို့ မကြောက်ဖို့ပြောလဲဆိုတာ ရှောင်ယဲ့ နောက်ဆုံးတော့ သဘောပေါက်သွားသည်။
အဲ့လိုမျိုး အရမ်းကိုမှပြင်းထန်တဲ့ဖိအားနဲ့ ရုန်းထွက်မရအောင် ဖမ်းချုပ်ထားခံနေရတာကြောင့်, သူ့ရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုသာ အစားခံဖို့ကျယ်ကျယ်ဖွင့်ပေးထားဖို့ပဲရှိတော့တယ်, ဘယ်လိုလုပ် သူကမကြောက်ဘဲ နေနိုင်မှာလဲ? သို့ပေမဲ့, သူ့ကိုယ်အတွင်းက သားရိုင်းကောင်ကတော့ ချိုမြတဲ့အရသာကို ရလိုက်တဲ့အချိန်, ဘာကြောက်ရွံ့မှုမှမခံစားရဘဲ ပျော်ရွှင်ခြင်းကိုသာ ခံစားလိုက်ရပြီး, အရင်ကထက် ပိုပြီးတော့တောင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ ဟိန်းဟောက်နေ၍ သူ့ကိုယ်သူဖြည့်ဆည်းဖို့ အစာကိုပိုပြီးတော့တောင် ရှာနေလေရဲ့။
တော်တော်လေးကိုသက်သာသွားပြီဖြစ်တဲ့ heat feverက ဒီနေရာမှာအငမ်းမရဖြစ်စေတဲ့စားပွဲတော်ရှိနေတာကို သိသွားသလိုမျိုး နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပြီး ပြန်မြင့်တက်လာသည်။ ထပ်ပြီး တစ်ဟုန်ထိုး,ထိုးတက်လာပြန်တယ်။
သူအနေနဲ့ တစ်ခြားဘာအကြောင်းကိုမှ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပေ။
"ငါ မင်းနဲ့နောက်မှစာရင်းရှင်းမယ်......အခုတော့, ငါ့ကိုပေးပါ......."
ရှောင်ယဲ့စကားဆုံးအောင်မပြောလိုက်ဘူးဆိုပေမဲ့ ဝမ်ကျိုက သူဘာကိုဆိုလိုချင်လဲဆိုတာကို သဘောပေါက်သွားသည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာအပြည့်နှင့်, နူးနူးညံ့ညံ့ညင်ညင်သာသာ တမြတ်တနိုး ဝမ်ကျို ရှောင်ယဲ့ကို သူ့လက်မောင်းကြား ပွေ့မလိုက်ပြီး ရှောင်ယဲ့ကို သူ့ပေါင်ပေါ် ရွေ့၍ သူ သူ့ကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချခိုင်းတဲ့အချိန်မှာ သူ့တင်ပါးလေးကို ပင့်မထားလိုက်သည်။ သူ့ပေါင်အတွင်းသားတွေကို စိုနေတဲ့ ရောနှောနေသည့်အဖြူရောင်အနှစ်ရည်တွေထဲကို လက်ချောင်းတွေက လျှိုဝင်သွားသည်။
Pheromone တွေရဲ့နှစ်သိမ့်ချွေးသိပ်မှုကြောင့်, နဂိုတင်းကြပ်နေတဲ့ လမ်းကြောင်းက ဝင်ဖို့တောင်မခက်ခဲတော့ပေ။ ထိုအစား ဖိအားအောက်မှာ အလိုလို ပွင့်ကားလာ၏။ သူ့အတွင်းသားလေးက ထိုမာတောင့်နေစဲဖြစ်တဲ့ သားရိုင်းကို နာကျင်မှုနည်းနည်းနဲ့ တစ်ခုလုံးထိုးဝင်သည်အထိ ပိုပြီးတော့နက်အောင်တောင် ဆွဲယူထားသည်။
တစ်ခုလုံး တကယ်ကြီး ဆံ့တာပဲ.........
ရှောင်ယဲ့ မယုံကြည်နိုင်အောင်ဖြစ်သွားပြီး ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် တွေးလိုက်မိတယ်,
"အရမ်းကြီးတာပဲ.......အာ့.......တကယ်ကြီး ငါ့ကိုသေတဲ့အထိတော့မလုပ်လိုက်ပါနဲ့"
သူ ဒါကို တကယ်ပဲ ဟန်မဆောင်ဘဲစိုးရိမ်ပူပန်ပြီးပြောလိုက်ခြင်းပင်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ရဲ့အားမရှိတဲ့အသံရယ် မျက်ရည်ဝေ့ပြီး နစ်မြောနေတဲ့သူ့မျက်လုံးအမူအရာရယ် ပေါင်းစပ်လိုက်ခြင်းက တမင်သက်သက် ဖြားယောင်းမြူဆွယ်နေတဲ့ ကြံစည်မှုနဲ့ တူနေတယ်။ ဝမ်ကျို သူ့ကိုယ်သူ မထိန်းထားနိုင်တော့ဘူး။ အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး ရုတ်တရက် သူ့ရဲ့သားရိုင်းကောင်ကို ခက်နက်နက်လေး ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ သူ့ရဲ့ကြီးမားတဲ့လက်တွေနဲ့ ရှောင်ယဲ့ကို တင်ပါးကနေမလိုက်ပြီး ထိုတင်ပါးအသားစိုင်ကို လက်နဲ့ညှစ်ကာ သူတို့ရဲ့တင်ပါးတွေ ထိရိုက်သည်အထိ ဝမ်ကျို သူ့ကိုဆောင့်ဖိချလိုက်သည်။
"အာ့! Fuck မင်း......."
ရှောင်ယဲ့ရဲ့ပါးစပ်ပေါက်ကနေ နောက်ထပ်ဖရုသဝါစာစကား ထွက်လာသည်။ ဒီတစ်ကြိမ်ကတော့ သာယာမှုကနေ ထွက်လာခြင်းပင်။
"အမ်း, ကျွန်တော် ရွှဲကျန်းကို fuck နေတာပဲလေ....."
မမှျှော်မှန်းထားတဲ့ဝမ်ကျိုက အရှက်အကြောက်မရှိစကားပြောဖို့ သင်ထားတဲ့ပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့, ခါတိုင်းနှင့်မတူ တော်တော်လေးမျက်နှာနီမြန်းနေပြီး သိသိသာသာ အင်မတန်ရှက်နေတုန်းပဲ။ သို့သော်လည်း, သူ့တင်ပါးတွေရဲ့ရွေ့လျားခြင်းကတော့ တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ, မြန်ဆန် ပြင်းထန်ပြီး အားကောင်းတယ်။ ပြီးတော့,အနက်ဆုံးအပိုင်းထိရောက်အောင် သူတွန်းသွင်းလိုက်တဲ့အချိန်တိုင်း တိုက်ခြင်းဆောင့်ခြင်းက ရှောင်ယဲ့ရဲ့တင်ပါးလေးတွေကို တသိမ့်သိမ့်ခါသွားပြီး တုန်သွားစေတယ်။ သူ့အသားစိုင်က တုန်ယင်နေပြီး ဆောင့်တဲ့အခါတိုင်းလို *pa pa* အသံကျယ်ကျယ် ထွက်လာသည်။
တကယ့်ကိုယ်လက်နှီးနှောခြင်းက အခုမှအစပဲရှိသေးတာ။
ရှောင်ယဲ့ကတော့ အားအင်ကုန်ခမ်းပြီးပျော့နေပြီ။ ရှည်လျားပြီးထူသည့် သားရိုင်းကောင်က သူ့ကိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနဲ့ အတင်းအဓမ္မသွတ်သွင်းနေသလိုမျိုး။ သူ့ရဲ့တင်ပါးအသားစိုင်လေးတွေက တုန်ယင်နေပြီး သူ့ခြေထောက်တွေကိုလည်း ဝမ်ကျို့ခါးမှာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ချိတ်တွယ်ထားပြီး, သူ့ခြေချောင်းလေးတွေကတော့ ကွေးနေသည်။
Heat ကြောင့် သူ ပင့်သက်ရှိုက်နေရသည့်အတွက် သူ့ပါးစပ်လေးက ပွင့်ဟနေပြီး သူ့ရင်ဘက်ကလည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကို နိမ့်ချည်မြင့်ချည် လှုပ်ရှားလို့နေသည်။ သူ့ရဲ့ဖြူအုနေတဲ့အသားအရေကလည်း နီမြန်းကာ ကြက်သွေးရောင်တောက်နေသည်။
ဝမ်ကျိုက မြန်မြန်ဆန်ဆန်ဆောင့်သွင်းနေတာကြောင့် ဝမ်ကျို့ပုခုံးကို ဆုပ်ကိုင်သည်ကလွဲပြီး သူ့ကိုယ်က တစ်ခြားအရာတွေလုပ်ဖို့ သိသိသာသာအရမ်းကိုမှအားနည်းနေပြီ။ လိုလိုလားလားအရှုံးကိုဝင်မခံချင်ဘဲ ကာကွယ်ခုခံသည့်အနေနဲ့ ရှောင်ယဲ့ သူ့လည်ပင်းကိုကိုင်းလိုက်သည်။ သူ့တွင်းဝငယ်လေးက ထပ်ခါတလဲလဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ညှစ်ထားတဲ့အချိန်မှာ သူလည်း အလျဉ်းသင့်သလို ဝမ်ကျို့ရင်ဘက်ကို ပွတ်သပ်ပြီး ကြွက်သားတွေကိုစမ်းကိုင်လိုက်တယ်။
ဝမ်ကျို့နှလုံးခုန်သံက အင်မတန်မြန်နေပြီး သူ့ဝင်လေထွက်လေကလည်း ပိုပြီးတော့တောင် ပြင်းလာသည်။ ရှောင်ယဲ့ရဲ့ကြောက်ဖွယ်လိလိ တမင်တကာမြူဆွယ်နေတဲ့ လက်ကို ဝမ်ကျို ဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကိုတားမြစ်ဖို့ လက်တွေကို နောက်ကျောဘက်မှာ မလှုပ်နိုင်အောင်ဖိညှပ်လိုက်သည်။
"......ကျွန်တော့် စိတ်စွမ်းအားက အားနည်းတယ်လို့ ကျွန်တော် ပြောခဲ့တယ်နော်......"
သူ့ရဲ့ယောက်ျားဂုဏ်ရည်ကို မညှာမတာ,မရပ်မနား ရှောင်ယဲ့ရဲ့ကိုယ်ထဲကို ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြီး သူ့ကို ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့ခါးကို ဖြောင့်သည်အထိဆန့်သွားအောင် လုပ်ပလိုက်တယ်။ ထိုအားကြောင့် မျက်လုံးရှေ့မှာ အဖြူရောင်ကိုသာမြင်လိုက်ရပြီး အသံတောင်လည်ချောင်းထဲမှာ တစ်သွားသည်။ ထိုရုတ်တရက်လှုံ့ဆော်မှုကနေဖြစ်လာတဲ့ အသက်ရှူမှားလောက်သည့်သာယာမှုကနေ သူပြန်ရုန်းမထွက်နိုင်ခင်မှာပဲ, ဝမ်ကျိုက သူ့ခါးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ပြီး အတွင်းထဲမှာ သူ့ရဲ့အတံကိုထိပ်လေးပဲကျန်အောင်ထားပြီး မြင့်နိုင်မမျှမြင့်အောင် မနေသည်။ ထို့နောက်, ဗြုန်းခနဲ, သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုထိုးဖောက်သည့်အလား
ဖိသွင်းချလိုက်တော့တယ်။
"အိုး! မင်း သောက်ရူးကောင်.........ah, hah,......မလုပ်နဲ့......"
ရှောင်ယဲ့ အော်ဟစ်ပြီးဆူပူကြိမ်းမောင်းလိုက်တယ်ဆိုပေမဲ့ သူ့ဆဲလ်တွေကတော့ စိတ်လှုပ်ရှားပျော်ရွှင်မှုကြောင့် တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီး တဖြန်းဖြန်းထသွားသည်။ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေက သူ့ရဲ့ပူလောင်နေတဲ့အရေပြားအောက်ကို အဆက်မပြတ်စီးကျနေပြီး တစ်စက်ချင်းစီ ဝမ်ကျို့အနမ်းတွေနဲ့အစုပ်ခံလိုက်ရသည်။ ဝမ်ကျိုက သူ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြီးကိုက်ဖို့ နေရာရွေ့လာတဲ့အချိန်မှာ, နောက်မှာတော့ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးပေါ်မှာ အနီရောင်တောက်တောက်အမှတ်တွေချန်ထားခဲ့သည်။
“Oh……ah……”
အားပြင်းပြင်းအနမ်းကြောင့် သူ့လျှာလည်း ထုံနေပြီ။ သေသေချာချာအာရုံစူးဟိုက်နေတဲ့ သူ့အရှေ့က ဝမ်ကျို့ကို ကြည့်ဖို့ ရှောင်ယဲ့ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည်။ အရင်က အညိုရောင်သမ်းနေတဲ့ အစိမ်းရောင်မျက်လုံးတွေက အခုတော့ အနီရောင်တောက်နေသည်။ သူ့ပုံစံက အချိန်အတော်အတန်ကြာအောင် ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုရဲ့ ညှင်းပန်းနှိပ်စက်တာကိုခံနေခဲ့ရတဲ့ အန ္တရာယ်ရှိသည့် သားရိုင်းကောင်နှင့်တူနေသည်။ သူ့ကို မရေမရာရောထွေးသည့်မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူကတော့ သိသိသာသာကို သူ့ရဲ့ဆင်ခြင်တုံးတရားကို ရမ္မက်ဆီမှာ ကျဆုံးသွားပြီ။
ရှောင်ယဲ့ရဲ့ ပါးစပ်နဲ့လက်တွေက ဒီလိုမျိုးထိန်းချုပ်ခံထားရတာကြောင့် သူ့မှာ ခုခံဖို့ဘာအားမှတောင်မရှိတော့ဘူး။ ဝမ်ကျို့မှာ သိသိသာသာကို လုံးဝကျွမ်းကျင်မှုမရှိဘူး, အကြမ်းသဘောလောက်လေးနဲ့ အလိုလိုဖြစ်လာတဲ့စည်းချက်ဝါးချက်လောက်ပဲ သိတာ, ဒါပေမဲ့, အားပြင်းလှတဲ့ထိုးသွင်းချက်တွေနဲ့ လွန်ကဲနေသည့်heat pheromone တွေက ရှောင်ယဲ့ကို တကာ့်အစစ်အမှန်ရမ္မက်အဆင့်အထိ နှိုးကြွစေသည်, သူ့heat ရဲ့ ဟိန်းဟောသံကိုပိုပြီးမြင့်အောင် မီးရှို့ပေးနေသည်။ အတွင်းကနေအပြင်ကို ဆူပွက်လာတော့မည့်အထိပင်။
သူ့ရဲ့စိုပြီးပူနေတဲ့လမ်းကြောင်းလေးအထဲက ကြောက်မက်ဖွယ်အပြည့်အရွယ်အစားရှိတဲ့ သားရိုင်းကောင်က မဆင်မခြင် ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ လှုပ်ရှားနေသည်။ တစ်ခုအပြည့် အထဲကိုဆောင့်ဝင်လာပြီး ရုတ်တရက် ထပ်ခါတလဲလဲ ပြန်ပြန်ဆွဲထုတ်သွားသည်။ အစကတော့ ဆောင့်ချက်ကိုတောင့်ခံဖို့ ရှောင်ယဲ့ အံကြိတ်ထားနိုင်ခဲ့တယ်ဆိုပေမဲ့ အခုအားက သူ့ကိုစိတ်တောင်လွတ်သွားစေတယ်။ အယ်လ်ဖာရဲ့ကိုယ်ပွားသားရိုင်းက သူ့ရဲ့အတွင်းနံရံတွေကိုပွတ်တိုက်နေတယ်, ပွတ်တိုက်ထိတွေ့မှုက သာယာမှုအသွင်ပြောင်းသွားပြီး သူ့ရဲ့တိုင်အတံလေးကိုတောင် ထောင်မတ်သွားစေတယ်, နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပြီး အထွတ်အထိပ်ကို သူနီးလာတာကြောင့် အရည်ကြည်လေးတွေက ထိပ်ဖျားကနေ ယိုဖိတ်စီးကျလာသည်။
ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်အနမ်းတွေကို ရှောင်ရှားဖို့ ရှောင်ယဲ့ ရုန်းကန်ရင်း စကားပြောလိုက်တော့ စကားသံတွေက ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့နဲ့ ထွက်လာသည်။
"ငါ့ကို ပြီးခွင့်ပေးပါ........oh........ပြီးချင်နေပြီလို့...."
သူ့ရဲ့ရမ္မက်ဆန္ဒတွေနဲ့ ဝမ်ကျိုက စိတ်ရှုပ်ထွေးနေပြီး ဘယ်လိုမှ သူရဲ့အိုမီဂါကိုလွတ်မြောက်ခွင့်ပေးမပေးနိုင်ဘူး။ သူ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကြား ရှောင်ယဲ့မျက်နှာကို ဝမ်ကျို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နမ်းဖို့ စောင်းကာ, မရပ်မနား ထိုနူးညံ့တဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ ရှောင်ယဲ့အသက်ရှုရကျပ်ပြီးမွန်းကျပ်လာတဲ့အခါရောက်မှပဲ ဝမ်ကျိုက လွတ်ပေးတော့တယ်။ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းနေရာက တုန်ယင်နေတာကြောင့်, ဝမ်ကျို စိတ်ပျက်လက်ပျက်တဲ့ ပြောလိုက်တယ်,
"ကျွန်တော့်အပေါ်ကို လွှတ်လိုက်........"
လူတွေပြောတဲ့ 'မင်းစိုက်ပျိုးတဲ့အရာကိုမင်းရိတ်သိမ်းရမယ်' ဆိုတာကဘာအဓိပ္ပါယ်လဲဆိုတာ ရှောင်ယဲ့ နောက်ဆုံးတော့ နားလည်သွားပြီ။
သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ချက်ချင်းဆိုသလို တောင့်သွားသည်။ ဝမ်ကျိုက မြန်မြန်ဆန်ဆန်နဲ့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဆက်လှုပ်ရှားနေတာကြောင့် ရှောင်ယဲ့ သူ့လက်မောင်းကို ဝမ်ကျို့လည်ပင်းမှာ ဖက်တွယ်လိုက်သည်။ သူ အရှုံးမပေးချင်ဘူးဆိုပေမဲ့ သူငိုရှိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ သူ့ကိုယ်သူမထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘဲ ထွက်ကျလာတဲ့ များပြားသည့်နို့နှစ်ရောင်အဖြူရည်တွေကို ဝမ်ကျို့ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းပေါ် ပစ်လွှတ်လိုက်မိသည်။ အရည်တွေက အောက်ကိုစီးကျသွားပြီး ဝမ်ကျို့ရဲ့အတွင်းပိုင်းအမွှေးအမျှင်ကြားထဲကို စီးဝင်သွားပြီး သူ့ရဲ့တွင်းငယ်လေးထဲကို ဆောင့်သွင်းနေဆဲဖြည်တဲ့ ကြီးမားထူထဲလှသည့် သားရိုင်းကောင်ပေါ်ကို စွန်းထင်းသွားသည်။ဝမ်ကျို ခုဏတုန်းက သူ့အထဲမှာစွန့်ထုတ်ထားတဲ့ အရည်တွေမဲ့ ရောသွား၏။
ကိုယ်လက်နှီးနှောပြီးသွားပြီးမှဖြစ်တဲ့ သူ့ရဲ့အတက်ကြွဆုံးကာလပြီးဆုံးသွားတော့ ရှောင်ယဲ့ ကတုန်ကင်ဖြစ်လို့နေတယ်။ သူ ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်ပြီး အဲ့မြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်ရတဲ့ချိန်မှာတော့ ရှောင်ယဲ့ သူ့ကိုယ်သူရှက်လွန်းလို့ သူဆက်ပြီးတော့ မကြည့်နိုင်တော့ဘူး, သူ့ဒေါသကိုထွက်ပေါက်ရှာတဲ့အနေနဲ့ ဝမ်ကျို့နှုတ်ခမ်းကို ချက်ချင်းကိုက်ချလိုက်တယ်။
"နှာဘူးကောင်.........Ah, hmm……”
သူဆုံးအောင်တောင်မဆူလိုက်ရဘူး, အိပ်ရာပေါ်ကို ပြန်ပြီးပစ်ချခံလိုက်ရပြန်ပြီ။ သူ့ခြေထောက်တွေက ရင်ဘက်ပေါ်မှာခွေခေါက်ခံထားရပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန် ချစ်တင်းအနှောခံနေရတယ်။ တင်ပါးတွေက သူ့ရဲ့ပေါင်သားတွေနဲ့ အပြင်းအထန်ဆောင့်မိတာကြောင့် သူ့အသားအရေဆိုနီမြန်းသွားတာပဲ။ သူတို့ အတွင်းပိုင်းအမွှေးအမျှင်တွေတွေ့တဲ့နေရာဆို အရည်တွေနဲ့စီးကပ်လို့နေသည်။ သူ့တွင်းပေါက်လေးကနေ စီးကျလာတဲ့အရည်တွေက အိပ်ရာခင်းပေါ်မှာ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီး အရည်ကွက်အကြီးကြီး ကျန်နေခဲ့တယ်။
အိုမီဂါတစ်ယောက်ရဲ့ သာယာမှုနဲ့ပြီးမြောက်ခြင်းကို သူတို့ရဲ့ခံစားချက်က ဆုံးဖြတ်တာဖြစ်သည့်အတွက်, သူ့ပုံစံပေါ်မူတည်ပြီး, သူဘယ်လောက်တောင်ကောင်းနေလဲဆိုတာ ပြောဖို့တောင်မလိုဘူး။
ပထဆုံးအကြိမ်တုန်းကတော့, ဝမ်ကျို သူ့မှာရှိသလောက်လေးပဲ သိသိသာသာ သည်းခံနိုုင်ခဲ့တာ,ဒါပေမဲ့ ဒီဒုတိယအကြိမ်မှာတော့, သူ အထူးသဖြင့် အတော်ကြာအောင်ခံနိုင်ခဲ့တယ်။ အဆုံးသတ်၌, ရှောင်ယဲ့လည်း ယောက်ျားတစ်ယောက်ပဲလေ။ အဲ့ဒါ့ကြောင့်, ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဖိနှပ်ထိန်းချုပ်ခံရဖို့ ရှောင်ယဲ့ တော်တော်လေးကိုမလိုလားဘူး။ သူ့မှာ အားအတော်ကလေး မရှိဘူးဆိုပေမဲ့လည်း, သူ့ကို ပြင်းပြင်းလေးရိုက်ဖို့တော့ အရန်သင့်ဒေါသလေးတော့ ရှိသေးတယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်, ဝမ်ကျို သူ့ pheromone ကိုနည်းနည်းလေး ပိုထုတ်လိုက်ပြီး ရှောင်ယဲ့ကို ချက်ချင်းဆိုသလို အိပ်ရာပေါ်မှာ မလှုပ်နိုင်မရှားနိုင်ဖြစ်သွားအောင် လုပ်လိုက်သည်။
"မင်း.......စောင့်ကြည့်လိုက်.......အာ့........"
ရှောင်ယဲ့ ဒေါသတကြီး အံကြိတ်လိုက်ပေမဲ့ ကံမကောင်းစွာနဲ့, သူ့ရဲ့အားပျော့နေတဲ့အသံက သူ့ခေါင်းထဲမှာပဲ့တင်ထပ်နေတဲ့ ခက်ထန်ကြမ်းတမ်းတဲ့ စကားလုံးတွေနဲ့တော့
ဆန်ကျင်ဘက်ပဲ။
ဝမ်ကျို သူ့အိုမီဂါရဲ့ပုခုံးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး သူတို့ရဲ့တင်ပါးတွေကိုလှုပ်ရှားပြီး ဆောင့်သွင်းနေတဲ့အချိန်မှာ သူ့နဖူးပေါ်က ချွေးသီးချွေးပေါက်ပူပူတွေက အောက်ကိုအဆက်မပြတ်စီးကျလို့နေသည်။ သူ့ရဲ့အားအင်အပြည့်ရှိတဲ့ခါးက သူနောက်ဆုံး ပြီးမြောက်ချိန်ကိုရောက်သွားတဲ့အထိ လျင်မြန်တဲ့အရှိန်အဟုန်နဲ့ လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။
သူ့ခေါင်းကို ရှောင်ယဲ့လည်ပင်းကြား နှစ်ကာ, သူ လျှာကိုဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး မက်မောစရာကောင်းတဲ့ရနံ့ကို ထုတ်လွှတ်နေတဲ့ အကျိတ်(ဂလင်း) ကိုလျှက်လိုက်သည်။
"ကျွန်တော့်ကိုကြိုက်တယ်လို့ ထပ်ပြောပေးပါ......"
ထိုpheromone တွေရဲ့ထိန်းချုပ်မှုအောက်ရောက်နေတာကြောင့် ရှောင်ယဲ့အမိန့်ပေးတာကို ရှောင်လွှဲနိုင်စွမ်း မရှိပေ။
"ငါသဘောကျတယ်,ah, mmm……,ငါမင်းကိုသဘောအကျဆုံးပဲ........ငါမင်းတစ်ယောက်တည်းကိုပဲကြိုက်တာ……oh!”
သူ့အကျိတ်က ရုတ်တရက် ချွန်မြတဲ့သွားတွေနဲ့ အကိုက်ခံလိုက်ရပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ, ထပ်ပြီးတော့ များပြားလှသည့် ပန်းထွက်လာတဲ့ပူပူလောင်လောင်အရည်တွေက သူ့ရဲ့လမ်းကြောင်းအတွင်းနက်နက်ထဲအထိ ထည့်သွင်းခြင်းခံလိုက်ရတာကြောင့် သူ့ရဲ့အတွင်းသားကြွက်သားတွေက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆွဲညှစ်တော့တယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့, သူ့ကိုယ်ကပဲ ပြည့်ကျပ်သိပ်သွားတာမဟုတ်ဘူး, အားကောင်းပြီးအလွန်ပြင်းထန်တဲ့ အယ်လ်ဖာ pheromone ရနံ့က ချက်ချင်းဆိုသလို လှိုင်းလုံးကြီးလို သူ့အတွင်းထဲကနေ အရှိန်ပြင်းပြင်းထွက်ကျလာသည်။ အာရုံကြောတိုင်းကို ဖြတ်စီးသွားသည့်အတွက်, သူ့ရဲ့ဆဲလ်တွေက စိတ်လှုပ်ရှားပျော်ရွှင်မှုကြောင့် တုန်ယင်လာ၏။
ရှောင်ယဲ့မှာ အိပ်ရာခင်းကိုဆုပ်ကိုင်ဖို့အောင် အားမရှိတော့ဘူး။ သူ့ခြေထောက်တွေက ပွင့်ကားနေပြီး, သူ့လည်ပင်းဆီကတင်းမာတဲ့ကိုက်ချက်က သူ့ကို အိပ်ရာထဲဖိချနေပြီး သူ့ကိုယ်ရဲ့အတွင်းရောအပြင်မှာပါရှိတဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ pheromone တွေရဲ့သွပ်သွင်းခြင်းကိုလက်ခံဖို့ ဖိအားပေးခံနေရတယ်။ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမနိုင် သူ့ကိုယ်က ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ လှုပ်ရှားနေပြီး သူ့မျက်လုံးတွေကလည်း အာရုံစူးစိုက်လို့မရပေ။
တကယ့်ကိုအထင်ကြီးစရာပဲ........ဒီဝံပုလွေပေါက်လေးကတော့ တကယ့်ကိုအထင်ကြီးစရာပဲ.......
အရမ်းကိုမှနီးနီးကပ်ကပ်စောင့်ကြည့်ခံနေရတဲ့ သားကောင်လို့ ရှောင်ယဲ့ ခံစားရပြီး လွတ်မြောက်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒီလိုခံစားချက်မျိုးက သူ့ကိုအတွင်းထဲကပါ တုန်လှုပ်စေတယ်ဆိုပေမဲ့, သူ့ဦးရေပြားထုံထိုင်းသွားသည်အထိ ကောင်းတယ်လို့လည်းခံစားရတယ်။ သူက သူကိုယ်တိုင်တောင်မဟုတ်တော့သလိုပဲ။ ခေါင်းကနေခြေတစ်ဆုံး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးက တစ်ခြားလူရဲ့ရနံ့နဲ့ သိမ်းပိုက်စိုးမိုးခြင်းကိုခံနေရတယ်။ ပြီးတော့ သူက တစ်ခြားလူရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုဖြစ်သွားပြီ, ဘယ်တော့မှထပ်ပြီး လွပ်လပ်မှုကိုမရနိုင်တော့ဘူး။ အခုထက်ထိ, တစ်ခြားလူသားရဲ့ရနံ့က အရမ်းအားကောင်းနေဆဲဖြစ်ပြီး သူကို သူ့နောက်ကိုထာဝရလိုက်ဖို့ လိုလိုလားလား အညံ့ခံအောင် မြူဆွယ်နေသည်။
ကောင်းမွန်တဲ့အရသာကိုမင်းတစ်ကြိမ်တစ်ခါမြည်းစမ်းမိတာနဲ့ ထပ်ပြီး မင်းမြည်းစမ်းချင်နေလိမ့်မယ် - သူက သကြားရည်လိုပဲ ချိုမြတယ်။
T/n
အမလေး အခုမှပဲပြီး အရသာပျက်မှာစိုးလို့ ၂ပိုင်းဆက်တိုက်ရေးနေရတာ။ ကြားသွားတယ်ရော အနားယူလိုက်ဦးမယ်။ မနေ့က update ပေးဖို့ edit ရင်းနဲ့အိပ်ပျော်သွားလို့ အခုပဲ update ပေးလိုက်ပါတယ်နော်။