"Aras dur! Aras saçmalama, yüzüne vurma Aras. Aras!"
"Önce bunu sonra seni öldüreceğim Ayza, kapa çeneni!"dedi Ekin'in üstüne çıkmış tam da bilmem kaçıncı yumruğunu indirirken bana dönerek. Ekin'in elinden fırlayıp masamızın altına kayan resmi aldım ve hızla çantama attım.
"Aras dur, öldüremezsin. Aras, dur yapma rezil oluyoruz. Aras diyorum! Aras... Aras bunu ona yapamazsın..."
"Neden Ayza, senin kolunu tuttu bence öldürmem için yeterli bir sebep."dedi Ekin'in yüzüne çıldırmış gibi bakarken.
"Aras, yapamazsın çünkü..."
"Çünkü ne?"dedi bir tane daha yumruk atıp. Son yumruğuyla bayılmıştı. Artık deliye dönmüştüm Aras'a olan sinirimden. Her şeyi berbat ediyordu. Hem benden halletmemi istiyor hem de her şeye burnunu sokuyordu. Kolundan tutup geri çekmeye çalışırken bağırdım. Bu cümlem sanırım sırlarımız hakkında bu gün ki son cümlem olacaktı.
"Aras yapamazsın, öldüremezsin çünkü o senin KUZENİN!"
***
Olanlara çok sinirlenmişti, bu doğru ama Ekin'in onun kuzeni olmasına daha çok sinirlenmişti. İstemeyerek bunu bastırmaya çalışıyordu. Arabayla eve dönüyorduk.
"Benim kuzenim olması senin bu kırmızı mini elbiseyle Ekin'le buluşmaya gittiğin gerçeğini değiştirmiyor. Eve gidince o bacaklarını çatır çatır kıracağım Ayza."dedi sinirle.
Tek kaşımı kaldırıp ona döndüm.
"Ne yani? Sen benden sakladığın sırrı söylemiyorsun, üstüne üstelük bir iş üzerindeyken gelip her şeye burnunu sokuyorsun, yetmiyor rezil ediyorsun, yetmiyor kuzenini dövüyorsun ve bacakları kırılacak olan ben oluyorum öyle mi?"
Bana dönüp baktı.
"Galiba haklısın. Sadece bacaklarını değil o çeneni de kıracağım bir daha asla konuşamayacaksın!"
"Offf..."dedim sinirle ayaklarımı arabanın tabanına vurarak.
Eve gelir gelmez hızla üst kata çıkıp odanın kapısını kilitlerken, Aras da kıravatını sinirle çıkarıp arkamdan soluyor ve arkamızdan gelip hemen eve giren Cihat'ın;
"Neler oluyor Aras bey?"sorusuna mümkün olduğunca kendi bakış açısından cevap veriyordu.
Odanın kapısını kilitleyince odada mışıl mışıl uyuyan çocuklarımı görüp birazcık olsun rahatladım ve Sibel'in büyük beşiğinin yanına oturup onun alnından öptüm, ellerimi saçlarının arasına geçirdim ve bir müddetliğine her şeyi unutmak istedim.
"Sizin babanız kızım. Tam bir kaçık, hem de tam anlamıyla bir kaçık."
Ses yapmamla birlikte yerinde biraz kıpırdanıp tekrar derin uykusuna döndü.
Of Aras of... Neden, neden her zaman yanlış anlayacağın bir zamanda basıyorsun beni ve neden bu yanlış anladığın zaman ben seninle ilgili bir olayı aydınlatmaya çalışıyor veya senin için uğraşıyorum, anlamıyorum. Yani ben isyan ediyorum da bunlar bana yukarıdaki tarafından yol, su, elektrik olarak bana geri mi dönüyor?
Aras kapıyı tekmelemeye başlamadan önce benim üzerimi değiştirmem gerekti. Üzerimdeki elbiseden ve makyajdan bir çırpıda kurtulup pijamayla atlet giydim. Şimdi sıra aynaya bakıp nasıl su üstüne çıkmam gerektiğinin provalarını yapmaktı.
TAK TAK TAK...
Ya da doğaçlama yapmak... Her neyse.
Kapıyı açıp bana şimşek fırlatmaktan öte adeta kasırgayla yanıp kavrulan gözlere sadece bir çift küstahça çatık bakan gözlerle karşılık verebiliyordum. Eh işte, şimdilik idare ediyordu.
Kolumdan tutup kapıdan dışarıya çekti ve arkamdan kapıyı kapatıp iki kolunun arasında sıkıştırdı.
"Bekliyorum!"
"Çok afedersin de, neyi?"dedim alaycı bakışlarla.
"Senin infazına karar verilmeden önce son isteğini! Anlat çabuk."
"Ya işte, Einstein de bakmış bakmış, ulan bu evren sonsuz büyüklükteyse yıldızlar ışığı bize bükerek gönderiyor çünkü her yıldızın kendi yer çekimi var demiş."
"Ayza neden bahsediyorsun, sen benle alay mı ediyorsun lan!"dedi hızla duvara yumruk atarak.
Bir an irkilsem de savunma pozisyonumu aldım.
"Ay, ne demek neyden bahsediyorsun canım? Neyden bahsetmem gerektiğini anlatmadın ki, ne bağırıyorsun üstelik çocuklar uyuyor kör müsün hödük?"
"Ne işin vardı Ekin denilen hergelinin yanında, nerden biliyorsun sen kuzenim olduğunu?!"dedi dişlerini sıkıp git gide ses tonunu yükselterek. Aramızdaki milimler, kafasındaki her bir sinirden oluşan damarı gösteriyor, kızaran yanakları ve sıkmaktan morarmaya dönen elleri ise hala etrafımda duruyordu.
"Senden sakladığım şey buydu Aras!"diyebildim kısık sesle ve sonra devam ettim.
"Ve onunla buluşmamın sebebi ise kimliğini niye sakladığını sormaktı, bunu sana söyleyeceğimi söyledim, ben ondan daha fazla bir şey saklamak istemiyorum dediğimde ise sinirden deliye döndü ve kolumu sıkmaya başladı. İşte tam o sırada da sen geldin Aras."dedim kafamı eğerek.
Ellerini yere indirdi ve biraz olsun sakinleşti, damarları çok fazla görünmüyordu ama çatık kaşları düşünceli bir şekilde yere bakıyordu.
Bir kaç dakika boyunca öyle kala kaldıktan sonra Ekin'in kolumu sıktığı yerde oluşan mor halkaya kaydı gözleri.
"Canın çok yanıyor mu?"
Kafamı onaylar anlamda salladım.
"Gel benimle."deyip elimi sıkıca tuttu ve beni aşağı kata götürüp ilk yardım çantasını çıkardı.
Bir krem çıkartıp sürmeye başladı.
"Tarihi geçmedi mi onun?"dedim gülümseyerek.
Neden dermişcesine baktı.
"Sanırım dayımdan yediğim darbelerden birinde gözümde morluk oluşmuştu, sende bu kremi bana fırlatıp gitmiştin."dedim.
Hatırlamış olacak ki ufak bir tebessüm etti bana çaktırmadan.
Kremi sürüp etrafını sardıktan sonra elini temizleyip bana döndü.
"Şimdi nasılsın hırçın patron."
"Kusura bakma ama burda patron sensin."dedim gülümseyerek.
Çenemden tutup yüzümü kendine çevirdi.
"Sende ikinci yeni patron olursun. Belki holdingin duvarlarına resmini asıp yeni patron 2 deriz."dedi gülümseyerek.
"Hiç komik değil."dedim dil çıkartarak.
"Bana bak sok o dilini içeri."dedi kızarak. Bu kızma gerçek miydi yoksa korkutmak için sahte mi anlamadım.
"Sokmuyorum, var mı diyeceğin? Bak yine çıkartıyorum."dedim dil çıkartarak.
Gözümü açıp kapatma fırsatı bırakmadan dudaklarımda hissettim dudaklarını.
"Sana dilini içeri sokmanı söylemiştim."dedi çekildikten sonra hınzırca gülümseyerek.
Neye uğradığımı şaşırmıştım. Gözlerine öylece bakakaldım. Uzun bir sürenin ardından ödül gibi gelmişti bu öpücük.
Ellerimle onu hırpalamaya başladım.
"Ya – sen – beni – nasıl – öpmeye – çalışırsın – hı – ben – seninle – küsüm – hala."
Her kelimemde bastıra bastıra pataklıyordum.
"Bak kaşınma, indir o elini yoksa elimden başka kazalar çıkacak."
Kaşlarımı çatıp ağzımı şaşırır gibi kocaman açtım.
"Bir de tehdit ha?"deyip pataklamaya devam ederken, ellerimi bir anda tutup arkamda birleştirdi ve bir kaç adım arkamda olan tezgaha kadar götürüp oraya yasladı.
"Uslu dur demiyor muyum ben sana? Üç tane çocukla uğraştığım yetmiyor bir de seninle mi oynayıp oynaşacağım?"dedi sinsice sırıtarak.
Kollarımı çekmeye çalışıp durduğum yerde hırçınlaşırken kaşlarım çatık mızıkçı bir şekilde ona bakıyordum.
"Bırak ya, bırak kollarımı. Hain erkek, bırak peşimi."
Tek eliyle arkamda iki elimi tutarken diğer eliyle gözlerimin önüne düşmüş saçlarımı kulaklarımın arkasına koydu ve elini yüzüme koyup baş parmağıyla yanağımı okşamaya başladı.
Benden uzun boyu kafasının eğilmesine neden oluyordu. Ona bakmaya çalışan kafam tam yukarıya bakarken o da aşağıya bakıyordu.
Tam öpeceği sırada kafamı sağa çevirdim.
"İçimi kurcalayan bir şeyler var Aras, uykumu alıp kaçıran, gördüğüm bir kaç dakikalık rüyaları kabusa çeviren, aldığım her nefesi zehir eden bir şeyler var."
"Ney?"dedi kısık sesle. Gözleri kapalıydı ve burnu boynumda dolaşıyordu. Arzuluydu.
"Neler oluyor Aras? Benden ney saklıyorsun?"
Kafasını boynumdan çektiğinde yüzümü ona döndüm.
"Ayça hamile mi Aras?"