ရှောင်ဝမ်လေးတို့ရဲ့အချစ်ပုံပြင် [ မြန်မာဘာသာပြန် ]

အခန္​း(၃၇)/အခန်း(၃၇)

Zawgyi
This chapter includes mature content. Please consider your age before reading. Inappropriate for ages under 18. This chapter is PG-18. Read at your own risk. I won't accept any rude comment. ( ႐ိုင္​းစိုင္​းဆဲဆိုျခင္​းမ်ားအား လက္​ခံမည္​မဟုတ္​။ မဖတ္​ခင္​ စဥ္​းစားၿပီးမွဖတ္​ပါ)

​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕ အဝတ္​စလစ္​ျဖစ္​​ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္​အ​ေပၚပိုင္​းကို စြဲစြဲလမ္​းလမ္​း သူစိုက္​ၾကည္​့​ေနမိၿပီး သူစကားမ​ေျပာႏိုင္​ခင္​မွာ တံ​ေတြးပဲခဏခဏမ်ိဳခ်​ေနမိ​ေတာ့တယ္​။
"........ကြၽန္​​ေတာ္​ တကယ္​ လုပ္​လို႔ရတာလား?"

"ငါမင္​းကိုႀကိဳက္​တယ္​, မင္​းလုပ္​လို႔ရပါတယ္​ဆို​ေနမွ, ျမန္​ျမန္​လုပ္​"
​ေ႐ွာင္​ယဲ့လည္​း ဇာခ်ဲ႕မ​ေန​ေတာ့ဘဲ ညစ္​ညစ္​ညမ္​းညမ္​းသာ ​ေျပာခ်လိုက္​​ေတာ့သည္​။

​ေ႐ွာင္​ယဲ့ ​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ စိတ္​လႈပ္​႐ွားမႈကို ​ေမာင္​းထုတ္​ႏိုင္​သြားသည္​, သူအ​ေ႐ွ႕ကိုတိုးသြားၿပီး ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ခါးကုိ ​ေပြ႕ကိုင္​လိုက္​တဲ့အခ်ိန္​မွာ သူ႔ရဲ႕လက္​​ေတြက နည္​းနည္​း​ေတာ့ တုန္​လို႔​ေနသည္​။

လူ႔လက္​ဖဝါး​ေအာက္​႐ွိ အသားအ​ေရက ႏူးညံ့ၿပီး ​ေခ်ာ​ေမြ႔ကာ ပံုမွန္​မဟုတ္​ဘဲ ပူျပင္​း​ေနသည္​။ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ ကတုန္​ကယင္​နဲ႔ ပင္​့သက္​႐ိႈက္​မိသည္​့အထိ သူ႔ရဲ႕က်ယ္​ျပန္​႔လွတဲ့ လက္​ဖဝါးနဲ႔ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕ အသားအ​ေရကို ​ေ႐ွ႕တိုး​ေနာက္​ဆံုး ျဖည္​းျဖည္​း​ေလး ပြတ္​သပ္​​ေပး​ေနမိသည္​။ သို႔​ေပမဲ့, ဝမ္​က်ိဳ႕လက္​​ေတြက ​သူ႔ခါးတစ္​ဝိုက္​မွာပဲ ရစ္​ဝဲ​ေနတယ္​, သူ႔ၾကည္​့ရတာ ​ေ႐ွ႕ဆက္​တိုးရမွာ ​ေၾကာက္​​ေနတဲ့ပံုပဲ။

"သတၱိ႐ွိစမ္​းပါ.............ဘယ္​​ေနရာမဆို ထိလို႔ရတယ္​"
သူ ဆက္​ၿပီး​ေတာ့ ထိန္​းခ်ဳပ္​ထားဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္​ႏိုင္​​ေတာ့ဘူး။

ဝမ္​က်ိဳ႕လက္​​ေတြ ရပ္​တန္​႔သြားသည္​။ ၿပီး​​ေနာက္​, ႐ိုးသားျဖဴစင္​သည္​့ ခ်စ္​ျမတ္​ႏိုးမႈအျပည္​့ျဖင္​့ ဂ႐ုတစိုက္​ပြတ္​သပ္​​ေနရင္​း သူ႔ရဲ႕လက္​​ေခ်ာင္​းထပ္​​ေလး​ေတြ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ ရင္​ဘက္​​ေပၚက မို႔​ေမာက္​​ေနတဲ့အဖု​ေလး​ေတြနဲ႔ ထိမိသြားတဲ့အထိပင္​။

သူ ႐ုတ္​တရက္​ အသက္​ျပင္​းျပင္​း႐ွဴလိုက္​သည္​။

"​ကြၽန္​​ေတာ္​ air-con ဖြင္​့လိုက္​မယ္​​ေနာ္​, ရႊဲက်န္​း အ​ေအးမိမွာစိုးလို႔"
ဝမ္​က်ဳိက အဲ့ဒါကို​ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ျပန္​ခြာသြားၿပီး အိပ္​ရာ​ေပၚက​ေန ထထြက္​သြားသည္​။

အဖ်ား႐ွိန္​​ေၾကာင္​့ တစ္​ကိုယ္​လံုး​ေခြၽး​ေတြရႊဲ​ေနတဲ့ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့: "???????"

"မင္​း ဒီကိုျပန္​လာတာက ပို​ေကာင္​းမယ္​​--------"

သူ႔ရဲ႕ဆဲဆိုျခင္​းအျပည္​့ ​ေအာ္​ဟစ္​ျခင္​းတစ္​ဝက္​ပဲ႐ွိ​ေသး, ဝမ္​က်ိဳက air-conကို ျမန္​ျမန္​ဖြင္​့ၿပီးသြားလို႔ ​ေနာက္​တစ္​ႀကိမ္​ထပ္​ၿပီး မ​ေတာ္​မတရား သူ႔ကိုယ္​ကို တြန္​းဖိခ်လိုက္​ျပန္​တယ္​။

ဝမ္​က်ိဳက သူ႔ကိုသဲႀကီးမဲႀကီး နမ္​း​ေတာ့တာပဲ။

သူ႔ရဲ႕ဖြင္​့ဟ​ေနတဲ့ ႏႈတ္​ခမ္​းလႊာၾကားကို ဝမ္​က်ိဳ႕လွ်ာက ​ေဖာက္​ဝင္​လာၿပီး, ​ေမႊ​ေႏွာက္​ကာ အနက္​ဆံုးအပိုင္​းထိတိုင္​ လွ်ာျဖင္​့လွ်က္​​ေန​ေတာ့တာပဲ။ ​ေထာင္​့တိုင္​းလိုလိုကို က်ဴး​ေက်ာ္​ဝင္​​ေရာက္​ၿပီး ခ်ိဳျမလွတဲ့ထို pheromone တစ္​စုိးတစ္​စိမွ်ကို အျပင္​ကိုယိုစိမ္​့ခြင္​့​ေတာင္​မ​ေပး​ေပ။ သူ႔တစ္​ကိုယ္​လံုးကို ဝါးမ်ိဳ​ေတာ့မတတ္​, ႏွစ္​​ေပါင္​းမ်ားစြာ ​ေရငတ္​ခဲ့ရၿပီးမွာ ​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ သူ မိုး​ေရခ်ဳိခ်ဳိ​ေလးကို ​ေသက္​လိုက္​ရသလိုမ်ိဳး, အ႐ွက္​မ႐ွိ မ်က္​ႏွာ​ေျပာင္​​ေျပာင္​ အားမာန္​အျပည္​့ျဖင္​့ ​ေ႐ွ႕ဆက္​တိုးလိုက္​ေတာ့တယ္​။

"အုိး......."
သူ႔ရဲ႕ကုိယ္​ထဲက ခ်စ္​ခ်စ္​​ေတာက္​ပူသည္​့အျပင္​ ဟာတာတာျဖစ္​​ေနသည္​့ခံစားခ်က္​​ေၾကာင္​့ အခ်ိန္​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္​ ညႇင္​းပန္​းႏွိပ္​စက္​ခံ​ေနရတဲ့ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ ​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ သူ႔အယ္​လ္​ဖာရဲ႕ pheromone ရနံ႔​ေလးကို ရလိုက္​ၿပီ။ ကႏာၱရထဲမွာ အသက္​အရြယ္​ႀကီးျမင္​့သည္​့တိုင္​ လွည္​ျပတ္​သြားလာ​ေနရတဲ့ ​လူတစ္​​ေယာက္​ ​ေရ႐ွိတဲ့​ေနရာကို ​ေနာက္​ဆံုး ႐ွာ​ေတြ႔သြားသလို, သူ ​ေလာဘတႀကီး သူတို႔ရဲ႕လွ်ာ​ေတြကို ရစ္​ပတ္​ကာ, စိုးစဥ္​းမွ်သာ႐ွိ​ေသာ အသက္​ကယ္​​မည္​့ pheromone​ေလးကိုစုပ္​ယူလိုက္​သည္​။

ဝမ္​က်ိဳ႕ပါးစပ္​ဖ်ား​ေလးမွာ႐ွိ​ေနတဲ့ အနာက လံုးဝ​ေပ်ာက္​သြားၿပီျဖစ္​တာ​ေၾကာင္​့ ဝမ္​က်ိဳ ခ်စ္​စိတ္​​ေတြျပင္​းျပစြာနဲ႔ တက္​တက္​ႂကြႂကြ နမ္​းလို႔ရတယ္​။ ​သူ႔ရဲ႕ႀကီးမာတဲ့လက္​​ေတြကို ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရင္​ဘက္​​ေပၚဖိခ်လိုက္​ၿပီး အား​ေလ်ာ့သြားျခင္​းမ႐ွိဘဲ ညင္​ညင္​သာသာႏူးႏူးည့ံညံ့ျဖင္​့ ႏွိပ္​နယ္​လိုက္​သည္​။ အခ်ိန္​အ​ေတာ္​ၾကာ ​ေထာင္​မတ္​​ေနတဲ့ နီနီရဲရဲႏို႔သီး​ေခါင္​း​ေလးႏွစ္​ခုကို ခ်စ္​ခ်စ္​​ေတာက္​ပူ​ေနတဲ့လက္​ဖဝါးနဲ႔ နည္​းနည္​း​ေလးပြတ္​သပ္​​ေပးလိုက္​​ေတာ့, ပူ​ေလာင္​လာသလိုခံစားရတယ္​ဆို​ေပမဲ့ ရင္​ဖိုတာထက္​​ေတာင္​ပိုတယ္​။

​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕တင္​ပါး​ေတြဆီကို ​ဝမ္​က်ိဳ သူ႔ရဲ႕လက္​ကို​မသိမသာ​ေလွ်ာဆင္​းကာ, ျဗဳန္​းစားႀကီး ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕ခါးက်ဥ္​းက်ဥ္​း​ေလးကို ဆြဲ​ေပြ႔ဖက္​လိုက္​ၿပီး, သူ႔ကိုယ္​အ​ေပၚပိုင္​းကိုဖံုးထားတဲ့ ​ေနာက္​ဆံုးအဝတ္​ကိုဆြဲခြၽတ္​​လိုက္​​ေတာ့သည္​။

"မင္​းရဲ႕အက်ႌကိုလည္​း ခြၽတ္​ဦး.......အက်ႌဝတ္​ထားျခင္​းအား ခြင္​့မျပဳ"
​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕ႏႈတ္​ခမ္​းသား​ေလး​ေတြက နီရဲ​ေအာင္​အနမ္​းခံထားရၿပီး သူ႔အသက္​႐ႈသံ​ေတြသည္​လည္​း မူမမွန္​​ေတာ့​ေပ။ ဒါ​ေပမဲ့ သူ႔အသံက​ေတာ့ မာန္​ပါ​ေနတုန္​းပင္​။

ဝမ္​က်ိဳ ခ်က္​ခ်င္​းပဲ သူ႔ရဲ႕လက္​ကို​ေျမႇာက္လိုက္​ၿပီး သူ႔ကုတ္​အက်ႌကို ဆြဲခြၽတ္​လိုက္​​ေတာ့, သူ႔ရဲ႕အယ္​လ္​ဖာတစ္​​ေယာက္​ဟန္​ ႂကြက္​သား​အ​ေျမႇာင္​း​ေျမႇာင္​းလိုက္​ ​ေပၚထြက္​လာ​ေတာ့သည္​။ သူ႔ရဲ႕သန္​မာလွတဲ့လက္​​ေတြကို ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕ ​ေခါင္​း​ေဘးတစ္​ဖက္​တစ္​ခ်က္​စီမွာ​ေထာက္​ထားရင္​း, ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕အားနည္​း​ေနတဲ့ ကိုယ္​​ေလးကို အိပ္​ရာ​ေပၚကို ျပန္​ခ်​ေပးလိုက္​သည္​။ သူ ပင္​့သက္​႐ိႈက္​ကာ, ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ကို အ​ေပၚက​ေန ငံု႔ၾကည္​့လိုက္​သည္​။

သူ႔မ်က္​ဝန္​းထဲက အစိမ္​းရင္​့​ေရာင္​က တစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕စိတ္​ဝိညာဥ္​ကို စုပ္​ယူႏိုင္​​ေတာ့မလိုဟန္​ ဘယ္​တုန္​းကမွ ဒီလို ​ေတာက္​ပၿပီးညႇိဳ႕ယူဖမ္​းစားႏိုင္​ျခင္​းမ႐ွိခဲ့​ေပ။

​ေ႐ွာင္​ယဲ့ သူနဲ႔အၾကည္​့ခ်င္​းဆံုသြားၿပီး သူ႔စိတ္​ထဲမွာ​ေတာ့, အရင္​တုန္​းက မသက္​မသာျဖစ္​ရတဲ့ခပ္​​ေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့အာရံုက ဘယ္​က​ေနလာတာလဲဆိုတာ ​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ သူ သ​ေဘာ​ေပါက္​သြားၿပီ။

ဒါက ဘာ golden retriever အမ်ိဳးအစားလဲ?
ဝံပု​ေလြငယ္​​ေလးဆိုတာ ႐ွင္​း​ေနတာပဲ။

အဲ့လို နက္​႐ိႈင္​းၿပီးအႏ ၱရာယ္​႐ွိတဲ့ မ်က္​လံုးနဲ႔အၾကည္​့ခံ​ေနရတာ​ေၾကာင္​့, သူ မ​ေမွ်ာ္​လင္​့ဘဲ စိုးရိမ္​သလိုခံစား​ေနရတယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ အဲ့ဒါကိုမစဥ္​းစားပဲ​ေနလိုက္​တဲ့​ေနာက္​, ဝမ္​က်ိဳ႕မွာ ဘာအ​ေတြ႔အၾကံဳမွမ႐ွိဘူးဆိုတာရယ္​ သူ႔pheromone ကလည္​း အရမ္​းအားနည္​းတယ္​ဆိုတာ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ သ​ေဘာ​ေပါက္​သြားတာ​ေၾကာင္​့ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ကို တကယ္​့အမွန္​ အိပ္​ရာ​ေပၚမွာခံစားမႈ​ေကာင္​း​ေအာင္​လုပ္​ဖို႔ဆိုတာ တကယ္​မျဖစ္​ႏိုင္​တာပဲ။ အဲ့အ​ေတြးက​ပဲ သူ႔စိတ္​ကိုတည္​ၿငိမ္​​ေအာင္​ထိန္​း​ေပးၿပီး ဘာကိုသူ႔အ​ေနနဲ႔ တြန႔္​ဆုတ္​တြန္​႔ဆုတ္​နဲ႔႐ွက္​​ေၾကာက္​​ေနတာလဲဆိုတာ သူ႔ဘာသာသူ သိသြား​ေတာ့တယ္​။

"အရည္​ၾကည္​ဘယ္​​ေလာက္​​ေတာင္​ ထြက္​လာလဲဆိုတာ ျမင္​ရ​ေအာင္​ၾကည္​့လိုက္​......."

မ႐ွက္​မရြံ႕အ႐ွက္​မ႐ွိ​ေျပာရမယ္​ဆိုရင္​​ေတာ့ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ ဘယ္​​ေတာ့မွရံႈးမွာမဟုတ္​ဘူး။ ဒါ​ေပမဲ့ ဒီတစ္​ႀကိမ္​​ေတာ့ သူတကယ္​ပဲ အမွန္​ကို​ေျပာ​ေနတာ။

ဝမ္​က်ိဳ႕ မ်က္​ႏွာက ခ်က္​ခ်င္​းကိုပင္​ နီျမန္​းသြားၿပီး, သူ႔မ်က္​လံုး​ေတြကို အ​ေဝးကိုပို႔ကာ တဖ်တ္​ဖ်တ္​ခတ္​​ေနမိတယ္​ဆို​ေပမဲ့ သူ႔လက္​က​ေတာ့ ရဲရဲဝ့ံဝံ့နဲ႔ ​ေဘာင္​းဘီခြၽတ္ဖို႔ ​ေအာက္​ကိုဆင္​းသြား​ေလရဲ႕။

"ဒါ-ဒါက ပံုမွန္ျဖစ္​စဥ္​ပါပဲ။ အိုမီဂါတစ္​​ေယာက္​ စိတ္​ႂကြလာရင္​ အရည္​ၾကည္​စီးလာမွာပဲ​ေလ။ ဒါက physiology class မွာသင္​ထားတာ​ေတြ......"

သူ႔ကိုယ္​သူတည္​ၿငိမ္​​ေအာင္​ထိန္​းဖို႔ အ​ေၾကာင္​းျပခ်က္​တစ္​ခု႐ွာသလိုမ်ိဳး ဝမ္​က်ိဳ တီးတိုး​ေရရြတ္​လိုက္​တယ္​။သို႔​ေပမဲ့, သူ႔​ေအာက္​မွာ႐ွိ​ေနတဲ့ လူသားရဲ႕ ​ေအာက္​ခံ​ေဘာင္​းဘီ​ေပၚက စို​ေနတဲ့အကြက္​​ေလးကို သူရိပ္​ခနဲျမင္​လိုက္​ရတဲ့အခါမွာ​ေတာ့, သူ႔ဆင္​ျခင္​တံုတရားရဲ႕​ေနာက္​ဆံုး ႀကိဳးမွ်င္​​ေလးက ​ေနာက္​ဆံုးအမွတ္​အထိ ​ေရာက္​သြား​ေတာ့တာပဲ။

"ရႊဲက်န္​း"
​ေ႐ွာင္​ယဲ့​ေပါက္​​ေပၚကို သူ႔ရဲ႕လက္​နဲ႔ဖိကိုင္​လိုက္​သည္​။ သူ႔ရဲ႕အားကိုသတိမမူမိ​ေပ။ သူ႔ရဲ႕လက္​ငါး​ေခ်ာင္​းက ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕အသားထဲ နစ္​ဝင္​​ေတာ့မတတ္​ပင္​။

"ကြၽန္​-ကြၽန္​​ေတာ္​ ဒါကို သည္​းမခံႏိုင္​​ေတာ့ဘူး......."

​ေ႐ွာင္​ယဲ့အတြက္​ ဝမ္​က်ိဳ​ေျပာတာက ရယ္​စရာပင္​။
"ဘာကိုညည္​းခံတာလဲ? မင္​း မင္​းကိုယ္​မင္​း ခ်ဳပ္​တည္​းထားဖို႔ ႀကိဳးစားရဲတယ္​​ေပါ့?"

တဏွာရာဂရဲ႕ ညႇင္​းပန္​းမႈ​ေၾကာင္​့ ဝမ္​က်ိဳ ႐ူးသြပ္​သြား​​ေတာ့တယ္​။ သူ အဲ့စကားကိုၾကားလိုက္​ရတဲ့အခါ, အံကိုႀကိတ္​ကာ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕​ေဘာင္​းဘီကို ​ေအာက္​ခံ​ေဘာင္​းဘီပါတစ္​ပါတည္​း ဆြဲျဖဲလိုက္​​ေတာ့တယ္​။ ႐ွား႐ွားပါးပါး ျမင္​​ေတြရတဲ့ ခက္​ထန္​ၾကမ္​းတမ္​းတဲ့ ပံုဟန္​က သူ႔မ်က္​လံုးထဲမွာ ထင္​ဟပ္​လို႔​ေနသည္​။
"ဒါက နည္​းနည္​း​ေတာ့ မသက္​မသာျဖစ္​ႏိုင္​တယ္​......"

"အဆင္​​ေျပပါတယ္​ ငါ-----အိုး!"
ရုတ္​တရက္​, သူ႔ကိုယ္​​ေအာက္​ပိုင္​းထဲကိုတစ္​ခုခု တိုးဝင္​လာသလို ခံစားလိုက္​ရတာ​ေၾကာင္​့ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ စကားဆံုး​ေအာင္​​ေျပာဖို႔ အခ်ိန္​​ေတာင္​မရလိုက္​​ေပ။

​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕ အရည္​ရႊဲ​ေနတဲ့တြင္​း​ေပါက္​​ေလးထဲကို ဝမ္​က်ိဳ႕လက္​​​​ေခ်ာင္​း​ေလးေတြက အလြယ္​တကူပင္​ ​ေလွ်ာဝင္​သြား၏။ ၾကင္​ၾကင္​နာနာ အာရံုစိုက္​မႈကို အငမ္​းမရတမ္​းတ​ေနသလိုမ်ိဳး သူ႔ရဲ႕ပူျပင္​းလွတဲ့အတြင္​းလမ္​း​ေၾကာင္​း​ေလးက ထိုလက္​​ေခ်ာင္​း​ေလး​ေတြကို အတင္​းဆြဲညႇစ္​ထား​ေလရဲ႕။ ဝမ္​က်ိဳ႕အ​ေနနဲ႔ ခက္​ခက္​ခဲခဲ ထိန္​းထားႏိုင္​တာ အရမ္​းအံ့ၾသဖို႔​ေကာင္​း​ေနၿပီ, သူ႔​ေယာက္​်ားဂုဏ္​ရည္​က​ေတာ့ မာ​ေတာင္​့ၿပီး တစစ္​စစ္​ကိုက္​ကာနာက်င္​​ေနၿပီ။

"Fuck, မင္​း......"
ပံုမွန္​ဆို႐ွက္​ရြံ႕​ေနတတ္​တဲ့ ဝမ္​က်ိဳက တည္​ၾကည္​ျပတ္​သားလိမ္​့မယ္​လို႔ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ မ​ေမွ်ာ္​လင္​့ခဲ့မိ​ေပ။ စကားတစ္​ခြန္​းမွမ​ေျပာဘဲ, ဝမ္​က်ဳိ သူ႔ရဲ႕လက္​​ေခ်ာင္​း​ေတြကို အ​ေ႐ွ႕ကိုတြန္​းထည္​့လိုက္​ၿပီး လက္​​ေခ်ာင္​း​ေတြကို စၿပီး သြင္​းလိုက္​ထုတ္​လိုက္​နဲ႔ ထိုးသြင္​း​ေနလိုက္​သည္​။ ​ေပ်ာ့​ေျပာင္​းတဲ့ ႂကြက္​သား​ေတြနဲ႔ ျမင္​​ေနရတဲ့ ​ေသြး​ေၾကာ​ေတြအ​ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ဝမ္​က်ိဳ႕ရဲ႕လက္​​ေမာင္​းကို ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ တင္​းတင္​းၾကပ္​ၾကပ္​ ဖမ္​းဆုပ္​ကိုင္​မိသြားတယ္​။ သူ႔ရဲ႕အရည္​​ေတြနဲ႔ စို​ရႊဲ​ေနၿပီး သူ႔ကိုယ္​ထဲမွာ မရပ္​မနား လႈပ္​႐ွား​ေနတဲ့ လက္​​ေခ်ာင္​းသြယ္​သြယ္​​ေတြကို ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ ​ေငး​ေၾကာင္​​ေၾကာင္​ စိုက္​ၾကည္​့လိုက္​သည္​။ သူ႔အတြင္​းလမ္​း​ေၾကာင္​းရဲ႕ ႏူးညံ့လွတဲ့အသားစိုင္​​ေၾကာင္​့, အတြင္​းထဲကုိဖိသြင္​း​ေနတဲ့ အဆစ္​တုိင္​းလိုလိုကို သူ ခံစားလို႔ရတယ္​။

႐ႈခင္​း​ေလးက အရမ္​းစိတ္​လႈပ္​႐ွားဖို႔​ေကာင္​းတာပဲ။

​ေ႐ွာင္​ယဲ့ကပဲ အျမဲတမ္​း ​ေစာက္​ရမ္​းအ႐ွက္​မ႐ွိ​ေျပာခဲ့တာဆို​ေပမဲ့ ​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့, သူက ႏွစ္​​ေပါင္​းႏွစ္​ဆယ္​ၾကာ​ေအာင္​ လူပ်ိဳျဖစ္​​ေနခဲ့တာ​ေလ။ ဒါက သူ႔ရဲ႕ပထမဆံုး heat, သူ႔ရဲ႕ ​ေမထုန္​မွီဝဲတဲ့ပထမဆံုးအႀကိမ္​, ဒါ့​ေၾကာင္​့, သူ႔ရဲ႕စိတ္​က တကယ္​​ေတာ့ သူစကား​ေတြအ​ေယာင္​​ေဆာင္​ထားသလိုမ်ိဳး တည္​ၿငိမ္​ၿပီး ဣ​​ေႃႏၵ႐ွိမ​ေန​ေပ။

"အရမ္​း အ​ေလာတႀကီးျဖစ္​​ေနတယ္​​ေပါ့?"
​ေ႐ွာင္​ယဲ့ အ​ေတြ႕အၾကံဳ႐ွိသလိုမ်ိဳး ဟန္​​ေဆာင္​ၿပီး စ​ေနာက္​လိုက္​သည္​။

ဝမ္​က်ိဳ႕မ်က္​လံုး​ေတြက ​ေမွာင္​မည္​းသြား​ၿပီး,
"ရႊဲက်န္​း, ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း အယ္​လ္​ဖာတစ္​​ေယာက္​​ေနာ္​"

​ေ႐ွာင္​ယဲ့ ​စြံ႕အသြားရသည္​။

အယ္​လ္​ဖာတစ္​​ေယာက္​က ပင္​ကိုအားျဖင္​့ကို တစ္ဦးတည္​းမူပိုင္​လုိခ်င္​ၾကတယ္​။ ဘယ္​လိုပဲအက်င္​့စ႐ိုက္​က ညင္​သာၿပီး အႏ ၱရာယ္​မ႐ွိပဲ​ေနပါ​ေစ, အိုမီဂါတစ္​​ေယာက္​ကို ပိုင္​ဆိုင္​ခ်င္​တဲ့ ျပင္​းထန္​တဲ့ စိတ္​ဆႏၵက​ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အ႐ိုးထဲထိ က်န္​႐ွိ​ေနတုန္​းပဲ​ေလ။

သူ႔မ်က္​စိ​ေ႐ွ႕မွာပဲ, ျဗဳန္​းစားႀကီး ဝမ္​က်ိဳက သိမ္​​ေမြ႔တဲ့ ​ေခြးႀကီးက​ေန အ႐ူးအမူးဆာ​ေလာင္​မြတ္​သိပ္​​ေနတဲ့ ဝံပု​ေလြ​တစ္​​ေကာင္​အျဖစ္​ ​ေျပာင္​းလဲသြားတယ္​။ ဒီလိုမ်ိဳး ႀကီးမားၿပီးထင္​းခနဲျမင္​သာတဲ့ ျခားနားမႈက မ​ေမွ်ာ္​လင္​့ဘဲ သူ႔ကိုအ႐ႈံး​ေပးခ်င္​သြား​ေအာင္​ လုပ္​​ေနတယ္​။

အား​ေကာင္​းလွတဲ့ pheromone ရနံ႔​ေၾကာင္​့ ဝမ္​က်ိဳ တဏွာရာဂၾကားမွာ ႏွစ္​ျမဳပ္​လို႔သြားသည္​, သူ႔ရဲ႕စိုးရိမ္​ပူပန္​မႈနဲ႔ ႐ွက္​ရြံ႕မႈမွန္​သမွ်ကုိ ​ေမ့သြားမတတ္​နီးပါးပဲ။ ဒီလို ခ်စ္​ျမတ္​ႏိုးရတဲ့ အိုမီဂါကို ခႏၶာကို ျမန္​ျမန္​သာပိုင္​ဆိုင္​ခ်င္​​ေတာ့တယ္​။ ရာဂစိတ္​တုိးပြားလာတာ​ေၾကာင္​့, ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ကိုနမ္​းဖို႔ ဝမ္​က်ိဳ ​ေခါင္​းကိုငံု႔လိုက္​သည္​။ စူးစိုက္​​ေနတဲ့အိုမီဂါရဲ႕အခန္​းထဲမွာ႐ွိတဲ့ ရနံ႔က မြန္​းက်ပ္​​ေစၿပီး သူ႔နဖူး​ေပၚမွာ​ေခြၽးသီးတဲ့အထိ ဖိအား​ေပး​ေနတာ​ေၾကာင္​့ သူ႔နဖူး​ေပၚက​ေခြၽးစီး​ေပါက္​​ေလး​ေတြက သူ႔ရဲ႕ ၾကည္​့​ေကာင္​းလွတဲ့မ်က္​ႏွာကိုစီးက်လာၿပီး, သူ႔​ေမး​ေစ့က​ေန ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရင္​ဘက္​​ေပၚ တစက္​စက္​က်လို႔​ေနကာ ထို​ေနရာမွာ႐ွိ​ေနၿပီးသား ပုတီး​ေစ့​ေလာက္​​ေခြၽးသီး​ေပါက္​​ေတြနဲ႔ ​ေရာ​ေႏွာလို႔သြားသည္​။

ဝမ္​က်ိဳက အားမာန္​ပါပါနဲ႔ သူ႔ကိုယ္​ထဲကို သူ႔လက္​​ေခ်ာင္​း​ေတြ ထိုးသြင္​းလိုက္​တာ​ေၾကာင္​့ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ကိုယ္​က နည္​းနည္​း​​ေလး​ တုန္​​ေနသည္​။ ဝမ္​က်ိဳ႕ရဲ႕​ေခြၽးသီး​ေခြၽး​ေပါက္​ ျပင္​းျပင္​းထန္​ထန္​က်​ေနတဲ့ပံုရိပ္​က သူ႔ရဲ႕ရမၼက္​ကို အလြန္​႔အလြန္​႔တိုးသြား​ေစတယ္​။ ၿပီး​ေတာ့ ဝမ္​က်ိဳ႕ရဲ႕စကား​ေတြနဲ႔ အခုပံုစံက တကယ္​ပဲ ​ေသ​ေလာက္​တယ္​ဆိုတာ သူ ဝန္​ခံရမယ္​။ သူ အက်ယ္​ႀကီး​ေတာ့မ​ေျပာခဲ့ဘူးဆို​ေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕လုပ္​ရပ္​​ေတြကို ပံ့ပိုး​ေပးတဲ့အ​ေနနဲ႔ သူ႔ဝင္​ေ​ပါက္​​ေလးက မသိစိတ္​ရဲ႕လႈံ႕​ေဆာ္​မႈအရ ပိုၿပီး​ေတာ့​ေတာင္​ အရည္​ၾကည္​​ေတြကို ထုတ္​​ေပး​ေနသည္။

ဒီလိုမ်ိဳး heat အခ်ိန္​အတြင္​းမွာဆို, အိုမီဂါတစ္​​ေယာက္​က ကိုယ္​လက္​မႏွီး​ေႏွာမွီ နမ္​း႐ႈပ္​တာ​ေတြမလုပ္​ပဲ အယ္​လ္​ဖာတစ္​​ေယာက္​ကို တကယ္​တမ္​း လက္​ခံႏိုင္​တယ္​။ ဝမ္​က်ိဳက သူနာသြားမွာကို စိုး​ရိမ္​​ေနတာျဖစ္​ႏိုင္​တယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့, သူက​ေတာ့ တကယ္​့ကို စိတ္​႐ွည္​႐ွည္​နဲ႔ခ်ဲ႕ကား​ေပးတာကို​ေစာင္​့ဖို႔ ဆက္​ၿပီးသည္​းမခံႏိုင္​​ေတာ့ဘူး။ လက္​​ေခ်ာင္​း​ေတြက သံုးခု​ေျမာက္​လက္​ဆစ္​အထိ တစ္​​ေလွ်ာက္​ဖိသြင္​းလိုက္​ခ်ိန္​မွာ, ​ေ႐ွာင္​ယဲ့က​ေတာ့ ျပက္​းျပတဲ့စိတ္​ဆႏၵနဲ႔ ပူျပင္​း​ေလာင္​ကြၽမ္​း​လို႔​ေနၿပီ။ သူ႔လမ္​း​ေၾကာင္​း​ေလးက သိသိသာသာကို တင္​းႀကပ္​လုိ႔​ေနတယ္​။ သို႔​ေပမဲ့, သူ႔ခႏၶာကိုယ္​က​ေတာ့ အလြန္​ျပင္​းျပစြာနဲ႔ လစ္​ဟာသလိုခံစား​ေနရတာ​ေၾကာင္​့ စိတ္​အားထက္​သန္​စြာျဖင္​့ အျဖည္​့ခံဖို႔လိုအပ္​​ေနၿပီ။

"လံု​ေလာက္​ၿပီ။ ဝင္​လိုက္​ပါ​ေတာ့......."
အရမ္​းကိုမွ႐ွက္​ဖို႔​ေကာင္​းစြာနဲ႔ ထုိလက္​​ေခ်ာင္​း​ေတြနဲ႔ၿပီးဆံုးသြားမွာကို ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ စိုးရိမ္​​ေနမိတယ္​။

ဝမ္​က်ိဳ႕လက္​​ေတြက စကၠန္​႔ဝက္​​ေလာက္​ရပ္​တန္​႔သြားၿပီးမွ ဝမ္​က်ဳိ ခ်က္​ခ်င္​းပဲ သူ႔​ေဘာင္​းဘီ​ေတြကို လႊတ္​ပစ္​လိုက္​​ေတာ့သည္​။ သူရဲ႕အခ်ိန္​အ​ေတာ္​ၾကာတဲ့အထိ​ေတာင္​့ခံထားရတဲ့ မာ​ေက်ာ​ေနသည္​့ ခပ္​႐ွည္​႐ွည္​အရာက အ​ေ႐ွ႕ကိုျပန္​ကန္​ထြက္​လာသည္​, သူအရင္​ကျမင္​ဖူးတာထက္​ပိုၿပီး​ေတာ့​ေတာင္​ လံုးထူ​ေနသည္​့ပံု​ေပါက္​​ေန​ေလရဲ႕။ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ မရည္​ရြယ္​ဘဲ တံ​ေတြးမ်ိဳခ်လိုက္​မိသည္​, ထိုစိုးရိမ္​ပူပန္​တဲ့ခံစားခ်က္​က ​ေနာက္​တစ္​ႀကိမ္​ထပ္​ၿပီး သူ႔ႏွလံုးသားထဲမွာ တပြက္​ပြက္​နဲ႔​ေပၚလာျပန္​တယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့, ဒီတစ္​ႀကိမ္​​ေတာ့, ျပန္​ၿပီးတြန္​းထုတ္​လိုက္​ဖို႔ရာ မျဖစ္​ႏိုင္​​ေပ။

ဝမ္​က်ိဳက​ေတာ့ သူ႔အ​ေတြး​ေတြကုိဖတ္​ႏုိင္​တဲ့ပံုပဲ။ ဝမ္​က်ဳိ သူ႔လက္​ကိုမလိုက္​ၿပီး သူ​ေပးထားတဲ့လက္​စြပ္​​ေလးအ​ေပၚကို နမ္​းလိုက္​သည္​။
"မ​ေၾကာက္​ပါနဲ႔။ ကြၽန္​​ေတာ္​ ရႊဲက်န္​းကို ​ေကာင္​း​ေအာင္​လုပ္​​ေပးပါ့မယ္​......."

တကယ္​ပဲ ဒီအရြယ္​အစားက ခံစားလို႔​ေကာင္​းႏိုင္​လို႔လား..
​ေ႐ွာင္​ယဲ့က​ေတာ့ လံုးဝကိုမယံုၾကည္​ႏုိင္​​ေပ။ ဒါ​ေပမဲ့ ဒါက​ေတာ့ ဒါပင္​, သူ႔အ​ေ႐ွ႕က ​ေယာက္​်ားသားဆီကုိ သူ႔ကိုယ္​သူအပ္​ႏွင္​းဖုိ႔ရာကလြဲၿပီး တစ္​ျခား​ေရြးခ်ယ္​စရာမ​႐ွိ​ေခ်။

"​​ေသလိုက္​​ေလ ငါက​ေၾကာက္​ရမယ္​​ေပါ့။ ငါမင္​းကုိ မ​ေၾကာက္​ဘူး"
ဒီအ​ေျဖက ​ေတာ္​​ေတာ္​​ေလး​ေယာက္​်ားဆန္​တာပဲလို႔ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ သူ႔ဘာသာသူ​ေတြးလိုက္​မိသည္​။ ဒါ​ေပမဲ့, သူ႔ရဲ႕နီျမန္​း​ေနတဲ့မ်က္​ႏွာ​ေလးနဲ႔ နိမ္​့ခ်ည္​ျမင္​့ခ်ည္​မွန္​မွန္​လႈပ္​႐ွ​ား​ေနတဲ့ ရင္​ဘက္​က တစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​​ေသာသူကို အႏိုင္​က်င္​့ခ်င္​​ေအာင္​ လုပ္​​ေနတယ္​ဆိုတာ သူက​ေတာ့ သတိမျပဳမိခဲ့ဘူး။

​ဝမ္​က်ိဳ႕ရဲ႕မ်က္ဝန္​း​ေတြက အရမ္​းနက္​​ေမွာင္​​ေနၿပီး သူ႔သူငယ္​အိမ္​​နဲ႔​ေတာင္​​ေရာသြား​ေတာ့မတတ္​ပင္​။ ဒါ​ေပမဲ့, တလက္​လက္​​ေတာက္​ပ​ေနတဲ့ အစိမ္​း​ေရာင္​အလင္​း​ေလးက​ေတာ့ ပိုၿပီး​ေတာ့​ေတာင္​ ​ေတာက္​ပလာ​​ေတာ့သည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေၾကာက္​​ေအာင္မ​လုပ္​ပါဘူး။ ကြၽန္​​ေတာ္​ ရႊဲက်န္​းကိုအရမ္​းလိုခ်င္​လြန္​းလို႔ အဲ့အ​ေၾကာင္​းစဥ္​းစားတာနဲ႔ ကြၽန္​​ေတာ ႐ူးသြား​ေတာ့မွာပဲ......"

ထိုအက္​ကြဲ​​ေနတဲ့စကားသံႏွင္​့အတူ, ထို ​ေၾကာက္​ဖို႔​ေကာင္​းၿပီး မာ​ေတာင္​့​ေနတဲ့ အငယ္​​ေလးကို ထိုႏူးညံ့ၿပီးစိုစြတ္​​ေနတဲ့ တြင္​းငယ္​​ေလးကိုခ်ိန္​ရြယ္​ကာ ျဖည္​းျဖည္​းခ်င္​း အထဲကို ထိုးသြင္​းလိုက္​သည္​။

အိုမီဂါတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္​က heat အတြင္​းမွာ ထိုးဝင္​မႈကို အလိုအ​ေလ်ာက္​ညႇိ​ေပးတယ္​ဆို​ေသာ္​ျငားလည္​း ဖံုးထားတဲ့အ​ေၾကာင္​းျပခ်က္​က​ေတာ့ အယ္​လ္​ဖာ pheromone က​ေန တည္​ၿငိမ္​​ေစမဲ့အက်ိဳးသက္​​ေရာက္​မႈ႐ွိတာ​ေၾကာင္​့ပင္​။ ဒါ​ေပမဲ့, ဝမ္​က​်ိဳ႕ pheromone က အရမ္​းကိုမွအားနည္​းလြန္​းလို႔ မ​ေျပာပ​ေလာက္​​ေပ။ ဒီအ​ေျခအ​ေန​ေတြ​ေအာက္​မွာ, သူ႔ရဲ႕ကိုယ္​ကိုဆြဲဖြင္​့ခံလိုက္​ရတဲ့အခ်ိန္​မွာ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့အ​ေနနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္​အတြက္​ ဘာ physiological comfort မွာမ႐ွိခဲ့​ဘူး။ နာက်င္​မႈ​ေၾကာင္​့ သူ႔မ်က္​ခံုးက​ေတာ့ သိသိသာသာကို တြန္​႔သြား၏။

​ဝမ္​က်ိဳ ​ေအာက္​ကိုငံု႔လိုက္​ၿပီး ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ပါးစပ္​ဆီကို သူ႔ပုခံုးကိုထိုး​ေပးလိုက္​သည္​။
"ခဏ​ေနရင္​ ​ေကာင္​းသြားမွာပါ......တကယ္​လို႔နာရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုကိုက္​လိုက္​​ေနာ္​"

​ေ႐ွာင္​ယဲ့အ​ေနနဲ႔ ယဥ္​ယဥ္​​ေက်း​ေက်း​လုပ္​​ေနဖို႔ မရည္​ရြယ္​ထားဘူးဆို​ေပမဲ့, အရင္​ညက သူခ်န္​ထားခဲ့တဲ့ နက္​လြန္​းလွတဲ့ သြားကိုက္​ရာႏွစ္​ခုကို သူ႔မ်က္​လံုးနဲ႔ျမင္​လိုက္​ရတာ​ေၾကာင္​့, သူ႔ႏွလံုးသား​ေလးက ႏူးညံ့​ေပ်ာ့​ေျပာင္​းသြားၿပီး ကိုက္​မဲ့အစီအစဥ္​အစား သူ႔ပုခံုးကိုတင္​းတင္​းၾကပ္​ၾကပ္​ဖက္​တြယ္​မဲ့အစီအစဥ္​ကို ​​ေ႐ွာင္​ယဲ့​ေျပာင္​းလိုက္​သည္​။

"ငါ့ကိုျမန္​ျမန္​​ေကာင္​း​ေအာင္​လုပ္​​ေပး, အ႐ူး​ေလး....."

စိုစြတ္​ၿပီးပူျပင္​းလွတဲ့အနမ္​း​ေတြကို ဖလွယ္​ဖို႔ ဝမ္​က်ိဳ ထပ္​ခါတလဲလဲ သူ႔ႏႈတ္​ခမ္​း​ေတြကုိပဲ ရန္​႐ွာ​ေနမိသည္​။ သူ႔လက္​​ေတြက​ေတာ့ ရပ္​တန္​႔ျခင္​းမ႐ွိဘဲ တည္​တည္​ၿငိမ္​ၿငိမ္​နဲ႔ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ကိုယ္​​ေပၚကို ပြတ္​သပ္​​ေပး​ေနသည္​။ ဒါ​ေပမဲ့ အဲ့ဒီလႈပ္႐ွားမႈ​ေတြက သူ႔ကိုမသက္​မသာျဖစ္​မႈက​ေန နည္​းနည္​း​ေတာ့ စိတ္​သက္​သာရာရ​ေစတယ္​။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္​ရဲ႕ အလိုအ​ေလ်ာက္​ျဖစ္​လာတဲ့ ဆာ​ေလာင္​မႈနဲ႔ ငပ္​မြတ္​မႈကို​ေတာ့ ထိန္​းခ်ဳပ္​လို႔မရ​ေသး​ေပ။

နာက်င္​မႈနဲ႔ယွဥ္​ရမယ္​ဆိုရင္​, ပုိၿပီးမခံမရပ္​ႏိုင္​ျဖစ္​ရတဲ့အရာက စိတ္​​ေက်နပ္​မႈရ​ေအာင္​ pheromone လံုလံု​ေလာက္​​ေလာက္​မရတာ​ေၾကာင္​့ သူ႔ကိုယ္​အတြင္​းက သား႐ိုင္​း​​ေကာင္​ရဲ႕ နားကြဲလုမတတ္​ဟိန္​း​ေဟာက္​​ေနတဲ့အသံပင္​။

တစ္​ဝက္​ဝင္​ၿပီးသြားတဲ့အခါမွာ​ေတာ့, သူ႔ကိုယ္​က ထက္ျခမ္​းခြဲခံရ​ေတာ့မလို ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ ခံစားလိုက္​ရတာ​ေၾကာင္​့ ဝမ္​က်ိဳ ခပ္​နက္​နက္​​ေရာင္​​ေအာင္​သြားလို႔မရ​ေတာ့​ေပ။ အသက္​႐ွဴရခက္​ၿပီးမြန္​းၾကပ္​​​ေနသည္​့ၾကားက ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ ​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ စကားသံထြက္​​ေအာင္​ အ​ေတာ္​​ေလး႐ုန္​းကန္​လိုက္​ရတယ္​။
"နာတယ္​.......fuck,တကယ္နာတယ္​ဟ...."

ဝမ္​က်ိဳ သူ႔ရဲ႕ဆႏၵ​ေတြကိုထိန္​းလိုက္​ၿပီး ရပ္​တန္​႔ဖို႔ဖိအား​ေပးလိုက္​တာ​ေၾကာင္​့ သူ႔နဖူးမွာ႐ွိတဲ့ ​ေသြး​ေၾကာ​ေတြက တဒုတ္​ဒုတ္​ကိုက္​ခဲလာ​ေတာ့တယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ သူစကား​ေျပာလိုက္​တဲ့အခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ သူ႔သံက ညင္​သာ​ေနသည္​။
"အုိ​ေက, ကြၽန္​​ေတာ္​ ဆက္​မသြင္​း​ေတာ့ဘူး, စိတ္​​ေလ်ာ့"

​ေ႐ွာင္​ယဲ့လည္​း သူ႔ကိုယ္​သူစိတ္​​ေလ်ာ့ထားခ်င္​တယ္​ဆို​ေပမဲ့ သူ႔ကိုယ္​တြင္​းမွာ႐ွိ​ေနတဲ့ ထိုႀကီးမားလွတဲ့အရာ​ေပၚကိုပဲ အရမ္​းအာရံုစိုက္​​ေနမိသည္​။ သူ ခဏ​​ေတာ့ ႀကိဳးစားၾကည္​့လိုက္​တယ္​, ဒါ​ေပမဲ့ ​ေနာက္​​ေတာ့ သူလက္​​ေလ်ာ့လိုက္​ၿပီး စိတ္​ပ်က္​လက္​ပ်က္​ သာ​ေျပာလိုက္​​ေတာ့တယ္​,
" ငါ့ကို မင္​းစိတ္​ႀကိဳက္​သာ fuck​ေတာ့, ငါ့ကိုမင္​းစိတ္​ႀကိဳက္​သာ ခ်စ္​လိိုက္​ပါ​ေတာ့........"

ဝမ္​က်ိဳ႕အ​ေနနဲ႔ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့နာက်င္​​ေနမွာကိုစိုးရိမ္​​ေန​ေသးတာ​ေၾကာင္​့ သူ ဆက္​ၿပီး​ေတာ့မသြင္​း​​ေပ။ သူ႔ရဲ႕တစ္​ဝက္​တစ္​ပ်က္​သြင္​းထားတဲ့အ​ေန​အထားကိုသာ ထိန္​းထားၿပီး ျဖည္​းျဖည္​းညင္​းညင္​း ထိုးသြင္​းလိုက္​သည္​။ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ဆီက ထြက္​လာတဲ့ ညင္​သာၿပီးတုိးညႇင္​းလွတဲ့ညည္​းသံ​ေလးကုိ ဝမ္​က်ိဳ အာ​း​ေပးတိုက္​တြန္​းသံအ​ေနနဲ႔ မွတ္​ယူလိုက္​သည္​။

သူ သူ႔တင္​ပါးကိုနည္​းနည္​း​ေလး စၿပီးလွိမ္​့လိုက္​ၿပီး, ပထမဆံုးအ​ေနနဲ႔ ဆြဲထုတ္​ကာ, ​ေနာက္​မွ ထပ္​ၿပီးအ​ေ႐ွ႕ကိုျပန္​ထိုးသြင္​းလိုက္​သည္​။ နည္​းနည္​း​ေလးလႈပ္​ရံု​ေလးပဲ, သူ႔အ႐ွည္​ရဲ႕တစ္​ဝက္​ထက္​ပိုၿပီး ဆက္​မတိုးခဲ့ဘူး။

Heat fever က pheromone ​ေၾကာင္​့ ​ေဝဒနာ​ေလ်ာ့သြားၿပီး သာယာမႈက တျဖည္​းျဖည္​းနဲ႔ သူ႔ကိုယ္​ထဲမွာစၿပီးျပည္​့ႏွက္​လာသည္​။ ဝမ္​က်ိဳက ​ေတာ္​​ေတာ္​​ေလးကို ညင္​သာတာ​ေၾကာင္​့ ပြန္​းပဲ့တဲ့​ေဝဒနာက သူ႔တြင္​းဝ​ေလးနဲ႔ ထိုဂုဏ္​ရည္ၾကား ပြတ္​တိုက္​မႈက​ေန ျဖစ္​လာတဲ့ စပ္​ဖ်င္​းဖ်င္​းခံစားရတဲ့အ​ေတြ႔အထိနဲ႔ တျဖည္​းျဖည္​း အစားထိုးသြားသည္​။ သူ႔ရဲ႕ညည္​းခံႏိုင္​တဲ့အတိုင္​းအတာကို​ေက်ာ္​လြန္​ၿပီး သူ႔ႏွလံုး​ေလးက နာက်င္​လာ​ၿပီး သူ႔ရဲ႕ pheromone ငပ္​မြတ္​မႈကလည္​း ပိုၿပီး​ေတာ့ျပင္​းထန္​လာ၏။

"ငါ့ကို​ေပးပါ......အာ့.....pheromone ​ေပး...."

တံ​ေတြးဖလွယ္​မႈက​ေန သက္​သာရာသက္​သာလိုျငားႀကိဳးစားရင္​း ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ တအီအညည္​းကာ ဝမ္​က်ိဳ႕ကိုနမ္​းလိုက္​သည္​။

ဝမ္​က်ိဳကလည္​း ပူ​း​ေပါင္​းကာ သူ႔ကိုျပန္​နမ္​း၏,
"ကြၽန္​​ေတာ္​ ရႊဲက်န္​းကို​ေပးပါ့မယ္​........အဲ့ဒါကိုမထိန္​းခ်ဳပ္​ႏိုင္​ဖို႔မ်ားတယ္​, ရႊဲက်န္​း, မ​ေၾကာက္​သြားနဲ႔​ေနာ္​"

ဘာလို႔ငါက​ေၾကာက္​ရမွာလဲ? ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ နားမလည္​ဘူး။ သူ မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္​လိုက္​ၿပီး မ​ေက်မနပ္​နဲ႔ညည္​းညဴလိုက္​သည္​, "ငါ့နာမည္​​ေခၚ​ေပး......"

"​......​ေ႐ွာင္​ယဲ့...."

ဝမ္​က်ိဳ႕ပါးျပင္​က နီျမန္​းသြားၿပီး သူ အဲ့ဒါကို အသံနိမ္​့နိမ္​့နဲ႔ ​ေခၚလိုက္​သည္​။ သူ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕ခါးသိမ္​သိမ္​ကို ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​ၿပီး ပုိၿပီးခပ္​ျပင္​းျပင္​း​ေလး ​ေဆာင္​့သြင္​းကာ, အသက္​ကိုလည္​းခပ္​ျပင္​းျပင္း႐ွဴ​ေနရသည္​။ တစ္​ခါတစ္​​ေလ အနက္​အ႐ွိန္​ကို အာရံုစိုက္​ဖို႔​ေမ့​ေမ့သြားၿပီး ​ေ႐ွာင္​ယဲ့အ​ေနနဲ႔ နာက်င္​မႈ​ေၾကာင္​့​ေအာ္​ငိုယိုၿပီး ​ေနာက္​​ေက်ာကို ​ေသြး႐ူး​ေသြးတန္​းနဲ႔ထု​ေအာင္​ လုပ္​​မိ​သြားတယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ ဝမ္​က်ိဳ အဲ့ဒါကို လ်စ္​လ်ဴရႈကာ, သူ႔​ေခါင္​းကုိ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့လည္​ပင္​းၾကားမွာ ႏွစ္​ထားၿပီး ​ေခါင္းထိပ္​နဲ႔ပြတ္​သီးပြတ္​သပ္​လုပ္​​ရင္​း ​ေ႐ွာင္​ယဲ့နာမည္​ကို ထပ္​ခါတလဲလဲ သူ႔နား,နားမွာတိုးတိုး​ေလးကပ္​ကာ​ေခၚ​ေနမိသည္​, သူ႔အသံက ၾသ႐ွ႐ွနဲ႔အက္​ကြဲ​ေနၿပီး သူ႔ႏွလံုးသား​ေအာက္​​ေျခအထိ လႈပ္​ရြ​ေန​ေအာင္​ခ်န္​ထားႏိုင္​သည္​။

Heat fever ​ေၾကာင္​့ သူမူး​ေဝသြားတာ​ေၾကာင္​့ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕အ​ေတြးယာဥ္​​ေၾကာက ​ေႏွး​ေကြးသြားသည္​။ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ နစ္​​ေျမာၿပီး႐ႈပ္​​ေထြး​ေနတယ္​ဆို​ေပမဲ့ တကယ္​လို႔ ​ေခြး႐ူး​ေလးသာ တကယ္​ပဲ သူ႔ကို သူ႔ရဲ႕heat ကုိ​ေက်ာ္​လႊားႏိုင္​​ေအာင္​မလုပ္​​ေပးႏိုင္​ခဲ့ရက္​ ဘာ​ေတြျဖစ္​လာႏိုင္​မလဲဆိုတာ သူစိုးရိမ္​​ေနတုန္​းပဲ။ တစ္​ျခားတစ္​​ေယာက္​ကို ႐ွာရမယ္​ဆိုတာက​ေတာ့ က်ိန္​း​ေသကုိ​ေမးခြန္​းထဲမွာ ​ေဘာင္​မဝင္​တဲ့စကားပဲ။ တစ္​ျခားတစ္​​ေယာက္​ကို႐ွာတာထက္​ သူ႔ heat ရဲ႕​ေသတဲ့အထိ ညႇင္​းပန္​းႏွိပ္​စက္​တာကိုပဲ သူခံလိုက္​မယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့, ဝမ္​က်ိဳ႕ pheromone စီးဆင္​း​ေနတဲ့ႏႈန္​းအရသူအဲ့ဒါကို အဆံုးသတ္​ႏိုင္​မဲ့အခ်ိန္​ကို နတ္​ဘုရားပဲသိလိမ္​့မယ္​...........

သူ႔စိတ္​က ဟုိ​ေယာင္​​ေယာင္​သည္​​ေယာင္​နဲ႔​ေရာက္​တတ္​ရာရာ​ေတြး​ေန​ေလရဲ႕။ ဒါ​ေပမဲ့ ဝမ္​က်ိဳက သူ႔နားထဲကို
"ကြၽန္​​ေတာ္​ ရႊဲက်န္​းကို ​သ​ေဘာက်တယ္" လို႔ အက္​ကြဲ​ေနတဲ့အသံနဲ႔​ေအာ္​​ေျပာလိုက္တဲ့​ေနာက္​, အပူ႐ွိန္​က သူ႔နားစည္​က​ေန ​ေခါင္​းထဲကို တစ္​ဟုန္​ထိုးဝင္​လာၿပီး သူ႔ရဲ႕ရမၼက္​ဆႏၵမီးဖိုထဲမွာ ​ေနာက္​ဆံုးမီးစကို ​ေလာင္​ျမႇုိက္​​ေပးလိုက္​လိုပင္​, သူ သူ႔ကိုယ္​သူ လံုးဝအပ္​ႏွင္​းလိုက္​ၿပီ။

အဲ့စကား​ေၾကာင္​့ သူ႔ကိုယ္​က ​ေတာင္​့သြားၿပီး ​ေအာက္​ဘက္​ကို ပိုတင္​းၾကပ္​စြာ ညႇစ္​လိုက္​မိတယ္​, ဝမ္​က်ိဳ ဝင္​​ေရာက္​လာခ်ိန္​မွာ သူ႔အတြင္​းႂကြက္​သား​ေတြက သူ႔လမ္​း​ေၾကာင္​း​ေလးထဲမွာ႐ွိ​ေနတဲ့ အ​ေကာင္ငယ္​​ေလးကို သိသိသာသာကို ျမဲျမဲညႇပ္​ထား​ေလရဲ႕။ ဝမ္​က်ိဳ သူ႔တင္​ပါး​ေတြရဲ႕လႈပ္​႐ွားမႈကို အ႐ွိန္​ျမႇင္​့ရင္​း ခ်ဳပ္​တည္​းထားရတဲ့ ညည္​းသံ​ေလးကို ထုတ္​လုိက္​​ေတာ့သည္​။ သူ႔ရဲ႕ပူျပင္​းလွတဲ့အသက္​႐ွဴသံက ​ေ႐ွာင္​ယဲ့မ်က္​ႏွာ​ေပၚကို ႐ိုက္​ခတ္​လို႔​ေနသည္​။

"​ေ႐ွာင္​ယဲ့......ကြၽန္​​ေတာ္​ နီး​ေန......."

​ေ႐ွာင္ယဲ့လည္​း အထြတ္​အထိပ္​ကို​ေရာက္​​ေနၿပီျဖစ္​တာ​ေၾကာင္​့ သူ႔မ်က္​လံုး​ေတြမွာ ​ေရအုိင္​လာၿပီး သူ႔ရဲ႕ႏွင္​းဆီဖူးလို႔ႏႈတ္​ခမ္​းသား​ေတြကလည္​း ထိုးသြင္​းခ်က္​​ေတြနဲ႔စီးခ်င္​းကိုက္​လ်က္​ ပင္​့သက္​႐ိႈက္​​ေနသည္​။
"ၿပီး​ေပး.......အထဲမွာ ၿပီး​ေပး....."

ဝမ္​က်ိဳ သူ႔ကိုတင္​းတင္​းၾကပ္​ၾကပ္​ ညႇစ္​လိုက္​ၿပီး အတည္​ျပဳသၫ့္အေနျဖင့္တစ္ႀကိမ္ထပ္ၿပီး​ေမးလိုက္​သည္​,
"​ေ႐ွာင္​ယဲ့......​ေ႐ွာင္​ယဲ့တကယ္​ပဲ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုသ​ေဘာက်တာလား? ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕​‌ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ စ႐ိုက္​ရယ္​ အားနည္​းတဲ့ alpha pheromone ႐ွိတာ​ေတာင္​, ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ ကြၽန္​​​ေတာ့ကို လိုခ်င္​​​ေသးလား.....?"

​ေၾကာင္​​ေတာင္​​ေတာင္​အ႐ူး​ေကာင္​ကို ​ေခါင္​း​ေခါက္​လိုက္​ၿပီး, ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ စကားတစ္​ခြန္​း​ေျပာဖို႔အ​ေရး မနည္​းအားယူ႐ုန္​းကန္​လိုက္​ရသည္​။
"ငါလိုခ်င္​တယ္​......ငါမင္​းကိုလိုခ်င္​တယ္​.......ဘာ​ေတြပဲျဖစ္​ျဖစ္​ ငါမင္​းကိုလိုခ်င္​တယ္​....."

"​ေကာင္​းၿပီ​ေလ"
ဝမ္​က်ဳိ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕ႏႈတ္​ခမ္​း​သားနဲ႔ မ်က္​ႏွာ​ေလးကို ညင္​ညင္​သာသာ နမ္​းလိုက္​သည္​, လုပ္​​ေဆာင္​ခ်က္​​ေတြက လံုးဝဥႆံု သူ႔တင္​ပါး​ေတြရဲ႕ပို၍ပို၍ျမန္​လာတဲ့ ထုိးသြင္​းခ်က္​​ေတြနဲ႔ ​မလိုက္​ဖက္​​ေပ။

"ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ကို အဲ့ဒါ​ေပးမယ္​, မ​ေၾကာက္​နဲ႔​ေနာ္​"

အဲ့ကိစၥကိုထပ္​ၿပီးဘာလို႔ ဝမ္​က်ိဳ​ေျပာ​ေနလဲဆုိတာ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ နားမလည္​ဘူး။ ႐ုတ္​တရက္​, သူ႔အတြင္​းထဲမွာ ​ေလးလံလြန္​းလွတဲ့ အ​ေလးခ်ိန္​ကို ခံစားလိုက္​ရတယ္​-- ထူထဲၿပီး႐ွည္​လ်ားလွတဲ့ သား႐ိုင္​း​ေကာင္​က တစ္​ခုလံုးနီးပါး ခ်က္​ခ်င္​းဆိုသလို တိုးဝင္​လာတာကို -- ၿပီး​ေတာ့ သူ႔ရဲ႕​ေအာက္​ပိုင္​းအ​ေနာက္​​ေလးက နာက်င္​မႈ​ေၾကာင္​့ ​ေအာ္​ဟစ္​​ေနသလို ခံစားလိုက္​ရသည္​။ က်ိဳး​ေပါက္​ထြက္​လာတဲ့အပူ႐ွိန္​က သူ႔ကိုယ္​ထဲကို တစ္​ဟုန္​ထိုးစီးလာသည္​, သူ႔အတြင္​းသားနံရံ​ေတြက ​​ေတာက္​​လာင္​ကြၽမ္​းၿပီးပူျပင္းလွတဲ့ အရည္​ပူ​ေတြနဲ႔ တုိက္​စားခံ​ေနရသည္​။ ႏိႈးဆြတက္​ႂကြလာတာ​ေၾကာင္​့ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ အိပ္​ရာခင္​းအစကို တင္​းၾကပ္​စြာဖမ္​းဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​သည္​။

"Fuck...."
​ေ႐ွာင္​ယဲ့ရဲ႕ နာက်င္​​ေနတဲ့​ေခါင္​းကို ႐ုတ္​ရက္​ နည္​းနည္​းၾကည္​သြားသလုိပဲ။

သူ ခ်က္​ခ်င္​းကို ၿငိမ္​သက္​​ေနတဲ့​ေလထုထဲမွာ ပံုမွန္​မဟုတ္​တဲ့ ရနံ႔ကိုသတိထားမိသြားသည္​။

ဝမ္​က်ဳိ ​ေနာက္​တစ္​ႀကိမ္​ထပ္​ၿပီး ​ေ႐ွာင္​ယဲ့လက္​ကို မယူကာ သူ႔ႏႈတ္​ခမ္​း​ေတြကို လက္​စြပ္​​ေပၚမွာဖိကပ္​လိုက္​သည္​။ သူ႔မ်က္​လံုးမွာ​ေပၚလြင္​​ေနတဲ့ အမူအရာက သူ႔ထဲကိုထိုး​ေဖာက္​ဝင္​သြားၿပီး အသူတရာနက္​သည္​အထိပင္​။

"ဒါက ​ေ႐ွာင္​ယဲ့အ​ေပၚ ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕ ျမႇဳပ္​ႏွံထားတဲ့အခ်စ္​ပဲ"

ဒါ အယ္​လ္​ဖာ pheromone အနံ႔ပဲ။

​ေ႐ွာင္​ယဲ့ ​​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ အဲ့ဒါကုိ​ေတြ႔လုိက္​ရၿပီ။ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ အံ့ၾသတုန္​လႈပ္​မႈအ​ျပည္​့နဲ႔မယံုမၾကည္​ဟန္​ျဖင္​့ ထိုရနံ႔ရဲ႕အရင္​းအျမစ္​ကို စိုက္​ၾကည္​့လိုက္​သည္​။

​ေန႔တိုင္​းလိုထြက္​လာတဲ့ အားနည္​းတဲ့ရနံ႔​ေတြက အခုသူ႔​ေ႐ွ႕က ​ေယာက္​်ားဆီက ​ေတာက္​​ေလွ်ာက္​ ထြက္​လာခဲ့တာပဲ, အခုသူ႔မ်က္​စိ​ေ႐ွ႕မွာပဲ, အဆံုးမ႐ွိလွ်ံထြက္​လာတယ္​, အႀကိမ္​ဆယ္​​ေက်ာ္​, မဟုတ္​ဘူး, အႀကိမ္​​ေပါင္​းတစ္​ရာထက္​ပိုၿပီး, အား​ေပ်ာ့ရာက​ေန ျပင္​းလာၿပီး ျပင္​းထန္​လာသည္​အထိ ဆင္​့ကဲ​ေျပာင္​းလာလသည္​။

၁၀စကၠန္​႔​အတြင္​းမွာပဲ, အရင္​က​အမ်ားအျပားအခန္​းထဲမွာ ျပည္​့​ႏွက္​​ေနတဲ့ အိုမီဂါ pheromone ရနံ႔​က ​ောနက္​ဆံုး​ေတာ့ဖယ္​႐ွားခံလိုက္​ရၿပီ, အရမ္​းမ်ားလြန္​းလို႔ တန္​ျပန္​တုိက္​ခိုက္​မႈ​ေတာင္​ ျဖစ္​သြားတယ္​။ အခန္​းတစ္​ခုလံုးက အယ္​လ္​ဖာ pheromone ရနံ႔ရဲ႕ ခ်ဥ္​းနင္​းဝင္​​​ေရာက္​ျခင္​းနဲ႔ က်ဴး​ေက်ာ္​ျခင္​းကိုခံလိုက္​ရ​တာ​ေၾကာင္​့ အရံကစားသမားက အဓိကဆြဲ​ေဆာင္​အားကို လုယူလိုက္​သည့္​အတိုင္​းပင္​။ ၿပီး​​ေတာ့ အခုထက္​ထိ, တစ္​စုတစ္​စည္​းတုိးပြားလာတဲ့ပမာဏက ရပ္​မသြား​ေသးဘူး။ လြယ္​လြယ္​ကူကူအသက္​႐ွဴလို႔မရႏုိင္​​ေတာ့တဲ့အထိပင္​။

ဒီလို႐ွိန္​ရၿပီးအားျပင္​းတဲ့ အယ္​လ္​ဖာ pheromone နဲ႔​ရင္​ဆိုင္​မိတဲ့ ဘယ္​အိုမီဂါမဆို ဖိႏွိပ္​ထိန္​းခ်ဳပ္​ခံရၿပီး မလႈပ္​ႏိုင္​​ေအာင္​ျဖစ္​သြားလိမ္​့မယ္​။ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့အ​ေနနဲ႔ သန္​မာတယ္​ဆို​ေပမဲ့လည္​း, ဒီအခ်ိန္​မွာ​ေတာ့, သူ​ေတာင္​ ​ေခါင္​းက​ေန​ေျခဖ်ားတစ္​ဆံုး အား​ေပ်ာ့သြား​ေအာင္​ဖိအား​ေပးခံလိုက္​ရၿပီး ​ေခြၽး​ေတြနဲ႔စိုရႊဲသြားတယ္​။ pheromone ​ေတြက ႀကီးမားၿပီး အ​ေကာင္​အထည္​မ႐ွိတဲ့လက္​ပံုကို ​ေျပာင္​းသြားသလိုပဲ။ ရက္​ရက္​စက္​စက္​ သူ႔လည္​ပင္​းကုိဆုပ္​ကိုင္​ထားၿပီး သူ႔ကိုအိပ္​ရာထဲကိုဖိလို႔​ေနတယ္​။ ​ေ႐ွာင္​ယဲ့ မူး​ေဝသြားၿပီး သူ႔အားကုန္​သြားတာ​ေၾကာင္​့ လက္​​ေခ်ာင္​းတစ္​​ေခ်ာင္​း​ေတာင္​ မ, မႏိုင္​​ေတာ့တဲ့အထိ ျဖည္​းျဖည္​းခ်င္​းသူ႔ကိုမြန္​းက်ပ္​​ေအာင္​လုပ္​​ေနသည္​။

သူလုပ္​ႏုိင္​တဲ့တစ္​ခုတည္​း​ေသာအရာက ဒီလိုမ်ိဳး​ေဘးဒုကၡကိုျဖစ္​​ေစတဲ့ သူ႔အ​ေ႐ွ႕ကလူ, ဝမ္​က်ိဳ႕ကို မယံုၾကည္​ႏိုင္​ဟန္​အျပည္​့ျဖင္​့ စိုက္​ၾကည္​့​တာပဲ႐ွိ​ေတာ့သည္​။ ဒီလူက အရင္​တုန္​းကနဲ႔ မျခားတဲ့လူျဖစ္​ေ​နတုန္​းပဲ, ဒီ pheromone အားက​ေတာ့ ​ေကာင္​းကင္​နဲ႔​ေျမႀကီးလိုမ်ိဳး အရင္​ကနဲ႔ကြာသြားၿပီ။

သူ႔​ေခါင္​းထဲမွာထင္​ဟပ္​လာတဲ့ တစ္​ခုတည္​း​ေသာ အ​ေတြးက: က်န္​႔​ေ႐ွာင္​ယဲ့, ဒီတစ္​ႀကိမ္​​ေတာ့, မင္​းတကယ္​ပဲ အသတ္​ခံရမွာ ငါ​ေၾကာက္​​ေနမိၿပီ။

T/n
​ေနာက္​တစ္​ပိုင္​း႐ွိ​ေသးတယ္​​ေနာ္​

Unicode
This chapter includes mature content. Please consider your age before reading. Inappropriate for ages under 18. This chapter is PG-18. Read at your own risk. I won't accept any rude comment. ( ရိုင်းစိုင်းဆဲဆိုခြင်းများအား လက်ခံမည်မဟုတ်။ မဖတ်ခင် စဉ်းစားပြီးမှဖတ်ပါ)

ရှောင်ယဲ့ရဲ့ အဝတ်စလစ်ဖြစ်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို စွဲစွဲလမ်းလမ်း သူစိုက်ကြည့်နေမိပြီး သူစကားမပြောနိုင်ခင်မှာ တံတွေးပဲခဏခဏမျိုချနေမိတော့တယ်။
"........ကျွန်တော် တကယ် လုပ်လို့ရတာလား?"

"ငါမင်းကိုကြိုက်တယ်, မင်းလုပ်လို့ရပါတယ်ဆိုနေမှ, မြန်မြန်လုပ်"
ရှောင်ယဲ့လည်း ဇာချဲ့မနေတော့ဘဲ ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းသာ ပြောချလိုက်တော့သည်။

ရှောင်ယဲ့ နောက်ဆုံးတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို မောင်းထုတ်နိုင်သွားသည်, သူအရှေ့ကိုတိုးသွားပြီး ရှောင်ယဲ့ခါးကို ပွေ့ကိုင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့ရဲ့လက်တွေက နည်းနည်းတော့ တုန်လို့နေသည်။

လူ့လက်ဖဝါးအောက်ရှိ အသားအရေက နူးညံ့ပြီး ချောမွေ့ကာ ပုံမှန်မဟုတ်ဘဲ ပူပြင်းနေသည်။ ရှောင်ယဲ့ ကတုန်ကယင်နဲ့ ပင့်သက်ရှိုက်မိသည့်အထိ သူ့ရဲ့ကျယ်ပြန့်လှတဲ့ လက်ဖဝါးနဲ့ ရှောင်ယဲ့ရဲ့ အသားအရေကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုံး ဖြည်းဖြည်းလေး ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ သို့ပေမဲ့, ဝမ်ကျို့လက်တွေက သူ့ခါးတစ်ဝိုက်မှာပဲ ရစ်ဝဲနေတယ်, သူ့ကြည့်ရတာ ရှေ့ဆက်တိုးရမှာ ကြောက်နေတဲ့ပုံပဲ။

"သတ္တိရှိစမ်းပါ.............ဘယ်နေရာမဆို ထိလို့ရတယ်"
သူ ဆက်ပြီးတော့ ထိန်းချုပ်ထားဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။

ဝမ်ကျို့လက်တွေ ရပ်တန့်သွားသည်။ ပြီးနောက်, ရိုးသားဖြူစင်သည့် ချစ်မြတ်နိုးမှုအပြည့်ဖြင့် ဂရုတစိုက်ပွတ်သပ်နေရင်း သူ့ရဲ့လက်ချောင်းထပ်လေးတွေ ရှောင်ယဲ့ ရင်ဘက်ပေါ်က မို့မောက်နေတဲ့အဖုလေးတွေနဲ့ ထိမိသွားတဲ့အထိပင်။

သူ ရုတ်တရက် အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်သည်။

"ကျွန်တော် air-con ဖွင့်လိုက်မယ်နော်, ရွှဲကျန်း အအေးမိမှာစိုးလို့"
ဝမ်ကျိုက အဲ့ဒါကိုပြောပြီးတာနဲ့ ပြန်ခွာသွားပြီး အိပ်ရာပေါ်ကနေ ထထွက်သွားသည်။

အဖျားရှိန်ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးချွေးတွေရွှဲနေတဲ့ ရှောင်ယဲ့: "???????"

"မင်း ဒီကိုပြန်လာတာက ပိုကောင်းမယ်--------"

သူ့ရဲ့ဆဲဆိုခြင်းအပြည့် အော်ဟစ်ခြင်းတစ်ဝက်ပဲရှိသေး, ဝမ်ကျိုက air-conကို မြန်မြန်ဖွင့်ပြီးသွားလို့ နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပြီး မတော်မတရား သူ့ကိုယ်ကို တွန်းဖိချလိုက်ပြန်တယ်။

ဝမ်ကျိုက သူ့ကိုသဲကြီးမဲကြီး နမ်းတော့တာပဲ။

သူ့ရဲ့ဖွင့်ဟနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာကြားကို ဝမ်ကျို့လျှာက ဖောက်ဝင်လာပြီး, မွှေနှောက်ကာ အနက်ဆုံးအပိုင်းထိတိုင် လျှာဖြင့်လျှက်နေတော့တာပဲ။ ထောင့်တိုင်းလိုလိုကို ကျူးကျော်ဝင်ရောက်ပြီး ချိုမြလှတဲ့ထို pheromone တစ်စိုးတစ်စိမျှကို အပြင်ကိုယိုစိမ့်ခွင့်တောင်မပေးပေ။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ဝါးမျိုတော့မတတ်, နှစ်ပေါင်းများစွာ ရေငတ်ခဲ့ရပြီးမှာ နောက်ဆုံးတော့ သူ မိုးရေချိုချိုလေးကို သေက်လိုက်ရသလိုမျိုး, အရှက်မရှိ မျက်နှာပြောင်ပြောင် အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ရှေ့ဆက်တိုးလိုက်တော့တယ်။

"အိုး......."
သူ့ရဲ့ကိုယ်ထဲက ချစ်ချစ်တောက်ပူသည့်အပြင် ဟာတာတာဖြစ်နေသည့်ခံစားချက်ကြောင့် အချိန်အတော်ကြာအောင် ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခံနေရတဲ့ ရှောင်ယဲ့ နောက်ဆုံးတော့ သူ့အယ်လ်ဖာရဲ့ pheromone ရနံ့လေးကို ရလိုက်ပြီ။ ကန္တာရထဲမှာ အသက်အရွယ်ကြီးမြင့်သည့်တိုင် လှည်ပြတ်သွားလာနေရတဲ့ လူတစ်ယောက် ရေရှိတဲ့နေရာကို နောက်ဆုံး ရှာတွေ့သွားသလို, သူ လောဘတကြီး သူတို့ရဲ့လျှာတွေကို ရစ်ပတ်ကာ, စိုးစဉ်းမျှသာရှိသော အသက်ကယ်မည့် pheromoneလေးကိုစုပ်ယူလိုက်သည်။

ဝမ်ကျို့ပါးစပ်ဖျားလေးမှာရှိနေတဲ့ အနာက လုံးဝပျောက်သွားပြီဖြစ်တာကြောင့် ဝမ်ကျို ချစ်စိတ်တွေပြင်းပြစွာနဲ့ တက်တက်ကြွကြွ နမ်းလို့ရတယ်။ သူ့ရဲ့ကြီးမာတဲ့လက်တွေကို ရှောင်ယဲ့ရင်ဘက်ပေါ်ဖိချလိုက်ပြီး အားလျော့သွားခြင်းမရှိဘဲ ညင်ညင်သာသာနူးနူးညံ့ညံ့ဖြင့် နှိပ်နယ်လိုက်သည်။ အချိန်အတော်ကြာ ထောင်မတ်နေတဲ့ နီနီရဲရဲနို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုကို ချစ်ချစ်တောက်ပူနေတဲ့လက်ဖဝါးနဲ့ နည်းနည်းလေးပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့, ပူလောင်လာသလိုခံစားရတယ်ဆိုပေမဲ့ ရင်ဖိုတာထက်တောင်ပိုတယ်။

ရှောင်ယဲ့ရဲ့တင်ပါးတွေဆီကို ဝမ်ကျို သူ့ရဲ့လက်ကိုမသိမသာလျှောဆင်းကာ, ဗြုန်းစားကြီး ရှောင်ယဲ့ရဲ့ခါးကျဉ်းကျဉ်းလေးကို ဆွဲပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး, သူ့ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကိုဖုံးထားတဲ့ နောက်ဆုံးအဝတ်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။

"မင်းရဲ့အင်္ကျီကိုလည်း ချွတ်ဦး.......အင်္ကျီဝတ်ထားခြင်းအား ခွင့်မပြု"
ရှောင်ယဲ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက နီရဲအောင်အနမ်းခံထားရပြီး သူ့အသက်ရှုသံတွေသည်လည်း မူမမှန်တော့ပေ။ ဒါပေမဲ့ သူ့အသံကတော့ မာန်ပါနေတုန်းပင်။

ဝမ်ကျို ချက်ချင်းပဲ သူ့ရဲ့လက်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီး သူ့ကုတ်အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့, သူ့ရဲ့အယ်လ်ဖာတစ်ယောက်ဟန် ကြွက်သားအမြှောင်းမြှောင်းလိုက် ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။ သူ့ရဲ့သန်မာလှတဲ့လက်တွေကို ရှောင်ယဲ့ရဲ့ ခေါင်းဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာထောက်ထားရင်း, ရှောင်ယဲ့ရဲ့အားနည်းနေတဲ့ ကိုယ်လေးကို အိပ်ရာပေါ်ကို ပြန်ချပေးလိုက်သည်။ သူ ပင့်သက်ရှိုက်ကာ, ရှောင်ယဲ့ကို အပေါ်ကနေ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

သူ့မျက်ဝန်းထဲက အစိမ်းရင့်ရောင်က တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့စိတ်ဝိညာဉ်ကို စုပ်ယူနိုင်တော့မလိုဟန် ဘယ်တုန်းကမှ ဒီလို တောက်ပပြီးညှို့ယူဖမ်းစားနိုင်ခြင်းမရှိခဲ့ပေ။

ရှောင်ယဲ့ သူနဲ့အကြည့်ချင်းဆုံသွားပြီး သူ့စိတ်ထဲမှာတော့, အရင်တုန်းက မသက်မသာဖြစ်ရတဲ့ခပ်ဖျော့ဖျော့အာရုံက ဘယ်ကနေလာတာလဲဆိုတာ နောက်ဆုံးတော့ သူ သဘောပေါက်သွားပြီ။

ဒါက ဘာ golden retriever အမျိုးအစားလဲ?
ဝံပုလွေငယ်လေးဆိုတာ ရှင်းနေတာပဲ။

အဲ့လို နက်ရှိုင်းပြီးအန ္တရာယ်ရှိတဲ့ မျက်လုံးနဲ့အကြည့်ခံနေရတာကြောင့်, သူ မမျှော်လင့်ဘဲ စိုးရိမ်သလိုခံစားနေရတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒါကိုမစဉ်းစားပဲနေလိုက်တဲ့နောက်, ဝမ်ကျို့မှာ ဘာအတွေ့အကြုံမှမရှိဘူးဆိုတာရယ် သူ့pheromone ကလည်း အရမ်းအားနည်းတယ်ဆိုတာ ရှောင်ယဲ့ သဘောပေါက်သွားတာကြောင့် ရှောင်ယဲ့ကို တကယ့်အမှန် အိပ်ရာပေါ်မှာခံစားမှုကောင်းအောင်လုပ်ဖို့ဆိုတာ တကယ်မဖြစ်နိုင်တာပဲ။ အဲ့အတွေးကပဲ သူ့စိတ်ကိုတည်ငြိမ်အောင်ထိန်းပေးပြီး ဘာကိုသူ့အနေနဲ့ တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်နဲ့ရှက်ကြောက်နေတာလဲဆိုတာ သူ့ဘာသာသူ သိသွားတော့တယ်။

"အရည်ကြည်ဘယ်လောက်တောင် ထွက်လာလဲဆိုတာ မြင်ရအောင်ကြည့်လိုက်......."

မရှက်မရွံ့အရှက်မရှိပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ရှောင်ယဲ့ ဘယ်တော့မှရှုံးမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ သူတကယ်ပဲ အမှန်ကိုပြောနေတာ။

ဝမ်ကျို့ မျက်နှာက ချက်ချင်းကိုပင် နီမြန်းသွားပြီး, သူ့မျက်လုံးတွေကို အဝေးကိုပို့ကာ တဖျတ်ဖျတ်ခတ်နေမိတယ်ဆိုပေမဲ့ သူ့လက်ကတော့ ရဲရဲဝံ့ဝံ့နဲ့ ဘောင်းဘီချွတ်ဖို့ အောက်ကိုဆင်းသွားလေရဲ့။

"ဒါ-ဒါက ပုံမှန်ဖြစ်စဉ်ပါပဲ။ အိုမီဂါတစ်ယောက် စိတ်ကြွလာရင် အရည်ကြည်စီးလာမှာပဲလေ။ ဒါက physiology class မှာသင်ထားတာတွေ......"

သူ့ကိုယ်သူတည်ငြိမ်အောင်ထိန်းဖို့ အကြောင်းပြချက်တစ်ခုရှာသလိုမျိုး ဝမ်ကျို တီးတိုးရေရွတ်လိုက်တယ်။သို့ပေမဲ့, သူ့အောက်မှာရှိနေတဲ့ လူသားရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်က စိုနေတဲ့အကွက်လေးကို သူရိပ်ခနဲမြင်လိုက်ရတဲ့အခါမှာတော့, သူ့ဆင်ခြင်တုံတရားရဲ့နောက်ဆုံး ကြိုးမျှင်လေးက နောက်ဆုံးအမှတ်အထိ ရောက်သွားတော့တာပဲ။

"ရွှဲကျန်း"
ရှောင်ယဲ့ပေါက်ပေါ်ကို သူ့ရဲ့လက်နဲ့ဖိကိုင်လိုက်သည်။ သူ့ရဲ့အားကိုသတိမမူမိပေ။ သူ့ရဲ့လက်ငါးချောင်းက ရှောင်ယဲ့ရဲ့အသားထဲ နစ်ဝင်တော့မတတ်ပင်။

"ကျွန်-ကျွန်တော် ဒါကို သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး......."

ရှောင်ယဲ့အတွက် ဝမ်ကျိုပြောတာက ရယ်စရာပင်။
"ဘာကိုညည်းခံတာလဲ? မင်း မင်းကိုယ်မင်း ချုပ်တည်းထားဖို့ ကြိုးစားရဲတယ်ပေါ့?"

တဏှာရာဂရဲ့ ညှင်းပန်းမှုကြောင့် ဝမ်ကျို ရူးသွပ်သွားတော့တယ်။ သူ အဲ့စကားကိုကြားလိုက်ရတဲ့အခါ, အံကိုကြိတ်ကာ ရှောင်ယဲ့ရဲ့ဘောင်းဘီကို အောက်ခံဘောင်းဘီပါတစ်ပါတည်း ဆွဲဖြဲလိုက်တော့တယ်။ ရှားရှားပါးပါး မြင်တွေရတဲ့ ခက်ထန်ကြမ်းတမ်းတဲ့ ပုံဟန်က သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ထင်ဟပ်လို့နေသည်။
"ဒါက နည်းနည်းတော့ မသက်မသာဖြစ်နိုင်တယ်......"

"အဆင်ပြေပါတယ် ငါ-----အိုး!"
ရုတ်တရက်, သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းထဲကိုတစ်ခုခု တိုးဝင်လာသလို ခံစားလိုက်ရတာကြောင့် ရှောင်ယဲ့ စကားဆုံးအောင်ပြောဖို့ အချိန်တောင်မရလိုက်ပေ။

ရှောင်ယဲ့ရဲ့ အရည်ရွှဲနေတဲ့တွင်းပေါက်လေးထဲကို ဝမ်ကျို့လက်ချောင်းလေးတွေက အလွယ်တကူပင် လျှောဝင်သွား၏။ ကြင်ကြင်နာနာ အာရုံစိုက်မှုကို အငမ်းမရတမ်းတနေသလိုမျိုး သူ့ရဲ့ပူပြင်းလှတဲ့အတွင်းလမ်းကြောင်းလေးက ထိုလက်ချောင်းလေးတွေကို အတင်းဆွဲညှစ်ထားလေရဲ့။ ဝမ်ကျို့အနေနဲ့ ခက်ခက်ခဲခဲ ထိန်းထားနိုင်တာ အရမ်းအံ့သြဖို့ကောင်းနေပြီ, သူ့ယောက်ျားဂုဏ်ရည်ကတော့ မာတောင့်ပြီး တစစ်စစ်ကိုက်ကာနာကျင်နေပြီ။

"Fuck, မင်း......"
ပုံမှန်ဆိုရှက်ရွံ့နေတတ်တဲ့ ဝမ်ကျိုက တည်ကြည်ပြတ်သားလိမ့်မယ်လို့ ရှောင်ယဲ့ မမျှော်လင့်ခဲ့မိပေ။ စကားတစ်ခွန်းမှမပြောဘဲ, ဝမ်ကျို သူ့ရဲ့လက်ချောင်းတွေကို အရှေ့ကိုတွန်းထည့်လိုက်ပြီး လက်ချောင်းတွေကို စပြီး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့ ထိုးသွင်းနေလိုက်သည်။ ပျော့ပြောင်းတဲ့ ကြွက်သားတွေနဲ့ မြင်နေရတဲ့ သွေးကြောတွေအပေါ်မှာရှိတဲ့ ဝမ်ကျို့ရဲ့လက်မောင်းကို ရှောင်ယဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖမ်းဆုပ်ကိုင်မိသွားတယ်။ သူ့ရဲ့အရည်တွေနဲ့ စိုရွှဲနေပြီး သူ့ကိုယ်ထဲမှာ မရပ်မနား လှုပ်ရှားနေတဲ့ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်တွေကို ရှောင်ယဲ့ ငေးကြောင်ကြောင် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့အတွင်းလမ်းကြောင်းရဲ့ နူးညံ့လှတဲ့အသားစိုင်ကြောင့်, အတွင်းထဲကိုဖိသွင်းနေတဲ့ အဆစ်တိုင်းလိုလိုကို သူ ခံစားလို့ရတယ်။

ရှုခင်းလေးက အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတာပဲ။

ရှောင်ယဲ့ကပဲ အမြဲတမ်း စောက်ရမ်းအရှက်မရှိပြောခဲ့တာဆိုပေမဲ့ နောက်ဆုံးတော့, သူက နှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်ကြာအောင် လူပျိုဖြစ်နေခဲ့တာလေ။ ဒါက သူ့ရဲ့ပထမဆုံး heat, သူ့ရဲ့ မေထုန်မှီဝဲတဲ့ပထမဆုံးအကြိမ်, ဒါ့ကြောင့်, သူ့ရဲ့စိတ်က တကယ်တော့ သူစကားတွေအယောင်ဆောင်ထားသလိုမျိုး တည်ငြိမ်ပြီး ဣနြေ္ဒရှိမနေပေ။

"အရမ်း အလောတကြီးဖြစ်နေတယ်ပေါ့?"
ရှောင်ယဲ့ အတွေ့အကြုံရှိသလိုမျိုး ဟန်ဆောင်ပြီး စနောက်လိုက်သည်။

ဝမ်ကျို့မျက်လုံးတွေက မှောင်မည်းသွားပြီး,
"ရွှဲကျန်း, ကျွန်တော်လည်း အယ်လ်ဖာတစ်ယောက်နော်"

ရှောင်ယဲ့ စွံ့အသွားရသည်။

အယ်လ်ဖာတစ်ယောက်က ပင်ကိုအားဖြင့်ကို တစ်ဦးတည်းမူပိုင်လိုချင်ကြတယ်။ ဘယ်လိုပဲအကျင့်စရိုက်က ညင်သာပြီး အန္တရာယ်မရှိပဲနေပါစေ, အိုမီဂါတစ်ယောက်ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်တဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒကတော့ သူတို့ရဲ့အရိုးထဲထိ ကျန်ရှိနေတုန်းပဲလေ။

သူ့မျက်စိရှေ့မှာပဲ, ဗြုန်းစားကြီး ဝမ်ကျိုက သိမ်မွေ့တဲ့ ခွေးကြီးကနေ အရူးအမူးဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ ဝံပုလွေတစ်ကောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားတယ်။ ဒီလိုမျိုး ကြီးမားပြီးထင်းခနဲမြင်သာတဲ့ ခြားနားမှုက မမျှော်လင့်ဘဲ သူ့ကိုအရှုံးပေးချင်သွားအောင် လုပ်နေတယ်။

အားကောင်းလှတဲ့ pheromone ရနံ့ကြောင့် ဝမ်ကျို တဏှာရာဂကြားမှာ နှစ်မြုပ်လို့သွားသည်, သူ့ရဲ့စိုးရိမ်ပူပန်မှုနဲ့ ရှက်ရွံ့မှုမှန်သမျှကို မေ့သွားမတတ်နီးပါးပဲ။ ဒီလို ချစ်မြတ်နိုးရတဲ့ အိုမီဂါကို ခန္ဓာကို မြန်မြန်သာပိုင်ဆိုင်ချင်တော့တယ်။ ရာဂစိတ်တိုးပွားလာတာကြောင့်, ရှောင်ယဲ့ကိုနမ်းဖို့ ဝမ်ကျို ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်သည်။ စူးစိုက်နေတဲ့အိုမီဂါရဲ့အခန်းထဲမှာရှိတဲ့ ရနံ့က မွန်းကျပ်စေပြီး သူ့နဖူးပေါ်မှာချွေးသီးတဲ့အထိ ဖိအားပေးနေတာကြောင့် သူ့နဖူးပေါ်ကချွေးစီးပေါက်လေးတွေက သူ့ရဲ့ ကြည့်ကောင်းလှတဲ့မျက်နှာကိုစီးကျလာပြီး, သူ့မေးစေ့ကနေ ရှောင်ယဲ့ရင်ဘက်ပေါ် တစက်စက်ကျလို့နေကာ ထိုနေရာမှာရှိနေပြီးသား ပုတီးစေ့လောက်ချွေးသီးပေါက်တွေနဲ့ ရောနှောလို့သွားသည်။

ဝမ်ကျိုက အားမာန်ပါပါနဲ့ သူ့ကိုယ်ထဲကို သူ့လက်ချောင်းတွေ ထိုးသွင်းလိုက်တာကြောင့် ရှောင်ယဲ့ကိုယ်က နည်းနည်းလေး တုန်နေသည်။ ဝမ်ကျို့ရဲ့ချွေးသီးချွေးပေါက် ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကျနေတဲ့ပုံရိပ်က သူ့ရဲ့ရမ္မက်ကို အလွန့်အလွန့်တိုးသွားစေတယ်။ ပြီးတော့ ဝမ်ကျို့ရဲ့စကားတွေနဲ့ အခုပုံစံက တကယ်ပဲ သေလောက်တယ်ဆိုတာ သူ ဝန်ခံရမယ်။ သူ အကျယ်ကြီးတော့မပြောခဲ့ဘူးဆိုပေမဲ့ သူ့ရဲ့လုပ်ရပ်တွေကို ပံ့ပိုးပေးတဲ့အနေနဲ့ သူ့ဝင်ပေါက်လေးက မသိစိတ်ရဲ့လှုံ့ဆော်မှုအရ ပိုပြီးတော့တောင် အရည်ကြည်တွေကို ထုတ်ပေးနေသည်။

ဒီလိုမျိုး heat အချိန်အတွင်းမှာဆို, အိုမီဂါတစ်ယောက်က ကိုယ်လက်မနှီးနှောမှီ နမ်းရှုပ်တာတွေမလုပ်ပဲ အယ်လ်ဖာတစ်ယောက်ကို တကယ်တမ်း လက်ခံနိုင်တယ်။ ဝမ်ကျိုက သူနာသွားမှာကို စိုးရိမ်နေတာဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့, သူကတော့ တကယ့်ကို စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ချဲ့ကားပေးတာကိုစောင့်ဖို့ ဆက်ပြီးသည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ လက်ချောင်းတွေက သုံးခုမြောက်လက်ဆစ်အထိ တစ်လျှောက်ဖိသွင်းလိုက်ချိန်မှာ, ရှောင်ယဲ့ကတော့ ပြက်းပြတဲ့စိတ်ဆန္ဒနဲ့ ပူပြင်းလောင်ကျွမ်းလို့နေပြီ။ သူ့လမ်းကြောင်းလေးက သိသိသာသာကို တင်းကြပ်လို့နေတယ်။ သို့ပေမဲ့, သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ အလွန်ပြင်းပြစွာနဲ့ လစ်ဟာသလိုခံစားနေရတာကြောင့် စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် အဖြည့်ခံဖို့လိုအပ်နေပြီ။

"လုံလောက်ပြီ။ ဝင်လိုက်ပါတော့......."
အရမ်းကိုမှရှက်ဖို့ကောင်းစွာနဲ့ ထိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ပြီးဆုံးသွားမှာကို ရှောင်ယဲ့ စိုးရိမ်နေမိတယ်။

ဝမ်ကျို့လက်တွေက စက္ကန့်ဝက်လောက်ရပ်တန့်သွားပြီးမှ ဝမ်ကျို ချက်ချင်းပဲ သူ့ဘောင်းဘီတွေကို လွှတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ သူရဲ့အချိန်အတော်ကြာတဲ့အထိတောင့်ခံထားရတဲ့ မာကျောနေသည့် ခပ်ရှည်ရှည်အရာက အရှေ့ကိုပြန်ကန်ထွက်လာသည်, သူအရင်ကမြင်ဖူးတာထက်ပိုပြီးတော့တောင် လုံးထူနေသည့်ပုံပေါက်နေလေရဲ့။ ရှောင်ယဲ့ မရည်ရွယ်ဘဲ တံတွေးမျိုချလိုက်မိသည်, ထိုစိုးရိမ်ပူပန်တဲ့ခံစားချက်က နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပြီး သူ့နှလုံးသားထဲမှာ တပွက်ပွက်နဲ့ပေါ်လာပြန်တယ်။ ဒါပေမဲ့, ဒီတစ်ကြိမ်တော့, ပြန်ပြီးတွန်းထုတ်လိုက်ဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်ပေ။

ဝမ်ကျိုကတော့ သူ့အတွေးတွေကိုဖတ်နိုင်တဲ့ပုံပဲ။ ဝမ်ကျို သူ့လက်ကိုမလိုက်ပြီး သူပေးထားတဲ့လက်စွပ်လေးအပေါ်ကို နမ်းလိုက်သည်။
"မကြောက်ပါနဲ့။ ကျွန်တော် ရွှဲကျန်းကို ကောင်းအောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်......."

တကယ်ပဲ ဒီအရွယ်အစားက ခံစားလို့ကောင်းနိုင်လို့လား..
ရှောင်ယဲ့ကတော့ လုံးဝကိုမယုံကြည်နိုင်ပေ။ ဒါပေမဲ့ ဒါကတော့ ဒါပင်, သူ့အရှေ့က ယောက်ျားသားဆီကို သူ့ကိုယ်သူအပ်နှင်းဖို့ရာကလွဲပြီး တစ်ခြားရွေးချယ်စရာမရှိချေ။

"သေလိုက်လေ ငါကကြောက်ရမယ်ပေါ့။ ငါမင်းကို မကြောက်ဘူး"
ဒီအဖြေက တော်တော်လေးယောက်ျားဆန်တာပဲလို့ ရှောင်ယဲ့ သူ့ဘာသာသူတွေးလိုက်မိသည်။ ဒါပေမဲ့, သူ့ရဲ့နီမြန်းနေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ နိမ့်ချည်မြင့်ချည်မှန်မှန်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ရင်ဘက်က တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူကို အနိုင်ကျင့်ချင်အောင် လုပ်နေတယ်ဆိုတာ သူကတော့ သတိမပြုမိခဲ့ဘူး။

ဝမ်ကျို့ရဲ့မျက်ဝန်းတွေက အရမ်းနက်မှောင်နေပြီး သူ့သူငယ်အိမ်နဲ့တောင်ရောသွားတော့မတတ်ပင်။ ဒါပေမဲ့, တလက်လက်တောက်ပနေတဲ့ အစိမ်းရောင်အလင်းလေးကတော့ ပိုပြီးတော့တောင် တောက်ပလာတော့သည်။

"ကျွန်တော် ကြောက်အောင်မလုပ်ပါဘူး။ ကျွန်တော် ရွှဲကျန်းကိုအရမ်းလိုချင်လွန်းလို့ အဲ့အကြောင်းစဉ်းစားတာနဲ့ ကျွန်တော ရူးသွားတော့မှာပဲ......"

ထိုအက်ကွဲနေတဲ့စကားသံနှင့်အတူ, ထို ကြောက်ဖို့ကောင်းပြီး မာတောင့်နေတဲ့ အငယ်လေးကို ထိုနူးညံ့ပြီးစိုစွတ်နေတဲ့ တွင်းငယ်လေးကိုချိန်ရွယ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း အထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

အိုမီဂါတစ်ယောက်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က heat အတွင်းမှာ ထိုးဝင်မှုကို အလိုအလျောက်ညှိပေးတယ်ဆိုသော်ငြားလည်း ဖုံးထားတဲ့အကြောင်းပြချက်ကတော့ အယ်လ်ဖာ pheromone ကနေ တည်ငြိမ်စေမဲ့အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိတာကြောင့်ပင်။ ဒါပေမဲ့, ဝမ်ကျို့ pheromone က အရမ်းကိုမှအားနည်းလွန်းလို့ မပြောပလောက်ပေ။ ဒီအခြေအနေတွေအောက်မှာ, သူ့ရဲ့ကိုယ်ကိုဆွဲဖွင့်ခံလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ ရှောင်ယဲ့အနေနဲ့ သူ့ရဲ့ကိုယ်အတွက် ဘာ physiological comfort မှာမရှိခဲ့ဘူး။ နာကျင်မှုကြောင့် သူ့မျက်ခုံးကတော့ သိသိသာသာကို တွန့်သွား၏။

ဝမ်ကျို အောက်ကိုငုံ့လိုက်ပြီး ရှောင်ယဲ့ပါးစပ်ဆီကို သူ့ပုခုံးကိုထိုးပေးလိုက်သည်။
"ခဏနေရင် ကောင်းသွားမှာပါ......တကယ်လို့နာရင် ကျွန်တော့်ကိုကိုက်လိုက်နော်"

ရှောင်ယဲ့အနေနဲ့ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလုပ်နေဖို့ မရည်ရွယ်ထားဘူးဆိုပေမဲ့, အရင်ညက သူချန်ထားခဲ့တဲ့ နက်လွန်းလှတဲ့ သွားကိုက်ရာနှစ်ခုကို သူ့မျက်လုံးနဲ့မြင်လိုက်ရတာကြောင့်, သူ့နှလုံးသားလေးက နူးညံ့ပျော့ပြောင်းသွားပြီး ကိုက်မဲ့အစီအစဉ်အစား သူ့ပုခုံးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်တွယ်မဲ့အစီအစဉ်ကို ရှောင်ယဲ့ပြောင်းလိုက်သည်။

"ငါ့ကိုမြန်မြန်ကောင်းအောင်လုပ်ပေး, အရူးလေး....."

စိုစွတ်ပြီးပူပြင်းလှတဲ့အနမ်းတွေကို ဖလှယ်ဖို့ ဝမ်ကျို ထပ်ခါတလဲလဲ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပဲ ရန်ရှာနေမိသည်။ သူ့လက်တွေကတော့ ရပ်တန့်ခြင်းမရှိဘဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ရှောင်ယဲ့ကိုယ်ပေါ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒီလှုပ်ရှားမှုတွေက သူ့ကိုမသက်မသာဖြစ်မှုကနေ နည်းနည်းတော့ စိတ်သက်သာရာရစေတယ်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ အလိုအလျောက်ဖြစ်လာတဲ့ ဆာလောင်မှုနဲ့ ငပ်မွတ်မှုကိုတော့ ထိန်းချုပ်လို့မရသေးပေ။

နာကျင်မှုနဲ့ယှဉ်ရမယ်ဆိုရင်, ပိုပြီးမခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ရတဲ့အရာက စိတ်ကျေနပ်မှုရအောင် pheromone လုံလုံလောက်လောက်မရတာကြောင့် သူ့ကိုယ်အတွင်းက သားရိုင်းကောင်ရဲ့ နားကွဲလုမတတ်ဟိန်းဟောက်နေတဲ့အသံပင်။

တစ်ဝက်ဝင်ပြီးသွားတဲ့အခါမှာတော့, သူ့ကိုယ်က ထက်ခြမ်းခွဲခံရတော့မလို ရှောင်ယဲ့ ခံစားလိုက်ရတာကြောင့် ဝမ်ကျို ခပ်နက်နက်ရောင်အောင်သွားလို့မရတော့ပေ။ အသက်ရှူရခက်ပြီးမွန်းကြပ်နေသည့်ကြားက ရှောင်ယဲ့ နောက်ဆုံးတော့ စကားသံထွက်အောင် အတော်လေးရုန်းကန်လိုက်ရတယ်။
"နာတယ်.......fuck,တကယ်နာတယ်ဟ...."

ဝမ်ကျို သူ့ရဲ့ဆန္ဒတွေကိုထိန်းလိုက်ပြီး ရပ်တန့်ဖို့ဖိအားပေးလိုက်တာကြောင့် သူ့နဖူးမှာရှိတဲ့ သွေးကြောတွေက တဒုတ်ဒုတ်ကိုက်ခဲလာတော့တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူစကားပြောလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ သူ့သံက ညင်သာနေသည်။
"အိုကေ, ကျွန်တော် ဆက်မသွင်းတော့ဘူး, စိတ်လျော့"

ရှောင်ယဲ့လည်း သူ့ကိုယ်သူစိတ်လျော့ထားချင်တယ်ဆိုပေမဲ့ သူ့ကိုယ်တွင်းမှာရှိနေတဲ့ ထိုကြီးမားလှတဲ့အရာပေါ်ကိုပဲ အရမ်းအာရုံစိုက်နေမိသည်။ သူ ခဏတော့ ကြိုးစားကြည့်လိုက်တယ်, ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ သူလက်လျော့လိုက်ပြီး စိတ်ပျက်လက်ပျက် သာပြောလိုက်တော့တယ်,
" ငါ့ကို မင်းစိတ်ကြိုက်သာ fuckတော့, ငါ့ကိုမင်းစိတ်ကြိုက်သာ ချစ်လိုက်ပါတော့........"

ဝမ်ကျို့အနေနဲ့ ရှောင်ယဲ့နာကျင်နေမှာကိုစိုးရိမ်နေသေးတာကြောင့် သူ ဆက်ပြီးတော့မသွင်းပေ။ သူ့ရဲ့တစ်ဝက်တစ်ပျက်သွင်းထားတဲ့အနေအထားကိုသာ ထိန်းထားပြီး ဖြည်းဖြည်းညင်းညင်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ရှောင်ယဲ့ဆီက ထွက်လာတဲ့ ညင်သာပြီးတိုးညှင်းလှတဲ့ညည်းသံလေးကို ဝမ်ကျို အားပေးတိုက်တွန်းသံအနေနဲ့ မှတ်ယူလိုက်သည်။

သူ သူ့တင်ပါးကိုနည်းနည်းလေး စပြီးလှိမ့်လိုက်ပြီး, ပထမဆုံးအနေနဲ့ ဆွဲထုတ်ကာ, နောက်မှ ထပ်ပြီးအရှေ့ကိုပြန်ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ နည်းနည်းလေးလှုပ်ရုံလေးပဲ, သူ့အရှည်ရဲ့တစ်ဝက်ထက်ပိုပြီး ဆက်မတိုးခဲ့ဘူး။

Heat fever က pheromone ကြောင့် ဝေဒနာလျော့သွားပြီး သာယာမှုက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့ကိုယ်ထဲမှာစပြီးပြည့်နှက်လာသည်။ ဝမ်ကျိုက တော်တော်လေးကို ညင်သာတာကြောင့် ပွန်းပဲ့တဲ့ဝေဒနာက သူ့တွင်းဝလေးနဲ့ ထိုဂုဏ်ရည်ကြား ပွတ်တိုက်မှုကနေ ဖြစ်လာတဲ့ စပ်ဖျင်းဖျင်းခံစားရတဲ့အတွေ့အထိနဲ့ တဖြည်းဖြည်း အစားထိုးသွားသည်။ သူ့ရဲ့ညည်းခံနိုင်တဲ့အတိုင်းအတာကိုကျော်လွန်ပြီး သူ့နှလုံးလေးက နာကျင်လာပြီး သူ့ရဲ့ pheromone ငပ်မွတ်မှုကလည်း ပိုပြီးတော့ပြင်းထန်လာ၏။

"ငါ့ကိုပေးပါ......အာ့.....pheromone ပေး...."

တံတွေးဖလှယ်မှုကနေ သက်သာရာသက်သာလိုငြားကြိုးစားရင်း ရှောင်ယဲ့ တအီအညည်းကာ ဝမ်ကျို့ကိုနမ်းလိုက်သည်။

ဝမ်ကျိုကလည်း ပူးပေါင်းကာ သူ့ကိုပြန်နမ်း၏,
"ကျွန်တော် ရွှဲကျန်းကိုပေးပါ့မယ်........အဲ့ဒါကိုမထိန်းချုပ်နိုင်ဖို့များတယ်, ရွှဲကျန်း, မကြောက်သွားနဲ့နော်"

ဘာလို့ငါကကြောက်ရမှာလဲ? ရှောင်ယဲ့ နားမလည်ဘူး။ သူ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး မကျေမနပ်နဲ့ညည်းညူလိုက်သည်, "ငါ့နာမည်ခေါ်ပေး......"

"......ရှောင်ယဲ့...."

ဝမ်ကျို့ပါးပြင်က နီမြန်းသွားပြီး သူ အဲ့ဒါကို အသံနိမ့်နိမ့်နဲ့ ခေါ်လိုက်သည်။ သူ ရှောင်ယဲ့ရဲ့ခါးသိမ်သိမ်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ပိုပြီးခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်သွင်းကာ, အသက်ကိုလည်းခပ်ပြင်းပြင်းရှူနေရသည်။ တစ်ခါတစ်လေ အနက်အရှိန်ကို အာရုံစိုက်ဖို့မေ့မေ့သွားပြီး ရှောင်ယဲ့အနေနဲ့ နာကျင်မှုကြောင့်အော်ငိုယိုပြီး နောက်ကျောကို သွေးရူးသွေးတန်းနဲ့ထုအောင် လုပ်မိသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဝမ်ကျို အဲ့ဒါကို လျစ်လျူရှုကာ, သူ့ခေါင်းကို ရှောင်ယဲ့လည်ပင်းကြားမှာ နှစ်ထားပြီး ခေါင်းထိပ်နဲ့ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ရင်း ရှောင်ယဲ့နာမည်ကို ထပ်ခါတလဲလဲ သူ့နား,နားမှာတိုးတိုးလေးကပ်ကာခေါ်နေမိသည်, သူ့အသံက သြရှရှနဲ့အက်ကွဲနေပြီး သူ့နှလုံးသားအောက်ခြေအထိ လှုပ်ရွနေအောင်ချန်ထားနိုင်သည်။

Heat fever ကြောင့် သူမူးဝေသွားတာကြောင့် ရှောင်ယဲ့ရဲ့အတွေးယာဉ်ကြောက နှေးကွေးသွားသည်။ ရှောင်ယဲ့ နစ်မြောပြီးရှုပ်ထွေးနေတယ်ဆိုပေမဲ့ တကယ်လို့ ခွေးရူးလေးသာ တကယ်ပဲ သူ့ကို သူ့ရဲ့heat ကိုကျော်လွှားနိုင်အောင်မလုပ်ပေးနိုင်ခဲ့ရက် ဘာတွေဖြစ်လာနိုင်မလဲဆိုတာ သူစိုးရိမ်နေတုန်းပဲ။ တစ်ခြားတစ်ယောက်ကို ရှာရမယ်ဆိုတာကတော့ ကျိန်းသေကိုမေးခွန်းထဲမှာ ဘောင်မဝင်တဲ့စကားပဲ။ တစ်ခြားတစ်ယောက်ကိုရှာတာထက် သူ့ heat ရဲ့သေတဲ့အထိ ညှင်းပန်းနှိပ်စက်တာကိုပဲ သူခံလိုက်မယ်။ ဒါပေမဲ့, ဝမ်ကျို့ pheromone စီးဆင်းနေတဲ့နှုန်းအရသူအဲ့ဒါကို အဆုံးသတ်နိုင်မဲ့အချိန်ကို နတ်ဘုရားပဲသိလိမ့်မယ်...........

သူ့စိတ်က ဟိုယောင်ယောင်သည်ယောင်နဲ့ရောက်တတ်ရာရာတွေးနေလေရဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဝမ်ကျိုက သူ့နားထဲကို
"ကျွန်တော် ရွှဲကျန်းကို သဘောကျတယ်" လို့ အက်ကွဲနေတဲ့အသံနဲ့အော်ပြောလိုက်တဲ့နောက်, အပူရှိန်က သူ့နားစည်ကနေ ခေါင်းထဲကို တစ်ဟုန်ထိုးဝင်လာပြီး သူ့ရဲ့ရမ္မက်ဆန္ဒမီးဖိုထဲမှာ နောက်ဆုံးမီးစကို လောင်မြှိုက်ပေးလိုက်လိုပင်, သူ သူ့ကိုယ်သူ လုံးဝအပ်နှင်းလိုက်ပြီ။

အဲ့စကားကြောင့် သူ့ကိုယ်က တောင့်သွားပြီး အောက်ဘက်ကို ပိုတင်းကြပ်စွာ ညှစ်လိုက်မိတယ်, ဝမ်ကျို ဝင်ရောက်လာချိန်မှာ သူ့အတွင်းကြွက်သားတွေက သူ့လမ်းကြောင်းလေးထဲမှာရှိနေတဲ့ အကောင်ငယ်လေးကို သိသိသာသာကို မြဲမြဲညှပ်ထားလေရဲ့။ ဝမ်ကျို သူ့တင်ပါးတွေရဲ့လှုပ်ရှားမှုကို အရှိန်မြှင့်ရင်း ချုပ်တည်းထားရတဲ့ ညည်းသံလေးကို ထုတ်လိုက်တော့သည်။ သူ့ရဲ့ပူပြင်းလှတဲ့အသက်ရှူသံက ရှောင်ယဲ့မျက်နှာပေါ်ကို ရိုက်ခတ်လို့နေသည်။

"ရှောင်ယဲ့......ကျွန်တော် နီးနေ......."

ရှောင်ယဲ့လည်း အထွတ်အထိပ်ကိုရောက်နေပြီဖြစ်တာကြောင့် သူ့မျက်လုံးတွေမှာ ရေအိုင်လာပြီး သူ့ရဲ့နှင်းဆီဖူးလို့နှုတ်ခမ်းသားတွေကလည်း ထိုးသွင်းချက်တွေနဲ့စီးချင်းကိုက်လျက် ပင့်သက်ရှိုက်နေသည်။
"ပြီးပေး.......အထဲမှာ ပြီးပေး....."

ဝမ်ကျို သူ့ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ် ညှစ်လိုက်ပြီး အတည်ပြုသည့်အနေဖြင့် တစ်ကြိမ်ထပ်ပြီးမေးလိုက်သည်,
"ရှောင်ယဲ့......ရှောင်ယဲ့တကယ်ပဲ ကျွန်တော့်ကိုသဘောကျတာလား? ကျွန်တော့်ရဲ့ပျော့ညံ့တဲ့ စရိုက်ရယ် အားနည်းတဲ့ alpha pheromone ရှိတာတောင်, ရှောင်ယဲ့ ကျွန်တော့ကို လိုချင်သေးလား.....?"

ကြောင်တောင်တောင်အရူးကောင်ကို ခေါင်းခေါက်လိုက်ပြီး, ရှောင်ယဲ့ စကားတစ်ခွန်းပြောဖို့အရေး မနည်းအားယူရုန်းကန်လိုက်ရသည်။
"ငါလိုချင်တယ်......ငါမင်းကိုလိုချင်တယ်.......ဘာတွေပဲဖြစ်ဖြစ် ငါမင်းကိုလိုချင်တယ်....."

"ကောင်းပြီလေ"
ဝမ်ကျို ရှောင်ယဲ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ မျက်နှာလေးကို ညင်ညင်သာသာ နမ်းလိုက်သည်, လုပ်ဆောင်ချက်တွေက လုံးဝဥဿုံ သူ့တင်ပါးတွေရဲ့ပို၍ပို၍မြန်လာတဲ့ ထိုးသွင်းချက်တွေနဲ့ မလိုက်ဖက်ပေ။

"ကျွန်တော် ရှောင်ယဲ့ကို အဲ့ဒါပေးမယ်, မကြောက်နဲ့နော်"

အဲ့ကိစ္စကိုထပ်ပြီးဘာလို့ ဝမ်ကျိုပြောနေလဲဆိုတာ ရှောင်ယဲ့ နားမလည်ဘူး။ ရုတ်တရက်, သူ့အတွင်းထဲမှာ လေးလံလွန်းလှတဲ့ အလေးချိန်ကို ခံစားလိုက်ရတယ်-- ထူထဲပြီးရှည်လျားလှတဲ့ သားရိုင်းကောင်က တစ်ခုလုံးနီးပါး ချက်ချင်းဆိုသလို တိုးဝင်လာတာကို -- ပြီးတော့ သူ့ရဲ့အောက်ပိုင်းအနောက်လေးက နာကျင်မှုကြောင့် အော်ဟစ်နေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ကျိုးပေါက်ထွက်လာတဲ့အပူရှိန်က သူ့ကိုယ်ထဲကို တစ်ဟုန်ထိုးစီးလာသည်, သူ့အတွင်းသားနံရံတွေက တောက်လာင်ကျွမ်းပြီးပူပြင်းလှတဲ့ အရည်ပူတွေနဲ့ တိုက်စားခံနေရသည်။ နှိုးဆွတက်ကြွလာတာကြောင့် ရှောင်ယဲ့ အိပ်ရာခင်းအစကို တင်းကြပ်စွာဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

"Fuck...."
ရှောင်ယဲ့ရဲ့ နာကျင်နေတဲ့ခေါင်းကို ရုတ်ရက် နည်းနည်းကြည်သွားသလိုပဲ။

သူ ချက်ချင်းကို ငြိမ်သက်နေတဲ့လေထုထဲမှာ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ ရနံ့ကိုသတိထားမိသွားသည်။

ဝမ်ကျို နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပြီး ရှောင်ယဲ့လက်ကို မယူကာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို လက်စွပ်ပေါ်မှာဖိကပ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးမှာပေါ်လွင်နေတဲ့ အမူအရာက သူ့ထဲကိုထိုးဖောက်ဝင်သွားပြီး အသူတရာနက်သည်အထိပင်။

"ဒါက ရှောင်ယဲ့အပေါ် ကျွန်တော့်ရဲ့ မြှုပ်နှံထားတဲ့အချစ်ပဲ"

ဒါ အယ်လ်ဖာ pheromone အနံ့ပဲ။

ရှောင်ယဲ့ နောက်ဆုံးတော့ အဲ့ဒါကိုတွေ့လိုက်ရပြီ။ ရှောင်ယဲ့ အံ့သြတုန်လှုပ်မှုအပြည့်နဲ့မယုံမကြည်ဟန်ဖြင့် ထိုရနံ့ရဲ့အရင်းအမြစ်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

နေ့တိုင်းလိုထွက်လာတဲ့ အားနည်းတဲ့ရနံ့တွေက အခုသူ့ရှေ့က ယောက်ျားဆီက တောက်လျှောက် ထွက်လာခဲ့တာပဲ, အခုသူ့မျက်စိရှေ့မှာပဲ, အဆုံးမရှိလျှံထွက်လာတယ်, အကြိမ်ဆယ်ကျော်, မဟုတ်ဘူး, အကြိမ်ပေါင်းတစ်ရာထက်ပိုပြီး, အားပျော့ရာကနေ ပြင်းလာပြီး ပြင်းထန်လာသည်အထိ ဆင့်ကဲပြောင်းလာလသည်။

၁၀စက္ကန့်အတွင်းမှာပဲ, အရင်ကအများအပြားအခန်းထဲမှာ ပြည့်နှက်နေတဲ့ အိုမီဂါ pheromone ရနံ့က ေနာက်ဆုံးတော့ဖယ်ရှားခံလိုက်ရပြီ, အရမ်းများလွန်းလို့ တန်ပြန်တိုက်ခိုက်မှုတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ အခန်းတစ်ခုလုံးက အယ်လ်ဖာ pheromone ရနံ့ရဲ့ ချဉ်းနင်းဝင်ရောက်ခြင်းနဲ့ ကျူးကျော်ခြင်းကိုခံလိုက်ရတာကြောင့် အရံကစားသမားက အဓိကဆွဲဆောင်အားကို လုယူလိုက်သည့်အတိုင်းပင်။ ပြီးတော့ အခုထက်ထိ, တစ်စုတစ်စည်းတိုးပွားလာတဲ့ပမာဏက ရပ်မသွားသေးဘူး။ လွယ်လွယ်ကူကူအသက်ရှူလို့မရနိုင်တော့တဲ့အထိပင်။

ဒီလိုရှိန်ရပြီးအားပြင်းတဲ့ အယ်လ်ဖာ pheromone နဲ့ရင်ဆိုင်မိတဲ့ ဘယ်အိုမီဂါမဆို ဖိနှိပ်ထိန်းချုပ်ခံရပြီး မလှုပ်နိုင်အောင်ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ ရှောင်ယဲ့အနေနဲ့ သန်မာတယ်ဆိုပေမဲ့လည်း, ဒီအချိန်မှာတော့, သူတောင် ခေါင်းကနေခြေဖျားတစ်ဆုံး အားပျော့သွားအောင်ဖိအားပေးခံလိုက်ရပြီး ချွေးတွေနဲ့စိုရွှဲသွားတယ်။ pheromone တွေက ကြီးမားပြီး အကောင်အထည်မရှိတဲ့လက်ပုံကို ပြောင်းသွားသလိုပဲ။ ရက်ရက်စက်စက် သူ့လည်ပင်းကိုဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ့ကိုအိပ်ရာထဲကိုဖိလို့နေတယ်။ ရှောင်ယဲ့ မူးဝေသွားပြီး သူ့အားကုန်သွားတာကြောင့် လက်ချောင်းတစ်ချောင်းတောင် မ, မနိုင်တော့တဲ့အထိ ဖြည်းဖြည်းချင်းသူ့ကိုမွန်းကျပ်အောင်လုပ်နေသည်။

သူလုပ်နိုင်တဲ့တစ်ခုတည်းသောအရာက ဒီလိုမျိုးဘေးဒုက္ခကိုဖြစ်စေတဲ့ သူ့အရှေ့ကလူ, ဝမ်ကျို့ကို မယုံကြည်နိုင်ဟန်အပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်တာပဲရှိတော့သည်။ ဒီလူက အရင်တုန်းကနဲ့ မခြားတဲ့လူဖြစ်နေတုန်းပဲ, ဒီ pheromone အားကတော့ ကောင်းကင်နဲ့မြေကြီးလိုမျိုး အရင်ကနဲ့ကွာသွားပြီ။

သူ့ခေါင်းထဲမှာထင်ဟပ်လာတဲ့ တစ်ခုတည်းသော အတွေးက: ကျန့်ရှောင်ယဲ့, ဒီတစ်ကြိမ်တော့, မင်းတကယ်ပဲ အသတ်ခံရမှာ ငါကြောက်နေမိပြီ။

T/n
နောက်တစ်ပိုင်းရှိသေးတယ်နော်