2: Someone Special
Amythee Hope Yoon's POV
"Nanay, Tatay, we'll go!" I yelled from the gate. While Nanay and Tatay are still inside the house fixing things. "Wait up, Hope!" I heard Nanay screamed. Biblee and Liam are already waiting inside the car.
"Ate Hopie! What's up? Let's go! We'll be super duper to the uber late!" My ever so talkative sister demanded. I gestured at her to stay put and to wait a little more, because if we left without Nanay and Tatay's presence, hell will freeze.
"Amythee! Is your brother's bag already prepared, and his lunch?" Tatay squealed, and I heard numerous footsteps nearing to the gate, and finally there! My ever so late and paranoid Nanay and Tatay.
"Yes, Tatay. I already checked everything for my siblings so don't worry about anything, and you and Nanay will be also late for your work, so we'll be going too." I said urgently, and both of them sighed.
They both hugged and kissed me, and they also went to Biblee and Liam to kiss and hug them. Napangiti ako dahil sa nangyari. Hinding hindi ako magsasawa kahit kailan na ganito kaming pamilya.
Ang saya lang kasi talaga na kumpleto at masaya kami tapos sobrang mapagmahal at maalaga pa ng mga magulang namin. Nothing could ever go wrong in this family, unless uncontrollable things happened.
I went to the driver's seat and closed the door when Nanay knocked on my glass window. Ibinababa ko ang bintana ng kotse. "Be careful, Amythee Hope. Make sure to accommodate your siblings especially Liam. I trust you, baby, okay?" She reminded. I chuckled lovingly.
"Of course, Nanay, you can count on me. Have a good day ahead!" I exclaimed and she kissed her palm and she placed it in my head. "Bye sweetie." She bid farewell, we, the Yoon siblings just smiled.
I started to drive, and when we are at the gate of this executive subdivision I saw our barkada's cars. The Sys, the Williams, the Villamors and the Morbelques. Binusinahan ko na sila at bumaba ang binata ng kotse ni Theon.
"You are almost late, Amythee, what happened?" He asked calmly, I looked at him apologetically.
"Nanay and Tatay being overprotective and loving?" Nag-aalinlangang sagot ko. I heard him giggled because of my answer. "Sure thing." He replied while nodding. "Let's go." He added and we all started to drive following Theon's car.
Habang nagdridrive ay hindi ko maiwasan na hindi bumalik ang ala-ala ko sa nangyari nitong nakaraang araw bago maayos ang nga papel namin para makalipat kami sa bagong school namin.
Kagigising ko lamang at kusang humakbang ang mga paa ko patungo sa katabing kwarto ko. Marahan kong binuksan ang pinto, at napahikab hikab muna. Doon ko nakita si Biblee na natutulog pa.
"Biblee." Inaantok na tawag ko sa kaniya. Hindi siya agad nagising kaya naman nilapitan ko na. I tapped her forehead lightly and repeatedly. "Biblee." I called, she grunted.
"Five more minutes." She uttered sleepily and turned around.
"Good morning, make sure you won't be late for breakfast." I said.
"Roger that, Ate Hopie. Good morning too, and love you." Sagot naman niya na parang naglalakbay pa sa mundo ng panaginip. Napangiti naman ako roon at saka lumabas ng kwarto niya.
Sumunod akong pumunta sa kasunod ng kwarto ni Biblee. I went to Liam's room. Muntik pa akong madapa nang mabuksan ko ang pinto nito, dahil may nakaharang na laruang kotse.
Inimpis ko muna ang mga kotseng koleksyon niya at saka ako tumungo sa kaniyang kama. Mahimbing na natutulog si Liam habang yakap yakap ang mahabang unan niya. I kissed his forehead.
"Good morning, Liam." I smiled as I greeted him. Medyo naalimpungatan siya sa ginawa ko kaya naman napakurap kurap siya. When he recognized me, he slowly sat down and kissed my cheeks.
"Morning, Ate Hopie." Nakangiting sabi niya, ginulo ko nang bahagya ang buhok niya at saka ito tumayo sa kama at dire-diretsong umalis para tumungo sa banyo. Saktong pagkarating naman ni Biblee nang umalis ang bunso namin.
"Asan si Bunso?" Reklamong tanong nito. Yakap yakap ang isang panda stuff toy niya. I pointed out the bathroom.
"Agh. Hindi ako hinintay para makakiss ako eh." Iiling-iling na imik ni Biblee. Natawa ako dahil doon.
Sanay kaming tatlo na kami kami ang gigising sa isa't-isa. Minsan si Biblee ang una, minsan si Liam. Dati noong bata bata pa kami sina Nanay at Tatay talaga ang gumigising sa amin, pero kinalaunan ay nauunahan na namin sila o kaya naman nagluluto na si Nanay ng umagahan kaya kami na ang nagigising ng amin.
Hinintay namin ni Biblee si Liam na matapos magsipilyo. Humiga muna kami sa kama nito. "Gising na sina Tatay?" Tanong ni Biblee. I nodded. I heard their footsteps earlier and Nanay's already cooking breakfast.
"Ate Hopie, nagtatakha ako." Napakunot noo naman ako sa sinabi ni Biblee. Napalingon ako sa kaniya pero nakatingala lang siya at nagmamasid sa kisame habang nayakap ang panda niya.
"Saan?" I replied softly.
"Kay Nanay at Tatay." She answered. "Kasi noong nagpapasa kami ng application nating lahat sa Empire, sa ibang tao dumaan ang papeles natin. I tried checking who, because you know, we want to be safe about this, and guess what? The tracking lead to this subdivision." She explained smoothly.
I felt goosebumps. Kinabahan ako bigla. Mukhang problemado si Biblee sa sinabi niya kaya panay buntong hininga. I was about to retort my opinion when Liam went out and Tatay knocked on the door.
"Hey, munchkins, let's go for breakfast." Nakangiting sambit nito. Kinilatis ko muna siya kung may kakaiba ba o nasa panganib na ang mga papeles namin sa paglipat dahil alam na nina Nanay at Tatay pero wala.
Ang normal lang. Parang wala silang alam.
"Morning, Ate Biblee." Liam greeted and kissed Biblee's cheek.
"Good morning, my dearest baby prince!" Biblee exaggeratedly retorted. Liam looked annoyed yet he just hissed.
"Leggo." He stated. Mukhang inaantok pa nang kaunti.
Sumunod kami kay Tatay at Liam. "Mukhang hindi naman nila alam. Baka nagkataon lang. Malay mo rito rin sa subdivision nakatira ang Headmistress sa Empire." Mahinang bulong ko.
Nagkibit balikat si Biblee. "Siguro nga. At saka hindi naman mismo rito sa bahay. Baka paranoid lang kami ni Cleon." Sagot niya sa pinakamahinang paraan.
Dahil baka magtakha si Tatay na nagbubulungan kami at hindi sumasabay sa kanila ay tumakbo na ko papunta kay Tatay at saka umangkla sa braso niya. "Good moring, Tatay." Nakangiting bati ko.
"Ang gwapo gwapo gwapo talaga ng Tatay ko! Kaya ang ganda ganda ko rin eh, kasing ganda ng umaaga." Biblee kidded, Liam snorted to contradict, and that led to Biblee pouting at our bunso.
"Good morning, sweetheart." He kissed my forehead and Biblee's too. "And... you little brat." Tingin ni Tatay kay Biblee. "Huwag kang sama nang sama r'yan sa Tita Alyx mo, nahahawa ka sa kahanginan." Natatawang biro ni Tatay.
"Omo! I'm gonna tell you to Tita Dyosa." Banta pa ni Biblee na kinatawa ni Tatay.
Nang makababa kami lahat at dumiretso kami kay Nanay na naglalapag ng plato sa mesa. We kissed her good morning and she smiled happily. Tinagalan pa nito pagkakayakap kay Liam, na ikinatuwa ni Liam nang husto.
Kahit naman nagbibinata na 'yung bunso namin hindi 'yan nahihiya pagdating kay Nanay at Tatay. Parang barkada sila ni Tatay pero syempre malaki ang respeto ni Liam sa kaniya, tapos sobrang close na close rin sila ni Nanay. Wala eh, Nanay's boy ang bunso namin. Kaisa-isang lalaki kasi.
Nagsimula kaming mag-almusal at nagdadaldal na naman si Biblee tungkol sa kung ano anong bagay na nabasa niya, na nakita niya, o kaya narinig niya. Kulang nalang sabihin niya na ang tubig ay H2O. Hindi na tumigil kakaimik.
Tawa naman nang tawa ang Tatay sa kalokohan ng kapatid ko. Si Nanay naman ay pangiti ngiti habang nakikisagot din. Paminsan minsan sumasali rin ako pero pinagmamasdan ko talaga sina Nanay at Tatay kung may kakaiba.
"Himala, medyo tahimik ang panganay natin." Pansin ni Tatay. Minsan kasi ako ang nangunguna sa kaingayan. Maingay talaga kami ni Biblee. At ako naman tahimik minsan, pero pagdating sa pamilya at barkada maingay ako.
"Mamaya po ako Tatay, baka mabingi na kayo kay Biblee." Natatawang sagot ko naman.
"Wow, Ate, nahiya naman ako." Then we all laughed.
Maya maya pa ay nagsalita ang Nanay kaya natahimik kami. "After this, take a bath and prepare, we are going somewhere." Nagtakha naman kami nina Liam.
"Where to, Nanay?" Liam asked curiously.
"That... will be a surprise." She stated with a beam.
"How about Ate Honoka, Ate Art and Ate Harper? Are they coming with us?" Liam queried with a glow in his eyes. This kid really loves the trio.
"Sila na naman hanap mo, baby prince? Tampo na si Ate niyan." Biblee popped in. Tatay grinned and Nanay laughingly shook her head.
"Yaan mo Ate, kapag nalayo ka sa amin tahimik ng mga fifty percent dito sa bahay tapos saka lang kita mamimiss." Liam said jokingly. Biblee pouted and pretended to be hurt.
I could not help but chuckle with our little bonding.
"Baka pupunta rin mga Tita at Tito n'yo kasama sila pero hindi ko sigurado kung magkakasabay sabay tayo, maaga tayo pupunta kasi may aasikasuhin pa kami ni Tatay sa bahay, at uuwi rin agad, baka mamaya pa sila." Paliwanag ni Nanay.
Napatango naman kami at nang matapos ang umagahan ay naghanda na kami agad para sa pag-alis.
Medyo natagalan kami pero agad din kaming tumungo sa kotse ng Tatay para sumakay na. Nasa loob na kaming lahat maliban kay Nanay na may kinuha pa sa loob ng bahay.
Nakatanaw ako sa bintana at nakitang may hawak siyang bulaklak na kakaiba ang pagkakagawa. Para saan iyon? Inilagay ni Nanay sa likod ng sasakyan ang bulaklak at saka sumakay sa shotgun seat.
"Tara na." Mahinahong utos nito kay Tatay.
"Saan ba tayo, Nanay?" Biblee asked curiously.
"Secret." Nagbibirong sagot naman ni Tatay.
"Malalaman mo rin kapag nandoon na tayo." Ang sabi naman ni Nanay.
Nagkwentuhan na lang kaming tatlong magkakapatid habang nagmamaneho ang Tatay. Nagkakantahan din kami at sumasabay sina Nanay at Tatay kapag alam nila 'yung kanta.
"May theme song kayo, Nanay?" Bilang tanong naman ni Liam. Hindi agad sumagot si Nanay mukhang napaisip sa tanong ni Bunso.
"Meron ba, Pandak?" Pasa naman ni Nanay ng tanong kay Tatay. We chuckled when Nanay called Tatay, Pandak. Alam namin na 'yan tawagan nila. Pandak-Siopao. Pero madalang na nila gamitin, nasanay sila na Nanay at Tatay rin gawa namin.
"Wala naman..." Mahinang sagot ni Tatay.
"Aaah, sayang naman. Nakooo! Kung ako magkakaboyfriend may theme song dapat!" Halakhak naman ni Biblee. Agad ko siyang pinanlakihan ng mga mata.
Muntik na kaming sumubsob lahat sa likod ng upuan dahil sa pagpreno bigla ni Tatay. Omy gosh!
"At sinong may sabing pwede ka nang mag-boyfriend ha, Solstice Snow?" Uh-oh. Napatingin naman sa akin si Biblee pero iniwasan ko siya ng tingin, samantalang si Liam ay tatawa tawa na dahil sa kapalpakan ng bibig ni Biblee.
"Hey, drive." Kalmadong saway ni Nanay kay Tatay. Binubusinahan na kasi kami. Sumunod si Tatay pero maasim pa rin ang mukha nito. Natatawa na kami ni Liam kasi mukhang kabadong kabado na si Biblee.
"Hayaan mo Ate, sasabihin ko kay Kuya Cleon na dapat may theme song kayo." Alaska pa ni Liam. Natawa na kaming dalawa roon at saka nag-apir, samantalang mukhang nagulat ang Nanay at Tatay sa biro namin.
"You like Cleon, Biblee?" Nanay asked unbelievably.
"Inakit ka ba ni Cleon ha?!" Pagalit na tanong naman ni Tatay.
Gosh, Tatay's so funny being so paranoid about a joke.
"We're kidding Tatay." Natatawang sabat ko naman. Pero mukhang hindi kumbinsido si Tatay. Napangiti ako ng palihim. Minsan nakakainis na ganito si Tatay sa aming dalawa ni Biblee, paano takot sa sarili n'yang multo, pero nakakatuwa rin dahil alam namin kung gaano niya kami pinahahalagahan.
"'Tsaka walang talo talo sa amin ni Cleon, 'no!" Depensa naman agad ni Biblee.
"Malaman laman ko lang talaga Amythee Hope at Solstice Snow na kayong dalawa ay may karelasyon na." Litanya ni Tatay na may diin sa bawat salita. Natawa naman si Nanay dahil sa narinig.
"Nako, Chase. Takot ka talaga sa nakaraan ano?" Biro nito kay Tatay.
"Analiz naman... Ayoko lang na may manloko r'yan sa dalawang prinsesa ko. Dadaan muna sila sa butas ng karayom." Matigas na wika ni Tatay. We all laughed because of how serious he is.
"Ngayon alam mo na pakiramdam 'nung mga tatay 'nung mga babaeng niloko mo." Nanay stated the obvious. Tatay hissed because he could not argue with that, we smiled at each other, and Nanay winked at us celebrating our won against Tatay.
Cool talaga ni Nanay, sa kan'ya lang naman nataob 'yang si Tatay—and oh, sina Nanay at Tatay naman, taob pagdating kayna Tita Princess at Tito Nathan. As far as I remember, no one in our parents' barkadas ever disobeyed the two of them.
Which is really scary and mysterious. I wonder why.
Tita Princess and Tito Nathan are both caring, lovable and easy to be with, they love our cousins so much, and I actually think they are the kindest in their circle, so I am really curious why they are so terrified of them.
"Malapit na tayo po, Tatay?" I asked politely.
"Medyo malayo pa." Si Nanay ang sumagot dahil nag-left turn si Tatay sa daan. Kung kanina nasa city at highway kami, ngayon medyo naging kakaunti na lang ang buildings at mga bahay, parang papunta na kami sa rural area.
"Are we going to meet some of our cousins or something?" Biblee inquired. Only child ang Tatay kaya naman wala kaming pinsan sa father side, mga second or distant cousins meron kaso hindi namin ganoong kilala, sa mother side naman... who knows where our cousins are...
"No... but someone super special." Nanay answered.
"Pa-suspense naman nitong ating munting pupuntahan. I am so excited!" Biblee commented while chuckling.
"Kilala ba namin Nanay?" Tanong ko.
"Not really. We never really mentioned that certain person to all of you, because we are not sure of we should, but we had concluded that maybe, it is time for you to know, this special someone." Makahulugang sagot ni Nanay.
Hindi kaya... sina Tita Princess? Oh, wait... hindi nga pala namin kilala. Pero... kasi baka biro lang nina Nanay na hindi namin kilala, then we are going to finally meet our cousins, aunt and uncle again!
That thought made me giddy.
I wonder how's Law, Justice and Rebel. Gosh, I really miss them.
Natahimik kami matapos noon at nagkantahan na lang o kaya nag-sight seeing. Mukhang sa probinsya nga ang punta namin dahil halos puro puno na lang ang nadadaanan namin.
Halos isang oras din ang tinagal namin na walang mga gusaling nakikita hanggang sa nakarating kami sa isang lugar na napakapayapa. Nang una hindi ko alam kung ano 'yung lugar na 'yun pero nang mapagtanto ko kung saan ay kinilabutan ako.
Mukhang pati si Liam at Biblee ay ganoon din ang reaksyon kaya naman nang bumababa kami ay pumunta si Liam kay Nanay at kami naman ni Biblee ay umangkla sa magkabilang braso ni Tatay.
"Bakit dito, Tatay?" Malungkot na imik ni Biblee.
The wind brushed my hair and kissed my skin. It was a bit cold, because there's tons of trees and the clouds were hiding the sun, and its light.
Hindi sumagot si Nanay at Tatay tapos ay naglakad lang kami hanggang sa makarating kami sa mismong lugar.
Umupo ang Nanay at saka ang Tatay nang kaunti. Tapos ay roon ko nakita ang Nanay na parang maiiyak na. Tumingala pa ito at saka pinigilan ang pamumuo ng luha. Hindi ko alam... pero nang sandaling makita kong emosyonal ang mahal kong magulang ay kumirot ang puso ko.
They treasure this person so much... to make Nanay and Tatay suddenly look so sad and regretful.
"Sorry... sorry. Ngayon lang namin nadala pamilya namin..." Nanay could not hold her tears... Napayakap si Nanay kay Tatay. Samantalang kaming tatlo ay natigilan.
We rarely saw Nanay cry. Kapag sobra pagtatalo nila ni Tatay o kaya kapag sobrang namimiss na niya si Tito Nathan at saka si Lola, saka lang siya naiyak. But seeing her cry and being fragile right now... made a great impact in my heart and mind.
Sa tingin ko ay ganoon din ang epekto nito kay Biblee at Liam.
Hinayaan muna namin si Nanay at Tatay. Medyo lumayo kami sa kanila. Si Tatay sobrang lungkot si Nanay umiiyak. Natahimik kaming tatlo, hindi alam paano aakto o gagalaw.
Siguro matapos ang mga sampung minuto tinawag kaming tatlo ni Tatay.
"This is Amythee Hope, Solstice Snow aka Biblee, and Liam Chasse..." Nanay uttered softly. "Mga anak namin ni Timothy." Dugtong pa niya.
Pasimple akong tumingin sa puntod.
Medyo hindi ko nakita agad ang pangalan noong nasa lapida, dahil sa mga bulaklak at kandilanh nakapatong doon.
"Who is she Nanay?" Liam asked carefully.
"Our best friend..." Nanay answered with a faint smile in her face.
"Your Tita Princess's twin sister." Tatay added.
Natigilan kaming tatlo. Gulat na gulat. Hindi makapaniwala sa narinig. Did I really hear it right? Tita Princess had a twin sister? Shock was written all over our faces.
"Empress Gloom Smith." Mahinang imik ko habang nakatingin sa pangalan na sa wakas ay nakita ko na.
Kakaibang lungkot ang nadama ko at hindi ko malaman kung bakit. Para bang... para bang sobrang laki ng epekto sa akin ng kakambal ni Tita Princess na ngayon lang namin nakilala.
The wind suddenly hugged us. Hindi ko alam pero parang niyakap talaga kami ng hangin na naramdaman namin. Kakaibang takot pero pagkagaan ng loob ang naramdaman ko nang pagkakataong iyon.
Hindi maipaliwanag basta...
Lumapit kami sa puntod. Nagtanong si Biblee kay Nanay. "Bakit po siya namatay?" Nag-aalinlangan pa siya dahil masyadong sensitibo si Nanay ngayon.
"Because she protected and loved us... so much." Kahit papaano may sumilay na ngiti sa mga labi ni Nanay. Malungkot pa rin siya hindi iyon maitatanggi pero may sayang dulot ang ibang ala-ala ni Empress Gloom Smith sa kaniya.
"I bet she's awesome." Liam told Nanay and he lit a candle.
"Truly and amazingly." Nanay retorted being proud.
We offered silent prayers and also lit a candle. After that Nanay and Tatay seemed to reminisce about her... about Tita Princess's twin sister... I wonder how and why she died.
Pagkatapos noon ay bumisita rin kami sa puntod nina Tita Sabrina at Uncle Peter. Sila raw ang nag-alaga sa mga magulang namin nang halos anim na taon. Sobrang pasasalamat namin sa kanilang dalawa.
We also visited the grave of Angel Servilla.
Alam at kilala namin sina Tita Sab, Uncle Peter at Angel. Naikwento na sila sa amin noon. Si Angel medyo curious pa rin ako kung bakit namatay siya ng baby pa siya, pero laging iwas si Nanay at Tatay tungkol doon.
Syempre... alam ko na ang kahulugan noon. It's a taboo for them... talking about why Angel died that early.
Matapos naming magdasal at magdasal at mag-alay ng mga bulaklak sa mga puntod na binisita namin. Umupo kaming magkakapatid sa isang sementong bench malapit sa may puno.
Nanatili sina Nanay sa mga puntod.
Habang nandoon sila ay tahimik kaming tatlo. Which is kind of unusual because we always had a thing to talk about or two. Biblee is being sensitive and silent because of the heavy atmosphere.
While I have my outmost respect to these people that's why I am keeping it down. Liam is just looking at our parents but I know he could feel it too... the feeling of regret and longing.
Matapos ang ilang sandali may sasakyan na tumigil sa daan sa tapat nitong malawak na field na may mga lapida. Napatingin kaming magkakapatid pero mukhang hindi napansin nina Nanay at Tatay dahil hindi sila lumingon.
We got excited at first thinking it were our barkadas family but no...
A man walked out of the car... he seemed unfamiliar. Natigil kami sa pagiging sabik at pinagmasdan na maglakad ang lalaki.
Ewan ko ba, pero ang lakas ng dating niya. Iyong tipong tatabi ka dahil sa panganib na dala niya.
"He's scary..." Biblee whispered.
Sinundan namin ng tingin iyong lalaki hanggang sa tumigil ito sa puntod ni Tita Gloom... wait? Doon?
Napatingin na sina Nanay at Tatay dahil mukhang pinagmasdan sila noong lalaki at naramdaman na nila ang presensiya nito.
Napatayo sina Nanay at Tatay. Tapos ay nagkatitigan sila.
Hanggang sa...
"Shinichi..."
Magkakilala sila? At saka... Ano raw? Shinichi?
"Wait Ate Hopie... Pamilyar 'yung lalaki." Bilang imik ni Biblee. Nagtakha naman ako roon. Hindi siya pamilyar sa akin. Mukhang kay Biblee lang dahil napakapalakaibigan nitong kapatid ko.
"Saan mo nakita?" Tanong ko.
"Oh my gosh!" She exclaimed with a gasp.
"Ate..." Kinakabahang sambit nito. "He's part of the team lead at the Empire. Patay tayo!"
I mentally face palmed. Oh, gosh. We are dead.
Lumapit pa ako nang kaunti para naman marinig ko ang pinag-uusapan nila, hindi naman kami kalayuan sa kinatatayuan nila ngayon. Medyo hinila pa ako ni Biblee pabalik dahil kabado siya.
Sinenyasan ko na lang siya na huwag mag-alala. Hinayaan na niya ako matapos noon at tahimik na tumabi kay Liam.
"How are you?" Mahinang tanong ni Nanay sa kaniya.
The man gave a faint smile. "I don't know." Tugon nito sa katotohanan. No pretense, no sweet words, just blank.
"You didn't get married at all?" Sabi naman ni Tatay.
The man shook his head lightly then he went to Empress Gloom's gave to put down the flowers. "I know she wouldn't be happy with me acting like this... but if it's not her... I am going to end up with, then be it no one." He stated with longing.
Parang nabiak ang puso ko dahil sa sinabi nung lalaki. Kung kanina takot akong baka sabihin niya kayna Nanay ang tungkol sa pag-aaral namin sa Empire School, ngayon parang lumambot ang puso ko dahil kitang kita ko kung gaano niya kamahal ang kapatid ni Tita Princess.
"Shinichi..." Nakita ko ang pagbukas ng bibig ng Nanay. Mukhang binulong lang niya iyon.
Hinayaan ng Nanay at Tatay 'yung lalaki sa puntod ni Tita Empress at lumapit siya sa akin. She slightly hugged me. "Who's that, Nanay?" I whispered.
"A friend of ours. He's hopelessly so inlove with Empress, looks like... until now. I never had imagined he would be like this." She stated seriously while looking intently at the man who's placing flowers on the grave.
"Are you always going here?" Tatay queried.
"Mostly. If there's nothing to do, or if I need to just feel alive." He retorted gently.
Nag-usap sila Nanay nang saglit at nang matapos sila ay lumapit sa aming nagkakapatid 'yung lalaki. Sobrang bilis na ng tibok ng puso ko dahil sa kaba. Lalong lalo na nang dumapo sa amin ang kaniyang mga mata.
"Shinichi... I mean, Dos, ah mali... Takashi, ito pala mga anak namin ni Chase." Simula ni Nanay. Liam without knowing anything just bowed his head and smiled at the man.
"Amythee Hope." She pointed at me. "Solstice Snow, but we call her Biblee." She added. "And our youngest, Liam Chasse."
Nang tumitig ito sa mga mata ko ay bigla yata akong natuliro. Tingin pa lang niya sobrang nakakatakot na! Hindi ko mabasa ang kahit anong ekspresyon sa mukha niya, pero alam kong kilala na niya kami noon pa.
"Pleased to meet you, Amythee, Solstice, and Liam." Bati nito sa amin, subalit hindi nawala ang kilabot na dala niya.
"ATE!" NAPALINGON AKO kay Biblee nang tawagin niya ako. Masyado akong nadala sa pagbabalik ala-ala.
Matapos ang tagpong iyon wala naman nabanggit si Tito Takashi tungkol sa amin. And yeah, he told us to call him 'Tito Takashi', we were so relieved after he smiled and spoke to us.
Kahit papaano alam kong hindi niya kami sasabihin kayna Nanay.
Kaya nga ang resulta, ito na... after almost two hours driving to this so... isolated, and more on locked(?) school, we are about to enter its grandiose and intimidating gate.
Wala na talagang atrasan nandito na talaga kami...
Napabuntong hininga kaming tatlo nang sabay sabay.
Here we go... Welcome to Empire School...
Sana makita na namin sina Ate Silhoue, Law, Justice at Rebel.
Sorry for all the errors, no second look nor re-read, unedited.
Any suggestion for the next featured family? Opps, excluding the Evans! *wink wink* COMMENTS ARE HIGHLY APPRECIATED. THANK YOU. MAS NAKAKAINSPIRE KAPAG MARAMI. HAHAHA.
26.27