Chapter 48- Life
Written by yeexizx
Charlie's POV
"Maayos na ba ang pakiramdam mo, binibini?" kunot-noong tanong ng diwata.
Tumango ako. "Magaling na ang aking mga sugat at medyo bumabalik na ang aking lakas. Maraming salamat, mahal na diwatang Hiraya."
"Marahil ay ikaw ang babaeng binabanggit sa propesiya ng mundo ng mga mahika. Nagagalak akong makilala ka, Prinsesa Charlotte."
Tipid naman akong ngumiti rito. "Ako nga, Diwata. Nagagalak rin akong makilala ang diwata ng kalikasan."
"Alam mo bang mayroong iba't ibang mundo ang kalawakan?" nakangiti nitong usal.
Kumunot naman ang noo ko. "Anong mga mundo?"
"Madaming mundo ang kawalakan... Ang pang-una ay ang mundo ng mga tao, sumunod ang mga bampira at lobo, mga mahika, at mga bathala at diwata lamang ang aking nalalaman..."
"Kayo ay may dugong diwata ngunit mas mataas lamang ang posisyon namin dahil kinikilala kami bilang Bathala ng mga elemento." pahabol nitong sambit habang nakangiti.
Tumango lang ako. "Sadyang napakalaki nga ng kalawakan, diwata." hindi naman siya sumagot.
"Binibini?" tawag nito sa'kin.
Kumunot naman ang noo ko. "Bakit, Diwatang Hiraya?"
"Nararamdaman kong umiibig ka..." nakangiti nitong tugon.
Napayuko nalang ako. "Hindi pa ako sigurado sa nararamdaman ko, diwata."
Hinawakan naman nito ang kamay ko. "Nararamdaman kong sigurado ka sa nararamdaman mo dahil binubunyag ito ng tibok ng puso mo at pati na rin ang mga ningning na nababatid sa'yong mga mata."
Napaangat naman ang ulo ko rito. "Hindi muna ako maniniwala sa iyong mga sinasambit, diwata. Nais kong patunayan ito sa aking sarili."
"Naiintindihan ko... Hindi mo matanggap ang nararamdaman mo para sa kan'ya dahil sa iyong mga responsibilidad. Ayaw mo siyang madamay, hindi ba?"
"Maybe? Hindi ko alam ang nararamdaman ko..."
"Mag-isip-isip ka muna, Prinsesa. Palaging nasa huli ang pagsisisi. Hindi mo naman sigurong nanaisin na mapahamak ang iyong minamahal." nakangiti nitong usal.
Tumango ako. "Oo, gagawin ko ang iyong sinasabi. Nararamdaman ko din ang lungkot sa iyong mga mata, diwata."
Tipid naman siyang ngumiti. "Huwag mo akong alalahanin. Mas intindihin mo ang sarili mo, sa gaganaping digmaan ng inyong kaharian."
Napayuko ako. "Hindi ko alam kung saan ako magsisimula... W-Wala akong p-pinagkukunan ng l-lakas..." nauutal kong tugon.
"Magtiwala ka lamang sa sarili mo. Ikaw ay humayo na sa iyong tirahan at magpahinga." nakangiti nitong usal.
Nagkibit balikat ako. "Hindi pa sapat ang lakas at kapangyarihan ko upang humayo, mahal na diwata."
"Ang ipinainom kong likido sa iyo na mayroong halong halamang gamot ay hindi pang-karaniwan. Diwata ako at nagagawa kong posible ang mga imposible. Bukas ay babalik ang iyong lakas, nakakatiyak ako." mahaba nitong pagpapaliwanag.
Halos malaglag ang panga ko sa sinabi nito, ngunit unti-onting napalitan ang labi ko ng isang malaking ngiti. "Maraming salamat, Diwatang Hiraya. Lubos akong nagagalak na makilala ka. Kung wala ka ay sa tingin ko'y baldado pa din ako."
Dahan-dahan naman itong tumango. "Tungkulin kong pangalagaan ang lahat ng mabubuting nilalang sa buong kalawakan. Ngayon, humayo ka na. Hindi na ako maaaring magtagal pa rito."
Kumunot naman ako. "Ngunit, bakit? Hindi ba't ikaw ang diwata ng kalikasan? Dapat ay manatili ka rito."
Tipid itong ngumiti sa'kin. "Paumanhin, Prinsesa... Hindi ko maaaring sabihin sa'yo, mahabang istorya... Ika'y humayo na... Paalam, nawa'y magtagumpay ang iyong nakalaang tadhana."
Marahan naman akong tumango. "Naiintindihan ko, diwata. Maraming salamat sa iyong tulong. Paalam, hanggang sa muli nating pagkikita."
Ngumiti ito sa'kin bago maglaho. Napahawak naman ako sa likod ko, nararamdaman kong wala na ang mga malalalim na sugat na dala ng latigo. Tunay ngang hindi pang-karaniwan ang ininom kong halamang gamot. Gumaling na ang mga sugat at pasa ko, pati na rin ang pisikal na sakit na nararamdaman ko. Ngunit, ang kapangyarihan ko ay hindi pa rin nanunumbalik.
"Magagamit ko kaya ang teleportasyon ko?" bulong ko sa aking sarili.
Wala akong kasiguraduhan kung magagamit ko ang teleportasyon ko dahil hindi ko pa kayang gamitin ang kapangyarihan ko. Pero, sana naman ay magamit ko dahil mahaba-haba ang aking lalakadin kung sakali mang hindi gumana ang teleportasyon.
Sinubukan ko naman na gamitin ang teleportasyon. Napangiti ako nang makarating ako sa harap ng bahay ng isang segundo lamang.
Paika-ika pa akong naglakad papasok sa loob ng bahay ko. Ni hindi man lang ako nakapag-dala ng damit. Sana lang ay mayroon pa akong damit na babalikan. Wala pa akong mas'yadong kapangyarihan upang mag-duplicate ng pera.
Padabog kong isinarado ang pinto, padabog din akong umupo sa sofa at humiga. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa sobrang kapaguran lalo na't ito din ang payo sa'kin ni Diwatang Hiraya.
-
After a few days...
Divina's POV
"Kamusta na kaya si Charlie?" bulong sa'kin ni Trisha.
Nagbuntong hininga na lamang ako. "I hope she's fine. Kahit naman gan'to ang situation namin, I still love her..."
Nasa classroom kaming mga Royalties. Papasok na kami dahil tapos na ang mission naming lahat and it was successful. Kaso, ramdam mo ang tamlay ng bawat isa. Simula kasi nang mapatalsik si Charlie ay nagkaganito na lahat.
"I miss Charlie. I really miss her a lot." nalulungkot na tugon ni Trisha.
"Shh. Baka may makarinig pa sa'yo na pinag-uusapan natin siya. Baka maparusahan o mapagalitan ka pa." pananaway ko rito.
Simula din kasi nang maparusahan si Charlie, ipinagbawal na ang usapan tungkol sa kan'ya. Bawal na din banggitin ang pangalan niya, ang lalabag sa nasabing batas na ito ay paparusahan. Wala na ding lagusan papunta sa mundo ng mga tao, isinarado na ito. Sa kadahilanang maging maayos ang mundo ng mga mahika.
Tumango naman ito at itinuon ang pansin sa klase. This past few days, simula nang mapatalsik si Charlie ay naging mas malamig si Coldy. Walang may alam kung ano ang nasa isip niya dahil nakasarado ito. Wala itong kinakausap, kahit na ako. Kung kakausapin ko naman ito, tango at iling lang ang ginagawa niya. Nakatikom palagi ang bibig nito. I'd understand him, I know he loved Charlie that much.
Discuss
Discuss
Discuss
Nag-bell na, hudyat na recess na. Nagsitakbuhan naman ang ibang mga Royalties papunta sa cafeteria. Unusual, hindi nanaman namin kasabay si Coldy kumain. Umupo na kami sa upuan, kumpleto kami maliban kay Coldy.
Um-order naman si Silky ng mga pagkain, nagsimula na kaming kumain. Purong katahimikan ang naganap sa pagitan namin, kabuti nalang ay binasag ito ni Kimmy.
"Where's my brother? Coldy?" tanong nito habang ngumunguya ng pagkain.
Wala namang sumagot kay Kimmy. "So... Walang may alam?"
Tumango lang kami.
"Pero may nakapagsabi na palaging nasa library si Coldy, himala!" sigaw ni Silky.
Napasapak nalang kami sa noo dahil sa lakas ng boses ni Silky. "Fuck, Silky. Hinaan mo ang boses mong ugok ka!" malakas na bulong ni Larry.
Napa-peace sign naman ito habang nakakamot sa batok.
Napakunot naman ang noo ko. "For what? Hindi naman mahilig magbasa si Coldy," usal ko.
"We don't have any idea. But, let him... Baka nililibang niya lang ang sarili niya." kalmadong tugon ni Alex.
"Anong nililibang? E' halos mag-aapat na araw nang hindi natutulog si Coldy sa Royalties dorm." mapang-uyam namang sambit ni Zoe.
"Yes! I miss Coldy na! Hindi niya ako pinapansin, am I not enough?" maarteng ani Princess Charlotte.
Napataray naman sa kawalan si Freya. "Paanong 'di ka papansinin? Hindi naman ikaw 'yung mahal... Tsk..." pagpaparinig ni Freya.
"ANONG HIND-" sisigaw na sana si Princess Charlotte nang putulin ko ito.
"Shut the fuck up. Nagsisimula nanaman kayo." pananaway ko.
Napatahimik naman sila.
"Hayaan niyo nalang si Coldy, baka sa pagbabasa siya sumasaya. Hindi ba?" ani Ahri.
"Yeah, hayaan niyo siya... Buhay niya naman 'yon," ani Corey.
"Uhm... Let me change the topic, guys." ani Princess Charlotte.
"Topic? What topic?" kunot-noong tanong ni Marky.
"Are you all ready for my party? I'm excited! Sabi ni Daddy magiging official na daw kami ni Coldy! I really love him kasi!" malanding ani Princess Charlotte.
Walang gana kaming tumango rito. Hindi ko alam kung tama ba ang ideya na mag-paparty si Shakira na gan'to ang sitwasyon.
"Kailan ba?" tanong ni Kenneth.
"Oh... I think, uhm... Next week maybe, hihi! I'm so excited na!" ani Princess Charlotte.
"Ah... Sige. Para sa prinsesa namin... Dadalo kami." tipid na ngiti ni Larry.
Napakunot naman ang noo namin nang sumamimangot si Princess Charlotte. "Wah! Bakit hindi niyo maalala!? Nakakainis kayo!"
Napataas naman ang kilay ni Kimmy. "Ang alin ba?"
"Next week Monday is my 18th birthday kaya! Did you all forget it!?" pasigaw na usal ni Princess Charlotte na nagpagulat sa'min.
Halata namang nakalimutan naming lahat. Nararamdaman kong iniisip nila ang kaarawan ni Charlie imbes na ang kaarawan ni Prinsesa Charlotte.
Kaagad naman kaming umiling. "Of course not! Hindi namin makakalimutan amg birthday ng malakas na prinsesa namin!" sigaw ko rito.
"Yeah! I'm agree with my sister... Why would we forget your birthday? It's your special day." ani Corey.
Napangiti naman ng malapad si Princess Charlotte. "Oh! I appreciate it guys! I'm lucky to have you all talaga!" maarteng tugon nito.
Ilang oras na silang nag-kek'wentuhan tungkol sa birthday party ni Princess Charlotte. Hindi naman ako interesado doon kaya napahalukipkip na lamang ako sa lamesa.
Parang may mali kay Coldy ngayon, hindi ko lang alam kung ano. Pero, siguro nga... Nagluluksa lang siya sa pagkawala ng pinakamamahal niya. Iba ang pagmamahal na nararamdaman niya. His love for Hazel was just an infatuation.
I wonder if Charlie loves him also. Nakakalungkot lang ang istorya nilang mas'yadong madaming trahedya. I know... I know Coldy would die for her. Ibinigay na ni Coldy ang mundo niya sa babaeng mahal niya. Hindi niya lang sinasabi sa'kin kahit pa matalik na kaibigan niya ako. Ngunit, nakakubli ito sa mga mata ni Coldy sa tuwing tinitingnan niya ang babaeng pinakamamahal niya na si Charlie.
Charlie's POV
"Bumabalik na ba ang kapangyarihan at lakas mo, Princess?" nag-aalalang tanong sa'kin ni Nixed.
Tumango-tango lang ako rito. "Yes... Uhh, mga 85% lang siguro. Konting pahinga pa, kaya na 'to." malamig kong tugon.
"Tss! Siguraduhin mo lang! Nararamdaman ko nang papalapit na ang digmaan! Jusmeyo, nandito ka pa din sa mortal world! Anong plano mo!?" pasigaw na saad ni Rainasus.
Napahalakhak naman ako rito dahil sa ka-OA-han nito. "Chill ka lang. I'll handle this, labas muna kayo sa problema kong 'to."
Napataray naman si Rainasus. "We're just worried about you and our world. What if na ngayon na pala ang digmaan, 'di ba!?" maarteng ani Rainasus.
Natawa nanaman ulit ako ng bahagya. "If the war is starting right now, mararamdaman ko 'yon. You're so over reacting..." halakhak kong sambit.
Magsasalita pa sana ito nang sumigaw si Drade. "Mahal na prinsesa, mayroon akong natagpuan na bagay habang ako ay naglilinis. Ano ba ito?" sabay abot sa'kin ng isang bagay na aking pagmamay-ari.
Napangiti naman ako nang ibinigay nito ang cellphone ko. Marahil, naiwan ko ito dahil sa pagmamadali. Mabuti na lamang at hindi ito naiwan sa mundo ng mga mahika.
"This is my cellphone. Thanks, Drade." nakangiti kong tugon rito.
Napatango naman ito. "You all need to train yourselves for the upcoming war. Nagpapagaling na ako, sana kayo rin." malamig kong tugon.
Tumango ang mga ito. Pinabalik ko na ang mga ito sakani-kanilang mga brilyanteng tirahan. Gabi ngayon at matutulog na ako. Panigurado naman na kinabukasan ay isang daang pursyento na ang lakas ko.
Pumunta na ako sa higaan ko. Patulog na sana ako nang tumunog ang cellphone ko. Bumungad sa'kin ang text message from unknown number.
"Who the fuck is this? Wala naman akong pinagbigyan ng number ko?" iritado kong bulong.
Imposible naman na mga Royalties 'to. Hindi nila alam kung paano maglagay ng sim sa cellphone dahil walang cellphone sa mundo namin. Binuksan ko naman ito at tumambad sa'kin ang isang mensaheng nagpatibok ng puso ko.
From: Unknown Number
Your voice in my head replays like a love song.
Napakunot naman ang noo ko sa nabasa kong text message.
To: Unknown Number
Who are you?
Ilang minuto akong naghintay pero hindi na ito nag-reply pa. Kaya, napagdesisyunan kong matulog na lang imbes na maghintay sa reply niya.
Kinabukasan, maaga akong nagising dahil sa ka-ingayan ni Blase.
"Bakit ka nandito?" bangag kong tanong rito.
"Paumanhin sa aking pangbubulabog. Mayroon lamang akong gustong sabihin, mahal na prinsesa." magalang na usal ni Blase at yumuko.
Kumunot naman ang noo ko. "What is it, Blase?"
"Sarado na lahat ng lagusan. Kahit ang punong lagusan na iyong ginagamit upang pumunta sa mundo ng mga mahika. Hindi ko alam kung bakit. Marahil, pakana ito ng iyong ama na si Haring Silveo..." magalang nitong usal.
Tipid naman akong ngumiti rito. "Salamat sa iyong paalala, Blase. Hindi ko muna ito poproblemahin dahil wala pa akong nararamdamang panganib. Ngunit gayunpaman, maraming salamat."
Tumango naman si Blase. "Walang anuman, Prinsesa. Ngunit..."
Kumunot muli ang noo ko. "Ngunit?"
"Malapit na ang iyong kaarawan. Sa susunod na linggo na, Prinsesa. Ano ang iyong plano?" nakangiti nitong saad.
Bumuntong hininga ako. "Wala akong plano. Mas gugustuhin ko pang unahin ang mga responsibilidad ko bago magsaya." simpleng sagot ko.
"Kahit konting handaan man lang, Prinsesa? Para lang sa iyong sarili." pangungulit nito.
"Hindi talaga, Blase. Pasensya ka na." malamig kong tugon.
Ngumiti naman ito sa'kin. "Ano ka ba, Prinsesa! Naiintindihan ko na iniisip mo lamang ang kapakanan ng mga nilalang sa kabilang mundo."
"Yes. Ang laki ng pasakit na binubuhat ko, Blase... Do I deserve it?"
"Hindi, Prinsesa. Lahat ng iyong pagsubok ay may rason. Huwag kang mawawalan ng pag-asa dahil may mga nilalang na umaasa pa sa'yo..." nakangiti pa rin nitong tugon.
"Maraming salamat, Blase. Ika'y magpahinga na." nakangiti kong saad.
Tumango naman ito at yumuko. "Masusunod, mahal na prinsesa." huling katagang binitawan niya bago naglaho.
Tumayo na ako para gawin lahat ng everyday routine ko dito sa mundo ng mga tao. Nag-aayos, nagdidilig, at kung ano-ano pang libangan ang aking pinagkakaabalahan.
Kasalukuyan akong nasa hardin para mag-dilig ng mga halaman. Matagal nang patay ang mga halaman sa bahay ko, binuhay ko lamang ito gamit ang kapangyarihan ni Ahri.
Nag-ldidilig lamang ako ng mga halaman nang may mahagip ng mga mata ko ang isang lalaki na nakatalikod. Pamilyar na pamilyar ito sa'kin. Humarap naman ito sa'kin na nagpagulat at nagpangiti ng bahagya sa'kin.
Bumungad sa'kin si Coldy na nakangiti sa'kin. Kaagad naman akong patakbong pumunta sa kaniya. Papunta palang ako sa kan'ya nang bigla itong naglaho.
What the fuck was that!?
Napasapok nalang ako sa noo ko. Kanina lamang ay nandoon siya nakatayo ngunit wala na ngayon. FUCK, WHAT WAS THAT?
Bumalik na ako sa pagdidilig. Patingin-tingin pa din ako sa paligid, baka sakaling bumalik siya. Ilang oras akong naghintay pero wala. Kaya, napagdesisyunan kong pumasok na dahil nararamdaman ko ang ambon.
"Akala ko, siya na... Imagination lang pala..." iritado kong bulong.
Halos dalawang araw na ang lumipas nang mag-usap kami ni Blase at nandito nanaman siya.
"Ayos ka lang ba, Prinsesa? Halata sa mukha mo ang puyat at pagkapagod..." nag-aalalang sambit ni Blase.
Napabuga nalang ako ng hininga. "I think, nababaliw na ako, Blase."
Yes, nababaliw na ako. Halos lagi kong nakikita si Coldy pero nawawala din naman. I think I have hallucinations, fuck it. Coldy also appeared in my dreams. I don't know, nababaliw na ako.
Halos mag-iisang linggo na ako sa bahay ko at ramdam na ramdam ang pagkukulang sa pagkatao't sarili ko ngunit hindi ko alam at matukoy kung ano 'yon.
"Bakit naman, Prinsesa?" kunot-noong tanong ni Blase.
"I'm experiencing hallucinations about Coldy. Fuck, 'yung tipong magpapakita then mawawala? Nakakasira ng ulo, Blase... Palagi din siyang nasa panaginip ko..."
Napangiti naman siya ng malawak. "Alam mo ba kung bakit mo nararanasan 'yan?"
"Why?" kunot-noo kong tanong.
"Sapagkat nananabik ka nang makasama siya... Itanggi mo man sa iyong isipan, Prinsesa... Nararamdaman mo iyon sa iyong puso." ngiting asong turan niya.
Umiling naman ako. "Stop lying, Blase. It's not funny, alam ko namang hindi niya ako gusto. Naaawa lang siya sa'kin..."
"Isipin mo, Prinsesa..."
Tumingin naman ako rito. "What?"
"Nasaksihan ko ang mga pangyayari noong pinaparusahan ka. Nakita mo ba kung gaanong galit ang nasa mga mata niya? Hindi awa ang mga nasa mata niya kumpara sa mga mata ng mga Royalties. Doon palang ay mababakas mo kung gaano siya ka-seryoso sa'yo." mahaba niyang pagpapaliwanag.
Napaiwas naman ako ng tingin. "B-Because... I'm his friend, kaya ganu'n nalang siguro ang galit niya." nauutal kong tugon habang nakayuko.
"Bakit niya isinaalang-alang ang pagiging prinsepe niya para lamang sa'yo? Bawal suwayin ang parusang nakatakda sa mga makasalanang nilalang. Ang kaparusahang iyon ay kamatayan," seryoso niyang saad na nagpalaki sa mga mata ko.
"Kamatayan ang ipaparusa kay Coldy!?" sigaw ko at napatayo sa kaba.
Biglang tumibok ang puso ko dahil sa kabang nararamdaman. Ang nasa isip ko lamang ay ang iligtas si Coldy.
"Bakit bigla ka yatang nagmadali nang malaman mong kamatayan ang kaparusahan sa kataksilan ni Coldy?"
Napapikit nalang ako dahil sa inis. "Blase, help me. Tulungan mo ako. 'Wag ngayon..."
"Bakit tila rinig ko ang kabog ng puso mo nang malaman mo ang kaparusahan ni Coldy?"
Napapadyak na lamang ako. "Fuck, BLASE! Pumunta na tayo sa mundo natin!"
"Walang katunayan ng aking mga pinagsasasabi dahil hindi siya maaaring parusahan dahil isa siyang prinsepe..." malamig nitong usal na nagpagulat sa'kin.
Sinamaan ko naman siya ng tingin. "Bakit mo sinabi lahat nang 'yon?"
"Mahal mo siya, Prinsesa Charlotte... Aminin mo na sa iyong sarili."
Napayuko naman ako nang maalala lahat ng alaala naming dalawa.
I looked him first, he looked back.
We enjoyed being together.
I always smiled when I'm with him.
I'd always felt so comfortable when we hold hands.
I felt safe when he touched me.
He gave his world to me.
We made promises while looking at the night sky together with the bright stars and moon.
I got jealous when he talked to other girls.
He initiated the kiss for the 3rd time.
When he kissed me, I didn't complain.
He was always there when I'm in trouble.
He always behind my back when I needed him the most.
My heart beats faster because of him.
He loved me more.
And... Fuck...
I truly loved him... As well...
Tears immediately rolled down my cheeks. I just realized now... Unti-onting namuo ang mga luha ko. Halos manghina ang tuhod ko kaya napaupo ako.
"Ngayon, Prinsesa... Napagtanto mo na ba? Mahal ka niya, mahal mo siya. Nagmamahalan kayong dalawa..."
Dahan-dahan akong tumango. "I f-fucking love h-him..." nakayuko kong tugon.
"Maiwan na muna kita rito, Prinsesa. Ako'y maghahanap lamang ng paraan upang makagawa ng lagusan. Ako lamang kasi ang p'wedeng makarating sa mundo natin kahit walang lagusan. Nasa kapangyarihan ko na ito." wika niya.
"Paal-" pinutol ko naman iyon.
"Thank you, Blase. You made me realized everything..." nakangiti kong usal.
"Walang anuman, Prinsesa. Ako'y aalis na, paalam... Hanggang sa muli, mahal na prinsesa..." huling katagang binitawan niya bago naglaho.
Napatungo naman ako sa mga hita ko. Umaagos pa din ang mga luha sa mga mata ko. Mahal ko siya, una palang. Pero... Takot ako, takot ako na masaktan dahil sa pagmamahal ko sa kan'ya. Mas inuna ko ang pride at responsibilidad ko kaysa sa kan'ya. Takot ako sa commitments at p'wedeng mangyari kapag minahal ko siya. Fucking damn it. Napakamanhid ko!
Huli na ang lahat.
Imbes na magmukmok ay pumunta ako sa k'warto ko upang matulog. Napangiti ako nang makitang suot ko ang damit ni Coldy. Mahaba ito sa'kin at hanggang hita ito. Mabuti na lamang at mayroong natira na mga damit rito.
Napasimangot ako nang hindi ako makatulog kaya naman nag-cellphone nalang ako. Napapunta naman ako sa text message. Tatlong araw nang nag-tetext sa'kin ang mysterious guy or girl na 'to. I don't know who he is. Ayaw niyang magpakilala kaya hindi ko din ito nirereply-an.
From: Mysterious Number
Damn, I miss you so much. I'll come there, soon.
From: Mysterious Number
I miss your eyes staring at me. It electrifies me...
From: Mysterious Number
The way your touch always awakens me.
From: Mysterious Number
I want to spend my life with you.
From: Mysterious Number
You didn't reply to my texts, I'm worried...
From: Mysterious Number
I want to see you, but I can't.
From: Mysterious Number
Wait for me.
Kumunot naman ako sa mga messages na nabasa. I don't have any idea kung sino nga ba talaga ang nag-tetext sa'kin. Napabuntong hininga na lamang ako nang may ma-receive nanaman akong message.
From: Mysterious Number
Tomorrow, rainy night. Our paths will collide.
To: Mysterious Number
What do you mean?
To: Mysterious Number
And, sino ka ba? How did you get my number?
From: Mysterious Number
You'll know me, soon...
He's damn creepy, kaya napagpasyahan kong hindi nalang magreply. Ipinikit ko na ang mga mata ko at nagpasyang matulog nalang para sa kinabukasan.
Tomorrow, I'll find an alternative way to escape from this mortal world. Ayokong iaasa lahat kay Blase lahat ng problema na dapat ako sana ang umaako.
Divina's POV
We're here at the Royalties room dahil katatapos lang ng pasok namin. Unusual, wala pa din si Coldy. Hindi na siya umuuwi rito sa dorm namin, we're all worried at him. I wonder kung saan siya natutulog o kumakain. Kasama lang namin siya tuwing may pasok, then iiwas nanaman sa'min after ng klase.
"Where's Coldy? Hindi nanaman ba umuwi dito?" malakas na tanong ni Zoe.
Nagkibit balikat naman si Freya. "Mukha bang alam namin?" mataray na tugon ni Freya.
Tumaray naman si Zoe. "Kaya nga nagtatanong 'di ba?" malditang tugon nito pabalik.
Umawat naman si Silky. "Relax! Relax! Mainit nanaman ulo niyo!"
"But isn't weird? Hindi na sumasama sa'tin si Coldy. I'm worried at him," malumanay na usal ni Ahri.
Sumabat naman ako sa kanila. "Hayaan niyo lang. Nagpapagaan lang siguro siya ng loob,"
"Bakit naman siya nagpapagaan ng loob?" tanong ni Corey.
"Kasi wala na si Charlie," usal ni Trisha.
"Anong connect?" tanong ni Larry.
"H'wag niyo nang alamin." malamig kong tugon.
Mabuti na lamang at iniba ni Princess Charlotte ang usapan.
"I hope talaga na kasama si Coldy sa birthday party ko! I want him talaga na maging last dance ko!" maarteng sigaw ni Princess Charlotte.
Nagulat naman kami nang biglang may pumasok at padabog na isinara ang pinto. Bumungad sa'min si Coldy na gulo-gulo ang buhok at tumutulo pa ang pawis. But he still looks good.
"Where have you been, Coldy!? We are all worried at you!" sigaw ni Kimmy.
Hindi naman siya sumagot kaya napasimangot si Coldy. Like what I've said, sobrang lamig ni Coldy... Unlike before na nakakapagsalita pa siya.
Lumapit naman si Princess Charlotte rito at niyakap. "I miss you so much babe! Akala ko, hindi ka na uuwi! I'm so sad!" maarteng usal ni Princess Charlotte.
"Don't touch me." malamig na tugon nito.
Humawak naman si Princess Charlotte sa braso ni Coldy. "Pero miss na nga kita e'! Hindi mo na ako kinakausap!"
"Do I have obligations to talk to you? We're not in a relationship, so don't expect that I'll give my time on you." malamig na usal nito.
Sumimangot naman ang prinsesa ngunit nagpumilit naman si Princess Charlotte kaya mas nainis pa si Coldy.
"Ang sakit mo magsalita, babe! Pero, it's okay. Basta, I want you to attend my birthday okay?"
Tumango na lang naman si Coldy. Halos lahat kami ay napatahimik. Ayaw na namin sabayan ang inis ni Coldy dahil kay Princess Charlotte.
Ngunit ang mas kinagulat namin, akmang hahalikan na sana ni Princess Charlotte si Coldy nang itinulak siya ni Coldy ng malakas. Tumalsik naman ito sa pader. Kaagad namang pinuntahan ng mga ibang Royalties si Princess Charlotte.
Hindi na nilang magawang labanan si Coldy dahil kahit naman sino ay maiirita kay Princess at takot din sila kay Coldy.
Sinamaan siya ng tingin ni Coldy. "Don't fucking kiss me, or you'll rot in hell... My heart only belongs to someone." huling katagang binitawan ni Coldy bago ito pumunta sa k'warto.
Napasulyap naman ako kay Princess Charlotte na maarteng umiiyak. Napabuntong hininga na lang ako sa mga nangyayari.
Charlie's POV
Napatingin naman ako sa langit. Alas-singko na ng hapon, mamayang 9pm ay maglalakad-lakad ako kahit naulan. Gusto ko lamang pagmasdan ang kalangitan.
Napabuntong hininga na lamang ako nang mapagtantong wala pa din akong naiisip na plano para sa pagpunta ko sa mundo ng mahika.
"Ang lalim yata ng iniisip mo, Prinsesa?" nag-aalalang ani Bluse, ang sea serpent kong guardian.
Unti-onting lumungkot ang mukha ko. "Hindi ko na alam ang gagawin ko, Bluse... I don't deserve this position. Hindi ko deserve na maging prinsesa niyo."
"Hindi 'yan totoo, Prinsesa... Sa katunayan ay ikaw ang pinakamabait na prinsesang nakilala ko na handang isakripisyo ang buhay para lamang sa nasasakupan." singit ni Whided.
"Pero nasaan ako ngayon? Nasa mundo ng mga tao at hindi alam ang gagawin." malamig kong usal.
Lumapit naman si Margriff sa'kin. "Pagsubok lamang ang iyong nararamdaman, huwag kang susuko. Hindi kailanman mananalo ang kasamaan sa kabutihan."
"Tama ang tinuran ni Margriff, Prinsesa... Nandito lamang kami palagi para sa'yo." ani Unilack.
"Ako rin!" ani Bromera.
"Same here!" ani Hiteppo.
Napatingin naman sila kay Rainasus, napataray naman sa kawalan ito. "Yeah, me too. Whatever."
Napahalakhak naman ako kay Rainasus na palaging badtrip. Hindi ko na namalayan na napayakap nalang ako sa kanila.
"Maraming salamat sa inyo ha? Pero, bantayan niyo muna ang bahay ko mamaya." ani ko.
Napakunot naman ang noo ko. "Aalis ka ba, Prinsesa?" tanong ni Eil.
"Maglalakad-lakad lamang ako sa labas para mawala naman kahit papaano ang lungkot na nararamdaman ko. Just wait me here."
"Wala ka namang ipapalinis, ano? Kung meron, as if na susunod ako." malditang ani Rainasus na nagpatawa sa'kin.
Umiling naman ako rito habang natatawa. "Of course not. Aalis lang ako, hihintayin niyo lamang ako."
Sabay-sabay naman silang tumango kaya agad-agad akong dumeretso sa kwarto ko at hinintay na mag-9pm.
Hindi ko alam kung bakit hindi na nag-text sa'kin ang mysterious number na iyon. Siguro, napagod na din sa'kin.
Ilang oras na ang lumipas kaya naman napagdesisyunan ko nang mag-palit ng damit. Umuulan pa rin kaya nagsuot ako ng hoodie.
Napangiti muli ako nang mapagtantong hoodie ni Coldy ang gamit ko. I immediately recognize the scent. Amoy ni Coldy ang nasa hoodie.
I miss him.
Outfit: Hoodie, Black Ripped Jeans, and Rainy Boots.
Kaagad naman akong lumabas at ni-lock ang bahay ko. Nag-dala din ako ng payong dahil medyo malakas ang ulan. Ramdam na ramdam ko ang malamig na simoy ng hangin.
Kasalukuyan akong nandito sa kalye. Mabuti na lamang at walang masyadong dumadaan na sasakyan rito kaya naman malaya akong maglakad kahit saan ko gusto.
Napatingin naman ako sa langit na punong-puno ng bituin, it shines. Maganda ang pagkaliwanag at ningning nito. Naalala ko tuloy si Coldy. Palagi naman.
Palagi kaning nakatingin sa langit sa tuwing mag-kasama kami. Sana lang ay kasama ko siya ngayon at maamin kung gaano ko siya kamahal.
"Masaya ako dahil nalaman mong mahal kita kahit sa sandaling panahon." baliw kong bulong sa sarili ko habang nakangiti.
Habang nakatingin ako sa kalangitan, biglang may dumaan na shooting star. Kaya napangiti ako dahil hindi naman masama kung hindi ko susubukan na humiling.
"Sana nasa tabi ko si Coldy... Kahit, sandali." nakapikit kong bulong sa sarili ko.
Unti-onti naman akong dumilat, kasabay nu'n ang pag-vibrate ng cellphone ko. Bumungad sa'kin ang message ng mysterious number.
From: Mysterious Number
Your wish is granted, baby...
Nakunot naman ang noo ko. Paano niya nalaman na humiling ako? Napatingin naman ako sa paligid kung may tao o nilalang, pero wala naman. Napa-buntong hininga nalang ako.
To: Mysterious Number
Who are you? Magpakilala ka.
From: Mysterious Number
Look at your right.
Napatingin naman ako sa right ko pero wala naman kaya napataray nalang ako sa kawalan.
To: Mysterious Number
What?
From: Mysterious Number
Look at your left.
Lumingon naman ako sa left ko pero wala pa din kaya gigil akong nag-type ng message ko.
To: Mysterious Number
Can you please stop playing with me? You're just wasting my time.
From: Mysterious Number
Look at your back. :)
Hindi ko naman siya sinunod.
To: Mysterious Number
Why are you commanding me? Ayokong nga. You asshole.
Nagulat naman ako nang may marinig akong pamilyar na boses na nagpatibok ng puso ko.
"You are really stubborn, baby..."
Bigla namang lumakas ang tibok ng puso ko, kasabay nu'n ang malakas na pagbuhos ng ulan. Unti-onting nanghina ang mga tuhod ko.
"I'm glad to see you wearing my favorite hoodie,"
He's here. The love of my life is here.
-
The Lost Princess. Chapter 48. Fantasy.