Dedicated this chapter to kquiambao1211 rexellyn47 jhoyfajiculay raChelle_wallby mention a usermention a usermention a user ention a user
~ Engebert
"Seryoso ka?" Tanong ko sa kanya.
"Kailan ba ako nagbiro? Im not fucking joking. Now let's start into that." Sabi nya. Mararamdaman ang sobrang bigat na aura sa paligid naming apat.
"W--well its-----"-ako
"You have a girlfriend. And actually, she's now your fiance." Putol ni jorge sa sinasabi ko. Nakita ko ang pagkunot ng noo ni Ice.
"What?! My fiance??! Tsss.. What the fuck are you talking about???! Hindi ko pa pinapangarap na ikasal ako..It's too fast.. Tsk." Hindi makapaniwalang sabi nya.
Damn. Hindi nya lang alam kung anong sinasabi nya.
"But it's true. She's very simple and beautiful. She's smart, kind, rich, brave and her name is stacy.." sabi naman ni macky. Sinusubukan nilang ibahin ang topic dahil alam nilang hindi ako makakasagot ngayon sa mga tinatanong ni Ice. Tsk.
"Talaga? HAH.. I can't believe this. Ganun pala ako kadaling nakamove on kay shirley?" Tanong nya pa tapos ay tumungga sya ng juice nya.
"Yes. Ganun kabilis. At yung fiance mo ngayon, mahal mo sya at higit na mas minahal mo sya kesa kay shirley." -ako
Serysosong nakatingin ako sa kanya at ganun din sya. Parang binabasa nya ako pero hindi ako nagpapakita ng kahit na anong emosyon sa kanya. Halata din ang pagiging uneasy ng dalawa sa tabi namin.
"Really? I think i know her. The girl from yesterday, calling me monster. Is that her?" He said while grinning. Hindi nya siniseryoso ang mga pinag uusapan namin. Tsk.
"Yes. Nakita mo na pala sya. What do you think? She's beautiful right?" Tanong ni jorge sa kanya habang nakangiti.
Matagal pa bago sumagot si Ice. Nakaabang lang kami sa isasagot nya.
"She's not that special. Tell her I'm sorry. And tell her to leave... in my life."
( A moment of silence )
"ALAM MO BA YANG SINASABI MO??!! HA!!! ANONG KLASE KANG----------"
Hinawakan na namin si jorge pag tayo nya at ng akma nyang susugurin si Ice. Hindi na kami nagulat sa inasta nya. Alam kong ganyan din ang magiging reaksyon ko at ni macky sa sinabi ni Ice pero saming tatlo, si jorge ang pinaka maliit ang pasensya.
"Tama na bro. Hindi nya kasalanan." -macky.
"Umuwi kana muna bro. Kami ng bahala dito" pakiusap na bulong ko kay jorge habang inilalayo ko sya.
Naka close fist pa ang gago habang masama ang tingin kay Ice.
"Lets go" sabi ko at hinila kona sya palayo dahil baka magkainitan pa..
________
~ Macky
"What happened to him??!" Takang tanong ni Ice. The whole time Nakakunot lang ang noo nya. Hindi siguro sya makapaniwala sa ginawa ni jorge.
"The truth is, magiging dad na si jorge. His fiance is now six and a half months pregnant. And his fiance.... she's stacy's bestfriend." Paliwanag ko na lalong ikinakunot ng noo nya.
"What?! He's now engaged??" Tanong nya.
"Yes. And he's living with his fiance together with stacy. Well, actually.. condo nila stacy at lyca." I said. Halata namang nakikinig sya sakin.
Hindi na sya nagsalita.
Maya maya lang, tumayo na sya.
"Next time na ulit. Inaantok ako" sabi nya at umalis na.
Naiwan akong naiiling nalang sa nangyayari. Tsk. Bakit ba kasi nangyari ang ganung aksidente sa kanya?!
. . . . . . .
~ Maricar Edmonds
Nakita kong papasok na sa loob ng mansion ang anak ko. Sa hula ko palang, mukhang hindi na maganda ang kinalabasan ng pagkikita kita nila ngayong araw. Nakasimangot sya habang naglalakad.
Sinundan ko sya hanggang sa stairs pa akyat ng kwarto nya.
He's mad.
Pabagsak nyang sinara ang pintuan nya at dun, narinig ko ang malakas na pagsigaw nya kasabay ng sunod sunod na pagkabasag ng mga babasaging bagay sa loob ng kwarto nya.
Napahawak nalang ako sa bandang dibdib ko. Pangalawang beses nya na to. Yung unang beses, kagabi. Kinabahan ako at natakot kaya mabilis akong tumawag sa doctor nya.
Pero ang sabi ng doctor, normal lang daw yun kung may mga bagay syang pilit na inaalala.
"Naulit nanaman po ba maam?" Sabi ni manang Ising na nasa tabi ko na pala.
"Oho manang.. Naaawa nako sa anak ko manang.." sagot ko habang pinupunasan ang mga luha na lumandas mula sa mga mata ko.
Masakit sakin ang nangyayari sa anak ko. Sino ba namang ina ang gugustuhing makitang
nahihirapan ng ganito ang anak nya? Sino ba ang may gusto nito?
Maya maya lang, tumigil na ang mga pagbabasag sa loob ng kwarto nya.
"Sige na manang.. pakitawag napo ang mga maglilinis ng kwarto nya." Sabi ko kay manang na tumalima naman kaagad.
Pag alis ni manang, sya namang paglabas ng anak ko sa kwarto nya. Marahil ay kumalma na ang isip nya.
"A-anak.." utal na tawag ko sa kanya paglabas nya. Muli na namang bumagsak ang mga luha ko ng makita kong may dugo ang braso nya habang gulo gulo ang buhok nya at para bang binagyo ang loob ng kwarto nya.
"Anak naman.. wag mo naman akong pag alalahin ng ganito.. wag mong pilitin anak.. hayaan mo lang na kusa mong maalala ang lahat.. wag mong pilitin.." umiiyak na sabi ko habang nakatalikod sya sakin.
"Ma.. I'm tired of thinking. It's been almost a week. But I can't remember everything! I didn't know anything!.... But it feels like I need to know something.." sabi nya. Ramdam ko ang paghihirap sa boses nya..
"Anak.. naniniwala ako... babalik lahat ng alaalang nakalimutan mo.." sabi ko at pagkatapos, hindi na sya nagsalita. Bumaba sya ng stairs, habang ako.. naiwang umiiyak dahil doble sakin ang sakit at hirap na nararamdaman nya habang ako, bilang ina nya.. walang magawa kundi ang tignan lang sya..
. . . . . . . . .
~ Stacy
Pugto na ang mga mata ko kakaiyak ko. Halos dalawang magkasunod na gabi nakong ganito. Hindi ko mapigilan ang emosyong nararamdaman ko lalo na kapag naaalala ko kung paano ako kausapin ni monster, at kung paano nya ako tignan. Hindi nya ako maalala. Wala lang ako sa kanya. Ni hindi nya alam ang pangalan ko.
Bakit naging ganito? Sobrang sakit para sakin pero kailangan kong tanggapin. Tulad ng mga sinasabi ng mga kaibigan namin, kailangan kong maging matatag, at maging matapang, lalo na sa mga susunod pang mangyayari.
Simula nung huli naming uusap at pagkikita, hindi ko pa sya nabibisita sa kanila dahil yun ang payo ng mom nya,
Yun din ang sabi ng doctor. Bawal syang biglain sa lahat ng bagay.
At yun nga ang ginawa ko.
Dalawang araw kong tiniis ang sarili kong wag syang puntahan. Pero ngayong araw, nandito nako sa tapat ng malaking gate ng mansion nila.
"Hi maam, good morning" bati sakin ni kuyang guard sabay saludo. I nod and smile back at him kahit na hirap akong ngumiti.
"Goodluck maam!" Pahabol nya pa. Alam ko ang ibig nyang sabihin dun. Ngumiti nalang ako ulit at nag thumbs-up sa kanya.
_
Huminga muna ako ng malalim at bumaba na kay boomie. Chineck ko muna ang sarili ko bago lumakad papunta sa may garden. Tinawagan nako agad ni tita kanina habang nasa byahe palang ako papunta dito..
Ayos naman ang sarili ko. Im wearing a simple white dress, na pinartneran ko ng white doll shoes at nilugay ko lang ang mahaba kong buhok. Hindi ako naglagay ng make up. Nag press powder lang ako at konting lip tint. Sinubukan kong alisin ang pugto sa mata ko gamit ang concealer pero walang effect. Hindi man lang tumalab. Grabe siguro ang pagkapugto ng mga mata ko dahil sa kakaiyak.
Nang malapit nako sa garden ay pilit akong ngumiti.
'Kaya ko to..' sabi ng isip ko.
Tinignan ko pa ang dala kong special carbonara na ako mismo ang gumawa. Favorite din kasi nya to, at gustong gusto nya kapag pinagluluto ko sya nito.
Natatanaw ko na sya na nakaupo habang nagbabasa. Nakatingin lang ako sa mukha nya.
Miss ko na sya..
Ngayon ko lang napansin ang malaking band aid sa braso nyang may hawak na libro. Habang papalapit ako sa kanya ay naiiyak na naman ako pero pinigilan ko. Hindi ko ipapakita sa kanya na iiyak ako. Hindi. Magiging matapang ako..
Bago pa man ako tuluyang makalapit sa kanya na dahan dahan na syang napatingin sakin. Pero ibinalik nya din agad sa libro ang tingin nya na parang hindi naman importante ang nakita nya.
<|3
"Hi.. kamusta kana? May dala ako sayo.." sabi ko agad paglapit ko sa kanya sabay lapag ng dala ko baunan sa table nya.
Pero hindi man lang nya ako tinignan, hindi man lang sya nagsasalita, at hindi nya man lang ako pinapansin.
"Favorite mo to.. alam kong matutuwa ka pag nalaman mo ang laman ng baunan.
na yan.. ako mismo ang nagluto nyan.. sana magustuhan mo" sabi ko pa at nalapit sa kanya ang baunan na dala ko.
Pero parang hangin lang ako sa kanya. Parang hindi nya ako nakita. Parang hindi ako nag e-exist sa mundo.
Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko at pigilan ang patulo ko ng luha na babagsak na anytime galing sa mga mata ko.
"Ahm.. tikman mo yan. Promise masarap yan. Alam kong magugustuhan mo ang l-------"
Hindi kona tinuloy ang sasabihin ko dahil cold na tumingin sya sakin, tapos sa baunan na nilapag ko sa harapan nya.
"Ah.. ano.. kasi..---" -ako
"Can you please, leave." Cold na sabi nya sakin. Para bang naiirita sya sa presensya ko. Parang ayaw nyang makipag usap at istorbohin ko sya.
"Ahm.. sige. Aalis nako. Sorry sa istorbo. Mag aral kanang mabuti.. babalik nalang ako bukas. Tikman mo yang niluto ko h--------"-ako
"Don't come here anymore. And one more thing,.. dalhin mo yang cheap na pagkain mo. Hindi ko kailangan nyan. Marami sa ref nyan." Dagdag nya pa pagkalapag nya sa table ng librong binabasa nya kanina.
Hindi ko na yata kayang pigilan ang mga luha ko. Babagsak na eh..
Ang sakit lang. Bakit sya ganito.. T____T
"P---pero sayang naman yan kung--------" -ako
"Yan.. Hindi na sayang.." sabi nya pa pagkatapos nyang itapon ang baunan na dala ko sa damuhan.
Tuluyan ng bumagsak ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan habang nakatingin sa kanya, habang hindi ako makapaniwala sa ginawa nya.. habang hindi ko matanggap ang nangyayari..
♡♡♡
ITUTULOY.