Nick arabayı park ettikten sonra dışı griye boyanmış, kapısında çiçekler olan kafeye girdik. Kafenin dışı kadar içi de çok güzeldi. Kare masaların üstlerindeki turuncu örtüler gerçekten çok tatlı gözüküyordu. Gri üzerine turuncu çiçekli sandalyeleriyle kafe adeta bir bütün içerisindeydi.
İçeriye girdiğimiz de bizim yaşımızda bir kız yanımıza geldi. Boş bir masa gösterince teşekkür edip oraya oturduk. Kız iki fincan kahve siparişimizi alınca yanımızdan ayrıldı. Kahvelerimiz geldiğinde biz çoktan Nick'le konuşmaya başlamıştık. Aynı kız kahvelerimizi getirince başımızla teşekkür ettik. Buharı yükselen kahvemden bir yudum alınca gerçekten harika olduğunu fark ettim.
'''Kahveni sevdin mi?''
''Evet, gayet güzel.''deyip gülümsedim.
''Beğenmene sevindim. Sana buraları anlamamı ister misin? Tabi bildiğim kadarıyla.''
''Çok sevinirim.'' deyip can kulağıyla Nick'i dinlemeye başladım.
''Bu caddede genellikle kafeler var, arka caddede restoranlar, pizzacılar ve bunlar gibi yemekle ilgili yerler var. Ama oradan aşağıya kendin gitmesen iyi olur.''deyip gözleriyle yolları tarif ediyordu.
''Neden ki?''
''Genelde orada belalı tipler olur. Barlar, diskolar falan var.''
''Anladım. Zaten öyle yerlere hiç gitmedim.'' biraz durduktan sonra kahvemden bir yudum alıp konuşmaya devam ettim.''Ne kadar süredir buraya gelmiyorsun ?''
''İki yıl olmuştur.''
''Belki de dediğin barların falan yeri değişmiştir. Olmaz mı?''
Bana gözlerini devirdikten sonra kahvesinden benim aksime büyük bir yudum aldı.'' İnsanlar bir yere alışınca mekân sahipleri yerlerini değiştirmezler.''
''Tamam.''deyip kafamı salladım.
''Hiç içki içtin mi ?'' Ani ve alakasız sorusu şaşırmama neden olmuştu.
''Hayır. Neden sordun ki?''
''Tahmin etmiştim. Merak ettim. Bir nedeni yok.'' deyip sırıtınca moralim bozulmuştu. Hayatımda içki içmemiş olmam bir kayıp değildi sonuçta.
''Artık kalksak mı?'' deyip konuyu kapatmaya çalıştım
''İyi olur ben hesabı öderim.''dediğinde çoktan ayağa kalkmıştı. O hesabı ödemeye giderken kalan kahvemden bir yudum daha alıp bende ayağa kalktım. Nick hesabı kasaya ödedikten sonra kafeden çıkıp Max'in arabasını bindik.
''Nick şarkı açabilir miyim?'' dediğimde elimi radyoya uzatmıştım
''Elbette.''
Onayı alınca radyoyu açtım. Bir kaç denemede sevdiğim şarkılar çıkmayınca kanalı değiştirdim. Genelde kanallarda yavaş şarkılar vardı. Şu an yavaş şarkılar dinleyip içimi karartmak istemediğim için hareketli bir şeyler bulmaya çalıştım. Hareketli bir şarkının çaldığı kanala gelince elimi radyodan çektim. İyi seçimler yapıyorum deyip kendi kendime gülümsedim.
Dışarıya baktığımda geldiğimiz yoldan eve dönüyorduk. Çoktan eve yaklaşmıştık. Nick arabayı evin önünde durdurunca inmem gerektiğini anlayıp arabadan dışarıya çıktım. Ben arabadan inince Nick arabayı biraz daha ilerletip park etti. Max'in arabasının yakınında bir araba daha vardı. Sanırım amcasınındı. Araba gerçekten pahalı görünüyordu. Markalardan pek anlamasam da bunun BrandZ olduğunu hemen fark etmiştim.
''Huhu Angel. Daldın gittin.''.Arabayı incelemekten Nick'in yanıma geldiğini bile fark edememiştim.
''Evet dalmışım. Şu amcanın arabası mı?'' deyip gözlerimle incelediğim arabayı işaret ettim.
''Galiba. O gelmeden evde oluruz demiştik ama sanırım biraz geciktik.''
''Amcan bir şey der mi?''
''Yok, merak etme amcam çok ilgilenmez böyle şeylerle.''
''Sorun olur mu? Ayıp ettik. ''
''Amcam iyi insandır sorun olmaz. Takma kafana. Belki o erken gelmiştir.''
Kapının önüne gelip zile basınca Marry kapıyı açmıştı. Geçmemiz için geri çekildi
''Buyurun efendim.''
''Teşekkürler Marry.''
''Amcanız geldi efendim. Eve geldiğinizde misafir odasına geçip beklemenizi söyledi. Sizinle görüşmek istiyormuş.''
''Tamam Marry. 2. kattaki misafir odası mı?''
''Evet.''
Nick önden ben arkadan merdivenleri çıkıp 2. kata geldik. En sondaki odaydı sanırım. Çünkü kapısı açıktı. Nick oraya yönelince yanılmadığımı anladım. Nick'le içeriye girip tekli koltuklara oturduk. Nedense biraz heyecanlıydım. Acaba amcası nasıl biri diye düşünüp durmaktan kendimi alamadım..Umarım beni severdi. Sonuçta biraz burada kalmam gerekiyordu.
Sonunda koridordan ayakkabı seslerini duydum. Ellerim titremeye başlamıştı. Kapının önünde takım elbiseli, hafif kır saçlı,üstü başı aşırı düzenli bir adam belirdi.
''Nick!''
''Amca!''
''Hoş geldin oğlum.''deyip Nick' sarıldı.
''Hoş buldum amca. Bak bu Angel.'' Nick sarılmasını sonlandırırken eliyle beni tanıtıyordu.
''Sende hoş geldin kızım.''
Elini bana uzattığında bende karşılık olarak sıcak bir gülümsemeyle beraber elini sıktım.
''Hoş bulduk efendim.''
Oturmamızı için işaret ettiğinde hepimiz yumuşak koltuklara tekrar oturduk.
''Bana efendim deneme gerek yok kızım. Benim kanımdan birini o çocuktan koruduğun ve kendini tehlikeye attığın için sende bizim ailemizdensin artık.''
''Çok teşekkürler.''deyip başımı öne eğdim.
''Asıl ben teşekkür ederim. İstersen sende bana Willy amca diye bilirsin.''deyip gülümsedi.
''Onur duyarım.''deyip aynı şekilde karşılık verdim.
''Nick gerçekten çok iyi bir arkadaşın varmış.''deyip eliyle Nick'in omzunu sıvazladı.
''Öyledir amca. Şey bu arada okul işini halledebildin mi acaba?''
''Tabii ki. Ortağımla da konuştum ve ikinizde artık benim ve Tommas'ın okulundasınız. İsterseniz hemen pazartesi başlaya bilirsiniz.''
''Gerçekten çok güzel olur. Sana uyar mı Angel?''
''Elbette. Ne kadar erken o kadar iyi.''
''Amca, bizim okula girişimiz nasıl olacak? ''
Willy amca; ''Haa,şu konu.Alın bakalım bunlar kartlarınız.'' Deyip ceketinin cebinden iki kartı bize uzattı. Üzerinde sayılar ve isimlerimiz yazılıydı.
''Bunların üzerindeki sayılar size özel. Kimseye kartınızı vermeyin. Ayrıca okuldan kanlarınızı bu kartla alacaksınız. Öğle yemeği olarak günde bir kan torbası.''
''Teşekkürler amca. Sınıflarımız belli mi?''
''Angel 11-D, Sen 11-A'dasın. Sınıfları kontenjanı dolu olduğu için farklı sınıflardasınız. Bu arada Max de Angel'la aynı sınıfta.''
''Bizim için sorun değil. Tekrar teşekkürler amca.''
''Teşekkürler Willy amca.''
''Bu güzel ama ikide bir de teşekkür etmeyin ocuklar bunlar teşekkür edilecek büyük şeyler değil. Şimdi hadi aşağıya inip yemeğimizi yiyelim.''
Yemeğimizi yiyelim dediğinde gerçekten şaşırmıştım. Biz yemek yiyemiyorduk ki. Tamam, kan harici bir şeyler içebiliyorduk ama yemek nasıl yiyecektik? Nick anlamış olacak ki bana dönüp;
''Evet, burada olduğumuz sürece yemek yiyebiliriz. Unuttun mu şu cadıyı? Bu ev sınırları içerisinde yemek yiyebiliyoruz.''
Gerçekten çok sevinmiştim. İstemsizce kocaman gülümsedim. Ne zamandır yemek yemiyordum. Ne çok özledim yemek yemeği. Merdivenlerden aşağıya indiğimizde masanın başköşesine Willy Amca oturdu. Bizde diğer sandalyelere dizildik. Max de biz oturduktan bir kaç saniye sonra aşağıya inip karşımdaki sandalyeye oturdu ve yemeğe başladık.
Masa da birçok çeşit yemek vardı. Konuşmadan sessizce önümüzdeki yiyeceklerle ilgilendik. Yemeklerimizi yedikten sonra Willy amcadan izin isteyip odalarımıza çıktık. Aslında uykum yoktu. Bu yüzden pijamalarımı giydikten sonra günlüğümü çantamdan çıkarıp bugün olanları yazmaya başladım.