Action packed chapter! Enjoy reading. Salamat! 🤍
***
#TCS55: Endless Slumber
I pressed my lips together, and breathed heavily, as I slowly walked down the huge stairwell with no lights on. I was so careful not to make any kind of sounds, even the noise of my breathing was not supposed to be heard. I also toned down my aura, and I was sure, I became invisible to other people's naked eyes.
Mabilis akong kumilos, at halos magpadulas na sa railings ng hagdan para lang mapabilis ang pagbaba. Pagkatapos no'n, maingat at tahimik akong pumunta sa garahe ng mansyon kung nasaan kami nananatili ngayon. I hacked its system and lock first because I was sure, they were all careful about this, I had been secretly trying to counter their system, in case of emergency, so I could freely access any cars or equipment here.
Kaya naman mabilis kong nagawa 'yun. It beeped a little, but no alarm or alert echoed and alerted anyone. I chose a car. Wala kasing motor na pwedeng gamitin, dahil 'yun ang pinakamadaling sasakyan na itakas dito. Sobrang ingat nila, pero kapag may kailangan akong gawin, wala talagang makakapigil sa akin.
I clicked the small screen on my hands to unlock the car even without keys. When it opened, a smirk slowly painted on my lips. Mabilis akong sumakay ro'n, at nagpipindot pa sa screen para makuha nang maayos ang kontrol at makalabas ako sa garahe ng walang nakakaalam. Matapos no'n, sinimulan ko ang makina.
I also fixed another screen that I have in my contact lenses. Do'n ko nakikita ang mga nangyayari ngayon kay Gabby at sa paligid n'ya. I also fixed my earrings that had a device so I could hear whatever it was in the other line.
I heaved a sigh, when I adjusted the screen to see the whole surroundings in a 'map' view.
There were red dots that indicated suspicious behaviour of those who were probably from the Domain, or some people who were just planning things against Gabby. Gabby had been turning things upside down in the underground cities. She had been the center of attention because of her tricks and skills.
However, they didn't know that under the mask of that person who brought them terror, was just a child. For Pete's sake! Gabby's not even sixteen yet! She was just fourteen, turning fifteen in a few months! There was no way she could always survive dangerous situations! She still had tons of limits!
"Stay safe, Gabby. Ate's going to protect you no matter what," I whispered, when I stepped on the accelerator the moment the garage's door was up in an open. Mabilis kong pinaandar ang kotse, at halos pinaharurot dahil hindi ako pwedeng mahuli, baka kung ano'ng mangyari sa kapatid ko.
When I arrived at the city, there was a little traffic, and it pissed me off, so I kept on going from one lane to another. Some cars have been pressing their horns on me, because sometimes I'd move unexpectedly and would almost cause coalition.
Mabuti na lang sanay na sanay ako sa ganito, kaya kahit mapanganib sa pangin ng iba alam kong kontrolado ko pa rin ang lahat.
I also controlled some of the stoplights, para hindi ako tumigil sa mga 'yun. A car almost hit me, if I wasn't fast enough to accelerate again because of the change in traffic lights. I remained silent, while one hand was on the steering wheel and the other was doing some hacking for the stoplights, and to monitor Gabby continuously.
Napakunot-noo no'ng bigla akong makakita ng mga sniper sa labas ng gusaling pinuntahan ni Gabby. I focused the attention, and camera to those men, and saw that they were the ones who had been following Gabby non-stop whenever she would go to any underground cities. I gritted my teeth.
Kaagad akong lumiko sa opposite lane, at nakakabinging mga preno at screech ng mga sasakyan na nakakasalubong ko ang sumalubong sa akin. One car almost bumped on me, but I went to the other lane, and another car almost hit me. Kaya lumipat lang ako sa kabila. I smirked. It was easy.
"Tangina mo!" I even heard one of the drivers shouted after an almost accident because I was on the opposite lane.
Then, I turned left after I stopped the traffic light from going to red light. Halos ang daming preno at muntik na aksidente ang nangyari, hindi ako tumigil para lang do'n. I continued, pressing on the gas.
I overtook all the cars that were too slow. I over sped, but I didn't care. I also continued monitoring for my sister.
She was now, inside a ring. Fighting off a muscular and giant opponent. I couldn't help but grimace. Matangkad si Gabby, pero para pa ring higante ang kalaban n'ya. Hindi ko lubos maisip, kung paano n'ya matatalo 'yun. Pero knowing her? She'd defeat that guy.
Kahit nakatayo lang s'ya ro'n, luluhod ang lalaki sa kanya. Bakit? Gabby's absolute.
"I am absolute." I heard her stern and fearless voice from the other line. I smirked. Go for it. Destroy the matches inside the underground city, and I'd be the one to defeat those who were circling around you, without your knowledge.
Mas binilisan ko pa ang pagpapatakbo, at bigla na lang may alert na lumabas sa hologram screen na tinitignan ko. My forehead automatically creased. Shit. Someone's following me. Sino? Don't tell me Isolde already found out about my escape?
Damn, they were really fast when it comes to this! I checked it, and saw two big bikes who were on my tail. I didn't want to cause a fuss, but they would probably drag me back to the mansion, before I could even arrive at the underground city, and that was not going to happen. Ever.
I quickly opened one of the drawers using my other foot, and when I saw the gun, I left there earlier. Mabilis kong ikinilos ang paa at sapatos ko, para maihagis sa akin ang baril na 'yun. It flew a little, and I caught it with my other hand, while the other was still on the steering wheel.
Binagalan ko rin ang pagpapatakbo ng kotse, at saka naghintay na medyo matanaw ko sa side mirror ang dalawang motorsiklo. Nang matanaw ko 'yun, medyo mas binilisan ko ulit, at saktong lumiko ako sa daan na wala nang sasakyan dahil papunta na ang daan na 'to sa underground.
My eyes darkened, and I titled my head from side to side to stretch a little.
"No one's gonna stop me from this," bulong ko at mabilis na kinabig ang manibela, para maging horizontal ang pagkakaposisyon ng kotse ko sa daan at malakas na screech ang narinig ko, bago 'to tumigil.
I opened the window of the car, as I focused my eyes on those two lights from the big bikes nearing to where I stopped.
"One," I counted in a whisper, and I fired my gun. Nakita ko kung paanong gumewang ang isang sasakyan.
"Two." Tinira ko naman ang isa pang motor at halos mawalan din 'to ng balanse. Pero hindi sila tumigil at mas mabilis pa ring nagpaharurot papalapit sa kinalalagyan ko ngayon.
"You asked for this," I murmured, and continuous shots of the gun echoed, while I was targeting their wheels, and their legs.
Hindi nila ako mapipigilan sa gusto kong gawin ngayon. Hindi pwede. Kung hindi ako, sino magliligtas at magproprotekta sa kapatid ko?
I swiftly moved my hands to the steering wheel, and the car almost circled, when I pressed harder on the gas. Pinaharurot ko kaagad ang sasakyan paalis do'n at nagtagumpay naman ako. Kitang-kita ko rin sa side mirror, kung paano natumba ang dalawang sumusunod sa akin.
I saw how they were grunting and shouting because I aimed accurately. Hindi na sila makakahabol sa akin sa lagay na 'yun. Kaya naman nagpatuloy ako sa plano ko. Hindi ko alam kung gaano katagal ang tinahak kong daan nang sobrang tulin, bago ako nakarating sa liblib na lugar, at sa mismong underground city.
I wore a black mask, and I changed my make-up a little so one could recognize me. Kaagad ko ring nilagay sa mga bulsa ko ang mga baril at mga kutsilyo. Kumuha rin ako ng ilang pampasabog saka-sakaling maging mas matindi ang labanan ngayon.
I blinked my eyes, and it showed me Gabby's win against the giant. My lips curled in arrogance. That's my baby sister for you. Kaagad ding may tumalon na babae sa stage, para hamunin ulit s'ya. Mukhang mas natuwa si Gabby ro'n, kaya pinaanyayahan n'ya ng laban.
Samantalang tiningnan ko ang ilang posisyon ng mga sniper na paniguradong nasa posisyon kung saan malaya nilang mababaril si Gabby kahit nasa loob pa 'to ng gusali. I moved out of the car when I confirmed their location.
While walking I also tried to hack their sound system, para alam ko ang mga sinasabi nila, at alam ko kung sino ang uunahin patumbahin. It was harder than I expected, so instead of waiting for it to be successful, I ran nimbly, and jumped on each barricade to one of the locations of the sniper that I had been monitoring since earlier.
My light and feather like body, almost flew when I was jumping to the staircase of one dirty and almost collapsing building. Ang mga ilaw rin sa bawat palapag ay nag-fli-flicker, kaya naman hindi gano'n kaliwanag at halos madalim talaga. Mabaho rin, pero hindi ako naging mabagal dahil do'n, mas binilisan ko pa.
When I arrived at the rooftop, I saw a guy who was communicating with someone through his earpiece, and I noticed how he arranged his sniper's gun accurately.
I gritted my teeth, it wasn't an ordinary sniper. This one had something unique in his movements. Fast, accurate, and trained. It was also so quiet.
Mabuti na lang at kontrolado ko na ang aura ko nang mas madali at mas maganda ngayon, kaya paniguradong hindi pa rin nito nararamdaman na may ibang tao bukod sa kanya. He positioned the gun aiming at the building where my sister was currently having a fight.
I walked cautiously, and I tapped his shoulder lightly. Napatingin kaagad s'ya sa likod n'ya pero mabilis akong nakapunta sa harap n'ya, kaya naman no'ng nasa harapan at aayusin n'ya na muli ang asinta sa baril, naglabas ako ng aura para mapansin n'ya ako.
His eyes widened and he almost fired the gun at me, but I was fast enough to stop him. I grabbed his neck and titled it hard. I heard cracks, and I strangled him, as his body quievered trying to shake me off. Hind n'ya nagawa, at nawalan na rin s'ya ng malay, hindi nakapagsalita o nakapanlaban man lang.
When he was on the floor, I grabbed his sniper's gun, and his earpiece. I heard a different language instruction from the other line. My fists clenched. Mabilis kong ginamit ang isang earpiece ko, para ma-transmit at ma-translate ro'n ang naririnig kong ingay.
"Target, locked. Firing focused." Narinig ko sa kabilang linya. I analyzed to where the transmission was coming from. It was a building just near here. Kaya naman kaagad kong tiningnan ang lokasyon no'n.
Inayos ang rifle, at napangiti ng makita ang isang pigura na may hawak din na sniper sa ilang building lang ang layo sa akin. I positioned, and adjusted the rifle for my next target.
"Target locked," I stated with a different voice.
"In three, two, one..." At hindi ko na sinabi ang mga kasunod na salita at walang pag-aalinlangang kinalabit ang gatilyo ng rifle. In one shot, the man was down.
I blinked for the map view to be showed on my vision. I saw three more snipers. I adjusted the rifle, and tried to see where they were. Kada lipat ko ng nguso ng baril at maingat at sinisiguradong hindi nila ako mahahalata.
Nakakita ako ng isa na naman sniper, na handa nang iputok ang rifle, at kalabitin ang gatilyo. My jaw clenched, and before he could do it, I fired. Bagsak. Ni hindi n'ya man lang nagawa ang kailangan dahil nasa sahig na s'ya ngayon.
Hindi ako nag-aksaya ng panahon at inayos ang rifle para sa kasunod na target. Hindi na ako nagtakha nang makita ang isa na mukhang nagtatakha dahil iisa na lang ang nasagot sa kanila. Dadalawa na lang silang kailangan kong asintahin.
I focused, and heaved a sigh. Then I fired it on the other guy. Who was on the lower floor. But I could see him through the window.
"Farewell," I murmured with a smirk, when I pulled the trigger. Nalaglag ang lalaki mula sa bintana dahil sa pagkakaasinta ko sa kanya. Mabuti na lang walang tao sa pinagbagsakan n'ya kaya't hindi nagkagulo.
"Hello! Hello! Is the target—" Hindi ko pinansin ang sinasabi sa kabilang linya no'ng natitirang lalaki. I just tried to find him. And he was on the other building. The farthest from here. Kaya naman mabilis akong tumalon dala-dala ang baril papunta sa kabilang building.
I rolled over when I landed on the rooftop.
Tumakbo rin kaagad ako papunta sa kabilang rooftop ng building para maging mas malapit sa huling target ko. I almost lost my balance when I jumped high across another building, mabuti na lang mabilis ang kilos ko at sa may rooftop floor ako bumagsak.
Inaayos ko kaagad ang sniper's rifle, at walang alinlangan 'yung pinaputok sa huling target ko.
When I fired it, he was immediately on the floor, and his rifle dropped on the land. Napatayo ako nang maayos at napabuntonghininga.
"One mission cleared." Masayang sambit ko sa sarili at naglakad papalayo sa lugar na 'yun at dinispatsya ang rifle sa isang tabi. Sinigurado ko rin na walang mga bala ang natitira do'n. Mahirap na baka magamit pa ng iba.
Naglakad ako nang patago sa mga kumpol ng tao. Hininaan ko rin ang aura ko para siguradong walang makakapansin sa akin.
I hid from the crowd, while monitoring Gabby who won another round. Damn, she didn't even look like putting so much effort. I was pretty sure, just one command from her and everyone would be afraid for their lives.
Nang matapos s'ya manalo ro'n, kaagad s'yang naglakad paalis sa lugar. Then a man approached her. I gritted my teeth. It was one of those who had been around her. Mukhang inaral talaga nila ang ugali ni Gabby.
She loved thrill and all those dangerous things, and whatever the guy told her, I knew it from her eyes that she was delighted. I tried to eavesdrop but it was harder, because of the noise of the crowd.
But... I was used to lure her.
Just the mention of blade and Gabby would definitely grab it, even though a bullet would be infront of her and would welcome her. That was how confident and dangerous she was. She didn't care about all those suspicions, and she'd defeat them whatever challenge they may have.
Naglakad ako nang mabilis para pumunta sa lugar kung nasaan si Gabby ngayon. Kailangan ko s'yang maabutan para hindi s'ya pumunta sa kung saan man, dahil paniguradong mapapahamak lang s'ya ron! Hindi pwede!
"Gabby, please, don't go!" Naiinis na sambit ko habang mas binibilisan ang pagtakbo at pagtalon para lang maabutan s'ya.
Kaso nang makarating ako sa harap ng building na 'yun, mukhang may isang gang pa na nag-aaway ro'n! I gritted my teeth! Shit! Bakit ngayon pa? Madamay ako sa gulo nila! Pero ito ang pinakamabilis na daan! Walang oras ang pwedeng sayagin!
I ran towards the building. It was like an apartment building with stairs going up, in a metal railings. Hindi s'ya mukhang abandonado, mukha pa s'yang mall kung tutuusin. Kaya naman umiwas na lang ako sa mga nag-aaway na mga tao.
They have all these bats, and metal pipes. Halos umagos na rin ng dugo sa sahig dahil sa matinding gulo at labanan nila. Napangiwi rin ako dahil sa walang tigil na putok ng baril at kada mapapadaan ako sa mga may naglalaban.
Napapaiwas na lang ako. I would dodge and try to evade their metal pipes and bats. Sometimes it would be too much to dodge, kaya naagaw ko sa kanila 'yung bat at parehas ko silang hahampasin, para lang makadaan.
Nakakainis! Dadaan lang naman ako, pero damay ako sa gulo nila.
Mabilis din akong umakyat sa hagdan na may steel design railings. Dahil sa design no'n pwede kang lumusot-lusot. Kaya naman nang makaakyat ako sa unang palapag, bigla na lang may mga miyembro na napagkamalan akong kakampi ng grupong kaaway nila.
They attacked me with their knives, but I was fast enough to duck, and push them, kaya nalaglag ang isa sa railings. Ang ilan naman ay halos tumalon para lang madaganan ako. Pero naiiwasan ko 'yun at itutulak ko lang sila para gumulong pababa gamit ang paa.
But they didn't stop coming down just to defeat me. Even those who were from the opposite gangs, came together to try and beat me. I smirked sarcastically. It wouldn't be that easy.
"Aaah!" sabay-sabay na sigaw nila at sugod sa akin.
I punched the guy on the face, at mabilis kong hinablot ang bat n'ya at hinampas ang tyan n'ya, halos tumalbog s'ya pataas, pero kaagad kong kinuha ang collar n'ya at ibinalibag s'ya pababa sa hagdan.
"This is so fun," I whispered, with my lips curled.
Mas lalo yata akong na-excite, kasi ang thrilling no'ng laban sa hagdan. Masikip, at makipot 'yung daan, pero hindi no'n naalis 'yung saya kapag may napapalsik ako pababa at pataas. Halos tulayin ko na rin 'yung railings kahit madulas, para lang makaabante pataas.
It was so fun! Geez! I'm gonna tell Aki, and Law about this! They would probably envy that I had this experience! I couldn't wait!
Halos hindi maalis ang ngiti sa labi ko, nang tumalon ako pataas, habang umiiwas sa mga taong humarahang sa daan ko.
Tumalon din ako sa balikat ng isang matabang lalaki, at maliksi akong umikot patalon at inikot ang binti at paa ko, para mapatalbog ang isang susugod sana sa akin.
I was like walking on their heads and shoulders because on how crowded it was to fight them. My heart was beating so fast in so much excitement and unexplainable enjoyment!
Halos humawak ako sa railings at lumambitin do'n para lang lumusot at sipain 'yung mga aatake sa akin. Halos lumambitin din ako, at patalon-talon para makapanik.
"Puta! Laban!" sigaw no'ng isa, dahil hindi pa rin nila ako magawa-gawang mahuli. I chuckled, and rolled my eyes. Mabilis akong bumuwelo, para tumalon, at naka-landing sa isang baitang ng hagdan.
I used the bat I picked up, at mabilis silang pinaghahampas sa likod, tyan, braso, at binti. Halos malaglag at magpagulong-gulong din sila dahil do'n. Hanggang sa nakarating din ako sa floor na kailangan ko.
Kaya naman umalis ako sa may hagdan, at mabilis na tumalon papunta sa kabilang building bago pa ako maabutan no'ng mga hindi ko naman talaga dapat kaaway pero naging kalaban ko na rin. "It was fun! Next time ulit ah?!" sigaw ko sa kanila, nang tumalon papunta sa kabila.
They were all jaw dropped, didn't even know what happened. Their fighting and battle stopped because of me. They all just watched me, and even waved me farewell.
"Ba-bye! Ingat ka ah!" Humagalpak na ako nang tawa nang sumigaw silang lahat.
Sa wakas! Nakarating din ako sa lugar kung nasaan ang kapatid! Maraming tao rito kaysa sa pinanggalingan ko kaya naman nagsumiksik ako kaagad para mahanap si Gabby.
I looked at my screen again from the contact lenses, and saw her outside, going inside a building that was already far away from here.
"Shit!" I cursed under my breath because I had arrived too late! Masyado kasi akong nag-enjoy sa pakikipaglaban, may iba pa nga pala akong priority, kainis!
Mabilis akong tumakbo papunta sa isang bintana, at mabilis na tumalon mula ro'n.
I landed on top of one car. Napangiwi ako kasi tumunog 'yun at sirang-sira talaga sa pagbaksak. I grabbed a piece of gold, at saka ko sinuntok 'yung salamin no'n at inilagay sa loob ng sasakyan 'yung gold.
I needed to pay for the damage. Hindi matutuwa si Akakios kapag nalaman n'ya 'to. Napatampal na lang ako sa noo ko. Grabe! Nakakakonsensya rin nang slight kapag naalala ko kung gaano kabait si Akakios.
Hindi kasi ako kasing bait nang isang 'yun eh. Ako talaga 'yung demonyo sa amin. Tsk.
I just ran to where Gabby was, but it was really crowded, may ilan pang nagbabarilan at nagsasaksakan na lang sa daan. I winced in irritation. This world was really a mess. It was chaotic and dangerous.
And to think that this had always been my favourite place. Pero madalas nanggagamot lang naman ako sa mga ganito, pero ang saya rin kasing makipaglaban. Napailing na lang ako sa iniisip ko at mabilis na pumunta kung nasaan si Gabby.
I controlled what I was seeing, and saw her, entered a room from that isolated building. Napatiim-bagang ako nang mas mariin. Nakita kong may hawak na syringe 'yung lalaking kasama ni Gabby. Sinasabihan n'ya si Gabby na magpapakita ako ro'n.
Oh, yes, I'd probably be there, but I would destruct all of them, if they ever touch even a single hair from my baby sister!
Mas binilisan ko pa ang takbo papunta ro'n at halos ibalibag ko na ang lahat ng mga humahara sa daan ko. Wala akong panahon sa kayabangan at katarantaduhan nila na porke nabangga lang gagawa na nang away.
I saw how the guy from the screen, slowly approached Gabby who was looking at the surrounding full of different dangerous equipment on each shelf! It made Gabby curious, but the guy was just using it as a bait to drug Gabby!
"No!" I yelled while running in great frustration! Hindi pwede!
Mabilis akong tumakbo paliko sa isang dulo kung saan matatagpuan si Gabby.
The guy was about to drug Gabby, but Gabby suddenly changed. It felt like she produced her terrifying and powerful aura. Making the guy stopped midway. Nakita ni Gabby ang syringe na dapat gagamitin laban sa kanya.
Gabby smirked dangerously.
"You are playing with the wrong opponent, I make games, and you should never try to harm the playmaker." Halos mapanganga ako nang marinig ang napaka-seryoso at nakapa-delikadong banta ni Gabby.
Shivers travelled through my spine, and hair at the back of my neck stood up.
Tumawa 'yung lalaking kasama ni Gabby. Nag-akma 'tong itutusok ang syringe sa gilid ng leeg ni Gabby, pero kaagad 'yung napigilan ni Gabby.
Hawak-hawak nito nang sobrang diin ang pulsuhan no'ng lalaki. At ako mismo, parang naramdaman ko 'yung higpit no'ng hawak ni Gabby sa palapusuhan nito.
I was sure, it was a bone crushing kind of pain. The guy shouted in pain. "Aaahh! Puta! Bitawan mo ako!" he squealed in full voice of agony.
Gabby's aura just darkened more.
"I... am... absolute..." she mentioned gently, yet freaking so powerfully and dangerously!
I inhaled more air while running to the place. Halos madapa na ako sa pagtakbo pero hindi ako tumigil dahil paniguradong hindi lang ang lalaking 'yun ang kasama n'ya ngayon sa lugar. Paniguradong marami pang iba!
Different kinds of blades, and knives flew to Gabby's direction. Dahil maliksi ang pakiramdam ni Gabby, mabilis n'yang naiwasan ang lahat, at kaagad n'ya ring ihinara ang hawak na lalaki para makaiwas sa mga 'yun.
The guy was impaled several times because of being a shield. Nabitawan nito ang hawak-hawak na syringe, at saka mabilis dumating ang mga kalaban. Naging mas alerto si Gabby, pero nang magsimula ang laban, may mga lumipad na maliliit na karayom sa buong lugar.
"You are so fucking dead, Domain!" I grunted with seething anger.
I saw how one tiny needle pierced on Gabby's arm. Nakita ko rin ang pagngiwi nito, pero nanlaban pa rin s'ya. Ni parang hindi nahihirapan ang kilos, mabilis, at napakagaling makipaglaban. My heart rose with pride.
However, because the poison, seemed like it was not affecting Gabby, there was suddenly a gas that was released from the ventilator. Tatakbo sana si Gabby para makatakas, pero bigla na lang may balang pumutok.
Natigil ako sa pagtakbo sa narinig at nakita. I gulped nervously, my hands slowly shook, and my whole body felt cold. Parang umahon sa dibdib ko ang umaapoy na galit, pero nanatiling malamig ang paligid.
Gabby slowly stood up from one angle, and she was walking like a drunk person. "Shit! The poison was slowly eating her!" Hindi mapigilang bulaslas ko.
Tapos nang makawala sa makapal na usok si Gabby at mapunta sa kabilang kwarto ng mabuksan ang pinto, ay bigla s'yang lumagpak sa sahig, dahil sa tama ng baril. May mga kalaban na lumapit sa kanya.
She stood up, clenching her teeth, and fought them like she had no poison in her body and no gunshot. Para akong mababaliw sa matinding galit sa nakita. Hindi ko alam kung makakauwi pa silang buhay sa ginawa nila.
Tumakbo ako nang matanaw ang building kung nasaan ngayon ang kapatid.
Nang makarating do'n ay kaagad kong sinipa ang pintuan, at madilim na paligid ang sumalubong sa akin. Pagpakatapak na pagkatapak ko sa lugar, parang inaabangan talaga nila ako, at nakita ko na lang ang napakaraming red laser dot na mula sa mga rifle.
I smirked, and went out again and hid on the cement of the entrance. Mabilis na sunod-sunod na putok ng mga baril ang narinig ko. Kaagad akong umakyat sa may ikalawang palapag no'n, gamit ang lubid na hinagis ko pataas.
Ihinanda ko na rin kaagad ang baril ko, at nang makaapak sa may binata ay may nakaabang na naman sa akin, pero mabilis ko silang pinaputukan ng mga bala ng baril. No one was even fast enough to pull the trigger. Napatay ko silang lahat nang walang kahirap-hirap.
Nang makapasok sa kwarto na 'yun, mabilis kong tiningnan ang map view, para mahanap kung nasaan ang kapatid.
She was on the other side of the building. Ibig sabihin marami pa akong kakaharapin na nag-aabangan sa akin para lang makapaunta ro'n.
"Really? Then let us finish this with a bang!" Malakas na sigaw ko sa matinding galit.
Lahat ng mga sumugod sa akin, kahit may baril at kutsilyo ay hindi ko kinaawaan. I just pulled the trigger to those who came near me. Kinuha ko rin ang isa pang baril na nasa bulsa ko. Halos rat-rat-an lang ng mga baril ang narinig ko at pagbagsak ng mga bangkay.
Sumugod na rin sila sa akin nang mano-mano. "Weak!" I commented so pissed off of everything.
Halos hawakan ko lang sa leeg ang mga sumalubong sa akin, at mabilis na ibinabalibag sa sahig, o hindi naman kaya'y itinatapon sa mga iba pang kalaban na susugod sa akin. The lifeless body that I would pick up would shield me from all the bullets that would be aimed at me.
Dahil sa matinding galit, mabilis kong binabaan ang aura ko hanggang sa maging invisible ako sa paningin nila, at halos lumuwa ang mga mata nila nang bigla na lang akong mawala sa paningin. I attacked them with surprise from the back.
When I wrung the neck of one enemy, I grabbed his hand with the machine gun, and fired it to make it look like he was the one attacking all of his allies. I smirked, when they didn't even manage to ask him because I already fired repeatedly and non-stop.
Halos maguluhan at nagtakha silang lahat sa nangyari, pero hindi ako tumigil. Napakaraming namatay, at dumanak talaga ang dugo dahil sa ginawa ko. Pero parang hindi nauubos ang mga kalaban. Kaya naman kumuha ulit ako ng mga baril na malalaki at maraming bala para mabilis na kabalitin ang gatilyo no'n at papatayin lahat ng nagtakhang lumapit sa akin.
I went to another room, and there were already tons of enemies with metal pipes, blades, arrows, and guns waiting for me. Asar na asar ako dahil wala namang ibang daan na pwedeng daanan para makapunta ako kay Gabby.
Kung lalambitin ako sa labas ng gusali at umikot papunta ro'n siguradong mababaril lang nila ako. Kaya naman napabuntonghininga ako sa sobrang pagkaasar.
I fired continuously and non-stop. One bullet. One dead body on the floor. Halos itapon ko rin ang baril at sugudin sila ng mano-mano kapag nauubos ang bala.
Mabilis ko rin silang nasasaksak na para akong nagsasayaw sa palipat-lipat na lugar para lang atakihin lahat sila. Kaya naman imbis na pawis ang maramdaman kong umaagos mula sa noo at pisngi ko, napapalitan na 'to ng dugo.
Dahil sa tindi at nagiging patagal na nang patagal ang laban, natatamaan at napapangiwi na rin ako sa sakit.
Nang makapasok sa kasunod na kwarto. Makapal na usok ang sumalubong sa akin. Napaubo-ubo kaagad ako at napaatras sa kinatatayuan. Kahit maging invisible ako sa lugar na 'to, malalason naman ako ng usok. Shit.
They were really prepared for this! It made me felt like they lured me in this place using Gabby, and everything was set-up for my defeat! They knew about me being Momo and Dada's child that would rescue Gabby! But they would never discover about me and Akakios! I'd make sure of that!
I inhaled a huge amount of air, at inayos ang buhok ko. Napapahid din ako sa mukha, pero mas naging duguan lang ang mukha ko dahil punong-puno ng dugo ang kamay ko dahil sa labanan kanina.
I closed my eyes and concentrated. Few more rooms, and I'd be with Gabby to save her.
Mabilis akong tumakbo sa loob ng kwarto may lason na usok, at saka nakipaglaban ng mabilisan. Kailangan ko ng mask sa loob ng hindi hihigit ng dalawang minuto. Kapag hindi ko nagawa 'yun, hindi magiging maganda ang susunod na mangyayari.
Sinugod ako ng mga kalaban at mabilis ko silang sinaksak, at pinagbabaril. I lowered my aura more, and they were confused to where I was, kaya naman nakakuha ako ng isang lalaki, at tatanggalin sana ang mask n'ya pero, sumigaw 'to.
"Here!"
And everyone suddenly surrounded the two of us. Kumilos ako para makaalis sa sitwasyon 'yun nang hindi nila nakikita kaya mas naguluhan sila, pero kada magtatangka akong may kalabanin, napapasigaw na lang sila, at mapapalibutan nila ako ng mga baril.
I was losing my control, and air!
Hindi na ako nag-isip, at kahit sumigaw ang isang lalaki, at kinuha ko pa rin ang mask n'ya. Napasinghap ako dahil nauubusan na ng hangin. "Heck! Heck! Heck!" sigaw ko, dahil nakasinghap ako ng usok!
Kaagad kong sinuot ang mask, at nagsimula silang magpaputok ng sunod-sunod na bala sa direksyon ko. Kahit hindi nila alam ang aasintahin. Halos wala na silang pakialam kahit sino pang matamaan, kahit kakampi pa nila. Dahil sa nangyari, natamaan ang ako bala sa gilid ng tyan.
"Shit!" I muttered, but I was lucky, that I have the mask now!
Kaya naman nakakahinga na ako nang maayos! Hindi ako nag-aksaya ng oras, at kinalaban kaagad ang mga taong nandito. I maintained my invisible aura, at bumabagsak na lang sila sa sahig, kahit pa nagsisisigaw sila kung nasaan ako.
Mas naging matulin ang mga kilos ko. Kaya naman iba't ibang boses ang sumigaw na nando'n ako, at nagkalituhan sila. Natawa ako, kasi pinapatay na nila ang mga kakampi nila para sa akin, dahil sa panlitong taktika na ginawa ko.
I grabbed two guns from those who were dead. Makapal ang usok, kaya nag-ingat pa rin ako. Ngunit, hindi no'n napigilan ang maliksing kilos at pag-asinta ko sa mga kalaban. Hindi nagtagal naubos ang kalaban sa kwartong 'yun.
Tumakbo ako sa kasunod na pinto. Mayroon pa ring makapal na usok do'n, at talaga namang napakarami pa ring kalaban. Hindi ko na mabilang. Parang naghanda sila ng isang daang katao para sa mangyayari ngayon.
It was easier to fight, but I was getting weaker. The poison from the smoke was making me dizzy, and my vision blurry. Pakiramdam ko rin bumaliktad ang sikmura ko at gusto ko nang magsuka. Pero nanatili akong lumalaban sa lahat ng mga kalaban, na nakakahula kung nasaan ako ngayon.
Sobrang sakit at hapdi na rin ng daplis ko. Pinagpapawisan na ako ng malamig.
Kaya't habang nanghihina, napadantay ako sa isang pader. At nakaramdam ng isang hapdi malapit sa may leeg ko. Kinapa ko 'yun at nanlaki ang mga mata nang matamaan ng isang karayom. Shit! I wasn't careful enough! I was slowly losing my senses because of the poison!
Kaya naman mas binilisan ko ang kilos, at lahat ng humarang sa akin ay natagpuang walang buhay habang dumadanak ang sariling dugo.
Tumakbo ako sa kasunod na kwarto. At nanlaki ang mga mata dahil sa amoy!
"Damn it!" Gigil at galit na galit na sambit ko!
Tinakbo ko ang hallway ro'n. Umuulan. Umuulan do'n sa hallway na 'yun. Pero... hindi simpleng ulan. It was from all the sprinkler inside the building. But it wasn't water! It was gas!
Ilang mura na ang nasambit ko sa sariling utak sa nangyari! It was totally a trap! I couldn't believe it was this kind! Hindi ko inalis ang mask na suot, at tumakbo lang nang tumakbo. Mabuti na lang kahit may kalaban dito, hindi nila ako napapansin.
Sinipa ko ang isang kwarto, kahit basang-basa na ako sa dahil sa gas.
Napatingin ang mga kalaban sa banda no'ng pintong pinasukan ko. They all fired, but I was fast enough to hide on the wall. Tumakbo sila papunta ro'n, at saka ko hinablot ang unang pumasok, at ginawa s'yang shield, para mabaril ko ang mga kasunod n'ya.
I was panting, losing my strength, and my body was aching so badly. Para nagiging stiff na rin ang mga muscle ko, at nawawalan ako ng hininga. I was gasping for air! My heart was beating so slowly, and my vision was so blurry!
Pero kinaya ko pa ring tumayo kahit umuulan pa rin ng gas, at isang siklab lang nitong gusali, sasabog ang lahat, kasama ako, ang mga kalaban at si Gabby. Sinipa ko ulit ang isang pinto, habang ngumingiwi dahil sa daplis ko.
Then I saw Gabby.
My heart sunk on the floor.
She was... she was unconscious.
Para akong siniklaban ng kakaibang takot! Ni hindi ko alam kung saan nakuha ang natitirang lakas at tumakbo papalapit sa kanya.
Her forehead was bleeding, and her lips, too. I almost cried seeing my baby. I caressed her face delicately. Inalis ko s'ya sa pagkakatali sa upuan. Basang-basa rin s'ya ng gas. Kaagad akong tumigin sa paligid. Walang tao.
I defeated all, almost all, of the enemies. If you think about it. I won so greatly against all of those hundred assassins, gunmen, and opponents.
But... in our case right now? Para akong talo. Talo kahit manalo pa ako nang ilang ulit at ilang beses sa kanila. Sa huli parang talo pa rin talaga.
I carried Gabby at my back. She was still unconscious.
"Sorry... Gabby... Forgive Ate... she's late." Hirap na hirap na sambit ko, habang nanghihina at nanginginig ang mga labi.
Binuhat ko si Gabby at umaray ako sa sobrang sakit at panghihina. Umiikot na ang paningin ko, kaya naman hindi ko na alam kung saan ako patungo. Gusto ko lang makalabas. Dahil kapag sumabog 'to...
Pinilig ko ang ulo sa iniisip. Hindi pwede.
I tried to run, grunting my teeth so hard. Hirap na hirap na akong huminga. Parang kulang na kulang na ako sa hangin. Dumidilim na rin ang paningin ko.
Nakakita ako ng bintana.
Kaagad kong tinungo 'yun.
I grabbed a gun I got from earlier, and I fired on it. Nabasag ang bintana. Kaagad kong hinawakan nang mahigpit ang kapatid na nasa likod ko.
Halos matumba ako nang bumuwelo patungo ro'n.
Kinuha ko ang natitirang lakas, at tumalon mula ro'n. Prinotektahan ko si Gabby at niyakap nang mahigpit bago ko naramdaman ang pagtama ng katawan ko sa lupa. Hindi na ako makahinga... 'yung puso ko... parang hindi tumitibok...
I saw Gabby beside me, bleeding so bad. Tears fell from my eyes.
Inalis ko ang mask na suot ko. At gustong daluhan ang kapatid. Gustong gisingin, pero sobrang sakit na talaga ng ulo at katawan ko.
Walang tigil ako sa pag-ubo ng dugo. At pakiramdam ko ang daming bali ng buto ko sa pagkakabagsak.
Bigla akong nakarinig ng ingay. I tried to look up with eyes almost closing. I saw a figure, one figure, running to us.
"Save, Gabby... first..." Nanghihinang saad ko. She looked conflicted, but ended up carrying Gabby away from the place. Leaving me alone. May mga tao ring kaagad na tumakbo papunta sa akin...
Pero may kakaibang amoy akong naamoy...shit.
But it was too late. Before they could grab me and get me away from the building... it exploded. Exploded so fucking bad.
Ramdam na ramdam ko 'yung init at sakit sa likod ko nang sumabog 'yun. Para din akong nabingi, nang unti-unti akong kainin no'n.
And the last thing I saw before darkness succumb me... was Gabby with Isolde... safe. And that was the greatest news I could have, before... falling asleep.
Little did I know... that sleep would turn to an almost endless... slumber.
***