KIRIK BEYAZ

37.Bölüm

HATIRLATMA;

''Gideceğimiz yer bu kadar önemli mi?''

''Bence senin için önemli.''

''Sonra gidemez miyiz?''

''Annenle babanı özlemedin mi?''

###################

''Bir dakika eve mi gidiyoruz?''

''Aslında küçücük ziyaret gibi bir şey.''

''Şaka değil, değil mi?'' Nick'in söyledikleri şaka gibiydi.

''Elbette hayır.''

''Nick...ben..çok teşekkürler. İnanamıyorum.'' Kelimeler ağzımdan zorla dökülürken ne yapacağımı bilemez haldeydim.

''Teşekkür etmene gerek yok doğum gününü ailensiz geçirmeni istemedim.''

''Sen inanılmazsın. Ahh gerçekten ne diyeceğimi bilmiyorum.'' Nick'e sıkıca sarılıp birkaç saniye sonra aklıma gelen düşünceyle geri çekildim.

''Peki Tyler orada değil mi? Bizi bulamaz mı?''

Başını iki yana salladı. ''Bulmaması için çok kalmayacağız. Ailenle vakit geçirdikten sonra hafızalarını silmek zorundayız.''

''N..neden? Beni merak etmişlerdir. Aylar oldu.''

''Tyler'ın yanlarına uğrama ihtimaline karşı. Üzgünüm.'' Gerçekten onlarla görüşmeyeli uzun zaman olmuştu.

Elini sorun değil anlamında salladım. ''Şey..Neyse sorun değil sonuçta onları görebileceğim. Hadi çabuk gidelim.''

''Ben hesabı ödeyip geliyorum sen arabaya bin.''

Yerinden kalkıp arabaya yürümeye başladım. Şimdi anne ve babamı mı görebileceğim? Lütfen rüya olmasın rüyaysa da hiç uyanmasam olmaz mı diye içimden geçirirken arabaya çoktan ulaşmıştım.

Ben arabaya bindikten bir süre sonra Nick de hesabı ödeyip gelmişti. Arabayı çalkıştırdıktan sonra ikimizde sessizleştik ve yol boyunca konuşmadık. Ne kadar saat gittik bilmiyorum ama tahminimden biraz uzun sürmüştü bir an önce onları görmek istiyordum.

''Angel iyi misin?'' Önümde sallanan elle kendime geldim.

''Evet. Sadece heyecanlıyım.''

''Tamam sakin ol. Bak sizin mahalleye gelmek üzereyiz. Öncelikle arabayı evin yankınına koymayacağız ben inip etrafa bakacağım in dersem sende inersin ve eve vampir hızıyla koşacağız tamam mı? Hızlı olmalısın anladın mı?''

Nedensiz yere korkmaya başlamıştım. ''Tamam anladım. Çok az kaldı. Nereye park edeceksin?

Gözüyle ilerideki gölgelik köşeyi işaret etti. ''Şu köşe iyi , dediğim gibi benim in dememi bekle. Birini falan görürsen başını aşağıya indir.''

''Tamam.''

''Burası. Bekle beni.''

Nick arabadan inip etrafa bakmaya başladı. Ortalıkta kimse gözükmüyordu. Sonra Nick benim kapımı açtı ve inmemi söyledi. Bana uzattığı eli tuttum ve beraber eve koşmaya başladık. Saniyeler içinde evin kapısına gelmiştik. Ne kadar özlemişim. İnsan evinden uzun süre ayrı kalınca kapısını bile özlüyor. Söylemesi çok saçma ama kapıyı bile görünce heyecandan ne yapacağımı bilemiyordum.

''Hadi kapıyı çal. Ama her şeye hazırlıklı ol.''

Nick'in beni neye karşı uyardığını anlamamıştım. ''Ne demek istiyorsun?