'Heb je alles lieverd?'
Neville kijkt naar Layla, die onderaan de trap staat met in haar handen de band van een rugzak, ze kijkt er even naar, maar dan knikt ze naar haar vader. Ze had alles bij zich, alles behalve een tandenborstel, Ananda had gezegd dat zij die een zou regelen. Neville glimlacht en Layla komt de laatste twee treden van de trap af, zodat ze weer kleiner is dan haar vader. Neville draait zich naar de woonkamer en opent de deur.
'Lizzy. Hannah. Layla gaat, komen jullie haar even gedag zeggen?'
Neville stapt uit de deuropening en niet veel later staat Lizzy in de gang. Ze komt naar haar zus toe en geeft haar een knuffel.
'Veel plezier Layla.'
Layla glimlacht en pakt haar zusje nog steviger vast.
'Jij ook met pap en mam.'
Dan houdt ze Lizzy nog even vast.
'Houd je papa voor mij in de gaten?'
Lizzy knikt op Layla's schouder, zij wist ook dat het slechter ging met haar opa en oma in St Mungo's en dat haar vader alle steun nodig had die hij kon krijgen. Dan laten de zussen elkaar los en valt Layla's oog op Hannah, die in de deuropening staat. Hun blikken kruisen elkaar, maar ze zeggen niets tegen elkaar. Zo ging het al de hele zomervakantie, geen woord zeiden ze tegen elkaar en daar hadden ze allebei geen moeite mee. Dan knikt ze en steekt haar arm uit naar Lizzy, die naar haar moeder toe loopt en vast wordt gepakt. Neville loopt naar de voordeur en Layla gooit haar tas op haar rug. Samen lopen ze de trap af naar beneden en door de tweede voordeur naar buiten, naast de ingang van de Leaky Cauldron, waar ze nog altijd woonde ondanks dat Hannah ondertussen niet meer de gastvrouw van het cafe was, ze was nu een Healer in St Mungo's, waar ze ook voor had gestudeerd. Voor de deur is het leeg, maar niet voor lang. Layla hoort de bus al aankomen voordat hij er is. Zij en Neville kijken naar de hoek van de straat en ze glimlacht breed als ze de paarse Knight Bus de hoek om ziet komen. De bus komt plotseling tot stilstand vlak voor de deur, terwijl het leek alsof hij heel snel voorbij het huis van de Longbottoms zou racen. Layla kijkt er met grote ogen naar als de deur opengaat en Ananda in de deuropening verschijnt.
'Hey Layla, welkom op de Knight Bus!'
Nog geen uur later heeft Layla een hele tour rond de bus gehad, ze heeft Stan Shunpike ontmoet, de conducteur van de Knight Bus en zichtbaar een hele goede vriend van Ananda. Aan Dre, de Shrunken Head bij het stuur, moest ze wel even wennen, en nog altijd als ze richting de chauffeur kijkt, moet ze even slikken als ze het hoofd naast het stuur ziet. En over de chauffeur gesproken, Ted was dan wel een hele aardige man, zijn rijstijl was zo ruw dat Layla al meerdere keren was omgevallen. Telkens werd ze opgevangen door een bed of de handen van Ananda en Stan, die schijnbaar niets merkten van de ruwe bochten en de snelheid van de buschauffeur. Ananda leidt haar nu de trappen van de torenhoge bus op naar hun kamer, waar twee bedden op wielen klaarstaan, net als ze op de verdiepingen lager ook stonden. Layla legt haar rugzak met een plof op haar bed en kijkt dan op naar een stralende Ananda.
'Dus, wat denk je ervan?'
Layla kijkt om zich heen en over de reling naar beneden, naar alle mensen op de bedden, en de vastgespijkerde bankjes op de hogere verdiepingen. Dan kijkt ze weer op naar Ananda.
'Het is een ongewoon huis.'
Ananda's glimlach vervaagt, als Layla dat ziet doet ze een stap dichterbij en legt een hand op de arm van haar vriendin.
'Maar dat betekend niet dat ik niet begrijp waarom je je hier zo thuis voelt, want dat doe ik zeker wel.'
Ananda begint weer te glimlachen als ze Layla ziet glimlachen. Dan laat Layla Ananda los en draait zich om zodat ze haar rugzak uit kan pakken. Een sjor aan het stuur van Ted beneden zorgt er echter voor dat Layla binnen een paar seconden weer op de grond ligt. Ze krabbelt al snel overeind, zich vasthoudend aan het voeteneind van haar bed, dan begint ze aan poging twee. Ananda, die te hulp was geschoten toen Layla viel, maar er al snel door dat ze het zelf af kon, kijkt toe. Dan komt ze in beweging en loopt naar een kast, terwijl Layla haar kleren en pyjama uitpakt en over de relingen om het bed gooit en hangt.
'Welke kleur wil je?'
Layla kijkt verbaasd op en draait haar hoofd om zodat ze naar Ananda kan kijken die nu met haar hoofd in de kast zit, zichtbaar op zoek naar iets.
'Sorry?'
Ananda kijkt op uit de kast.
'Gewoon een kleur, welke wil je?'
Layla hoeft niet lang na te denken over dat antwoord.
'Zwart.'
Ananda knikt en begint weer in de kast te rommelen, dan komt ze weer tevoorschijn, loopt naar Layla toe en steekt dan een zwarte tandenborstel uit naar haar vriendin.
'Alsjeblieft,'
Layla kijkt naar de tandenborstel in Ananda's hand, dan begint ze breed te glimlachen en pakt de tandenborstel aan.
'Dank je.'
Ze wil hem bij de wastafel in de aparte badkamer leggen, als ze ziet dat er nog een zwarte tandenborstel staat in een bekertje.
'Oh.'
Ze kijkt op naar Ananda, dan valt het kwartje.
'Natuurlijk, Black.'
Ananda kijkt haar verbaasd aan.
'Wat?'
Layla draait zich om en wijst met de tandenborstel naar de tandenborstel in het bekertje op de wastafel.
'Jouw tandenborstel, een zwarte, omdat je Black heet.'
Ananda schiet in de lach.
'Oh dat. Ja, ik heb ook een zwarte tandenborstel.'
Layla glimlacht.
'Dat wordt dan lastig uit elkaar houden, als we allebei een zwarte tandenborstel hebben of niet?'
Ananda kijkt even naar de tandenborstel in Layla's hand, dan draait ze zich om en duikt weer de kast in. Even later verschijnt ze weer, met een rolletje groene en blauwe tape. Het groene rolletje geeft ze aan Layla, zelf loopt ze met het blauwe rolletje de badkamer in naar haar eigen tandenborstel.
'Als we nu allebei een bandje gekleurde tape om onze tandenborstels heen maken, dan weten we welke van wie is.'
Layla knikt en gaat op haar bed zitten, ze begint de groene tape, de kleur van Slytherin, om haar tandenborstel heen te draaien en scheurt hem af. Dan loopt ze naar de badkamer en zet hem naast de zwarte tandenborstel met het blauwe ravenclaw bandje van Ananda.
'Kijk uit!'
Layla stapt nog net op tijd naar rechts en houdt daarbij haar dienblad vol met mokken chocolademelk en koffie. Het was avond en de zij en Ananda hielpen met het uitdelen van drankjes voor alle mensen op de Knight Bus. Als ze allebei hun rond hebben gehad, waarbij Layla tot drie keer toe bijna het hele dienblad over de grond gooide, ontmoeten ze elkaar op de begane grond, waar Stan Shunpike hun goedkeurend toeknikt, terwijl hij zichzelf ook een kop toeeigend.
'Goed bezig dames.'
De bus komt plotseling tot stilstand en Layla moet haar best doen om niet om te vallen. Ananda daarentegen blijft perfect staan. Zij was dan ook wel gewend aan de rijstijl van de buschauffeur na drie jaar. Als ze haar balans weer heeft gevonden, kijkt ze op. De bus stopte voor een vrouw die nu een kaartje krijgt van Stan en de bus in komt. Ze gaat op het eerst bed wat ze tegenkomt zitten en kijkt dan pas rond. Ze zag eruit als een bedelaar, maar ooit was een een mooie vrouw geweest. Layla blijft even kijken, haar ogen worden naar de vrouw toegetrokken, maar het liefst zou ze wegkijken. Iets klopte er niet aan de wilde haren waarachter een paar groene ogen schuil gingen. Ze kijken de bus rond en blijven dan hangen op een specifiek persoon, Ananda. Die merkt het blijkbaar niet. Layla kijkt weer terug naar de vrouw, maar die lijkt haar helemaal niet op te merken. Ze leek bijna geobsedeerd door Ananda, amper knipperend met haar ogen, maar haar ogen verborgen achter de haren die in een vorig leven lang over haar rug waren gevallen. Ondanks haar vodden was haar rug recht, alsof ze er trots op was hoe ze eruit zag. Hoe langer Layla blijft kijken, hoe liever ze weg wilde kijken. De felgroene ogen leken vuur te spuwen, zo vol van haat. Ze kijkt weer even schichtig naar Ananda, die druk in gesprek was met een ondertussen weer rijdende Ted. Layla had niet eens gemerkt dat ze weer reden, ze was net zo geobsedeerd geweest door de vrouw als zij was met Ananda. Layla's ogen gaan weer terug naar de vrouw. Ze had niet bewogen, de ogen nog altijd gericht op Ananda, de haat groeide met de seconde, nam het hele lichaam over. Layla begreep er niets van. Wat kon Ananda die bedelaarster hebben aangedaan dat ze zoveel haat verdiende van haar. Ze wilde niet naar de vrouw toelopen met haar dienblad met chocolademelk, ze wilde de ogen niet op haar gericht hebben. Ze draait zich om en ziet dan een man zitten met een lege kop chocolademelk. Ze kijkt naar haar eigen dienblad en ziet een enkele mok staan. Stiekem kijkt ze naar Ananda, die net een nieuw dienblad met mokken had opgepakt en ze nu met een brede glimlach aan iedereen uitdeelt en dan een praatje met ze maakt. Layla loopt snel naar de man met de lege kop toe. Alsjeblieft, denkt ze, alsjeblieft neem de mok aan.
'Nog een kop chocolademelk meneer?'
De man kijkt op, zijn ogen blijven ook even hangen op Layla. Maar dan pakt hij met glinsterende ogen de mok van het dienblad en zet zijn lege mok er terug op.
'Dank je wel meisje.'
Layla glimlacht beleefd en loopt dan richting Ananda, die zich op dit moment omdraait en Layla recht aankijkt. Snel werpt Layla een blik op de vrouw die als laatste binnen was gekomen, ze had niet bewogen, ze leek wel een standbeeld. Dan kijkt ze weer naar Ananda.
'Ananda, zou jij misschien chocolademelk naar die vrouw willen brengen. Ze is net binnen, maar ik heb geen volle mokken meer.'
Layla kijkt naar haar eigen dienblad met de enkele lege mok erop om haar uitspraak kracht bij te zetten. Ananda kijkt naar de vrouw en dan weer terug naar Layla.
'Ja natuurlijk.'
Ze had de ogen blijkbaar niet opgemerkt en Ananda loopt naar de vrouw op het bed het dichtst bij de deuren toe, een brede glimlach om haar mond. Zodra ze dichterbij de vrouw komt, ziet Layla echter ook een verandering in haar humeur. Ze had iets gezien, misschien de ogen, misschien was het gewoon de sfeer die om de vrouw heen hing. Layla voelde het ook, koud en kil, hooghartig maar vol van haat. Alsof iedereen die haar blik zou kruisen plotseling dood zou kunnen neervallen. Ananda's glimlach was verdwenen als ze terugkomt. Ze had geen woord tegen de vrouw gezegd, dat had Layla van een afstand wel gezien. Ze zet haar eigen, lege dienblad weg en komt naar Ananda toe.
'Kom maar, ik maak deze ronde wel af.'
Ananda kijkt Layla een beetje verbaasd aan, maar dan geeft ze het dienblad over aan haar glimlachende vriendin en loopt naar Ted, die meteen een gesprek met haar aanknoopt en niet veel later lachen ze beide hard, terwijl Ananda langzaam het stuur overneemt. Stiekem voelde Layla zich schuldig dat ze Ananda naar de vrouw had laten gaan, omdat ze zelf te bang was voor de ogen van de vrouw. Misschien had ze daarom wel zo snel aangeboden om de chocolademelk van Ananda over te nemen, een soort van verontschuldiging. Lafaard, denkt ze bij zichzelf, terwijl ze met een schijnbaar oprechte glimlach de mokken chocolademelk uitdeelt. Om de zoveel tijd wordt haar aandacht getrokken door de vrouw die nog altijd onbewogen op het bed zat, de chocolademelk werd langzaam koud in haar handen, ze dronk er niet van. Haar felgroene ogen waren nog altijd gefocust op een lachende Ananda, de haat was bijna voelbaar in de lucht. Layla wordt overvallen door koude rillingen, iets klopte er niet aan die vrouw, en het had iets te maken met Ananda, al had ze geen idee wat.