CHAPTER 39
"Look at the brighter side. You will glow. Your life will light up."
I was staring at the man who never failed to love me. He stood by my side nung mga panahong akala ko mag-isa na lang ako. I have never thought that there is or there will be people who will be willing to stay with me. But I guess, not all them will literally stay by my side. They have their own life that I think I have taken from them. Importante na sakin na magkakaibigan kami at hinding hindi magbabago iyon gaano man kami kalayo sa isa't isa.
"I don't want to say much baka pigilan pa kita." Sabi ko nang harapin na ako ni Hunter.
"Bakit? Magpapapigil naman ako." Ngumisi siya.
Bigla ko siyang nahampas sa braso. Sumeryoso ako ng mukha. "Mamimiss kita."
"Ba't kasi si Damon pinili mo?" Humalakhak siya. Kitang kita ko naman sa mga mata niya na paraan niya 'to para maging magaan ang paligid namin.
"Baka gusto mong ihatid pa kita sa loob?" Sumingit naman si Damon sa amin.
He just smirked. Bumaling na siya kay Avee na buhat ni Damon. "I know you'll take good care of them." Nakatingin siya kay Avee pero alam naman ng lahat na para kay Damon iyon.
"Bro!" Sumingit na rin si Traz na hanggang ngayon ay hindi pa rin pinapansin si Damon. Mejo iwas din siya sa akin. Sobrang tipid niya ako kausapin.
"Kayo nang bahala dito."
Nakipag-manly hug si Hunter isa isa sa mga kaibigan niya. I was holding back my tears. Mabuti na lang nakakayanan kong pigilan talaga. Ako, sina Damon, Traz, Yule, Michael, Van, at Brix ang nandito para ihatid si Hunter. Ngayon na ang flight niya. Hindi ko alam kung kailan niya sinabi sa iba ang plano niyang ito. Basta ang alam ko sa akin niya unang sinabi.
"Be good to your girls!" Iyon ang huling sinabi ni Hunter bago siya pumasok na sa loob.
Nagkatinginan kaming mga naiwan. Huminga ako ng malalim. Everyone will have to accept change. And not all people will stay.
Napagkasunduan ng lahat na mag-lunch sa malapit na restaurant... maliban kay Traz na bigla na lang umalis nang magkayayaan na. No one dared to follow him. Gusto ko siyang sundan at kausapin pero magkahawak kami ni Damon at sobrang higpit ng hawak niya sa akin.
"Tantrums pa rin." Komento na lang ni Michael.
"Babalik din 'yan." Ani Yule.
"Let's go!"
Umalis na kami at sabay sabay nagpunta sa restaurant. Nang makahanap kami ng pwesto, tumunog ang cellphone ko. I received a text message from an unkown number. Mejo familiar ang numero pero hindi ko na lang pinansin. Binasa ko ang kanyang mensahe.
Unknown Number:
I'll wait.
Nagsalubong agad ang kilay ko. Sino 'to? Maghihintay siya? Para saan? Nagtype ako ng irereply ko.
Me:
May I know your name. please?
Tinago ko na sa bag ko ang cellphone. Si Damon na ang nag-order para sa akin. Avee was sleeping already. Feel na feel na ni Damon ang pagiging ama kay Avee. It may look like a complicated family dahil hindi talaga nanggaling sa akin ang bata pero alam kong palalakihin namin siya sa pagmamahal at buo ang pamilya.
Hindi maiwasan ang magkwentuhan habang kumakain. Napupuno kami ng tawanan. I miss our university days na magkakasama kami sa iisang table sa cafeteria dahil alam ng lahat ng estudyante na pwesto iyon ng AGP. 'Yung mga panahong nag-aasaran kami. 'Yung mga panahong nagkakatampuhan kami. 'Yung mga panahong sama sama naming hinarap ang problema. At syempre 'yung unang araw ko sa university na hinding-hindi ko makakalimutan.
Kahit pa sabihing asawa ko na si Damon, para pa rin akong nananaginip. Hanggang ngayon hindi pa rin nagsisink in sa akin na ako ang pinili ng lalaking ito. Na ako ang minahal ng sobra ng lalaking maraming pumapangarap. Ang haba ng hair ko diba?
Napalingon ako kay Damon habang inaalala ang lahat ng iyon. Nagkasalubong ang mga mata namin. We both smiled at each other. I knew from those stares that he's also having the same thoughts.
Nang mapagdesisyunan ng lahat na umuwi na, umuwi na rin kami ni Damon sa sarili naming bahay. I always receive text messages from Ate Hershey, Tita Joy, and Naio. Nangungumusta sila palagi. At twice or thrice kung bumisita sila.
Kinabukasan ay nagpaalam si Damon na hindi agad makakauwi. He told he has someone to meet. Hindi na ako nagtanong kung sino. Sasabihin naman niya sakin kung pwedeng banggitin pero sa ngayon siguro ay hindi muna. I wouldn't think of it as part of his surprise. We're already married and I'm thinking hindi na bagay samin ang surprises.
Dahil sa hindi agad uuwi si Damon, hindi na ako nagluto ng pagkain. Nag-bread na lang ako for dinner kahit pa sinabi ko sa kanyang kumain ako.
Same night, habang hinihintay ko si Damon sa kwarto, nakatanggap ulit ako ng text doon sa unknown number. Hindi ko pa binubura kaya nandun pa ang una niyang text.
Unknown Number:
Thank you.
Kumunot ang noo ko. Nung una, sinabi niyang maghihintay siya. Ngayon naman ay nagpapasalamat siya. Para saan? Sino siya?
Bumangon ako sa kama at dinial 'yung numero. Nagriring lang ng nagriring. Naka ilang tawag ako pero hindi niya sinasagot. Nag-type na lang ako ng irereply.
Me:
This is not funny. Magpakilala ka.
Hindi alam ni Damon na may nagtetext sa akin na ganito. Hindi ko naman pag-iisipan pa ng masama dahil kampante naman akong wala ng manggugulo sa amin. Wala na si Charles. Isa pa, matagal ng wala sina Damon sa fraternity kaya malabong may kalaban ulit sila na ako ang puntirya.
At kung ako talaga ang pinapatamaan nitong nagtetext, wala naman akong maisip na magiging kaaway ko. I don't even have circle of friends para may hindi ako makasundo. This is weird.
Tulad ng dati, wala pa ring reply. Hinayaan ko na lang. Hinintay ko na lang ulit si Damon sa kwarto hanggang sa nakatulog na ako.
Pagkagising ko, wala si Avee sa tabi ko. Bumangon ako at lumabas ng kwarto. There, I saw the two playing. It's Damon's rest day. Nagtaka ako nang makitang naka swimsuit si Avee.
"Anong meron?" Tanong ko.
"Let's go to the beach." Sabi ni Damon.
"Beach?"
"Pambawi lang sa dapat na honeymoon natin." Ngumisi siya.
Syempre, nakakahawa pa rin ang ngisi niya. "I'll just pack up."
"No need. I've done everything already. Ikaw lang hinihintay namin ni Avee. Our daughter's even excited." Aniya saka lumingon kay Avee na tinitingnan ang sarili dahil mukhang nag-eenjoy siya sa floral niyang swimsuit.
"Okay. Magsho-shower lang ako."
Tumango na lang si Damon sa akin. Bumalik na ako sa kwarto para maligo. Napansin ko nga ang maleta sa gilid ng kama. Mabilisan akong naligo. Nagluto na rin pala ng pagkain si Damon. Kaya bago kami umalis ay nag-almusal muna kami.
Papunta kami sa Batangas. Ang sabi niya, iiwan namin ang sasakyan sa Anilao Port at magbabangka kami papuntang Tingloy. I'm not familiar with places dahil hindi pa ako nakaka punta kahit saan.
Hindi ko napapansin na kung minsan ay nakakatulog ako sa biyahe. 2 to 3 hours ang biyahe bago kami nakarating sa port.
Marami namang mga lugar na pwedeng i-park ang sasakyan overnight. Buhat ni Damon si Avee at iilang gamit pero ako ang gumuguyod sa maleta namin.
Pagkarating namin ng Tingloy, sumakay kami ng tricycle na halos lumuwa ang puso ko sa kaba dahil sa daan nila. Ilang minuto lang ay nakarating kami sa isang private resort na napaka-ganda ng lugar. Tahimik at dinig na kaagad ang hampas ng alon sa dagat. They even have hammocks.
Nang ilapag na namin ang mga gamit sa kwarto na nirentahan ni Damon, inaya niya agad ako magpalita para lumusong na kami sa dagat. Si Avee ay tinanggalan lang niya ng t shirt na pinantapal niya sa swimsuit.
Nagbihis na ako at lumabas ng banyo. Lumusong agad kami sa malamig na tubig ng dagat. The water is so clear. Mabato ang naaapakan namin at mga malilit na corals ang nagsilbing buhangin sa dalampasigan.
It was quite lalo na't kaunti lang kaming nandito. Tuwang-tuwa si Avee sa tubig. Tinuturuan pa siya ni Damon na lumangoy habang hawak niya ito. Tinutok ko ang camera sa kanilang dalawa. Nakuhanan ko sila ng napaka-gandang stolen. Nang mapalingon si Damon sakin, napangiti ako. Nagpicture na kami.
Hindi kami nagtagal sa dagat dahil malamig ang tubig at gabi na. Sinabay ko na sa pagligo ang anak ko pero inuna ko siya at binigay na kay Damon para bihisan. Nagulat ako nang ilang sandali ay kumatok si Damon. Pagkabukas ko ng pintuan, pumasok siya. Nagulat ako.
"Damon!" Pigil ko.
Humalakhak siya. "Why?" Ngumisi siya nang nakakaloko.
Kinuha niya ang sabon at pinahid sa likod ko. Hindi ko alam kung naninigas na ba ako habang nakatayo o wala man. Ni hindi na ako nahihiya kahit na hubad ako. Pero tumayo ang mga balahibo ko nang maramdaman ko ang hininga ni Damon sa tainga ko.
"Si baby?" Sabi ko, pigil ang pagnginig ng boses ko.
"Nakatulog agad e."
Tumango na lang ako. Pero ramdam ko pa rin ang paghinga niya sa aking tainga. Sunod ay ang maiinit niyang kamay sa aking tiyan. Nakayakap na siya sa akin mula sa likod. He lean his chin on my shoulder.
"I love you so much, Gibrielle."
Wala pa ring kupas ang I love you niya. Nakakapangilabot pa rin. Ramdam ko pa rin ang tunay niyang pagmamahal. Sabi nila, actions speak louder than words. That's not for Damon. He's doing both. He's done everything for me.
Noong bumalik ako, akala ko wala ng pag-asa. Akala ko huli na para sa aming dalawa lalo na't may Marie na siya sa kanyang tabi. Pero hindi ko inaasahan na mas pipiliin niya ako. Marami pa rin kaming pinagdaanan simula nang magkabalikan kami. It was not a relationship like others. Kakaiba ang mga pinagdaanan namin. At lahat nang iyon ay nalagpasan namin. That's because of our love for each other. Plus points na lang siguro ang trust? Dahil paano ka magmamahal kung wala kang tiwala sa taong mahal mo?
"I love you, too." Sabi ko.
"I want you to bear our first child."
Napalingon ako sa kanya. Magkaharap na kami ngayon. Magkatitigan lang ang aming mga mata. Walang bumibitiw ng tingin.
It was a surreal feeling when you look directly into your man's eyes. Para bang ako lang ang mundo niya. Ako lang ang nakikita niya. His stares were intimidating and yet I get to look directly into his eyes.
Dahan dahan akong tumango. Para bang iyon ang signal ko bago niya ako halikan. Palalim nang palalim ang halik niya. I never thought we would make love in the bathroom!
Nagising ako kinabukasan sa masarap na amoy ng almusal. Gising na rin si Avee at naglalaro sa lapag. Bumangon ako para halikan ang anak ko.
I saw Damon preparing our breakfast. Napangiti ako. I am wearing his long tees. Ang sarap sa feeling. Para bang palagi niya akong yakap.
Pagkalapit ko sa kanya, hinalikan niya agad ako. Napangiti na lang ako. He even kissed me kahit na hindi pa ako nakapag-toothbrush.
Hindi ko alam na mas magiging masaya pala ako ngayong kasal na kami. Ganito pala ang feeling ng may asawa.
Inenjoy namin ang araw na iyon sa beach. 2 days and one night lang ang bakasyon namin. Bumalik na rin kami agad sa bahay. Nakakapagod ang biyahe at alam kong mas pagod si Damon sa pagda-drive.
Weeks had past. Nung isang araw lang ay binalita sa amin ni Ate Hershey na sa wakas ay magkakaroon na rin sila ng baby. Tuwang tuwa ako sa binalita niya. Alam kong isang malaking blessings para sa kanila ni Kuya Kai iyon. Nakaka-excite ang mga ganung balita.
"Zan!" Sabi ko nang tumawag si Zanea.
"Namiss na kita, Gib!" Aniya.
"Miss na rin kita. Kung wala lang si Avee sa tabi ko, bored na bored na ako dito sa bahay."
"Hindi ka naman bored sa gabi." Humalakhak siya.
"Baliw ka talaga!" Sabi ko na lang.
"I called to invite you later. Dinner dito sa bahay. Tinawagan ko na rin ang iba."
"Bakit?"
"Wala lang. Hindi na ba tayo pwedeng magsama-sama kahit may asawa na tayo?"
"Wala naman akong sinabi."
"O basta! Sinabihan ko na rin si Damon pero sabi niya sayo ako magpaalam. Hay nako! Akala mo naman hindi kita aayain."
Natawa ako sa boses niya.
"O bakit?" Aniya.
"Wala lang." Napailing ako. "Natatawa lang ako sayo."
"E kasi 'yung hubby mo. Parang tuwang-tuwa pa na gusto niyang iparating na sumusunod siya sayo."
"Bakit? Ganun din naman si Van sayo ah."
"Not all the time."
Napailing na lang ako. "Sige na. We will come."
"Alright! See you, Gib!"
Oo nga pala. Hindi pa kami nakapagpa-house party sa bahay. Sabihan ko na lang si Damon. Probably next week or tanungin ko muna kung kailan libre lahat.
Napalingon ako sa phone ko nang tumunog ito. Nakikipag-videocall si Hunter. Ito ang unang beses na tumawag siya simula nang umalis siya. Sinagot ko agad iyon.
"Hi." Aniya.
"Kumusta ka na, Hunter?"
"I'm still fine. Nagkita kami ni mama kahapon."
"Talaga? Sana tinawagan mo ako para nakausap niya si Avee."
"It's okay. Ayoko naman istorbohin ka."
"Hinding-hindi ka kailanman magiging istorbo, Hunter." Sabi ko at tinapat ang camera kay Avee na naglalaro.
"Hi, baby!" Bati ni Hunter.
Napalingon naman agad si Avee nang marinig ang boses ni Hunter. "Dyy!" Masayang sabi ni Avee.
"Kiss, daddy!" Sabi ko.
Hinalikan naman ni Avee ang screen. Natuwa ako.
"I miss you, baby ko."
Iniwan ko ang cellphone sa harap ni Avee. Hinayaan ko silang mag-usap kahit na naglalaro si Avee. I think it would be enough for Hunter to watch his daughter play. Parang kailan lang ay sila palagi ang magkalaro.