CHAPTER THIRTY TWO
LUXRINE
Nanatili akong nakatulala habang iniisip pa rin ang mga sinabi ni Fix sa akin. He told me everything, about Kuya Luxrae's plans, vampire hunters, what happened to my parents and kuya Luxer. Kuya Luxrill don't know about me being his sister. Sila Kuya, Daddy, Tito Reor, Tita Scarlett at Rant lang ang may alam. They intend to keep it hanggang sa matapos na ang lahat.
Pagkatapos kong malaman ang lahat, hindi ko alam kung gugustuhin ko pang maging prinsesa. It just felt so wrong. Para akong may inaangkin na hindi naman sa akin. Nalulungkot ako dahil hindi ko totoong ama si Daddy Vhax but he will always be my Daddy. Pinalaki niya pa rin ako at minahal na parang anak niya.
Biglang bumukas ang pintuan at pumasok si Kuya Lixrae kasama si Ate Zeiah. Nagulat sila nang makita akong narito. Hindi ko matingnan si Ate Zei dahil sa ginawa ko dati. I used to hate her dahil akala ko niloko niya lang ako.
"What are you doing here, Princess?" tanong ni Kuya.
Imbes na sagutin siya ay tumakbo lang ako papunta sa kaniya at niyakap siya. I can't still believe that he is my brother! Pero katulad nang sinabi ni Fix, I need to keep it a secret, na alam ko na. Ang sabi niya may plano raw siya.
He told me that the real vampire princess is alive at kailangan namin siyang hanapin. I don't know if he's telling the truth but there's something about him kaya nagtitiwala ako sa kaniya.
"Is there a problem, Princess?" Kuya asked. Umiling ako.
"I just missed you, Kuya," I said. I am happy na malaman kong kuya ko siya. Sila ni Kuya Luxrill. I used to dream to have a brother at mayroon naman pala talaga ako.
Hindi ko maiwasan malungkot sa nangyari kay Kuya Luxer. Mas masaya sana kung narito siya. Sabi ni Fix, sinisisi raw ni Kuya Luxrae ang sarili niya dahil sa nangyari kay Kuya Luxer. Pero alam ko naman na hindi niya kasalanan, I know he is a good brother. Then, I remember about Kuya Law, he asked me about Kuya Luxer the last time I saw him.
Bakit naman niya itatanong ang tungkol kay Kuya Luxer? Did he know him?
Bigla akong napatingin kay Ate Zeiah. Ngumiti siya sa akin at nahihiya naman akong ngumiti sa kaniya pabalik. Kumawala ako kay kuya at siya naman ang niyakap. I'm guilty dahil sa mga pinagsasabi ko sa kaniya.
"I'm sorry for everything, Ate Zei," I whispered.
"Okay lang. Ano ka ba," she said at niyakap ako pabalik. Napangiti naman ako. Alam kong hindi magtatanim ng sama ng loob si Ate Zei. She's just too nice. That's why she captured Kuya's heart.
Biglang may tumawag kay Kuya na sinagod naman nito agad. Pagkatapos ay bumaling sa amin.
"Emergency. I need to go somewhere, take care of yourselves. I love you both," Kuya Luxrae said. He gave us a kiss at nagmamadaling umalis.
Binigyan ko nang mapang-asar na tingin si Ate Zei nang makaalis na si Kuya.
"Kayo na pala ni Kuya, ate?" tanong ko.
"Hindi ah!" pagtatanggi niya kaya natawa ko. Mas lalong namula ang mga pisngi ni Ate Zei. Para ngang may hawig siya pero hindi ko alam kung sino.
"Okay lang naman sa akin, Ate Zei. Boto ako sa'yo para kay Kuya. Please, make him happy," I said. Ngumiti lang siya sa akin.
Nag-decide kami na sa dorm na lang niya namin hintayin si Kuya Luxrae dahil wala kaming magawa sa office nito. We bought snacks at the cafeteria before we went to her dorm. Siya lang daw mag-isa at wala sila Ate Heyl, Archelle at Sapphire.
"I could stay in your dorm, Ate Zei if you want. Bored din ako roon sa kwarto ko eh," I suggested. "Wala pa naman si Ate Sapphire 'di ba? I could use her bed."
"Naku. Baka magalit si Sapphire," sabi niya kaya napakunot ang noo ko. Hindi naman magagalit iyon.
"Hindi iyon! She's nice naman, Ate Zei." Tiningnan niya ako na parang hindi makapaniwala sa sinasabi ko.
"Eh, 'di ba may gusto siya sa Kuya mo?" tanong niya sabay iwas ng tingin. Naguluhan naman ako sa sinasabi niya.
"Ha? Akala ko si Kuya Rant ang gusto ni Ate Sapphire?" naguguluhang tanong ko. Nanlaki ang mga mayang napatingin siya sa akin. Napatakip din ako nang bibig nang maalalang sikreto lang pala 'yon.
"Hala! Ate! Huwag mong ipagsasabi ha! Secret lang 'yon!"
"Anong ibig sabihin mo roon? Promise, secret lang natin!"
Nag-aalinlangan pa ako kung magkwe-kwento ako pero hayaan na nga. May tiwala naman ako kay Ate Zei. Sinabi ko sa kaniya ang lahat nang nalalaman ko tungkol kay Kuya Rant at Ate Sapphire. Gulat na gulat naman siya sa nalaman.
Alam ko ang tungkol sa relasyon nila dati pero ang alam ko wala na sila ngayon. Si Kuya Rant naman, hindi pa rin maka-move on. Naabutan ko kasi siya rati na tinitingnan ang picture ni Ate Sapphire kaya nalaman ko. Secret relationship nga lang ang mayroon sila.
Nagkwentuhan kami ni Ate Zei habang nasa dorm niya kami. Nalaman ko rin na bampira siya at hindi ako makapaniwala. Ang sabi niya itre-train daw siya ni Kuya. Naalala ko na naman tuloy noong nasa penitentiary ako. Ayoko na umulit doon.
"Gano'n ba talaga? Baka, hindi naman ganoon katindi sa akin. Sanay na rin naman ako dati kapag may nakikita akong sugatan," sabi ni Ate Zei.
Ilang minuto kaming nagkwentuhan habang napagdesisyonan namin na manood ng movie. Habang inaayos ni Ate Zei and dvd, napatingin ako sa drawer niya na nakabukas bahagya. Kanina ko pa napapansin ang nasa loob niyon. Dahan-dahan kong binuksan ang drawer habang napapatingin kay Ate Zei. Agad ko rin naisara nang makita kung ano ang nasa loob.
Biglang may namuo sa isipan ko. Hindi ako sigurado pero hindi impossible. Napatingin ako kay Ate Zei. Paano siya nagkaroon ng ganoon?
"Okay ka lang, Luxrine? Namumutla ka yata?" tanong niya. Umiling lang ako sa kaniya. "Sabagay, normal sa bampira ang maputla."
Hindi ko pa rin magawang magsalita. Sigurado ako sa nakita ko. Iyong kwintas na nasa loob ng drawer niya ay kaparehas ng kwintas na binigay sa akin ni Daddy Vhax. Paano siya nagkaroon noon? Possible kayang? Gosh! I know it's not possible but I still need to confirm it first!
ZEIAH
Medyo wala sa sarili si Luxrine sa hindi malamang dahilan. Hindi ko na lang siya kinulit kahit gusto ko siyang tanungin. Mukha kasing may malalim siyang iniisip.
May nag-door bell kaya tumayo ako saglit para pagbuksan kung sino man iyon. Si King na hindi ko alam kung saan nanggaling. Ngumiti siya sa akin kaya nginitian ko siya pabalik.
"Let's do your training now, Zei. Where's Luxrine?"
Pinapasok ko siya sa loob at pumunta siya kay Luxrine at may sinabing kung ano. Nagpaalam kami kay Luxrine dahil mukhang nagmamadali si Luxrae. Naalala ko ang sinabi ni Luxrine tungkol sa pag-inom ng dugo ng tao. Nakaramdam ako nang kaba pero agad kong ibalis ang kabang iyon. Alam ko sa sarili kong kaya ko. I can do it.
Makati sa lalamunan. Matinding uhaw. Nakakabaliw. Hindi ko maintindihan ang mga nararamdaman ko nang makainom ako ng dugo matapos nila akong itali. Para akong nasisiraan ng bait. Akala ko madali lang para sa akin pero hindi pala. Unti-unti akong nawawala sa sarili.
"Zei."
Napatingin ako kay Luxrae na mayroong pag-aalala sa sa mga mata niya. Pero parang hindi ko siya kilala sa mga oras na ito. Parang may ibang may control sa katawan ko. Nagpumiglas ako sa tali sa akin. Ramdam ko ang kakaibang lakas sa loob ng katawan ko. Parang may sariling isip ang katawan ko at ito mismo ang gumagalaw.
"Zei!"
Nakawala ako sa pagkakatali. Sumugod silang lahat sa akin pero isa-isa ko silang pinatumba.
"Zei! Love! My queen! Go back to your senses, please!"
Isang lalaki ang lumapit sa akin. Inaalala ko kung sino siya pero hindi ko siya maalala. No! Kilala ko siya! Hinawakan ko siyasa leeg. Ramdam ko ang lakas niya at alam kong kaya niya aking labanan pero pinipigil niya lang. Bakit?
"Zei, please," he whispered. Hindi ko siya pinakinggan at hinagis siya sa kung saan.
Agad akong umalis sa lugar na iyon. Isa lang ang gusto sa mga oras na ito. Blood. More blood. May naamoy akong dugo mula sa kung saan kaya sinundan ko ito. Nakita ko ang kotse papalapit sa akin. Napangisi ako dahil naaamoy ko ang masarap na dugo nila mula rito.
Napatigil ang kotse nang napunta ito aa harapan ko.
"Hoy! Magpapakamatay ka ba?!" sigaw noong driver habang nakasilip sa bintana. Nang hindi ako umalis ay lumabas ito at nilapitan ako.
Sa isang iglap ay hawak ko na ang leeg niya at sinandal siya sa kotse. Nanlaki ang mga mata nita at bakas ang takot rito na ako kong ikinatuwa. Tumili ang mga kasama niya sa loob ng kotse pero hindi ko iyon pinansin. Inilabas ko ang mga pangil ko at handa na sana siyang kagatin nang napatigil ako.
"Huwag po," natatakot na bulong nito. Napatigil ako.
Hindi. Hindi ako 'to. Anong ginawa ko? Hindi ko kayang pumatay ng tao! No! But I want blood! Blood! No! Hindi ko kayang patayin ang isang normal na tao! Hindi ako 'to! Hindi ganito si Zeiah!
Napabitaw ako sa kaniya at agad na hinawakan ang ulo ko habang nagtatalo ang isip ko! Hindi ko alam ang gagawin! Kung sino ang papakinggan! Napatili ako nang hindi sila tumigil.
'Inomin mo na ang dugo niya. Iyon naman ang gusto mo hindi ba?'
'Huwag! Hindi iyan ang gusto mo! Pagsisisihan mo iyan!'
"Zei!" Naramdaman kong may lumapit sa akin. Si Luxrae. Ihinarap niya ako sa kaniya. "Zei. Bring yourself back, my queen. It's me, Luxrae. . ."
Tumulo ang mga luha ko sa matinding kaguluhan. Hindi ko alam ang gagawin. Nanginginig ang mga kamay ko. Nakaramdam pa rin ako ng uhaw pero hindi ko kayang pumatay. Hindi.
"Shh. It's okay my queen," he whispered and kissed my forehead.
May naramdaman akong kung anong tumurok sa akin kaya nawalan ako ng malay. Nagising ako nang nakatali na ulit ang katawan. Naamoy ko ang aroma ng dugong nasa harapan ko. Tiningnan ko iyon. Nakaramdam pa rin ako ng uhaw pero kaya ko nang kontrolin ang sarili ko.
Naalala ko ulit ang pinagagawa ko kahapon. Hindi ako makapaniwalang magagawa ko iyon. Agad kong nag-aalala kung kamusta na iyong mga taong nabiktima ko kahapon. Napapikit na lang ako sa tuwing naalala ko. Buti hindi ko tinuloy, buti napigilan ko ang sarili ko kung hindi baka nakapatay na ako.
Hindi ako iyon. Hinding-hindi ko magagawa ang bagay na iyon. Ang Zeiah kahapon, isa iyong halimaw.
Bigla akong natakot sa sarili ko. Paano kung maulit ang nangyari? Paano kung mawala ulit ako sa sarili? Hindi ko maisip na kaya kong pumatay ng tao. Ayoko. Ayokong tuluyan na maging halimaw.
"Zei." Napatingin ako kay Luxrae na hindi ko namalayang nasa harap ko na pala.
Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin. I felt ashamed of what happened. Parang wala akong ihaharap sa kaniya. Natatakot ako. Kung hindi dahil sa kaniya baka kung ano na ang nagawa ko. Kung hindi siya dumating. . .
Ibang-iba ang Zeiah na nakita niya kahapon sa nakasalamuha niya. Ibang-iba. Binuksan niya ang kulungan ko at pumasok sa loob. Hinihiling ko na sana wag na lang pero mayroon ding kagustuhan na lapitan niya ako.
"Are you on yourself now?" tanong niya. Dahan-dahan akong tumango nang hindi pa rin siya tinitingnan.
Lumapit siya sa akin at tinanggal lahat ng nakatali sa akin. Mula sa bakal sa mga paa ko, ang nakataling bakal sa buong katawan ko at ang bakal na nakabalot sa kamay ko. Kahit nakawala na ako, nanatili pa rin akong nakayuko. Hindi ko alam ang gagawin, kung paano siya haharapin.
"Zei." Tumayo siya sa harap ko at inangat ang mukha ko pero hindi ko pa rin siya matingnan. "Look at me, please."
Unti-unting tumulo ang mga luha sa mata ko. Hinila naman niya ako papayakap sa kaniya dahilan para maslalo akong maiyak. Niyakap ko siya pabalik at mas mahigpit.
"Hush now, my queen. It's alright. It's fine, okay?" pag-aalo niya at tinapik-tapik ang balikat ko.
"I'm sorry. I'm sorry. Hindi ko sinasadya, Luxrae."
"It's not your fault, Zei."
Hinayaan niya lang akong umiyak hanggang sa wala na akong maiiyak. Bumalik kami sa V.A. at dinala ako sa penthouse niya. Naging sunod-sunuran ako sa kaniya. Hinayaan niya akong mag-shower mag-isa. Dinama ko ang malamig na tubig na bumuhos sa katawan ko. Nang matapos ay nakita ko si Luxrae na nakaupo sa dulo ng kama na hinihintay ako.
"Come here, Love," iniabot niya ang kamay ko at pinaupo sa hita niya. Napaiwas naman ako nang tingin dahil sa pwesto namin. Hinawakan niya ang hita ko at inayos ang pwesto ko. Napakapit ako sa bathrobe na suot, wala akong suot sa loob!
"I'm sorry. It was my fault, Zei. Not yours, okay?" he whispered. Napahawak ako sa balikat niya at pilit na inaayos ang isip.
"Kamusta sila? Iyong mga sakay ng kotse at yung lalaki?" kinakabahang tanong ko. Sana ayos lang sila.
"They're fine. I already took care of it," he said. Nakahinga naman ako nang maluwag dahil sa sinabi niya. Mabuti naman at maayos na sila, hinding-hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nagawa ako sa kanila.
"Natatakot ako. Paano kung mangyari ulit 'yon? Paano kung mawala ulit ako sa sarili?" natatakot na tanong ko sa kaniya. Tiningnan niya ako at hinawakan ang pisngi ko. I felt his calloused hand gently caressing my cheeks.
"That's not gonna happen again, okay? Normal lang iyon sa mga bampirang hindi kayang kontrolin ang sarili nila. It's fine, Zei."
He planted ay soft kiss on my chicks. Hindi ako nagsalita at hinayaan ang ulo ko sa balikat niya. May kung ano sa sinabi niya na kumakalma sa akin. I felt safe whenever I'm with him. I suddenly felt tired. Pagod pa rin ako sa lahat ng nangyari, parang ang laking enerhiya ang nawala sa akin.
"Now that you could control yourself now. We can start your training anytime soon," bulong niya. Imbes na sagutin siya ay hinalikan ko lang siya sa leeg.
"Zei," ramdam ko ang pagbabanta niya sa tono ng boses niya at bahagya akong linayo. I felt something on my legs pero hindi ko na lang pinansin.
"Pagod pa rin ako," bulong ko. Natawa siya at dahan-dahan akong inihiga sa kama.
"That's because you exerted too much energy," sabi niya at hinalikan ako sa noo nang maihiga ako sa malamnot niyang kama. "Take a rest now, my Queen."
Nakatuko ang isa niyang kamay habang nakaharap sa akin. Ang isang kamay niyang nakahawak sa baywang ko. Hinawakan ko ang braso niya at pinisil-pisil iyon. Tiningnan ko siya nang puno nang pangamba.
"Do you still love me even if I became a monster?" mahinang taong ko. Umangat ang kamay niya at hinaplos ang pisngi ko.
"You're not a monster and I will love you no matter what you are. I love you, Zeiah." He stared at me with his brooding eyes. Unti-unti siyang bumaba para halikan ako sa labi.
Ipinalibot ko ang mga braso sa leeg niya habang pumunta siya sa ibabaw ko. Tinugon ko ang mga halik niya sa paraang alam ko. Siya lang ang unang nakahalik sa akin kaya wala akong karanasan at wala akong balak humalik ng iba. Siya lang.
His kisses trailed down to my neck. I unconsciously grabbed his hair and moaned because of the unfamiliar sensation I am feeling. I continue kissing my neck, licking and sucking. I felt something down there that I don't understand. His went to my ear ang licked my soft spot there. I closed my eyes as I panting heavily.
"Luxrae," I can't help but moan.
"Don't ever doubt my love for you. It's to strong and still growing everyday. Nothing can make it vanish, Zei. Nothing," he whispered. He gave me a soft kiss on my lips before laying beside me.
"Rest now, my queen." Hinila niya ako papalapit sa kaniya at pinaunan sa mga braso niya. Nakangiting yumakap ako sa kaniya at ipinikit ang mga mata. He started to hummed a song that made me more sleepy.
"Mahal kita, Luxrae," I whispered bago ako tuluyang nakatulog.
LAWRENCE
Matalim ang tingin ko sa kabilang bangin habang inihahanda ang sarili ko. Ipwinesto ko ang sarili ko at tumakbo nang makarating sa dulo at tumalon ako papunta sa kabilang bangin. I landed on my knees. Napangisi ako dahil nagawa ko nang talunin ang magkalayong bangin.
Ipinalibot ko ang tingin sa mga puno rito sa gubat. Nagsimula na akong maglakad hanggang sa may matanaw akong kabahayan hindi kalayuan. Dito ba pumunta sila Sapphire at Rant? Ano naman ang gagawin nila rito?
Dumiretso ako at iniwasang may makakita sa akin. Nakarating ako sa pinakamalaking bahay na narito. Tinungnan ko ang bintana sa likod ng bahay na mukhang nakabukas. Walang kahirap-hirap na inakyat ko iyon at pinasok. Natigilan ako nang makitang may tao. Shit! Hindi ko naisip na may tao!
Mas lalo pa akong natigilan nang harap sa akin ang babae. May hawak siyang tinidor na kagat-kagat niya pero nabitawan niya iyon dahil sa gulat. Hindi ko alam kung namamalik mata lang ba ako pero kamukhang-kamukha niya si Zeiah. Maliban na lang sa buhok nito na mahaba.
"Luxer. . ." I heard her whispered.
Maslalo akong naguluhan. Kilala niya ako? Paano? Bakit kamukha niya si Zei? Anong ginagawa niya rito? Sino siya?
"You know me?" I asked. Unti-unting lumapit sa kaniya. Napalunok siya at tinitigan lang ako.
"Who are you?" I asked again.
"L-leiah," she cleared her throat. "I'm Leiah and yes, I know you Luxer."
Tinitigan ko siya hindi pa rin makapaniwala na may kamukha si Zei at may nakakakilala sa akin bilang ako. Naguguluhan ako sa mga nangyayari.
"Who are you?" I asked again, iba na ang ibig sabihin nang tanong na iyon.
"Paano n-nangyari? P-paano?" hindi ko alam kung ano ba ang itatanong ko.
"It's a long story. I'm Leiah, Zeiah's twin sister," napaawang ang labi ko sa sinabi niya.
• • •