Dinsdagmiddag- Viënna pov.
Na zo'n tien minuten langs de zijlijn gekeken te hebben, voel ik een brandend gevoel in mijn buik. Ik zucht vermoeid en besef dat ik zin heb in een sigaret. Die kloteverslaving ook altijd. Thuis had ik er nooit zo'n last van: als ik wilde roken dan ging ik naar buiten en deed ik dat. Maar nu ik niet kan roken, besef ik pas hoe afhankelijk ik ben van die stomme dingen.
Ik tuit mijn lippen en denk even na. De jongens zijn toch aan het voetballen, dus in wezen zou ik naar Aidans kamer kunnen sluipen en een sigaret kunnen stelen. Eén zal hij toch niet missen en hij komt tot na de training toch zijn kamer niet binnen.
Ik draai me met een triomfantelijke glimlach weg van het veld en loop richting het gebouw. Ik loop via de hoofdingang naar binnen en steek de hal over. Er lopen enkele leerlingen rond, maar de meeste zijn op hun kamer, aan het sporten of zitten buiten te genieten van de zon. Het avondeten begint ook over anderhalf uur al. Ik moet toegeven dat de dagen hier snel gaan. Voor ik het weet is de dag alweer voorbij.
Ik sluip de trap op, wat overigens helemaal niet nodig is, aangezien het niet raar is dat ik de trap oploop. Wat wel raar is, is dat ik zo de kamer van de jongens binnen ga sluipen en een sigaret ga stelen. Maar ze zijn toch buiten en niemand zal het doorhebben.
Ik loop langs mijn kamer en hoor Sabya en Zuna praten over het biologiehuiswerk. Ik glimlach en loop verder naar de kamer naast de onze: de kamer van Aiden en zijn vrienden.
Ik haal even diep adem en pak dan de deurklink vast. Heel langzaam open ik de deur en steek mijn hoofd om het hoekje. Zoals ik al had verwacht, is de kamer leeg. Ik grijns en kijk nog één keer door de gang om te kijken of echt niemand me zien. Als er ook niemand op de gang te bekennen is, spring ik de kamer binnen en sluit de deur.
Even beweeg ik niet en speuren mijn ogen de kamer rond. Het is hier zowaar een nog grote bende dan bij ons op de kamer. Overal liggen kledingstukken -waarvan ook een paar boxers- en spullen zijn her en der door de kamer verspreid. Of te wel: de kamer die je verwacht van vier jongens.
Ik grinnik en beweeg me door de kamer heen. Met vernauwde ogen kijk ik rond. Als ik Aiden was, waar zou ik dan mijn sigaretten verbergen? Waarschijnlijk op een plek waar anderen het niet snel zouden vinden. Alhoewel hij wel toestemming heeft gekregen om te roken.
Ik beweeg me richting de bedden toe. Op de meest rechtse zie ik een donker jasje liggen: het donkere jasje dat Aiden meestal aanheeft. Ik grijns en sluip naar dat bed toe. Als ik ernaast sta, kijk ik even rond, maar besluit dan dat er maar één logische plek bestaan om je sigaretten op te bergen.
Ik zak door mijn knieën en open het nachtkastje. Ik kijk in de bovenste lade en schrik, waarna ik naar achteren val en met een klap op de grond terecht kom. Vol afschuw kijk ik naar de inhoud van de lade: er liggen fucking condooms in! Ik moet moeite doen om niet in afgrijzen te gillen.
Ik vertel mezelf niet zo dramatisch te zijn. Ik moet blij zijn dat hij ten minste een condoom gebruikt.
Snel doe ik de lade weer dicht en maak de tweede open. Dit keer heb ik wel geluk: twee paar pakjes sigaretten liggen ongebruikt in de lade. Ik glimlach en pak er een op. Ik haal er twee sigaretten uit en doe die in mijn broekzak.
Ik wil opstaan en opzoek gaan naar een aansteker, als ik volledig verstijf door een plotselinge stem in de deuropening.
'Ik ga zo onderhand denken dat je ons echt heel interessant vindt,' grinnikt een stem.
Ik draai me met een ruk om en kijk recht in de ogen van Nathan. Zo te zien komt hij net uit de douche, want hij heeft een ontbloot bovenlijf, dat zeker niet ongezien blijft, en een halflange sportbroek aan.
'Fack,' scheld ik geïrriteerd. Daar gaat mijn plan om ongezien de kamer in en uit te sluipen.
Nathan lacht en komt de kamer binnenlopen. Ik kijk toe hoe hij naar zijn kast loopt en met een soepele beweging een zwart shirt over zijn hoofd trekt.
'Laat me raden: je ben zeker op zoek naar sigaretten?' gokt hij en hij kijkt grijnzend aan. Ik zucht en geef me over. Ik gooi mijn armen hopeloos in de lucht.
'Ja,' brom ik. 'En ik heb ze gevonden ook'.
Hij trekt verbaasd zijn wenkbrauw op. 'Dus dan heb je ook-'
'Ja,' knik ik, nog voordat hij zijn zin af heeft kunnen maken. 'Ik heb ook de fucking condooms gezien. Dat beeld krijg ik nooit meer uit mijn geheugen gewist'.
Hij schiet in de lach. 'Als dat je al traumatiseerd, dan ga je een heel moeilijk leven tegemoet als je ziet hoe ze gebruikt worden'.
Ik trek een vies gezicht en besluit wijs zijn woorden te negeren. Ik sla mijn armen over elkaar en tuit mijn lippen. Er moet een manier zijn om het gesprek op een ander onderwerp te brengen.
'Waarom voetbal je niet mee?' vraag ik.
Hij haalt zijn schouders op. 'We kregen de vorige keer ruzie met Luciën en zijn vrienden. We waren allemaal geschorst en mochten een training niet meedoen. De andere deden dat de vorige keer, maar toen was ik weg. Dus nu mag ik deze training niet meedoen'.
Ik knik begrijpend. 'Dat is balen'. Ik heb van de meiden gehoord dat je per kwartaal maar enkele trainingen van je sport geoorloofd mag missen, anders krijg je problemen met het schoolbestuur. Deze schorsing telt waarschijnlijk als een van die trainingen die je mag missen.
'Het was ook niet handig,' geeft hij toe. 'Maar die klootzak lokte het gewoon uit'.
Ik zucht diep. Ietswat ongemakkelijk sta ik in de kamer, niet wetend wat ik moet doen. Als Nathan het opmerkt, lacht hij zacht.
'Ik bewonder je lef om zomaar onze kamer binnen te lopen. Hou de sigaretten maar. Hier,' hij pakt een aansteker en gooit die naar me toe. Verbaasd vang ik hem op en kijk hem dankbaar aan.
'Dank je. Vertel je dit aan Aiden?' vraag ik haast smekend. Als Aiden erachter komt dat ik zijn kamer in ben geslopen en zijn sigaretten heb gestolen, ben ik nog lang niet jarig.
Nathan kijkt me grijnzend aan. 'Oh jazeker'.
Ik kreun geïrriteerd en sjok dan de kamer uit, iets minder enthousiast dan toen ik de kamer binnenliep. Ik sluit de deur loop rechtstreeks naar buiten. Nu ik mijn sigaretten heb, moet ik die maar gebruiken.