Wat vooraf ging:
Ik kreeg een hartaanval en rende naar ze toe. Maar dat... dat was te laat! 'BAM!' drong onze oren binnen. Mijn hart stopte met kloppen en deinsde achteruit. Bloed! ... Overal bloed! Een grote plas bloed! ... 'NEE AMAL!' krijste ik huilend. ... Was dit onze einde? ...
_________________________________________
PP SAFUANE
'NEE AMAL!' krijste ik huilend en zakte door mijn knieën. 'NIET JIJ!' schreeuwde ik huilend. Ik voelde me duizelig en begon wazig voor me uit te kijken. Ik keek geschrokken naar mijn trillende handen, voor het zwart voor mijn ogen werd en mijn hoofd hard tegen de grond knalde. ...
PP AMAL
'BAM!' hoorde ik. Mijn hart sprong uit zijn plaats en sloot bang mijn ogen wachtend op de kogel die mijn hoofd zou binnen treden. 'NEE AMAL!' hoorde ik Safuane schreeuwen. Maar ik voelde ... niets. Bang en huilend opende ik mijn ogen en de greep om me werd zwakker en zwakker. Ik keek naar de grond waar een grote plas bloed ontstond. Papa... was geraakt. 'NEE AMAL!' krijste Safuane en zakte in elkaar.
'HANDEN OMHOOG!' schreeuwde een hele groep politieagenten die ons omsingelden. 'EEN FOUTE BEWEGING EN ER WORD OP JE AFGEVUURD!' schreeuwde de ene agent terwijl hij met zijn geweer op papa mikkend dichterbij kwam. Ondertussen kwamen ook 2 ziekenwagens erbij. 'HOER!' schreeuwde hij sissend en keek bibberend naar de wond op zijn been. 'Kom, naar hier.' zei de agent naar me. Ik knikte en wou naar hem rennen, maar word jammer genoeg tegen gehouden door de ruwe hand van papa.
Trillend deed hij de geweer terug tegen mijn slaap. 'JE MOET DOOD!' krijste hij pijnlijk. 'Nee papa alsjeblieft!' smeekte ik hem huilend. 'NOEM ME GEEN PAPA!' schreeuwde hij en haalde de trekker weer omhoog. 'GOOI JE GEWEER OP DE GROND, OF ER WORD AFGEVUURD!' schreeuwde de ene agent. Sofiane en Ismael werden tegenhouden, toen ze naar me wilden rennen. 'LA ILLAHA ILA ALLAH!' krijste hij. Voor dat hij de kans kreeg om op mij af te vuren, begonnen de agenten op hem neer te schieten.
'AAAAHG!' krijste hij, liet me los en zakte neer, in de grond. Ik maakte huilend een stapje van hem weg en keek hem bang aan. Er begon rood/zwart bloed uit zijn mond te komen en hij keek geschrokken en met wijde ogen naar iets of iemand. De ambulance mannen renden naar hem toe. De sfeer, pff kon ik gewoon niet beschrijven! Huilend draaide ik me om en rende naar Ismael die op me afliep. 'Shht, safé het is voorbij.' zei Ismael gebroken terwijl hij me omarmde.
Ismael deed zijn vest over me heen en plande een kus op mijn wang. Ik knuffelde hem stevig en begroef mijn gezicht in zijn nek. 'Safé Amal.' zei Ismael en kneep in mijn schouder. 'Alhamdulilah, er is niets met jou gebeurt en dat vind ik het belangrijkste.' zei hij en veegde zijn tranen weg. Ik trok me uit de greep en keek snikkend naar de ambulancemannen die papa meenamen. 'Amal, alhamdulilah er is niks met je' zei Sofiane ongerust en knuffelde me. 'MashaAllah je bent een sterke vrouw!' zei hij terwijl hij zich uit de knuffel trok.
Ik glimlachte door mijn tranen heen en uitte een diepe zucht. 'W-waar is Safuane?' vroeg ik geschrokken. 'Ze hebben hem naar het ziekenhuis gebracht.' zei Sofiane. 'W-wat?! W-waarom?' vroeg ik bang terwijl mijn hart pijn deed. 'Ik weet het niet, maar toen er op je vader werd geschoten, raakte hij bewusteloos.' antwoordde hij. 'Ik moet naar hem toe!' riep ik bang. Nadat oom Khalid een gesprekje had uitgevoerd met een agent liep hij op ons af. Hij gaf me een warme glimlach. 'Je bent sterk en dat ga je blijven.' zei hij trots en veegde mijn tranen weg.
'Kom we gaan naar het ziekenhuis.' zei Ismael. Gebroken en nog steeds vreemd van wat er net was gebeurd stapte ik in in de auto van Ismael. Ismael ging naast me zitten, oom Khalid reed de auto en Sofiane reed de auto van Safuane. Hij omarmde me en gaf me een dikke zoen. 'Amal, ik hou heel veel van je.' fluisterde hij schor en duwde zachtjes mijn hoofd op zijn borst. Ik was veel te slap om te antwoorden en bovendien, had ik een barstende hoofdpijn. Zonder dat ik het doorhad, viel ik met veel kopzorgen inslaap. ...
PP ISMAEL
Je zus onder schot zien door je bloedeigen vader, komt niet veel voor toch? En dan niet kunnen helpen, deed het meest pijn. Je zus huilend op haar einde zien wachten en niet kunnen ingrijpen. Ik zag angst in haar ogen, niet alleen maar angst, maar heel veel angst. Gelukkig zagen we de politie en de ambulance naar ons toekomen. Net toen hij haar wilde neerschieten, greep de politie in en schoot hem neer. Hij boeide me niet. Ik wilde geen vader als hem hebben! Ik walg van zo'n soort vader als hij!
Bebloed zakte hij neer. Ik zag Amal er huilend naar kijken en rende op haar af. Ik nam haar in een stevige knuffel en plande een kus op haar voorhoofd. Ik genoot van de knuffel, want moest de politie er niet zijn tussengekomen, dan zou ze er niet meer zijn! Ik zelf kon het ook niet droog houden. Het idee dat onze bloedeigen vader, zijn bloedeigen dochter wilde vermoorden, deed heel veel met me.
Nu, nu zit ze als een stralende Engel in mijn armen te slapen. Ik keek naar haar onschuldig gezichtje en liet een traan vallen. 'Ya Allah, hoeveel beproevingen moeten er nog komen? Wanneer gaan alle problemen stoppen?' fluisterde ik huilend. 'Weldi, houd je sterk inshAllah komt het goed.' zei oom Khalid die achter het stuur zat. 'Dat hebben we altijd al zitten zeggen, maar het wil maar niet stoppen.' zei ik en uitte een diepe zucht. 'Ismael, jij bent haar voorbeeld, als jij je niet sterk houd, hoe gaat het dan met haar zijn?' zei hij terwijl hij afsloeg.
'Je hebt gelijk.' zei ik zuchtend en veegde mijn tranen weg. 'InshAllah, gaat ze ooit weer glimlachen.' zei ik en glimlachte zelf terwijl ik met mijn vinger langs haar wang ging. 'InshAllah.' herhaalde oom Khalid. ...
PP AMAL
'Amal, hbiba, wakker worden.' fluisterde Ismael in mijn oor. Langzaam opende ik mijn ogen en keek moe rond. 'Waar ben ik?' vroeg ik duizelig. 'We zijn aangekomen bij het ziekenhuis.' antwoordde Ismael. 'S-Safuane!' fluisterde ik geschrokken en hief mijn hoofd. 'Yallah kom we gaan.' zei oom Khalid. Ik stapte snel uit en Ismael ondersteunde me. 'Hier drink wat water.' zei hij en overhandigde me een fles. Ik nam die aan en dronk er van. Daarna keek ik naar de donkerblauwe hemel gevuld met sterren. Ik zuchtte diep en gaf de fles terug. 'Shokran.' zei ik schor.
Oom Khalid sloot de auto en ging met ons mee naar binnen. 'Ga jij naar Safuane, ik kijk wel voor papa.' zei Ismael. Ik knikte en liep naar het onthaal. 'Goedenacht, zou ik kunnen weten waar Safuane ***** ligt?' vroeg ik haar vermoeid. 'Een ogenblikje geduld.' zei ze en typte wat. 'Hij ligt in kamer 56B, 1ste verdieping.' zei ze met een glimlach. 'Bedankt.' zei ik en liep met oom Khalid door de gang. Voor Safuane's kamer stond Sofiane en oom Hassan (papa Safuane) te wachten. Ik rende naar ze toe. 'Hoe gaat het met hem' vroeg ik direct. 'We weten nog niets, dokter is bij hem.' antwoordde oom Hassan. Ik knikte en ging zitten. 'Gaat het een beetje?' vroeg oom Hassan. 'Tuurlijk gaat het, mijn eigen vader probeerde me zonet neer te schieten.' zei ik met een glimlach die al snel veranderde naar een droevig gezicht vol tranen.
'Benti, zo bedoelde ik het niet.' jammerde oom Hassan en knuffelde me. 'H-het ligt niet aan jou.' zei ik zacht. Hij trok zich uit de knuffel en keek me medelijdend aan. 'Moge Allah, je nog meer sbar geven, dan je al hebt en je nog sterker maken dan je al bent.' zei hij glimlachend en veegde mijn tranen weg. 'Ameen.' zei Sofiane glimlachend en gaf me een schouderklopje. Niet lang daarna werd de deur geopend. En de dokter verscheen bij de deur.
'Hoe gaat het met hem?' vroeg ik direct terwijl ik rechtop stond. De rest volgde me en keek afwachtend naar de dokter. 'Nou, alles ziet er normaal uit.' zei hij terwijl hij zijn blaadjes bestudeerde. 'Waarom raakte hij dan buiten bewustzijn? Dat is toch niet normaal?' vroeg oom Khalid. 'Ik weet niet wat er met hem is gebeurd, maar het werd hem te veel en zakte neer.' antwoordde hij. 'Dat noemt men ook een paniekaanval. Voor de rest moeten jullie je geen zorgen maken. Morgenmiddag zal hij naar huis mogen.' zei hij en schreef wat. 'Is hij wakker?' vroeg ik. 'Nee, nog niet maar jullie kunnen hem zien.' antwoordde hij. 'Hij moet wel goed uit rusten en rustig aandoen. Dan was dit het. Veel beterschap!' zei hij en liep weg.
'Alhamdulilah, wat een opluchting!' fluisterde ik blij. 'Oom, ga jij maar eerst je zoon bezoeken.' zei ik. 'Nee Amal, jij moet hem eerst zien, hij heeft je het hardst nodig.' zei hij met een glimlach. 'Maar...' probeerde ik. 'Nee, geen gemaar!' zei hij. 'Oké, Shokran.' zei ik met een glimlach en opende rustig de deur. Na hem geluidloos te hebben gesloten liep ik langzaam naar het bed toe, waar Safuane vredig lag te slapen. Ik ging zitten naast zijn hoofd en nam zachtjes zijn hand vast en plande er een kus op. Daarna keek ik naar zijn gezichtje. 'Safuane, sorry ' fluisterde ik zacht terwijl er een traan langs mijn wang gleed. 'Door mij lig je hier.' vervolgde ik en veegde mijn tranen weg.
'Je hebt heel veel pijn moeten lijden door mij.' zei ik en barste weer in tranen uit. Zijn hand begon opeens te bewegen en zijn voorhoofd begon zwaar te druipen. 'AMAL!' riep hij en schoot wakker. Hij begon heel te panikeren en mijn naam te fluisteren. 'Nee, je mag me niet verlaten!' fluisterde hij huilend. 'S-Safuane.' fluisterde ik zacht. Met betraande ogen draaide hij zich naar me om. Zijn ogen werden groter en er rolden meer tranen over zijn wangen. Hij trok me hard naar zich toe en knuffelde me st-ev-ig. 'Amal, ik dacht dat je me verlaten had!' fluisterde hij huilend in mijn nek. Ik wreef over zijn haren en snoof zijn parfum op. 'Alhamdulilah is niet gebeurd.' antwoordde ik huilend.
'Amal, ik hou heel veel van je en kan niet zonder je!' zei hij huilend. 'Safuane ik hou ook heel veel van je.' zei ik en plande een kus op zijn wang. Ik trok me uit de knuffel en keek hem glimlachend aan. Zachtjes veegde ik zijn tranen weg. Hij nam mijn gezicht in zijn handen en duwde zijn lippen op mijn voorhoofd. Net op dat moment werd er op de deur geklopt. 'Binnen.' riep Safuane.
De deur werd langzaam geopend en Ismael verscheen met betraande ogen.
'P-papa heeft het niet gehaald.' ...
Vote, share and comment!