Widzę jak cierpisz.
Widzę, że każde moje słowa sprawiają ci ból.
Przepraszam, że nie mogę być już tym nowym mną.
Przepraszam, że przeszłość wzięła nade mną górę.
Stałem się taki, jaki byłem. Nie jesteś w stanie nic zrobić. Nie pomogłeś mi.
A teraz ja zniszczę ciebie.
Tak bardzo tego nie chcę, Michael.
Wiem, że płaczesz pod prysznicem, gdy myślisz, że nie usłyszę.
Wiem, że powstrzymujesz łzy, chowając głowę w poduszkę.
Wiem, że bezgłośnie szlochasz w łazience, gdy uda ci się na chwilę przede mną uciec.
Przepraszam, że zamieniam twoje życie w piekło.
Piekło to ja.
To moja dusza.
Wiesz, że nie umiem być inny.
Taki po prostu jestem. Taki się urodziłem. Takim uczyniło mnie życie.
Cierpisz, a ja nie wiem, co mam z tym zrobić.
Wiem, ze rozpoczął się proces naszego zniszczenia.
Wiem, co może się stać.
Wiem, że cię skrzywdzę.
A jednak zbyt bardzo cię kocham, żeby odejść. Zostawić cię w spokoju. Pozwolić ci ułożyć sobie życie z kimś innym.
Jestem cholernym egoistą.
Boję się cię stracić, ponieważ jesteś moim uzależnieniem.
Dbam tylko o własne uczucia.
Zapomniałem, że ty także je masz.
Przepraszam, że nikt nie nauczył mnie dbania o czyjeś dobro.
Przepraszam, że nikt nie nauczył mnie miłości.