Mult; Beyza 👌🏻
İyi okumalar. Umarım beğenirsiniz. Yorum yapıp oy verirseniz çoook sevinirim sizi seviyorum ⚡️
Sabah gözlerimi açtığımda bugün sanki diğer bütün günlerden daha güzel ve daha huzurluydu. Saatime baktığımda daha erken olduğunu gördüm. İlk olarak duşa girdim. Duştan çıktıktan sonra şarkı dinleyerek yavaş yavaş hazırlanmaya başaldım. İşlerim bittiğinde aynaya baktım. Kendimi övmek gibi olmasın ama çok güzel görünüyordum.
Merdivenlerden aşağı inerken Beyzayı aradım ve uyandırdım. Mutfaktan çok güzel kokular geliyordu.
" Günaydın anneleriiin eeeen güzeli " diye biraz yüksek sesle içeri girdim. Annem şaşkınlıkla bana bakıyordu. " Durucuğum seni sabahları böyle neşeli görmek mümkünmüydü ?" diyip sırıttı.
Sofrayı hazırlarken anneme yardım ettim. Kahvaltımı ettikten sonra kapının önüne indim ve Beyzayı beklemeye başladım. Bi yandan onu beklerken bir yandan dans ediyordum.
Beyzaların binasının kapısı açıldı ve içerden normalde her sabah bomba gibi olan Beyza ölü gibi çıktı. Yanıma gelip durduğunda yüzüne baktım ve " Noldu kuzum sana? betin benzin atmış " dedim. Yorgun bir sesle " Sorma kuzu hasta olmuşum. Çok halsizim okula annem zoruyla geliyorum." dedi ve peçeteyle burnunu sildi. Hava fazla soğuk değildi ama hafif ısırıyordu. " Hemen taksi durağına gidelim de üşüme." dedim.
Taksiye bindik ve yola çıktık. Beyza gerçekten iyi görünmüyordu. Taksici amcaya " Amca zahmet olmazsa ısıtıcıyı açabilirmisin ?" diye sordum. " Tabi kızım ne zahmeti" dedi ve ısıtıcıyı açtı.
Taksinin parasını ödeyip indik. Okula girdiğimizde bizimkiler yine aynı banklarında oturuyorlardı. Ateş el işareti yapıp gelmemizi işaret etti. O tarafa yöneldik Beyzayla beraber.
Yanlarına gittiğimizde Barış Beyzaya " İyimisin ? Yüzün solgun görünüyor." dedi. Beyza bu halinde bile kulağıma eğilip " Benle ilgileniyor galiba." dedi. Başımı aşağı eğip güldüm. " Grip olmuşum sorduğun için sağol" diyip gülümsedi Beyza.
Barış Berki dürttü ve " Kalkda kız otursun." dedi. Berk yerinden kalktı. Barış Beyzanın koluna girdi ve oturttu. Beyzanın yüzüne bakınca bu durumdan gayet memnun olduğu belli oluyordu.
Başımı Ateşe doğru çevirdim. Bana baktığını görünce için kıpır kıpır oldu. Bugün hislerimi söyleyecektim ona. Onunda bana karşı boş olmadığını bilmek daha da rahatlıyordu beni.
Yanında oturan Ayazı dürttü ve beni gösterdi. Ayaz " Heee" diyip kalktı ve " Buyrun oturun Duru Hanım." dedi. Güldüm ve oturdum.
Basketbolla ilgili bir şeyler konuşuyorlardı. Barış " Ya oğlum seçmelere gitmemiz lazım diyorum sana. Biz bütün takımları tek tek yıkarız yeminlen" dedi. Ayaz da onaylarcasına " Barış haklı beyler. Seçmelere girmemiz lazım. Ben varım" dedi ve oylama yapılıyormuş gibi el kaldırdı. Ateş dışındaki herkes el kaldırdı. Hepsi dönüp Ateşe baktı.
Barış " Abi niye nazlanıyorsun ya ? Okul dışında yapıcak bi etkinliğimiz yok. Bizede eğlence olur." dedi. Ateş kararsız gibiydi. Çocukların hepsi yavru köpek gibi bakınca pes edip " Tamam tamam bakmayın öyle." dedi. Zilin sesini duyunca kalktık ve okula girdik.
Merdivenlerden çıkarken Ateş çocuklara döndü " Yağızın yanına uğrayıp geliyorum siz geçin sınıfa." dedi ve yanımızdan ayrıldı. Bizde sınıflarımıza yöneldik.
Beyza bugün nerdeyse hep uyumuştu. Öğle arasında zar zor kaldırıp yemek yemeye indirdim. Yemek yedikten sonra bahçede oturduk. Durumu hiç iyi görünmüyordu. Resmen yıkılan bir bina gibiydi. " İstersen Yağızdan izin alıp eve git. Seni böyle gördükçe üzülüyorum." dedim. Hak verircesine başını salladı. " Ben çıkıp izin kağıdı alıyim o zaman." diyip kalktı. Bende geliyim dedim ama tek başına gitmek istedi.
Beyza eşyalarını toplayıp bahçeye indi. Yanıma geldi ve " Ben gidiyorum kuzu dikkat et kendine. Olanları haber vermeyi unutma." dedi ve uzaktan öpücük attı. Bahçeye Barış giriş yaptı. Beyzayı eşyalarını toplamış bi şekilde görünce yanımıza geldi. " Eve mi gidiyorsun?" diye sordu. Beyza burnunu çekerer " Evet" dedi. Barışının onunla ilgilendiği gözle görülür bir şekilde belliydi. Barış ne kadar iyi gözlemciyse bende öyleydim. Barış " Ben bırakıyim seni o zaman yollarda sürünme." dedi. Beyzada onunla gitmek için can atıyordu eminim ama zor kızı oynuyordu. " Zahmet olmasın sana." dedi. Barış çantasını aldı ve elini arabaya doğru uzattı. Beyza yürümeye başlayınca dönüp bana göz kırptı. Ağzımı oynatarak " Görüşücez senle" dedim ve güldüm. O da güldü ve Beyzanın arkasından gitti.
Son bir dersimiz kalmıştı. Çıkışta Ateşle konuşmayı düşünüyordum. Merdivenler düşünceli bir şekilde çıkarken birine çarptım.
Başımı kaldırıp baktığımda Ateşle karşılaştım. "Pardon" diyip tebessüm ettim. " Önemli değil. Dalgın gibisin bir sorun mu var?" diye sordu. Yüzü çok güzledi. Bunu hep söylüyorum biliyorum ama yamuk çenedi o kadar sempatik duruyordu ki. Kendime gelip " Çıkışta konuşabilirmiyiz ?" dedim direk. Ah Duru insan bi sorduğu sorduya cevap verirdi dedim içimden. " Tabi olur. Çıkışta benim arabamın orda buluşalım o zaman." dedi. " Tamam" diyip merdivenleri çıkmaya devam ettim. Arkamdan baktığını hissettim ve içim daha çok kıpır kıpır oldu.
Derse hiç bir şekilde odaklanamadım. Söyliceğim cümleler aklımda dönüp duruyordu. Dersin nasıl bittiğini anlamamıştım ve çoktan zil çalmıştı. Eşyalarımı toplayıp sınıftan çıktım.
Merdivenlerden inerken bacaklarım titriyordu. Kendi kendime " Sakin ol Duru sakim ol" dedim ve okuldan çıktım. Arabasının önünde çocuklarla şakalaşıyordu. Yanlarına gittiğimde hepsi Ateşin omzuna vurup arabalarına bindiler.
Ateş " Gidelim mi?" diye sordu. "Olur" diye cevapladım onu. Arabaya bindiğimizde ellerimin buz kestiğini fark ettim. Ateş sahil kenarında bir kafeye götürdü bizi.
" Aç mısın?" diye sordu. " Hayır ama bi su alırım." dedim. Garsona seslendi. Garson geldiğinde " Bir bardak su bir de orta şekerli türk kahvesi lütfen." dedi.
Garson gittiğinde " Evet artık konuşabiliriz." dedi. Cümleye nasıl başlicağımı bilmiyordum. Yüzüme bakmaya devam edince artık saçmada olsa bir yerden başlamalısın Duru diye düşündüm.
Derin bi nefes alıp " Çocukluğumda sana karşı neler hissettiğimi biliyorsun. Ve sonra taşındın vs. 4 yıl sonra seni tekrar gördüğümde çok sevinmiştim." dedim ve garson siparişlerimizi getirdi. Ateş Teşekkür ettikten sonra bana dönüp " Devam et ." dedi ve gülümsedi. " Sevinmiştim işte. Sonra aslında o çocukken hissettiğim duyguları seni gördüğümde tekrar hissetmeye başladım."dedim ve onun ne hissettiğini bildiğimi çaktırmayarak " Tabi sen arkadaş olarak görüyorsan onu da anlarım." dedim. Ve tepkisini ölçmek için yüzüne baktım.
Gülüyordu. Hatta kahkaha atıyordu. Gülmesi kesildiğinde konuşmaya başladı. " Aslında çocukken sana bir şey hissetmiyordum doğruyu söylemek gerekirse. Ama 4 sene sonra seni tekrar gördüğümde çoğu şeyin değiştiğini anladım. Çünkü Duru , bende senden hoşlanıyorum." dedi.
Ne diyiceğimi bilemeyerek yüzüne baktım. " Bilmiyormuş gibi yapman beni daha da şaşırttı. Barışın bana söylemiceğini mi sandın?" dedi gülerek. Güldüm ve " Aslında biliyordum. Ama tepkini ölçmek istemiştim sadece." dedim ve güldüm.
O kahvesini içti bende suyumu. Hiç konuşmuyorduk ama göz göze gelip gülüyorduk. Sessizliği bozan Ateş oldu. " Ee artık o zaman biz sevgiliyiz." dedi. Sevgili kelimesini duyunca tuhaf olmuştum. Ne cevap vericeğimi düşündüm. Ama gayet ortada değil miydi?
Gülümsedim ve " Evet öyleyiz." dedim. Tam bir şey söylicekti ki telefonu çaldı. Ekrana baktı ve " Yağız arıyor baksam sorun olur mu?" diye sordu. " Hayır aç tabi ki " dedim.
" Efendim Yağız?" diye cevapladı telefonu. Karşıdan gelen ses hem yüksekti hem de Ateşi germişti. " Tamam geliyorum." diyip kapattı. Bana dönüp üzgünce baktı. " Yağızın bir şeye ihtiyacı varmış. Buluşmayı böyle bitirmek istemezdim ama" dedi ve cümlesini tamamlamasına izin vermeden " Yağızın ihtiyacı varsa gitmelisin ve bu bi sorun değil." dedim.
Hesabı istedi ve kalktık. Beni eve bıraktı. Dönüp yanağımdan öptü ve " Yarın görüşürüz sevgilim." dedi. O sevgilim dediğinde yine tuhaf oldum. Her söylediğinde böyle mi olucaktı? Bende eğilip yanağını öptüm. " Görüşürüz sevgilim" dedim. Arabadan indikten sonra arkamdan seslenip " Yarın senle konuşacaklarım var hatırlatır mısın bana ?" dedi. " Tamam hatırlatırım." dedim ve binaya girdim. O da arabasını çalıştırıp gitti.
Eve girdiğimde üstümü değiştirip kendimi yatağa attım. Tavana salak salak gülümsedim ve bugün olanları düşündüm tekrardan. Sonra aklıma Beyza geldi.
Aşağı inip anneme " Annneee ben Beyzalara gidiyorum hastaydı bugün bir bakıcam. " dedim ve cevap beklemeden çıktım evden.
Beyza biraz daha iyi görünüyordu. Yüzüne renk gelmişti en azından. Mutfaktan Ajda teyzenin yaptığı bitki çayından alıp tekrar Beyzanın odasına çıktım. Karşısına oturdum ve olanları anlattım. Pek aksiyonlu bir açılma değildi. Ama benim için ilkti. Beyzayla biraz vakit geçirdikten sonra eve geri döndüm.
Saatimi kurdum ve huzurlu bir uykuya daldım.
-Bölüm Sonu-
❤️