'Neville, hoe kon je dit laten gebeuren! Ik kan niet geloven dat je jezelf en mij dit aandoet!'
Layla drukt Lizzy dichter tegen zich aan, terwijl ze zelf naar de deur van haar slaapkamer kijkt. Ananda was weer terug in het weeshuis, maar volgens haar vader zou dat niet lang duren. Ze wist niet waar Ananda dan naartoe zou gaan, maar overal zou nu beter zijn dan het huis boven de Leaky Cauldron. Overdag leken ze een dolgelukkig gezinnetje, maar op het moment dat Layla en Lizzy naar boven gingen om te slapen, barstte al een paar dagen een hevige ruzie uit beneden. Haar vader en Hannah gingen dan hard tegen elkaar tekeer, en het ging maar om een ding, hun geliefde prinsesje was een Slytherin en werd gepest door heel Hogwarts. En bovenal, had ze een vriendschap opgebouwd met de misplaatste Potter, iets wat Neville niet erg vond, maar ook niet aanmoedigde, maar bovenal de jonge Malfoy, als hij die naam al wel mocht dragen omdat hij volgens velen eigenlijk een Riddle was. Ze hielden maar niet op en elke avond kwam Lizzy bij Layla op bed zitten omdat ze bang was. Toen ze Layla had gezien in haar helemaal zwarte jurk, was Hannah laaiend geworden, niet perse op haar, nee, ze zou nooit boos worden op haar, maar op iemand die Layla niet kende. Ze had geen namen genoemd, maar Neville moest haar kalmeren op het platform, iets wat hem heel veel moeite had gekost. Eenmaal thuis waren Layla, Ananda en Lizzy meteen naar boven gestuurd, waarna de eerste luidruchtige woordenwisseling was begonnen. Layla sluit haar ogen en houdt Lizzy nog steviger vast, ze moest haar zusje beschermen, ook als ze alleen maar bang was, er was niemand anders die dat deed, dus was ze de enige die het kon. Als ze haar ogen weer opent, ziet ze een uil zitten in haar venster. Voorzichtig laat ze Lizzy los, die haar even blijft vasthouden, maar dan haar zus loslaat. Layla loopt naar het raam, pakt eerst wat voer uit een bakje en pakt dan de brieven van de uil aan, in ruil van het voer. Even blijft hij zitten, maar dan vliegt hij weg, de donkere nacht weer in. Layla loopt terug naar haar bed en gaat op de rand zitten, Lizzy kijkt over haar schouder mee als ze de brief openvouwt, Albus, aan het handschrift te zien, maar als ze de envelop opent, vallen er twee vellen papier uit en een doosje waar een afbeelding op staat van een groot beeldscherm en op de zijkant staat "iPhone 8". Van de brieven is er een in het handschrift van Albus, en de andere in dat van Scorpius. Layla pakt eerst de brief van Albus op. Lizzy kijkt haar zus aan.
'Ik denk dat ik ga Layla, het lijkt weer rustig en misschien komen papa en mama zo naar boven.'
Layla kijkt om en knikt, ze geeft haar zusje een zachte kus en ze verdwijnt uit de kamer. Dan pakt ze haar brief van Albus weer, ooit een blik werpend op het doosje.
Lieve L,
Deze brief kreeg ik van Scorpius, ik maak me zorgen om hem. Hij is geadresseerd aan ons beide, een vel voor jou en een voor mij, maar met jouw vader en moeder vond Scorpius het niet zo'n goed idee om deze brief direct naar jou te sturen, wat dat ook mag betekenen, dat weet jij misschien beter dan ik. Hoe dan ook, je hebt hem nu, ik heb die van jou niet gelezen, dus die is helemaal voor jou. Ik hoop dat je snel weer langskomt en blijft schrijven, het is hier zo eenzaam. James is de grootste klootzak die er bestaat, maar ik kan hem eindelijk een beetje blokkeren uit mijn gedachten. Ik heb trouwens net zo'n doosje gekregen als ik bij jou heb meegestuurd. Volgens mij is het een smartphone, Scorpius zegt dat het een cadeautje van hem is, zodat we sneller met elkaar in contact kunnen komen. De gebruiksaanwijzing zit er bij en blijkbaar ook 'internet(?)'. Maar ja, het zal wel goed zijn. Ik spreek je snel weer, via dat ding....
Liefs,
Al
Layla legt de brief neer en pakt het doosje, voorzichtig haalt ze de deksel er vanaf en ziet er nu een rose kleurige iPhone in liggen. Ze pakt hem er heel voorzichtig uit en pakt de gebruiksaanwijzing. Maar dan bedenkt ze zich dat ze ook nog een brief heeft liggen en legt de telefoon weg. Dan pakt ze de tweede brief, in het nette handschrift van Scorpius, en begint hem te lezen.
Lieve L,
Deze brief is denk ik de laatste die ik zal schrijven, het doosje wat erbij zit is een telefoon. Ik heb er een voor mezelf, Al en jou, zodat we snel met elkaar in contact kunnen komen als er iets is. Maak je geen zorgen over de kosten, cadeautje van mij.
Maar L, even over je moeder, ben je al dichter bij een antwoord? Ik doe echt mijn best, maar ik heb niet heel veel tijd. Mijn moeder is een stuk zwakker geworden en komt niet meer uit bed. Pap durft niet meer bij haar in de buurt te komen, dus ik moet de verzorging overnemen. Maar ik wil het er liever niet over hebben als je het niet erg vind.
Ik heb niet veel te zeggen, maar ik wilde je dit cadeau heel graag geven en je een brief sturen.
Liefs,
Scorpius
Layla blijft even naar de brief kijken, hij ging heel snel over het onderwerp heen, maar het was haar nu wel duidelijk dat het niet goed ging met Scorpius' moeder. Misschien kan ik dan beter mijn mond houden over mijn eigen verdenkingen, denkt ze, misschien komt dat dan nu niet zo goed aan. Ze pakt de brieven op, loopt naar haar kledingkast en legt ze daar in een doosje wat achterin een hoekje lag. Ze wist niet of het zo veilig zou zijn om die open en bloot te laten liggen, gezien haar vader het er nog steeds niet mee eens was dat Albus en Scorpius haar vrienden waren. Wat Hannah dacht kon Layla heel weinig schelen, maar voor de zekerheid verstopte ze de brieven voor hen allebei. Dan kijkt ze op en ziet Nagini liggen, met haar kraalogen kijkt ze Layla aan en volgt elke beweging die ze maakt. Layla knielt bij de slang neer en strijkt haar over haar kop.
'En waar denk je nu aan lieverd?'
Layla glimlacht en gaat naast het kussen zitten.
'Scorpius...'
Nagini tilt haar kop iets meer op.
'Je geeft heel veel om hem lieverd.'
Layla kijkt haar slang verbaasd aan.
'Hoe bedoel je?'
Nagini blijft haar aankijken, maar schudt dan langzaam haar kop.
'Laat maar, ik weet hoe je je voelt, maar jij weet het zelf nog niet. En ik ga het je niet vertellen.'
Layla blijft de slang even verbaasd aankijken, maar dan komt ze weer overeind. Ze ploft op haar bed en pakt de telefoon weer uit het doosje. Na wat geklooi heeft ze de telefoon eindelijk aan, hij blijkt al wel geïnstalleerd te zijn, wat Scorpius blijkbaar al had gedaan. Ze klikt het icoontje aan waarop staat "WhatsApp" en er opent zich een pagina. Ze blijft er even naar staren, totdat ze plotseling ziet dat er iemand aan het typen is... een nummer wat al een naam heeft gekregen, Scorpius Malfoy. Ze opent het gesprek en wacht.
"Hallo L."
Layla glimlacht en tikt het scherm aan, waardoor er een toetsenbord verschijnt. Even kijkt ze naar de toetsen, maar dan begint ze te typen. Het duurt even en vaak tikt ze letter dubbel of verkeerd, maar dan lukt het eindelijk en klikt ze op verstuur.
"Hallo Scorpius."
Scorpius begint weer te typen.
"Albus heeft zijn telefoon ook al aan staan. Zal ik een app maken met ons drieën?"
Layla begint weer te typen, het gaat steeds beter als ze langer bezig is.
"Ja, is goed."
Het is even stil, totdat ze een berichtje krijgt dat ze aan een nieuwe groep is toegevoegd "Misfits United". Ze klikt erop en opent de app.
"Hallo L en Al!"
Layla glimlacht breed.
"Hallo Al!"
Albus, wiens nummer blijkbaar ook al in haar telefoon stond, begint ook te typen.
"Hallo L!"
De hele dag besteedt ze verder nog op haar kamer, met de deur dicht brouwt ze opnieuw aan haar Potions, zoals ze veel vaker deed. Maar nu werpt ze elke paar minuten een blik op haar telefoon, die naast haar ligt. Er wordt niet vaak iets gezegd, maar als er iets gezegd wordt ziet ze het meteen. Nu had ze altijd haar vrienden om zich heen, zelfs tijdens de vakanties als ze alleen was, kon ze altijd praten met Scorpius en Albus. Ze glimlacht bij de gedachten en gaat weer verder met het brouwen van haar Potion. Neville kijkt van onderaan de trap naar boven, Layla was opstandiger geworden in de afgelopen dagen en sloot zich weer op in haar kamer om te brouwen aan haar Potions. Ze was kortaf en bars, iets wat Neville niet van haar gewend was. Het zou wel een fase zijn, iets waar ze overheen zou groeien. Maar ja, dat dacht hij ook van haar fase praten met slangen, of van haar fase vrienden met Albus Potter en Scorpius Malfoy, en al helemaal van haar fases Slytherin en Hannah is niet mijn moeder. Hij wist het wel, een voorgevoel, maar hij moest volhouden dat Hannah echt Layla's moeder was, anders zou zijn gezin uit elkaar vallen, en zou hij zijn prinses verliezen. Nee, het was maar een fase, ze zou hem ontgroeien en dan zou ze zich weer aan hem vastklampen, zoals ze altijd had gedaan, en zoals hij het meeste van haar hield.
Draco kijkt om de deur zijn slaapkamer in, waar Astoria op bed ligt. Het was midden in de nacht Scorpius lag te slapen en Draco had nog uren in zijn studeerkamer gezeten om zijn vrouw maar zo min mogelijk in de ogen te hoeven kijken. Nu hij eindelijk naar binnen loopt, slaat Astoria meteen haar ogen op. Ze is zo wit als haar lakens en geeft bijna licht. Draco slikt zijn tranen weg en stapt langzaam naar binnen, de deur achter zich sluitend. Het enige licht in de kamer is het lampje op het nachtkastje van Astoria, wat haar een griezelig uiterlijk geeft door het licht op haar ingevallen wangen. Hij loopt naar haar toe, gevolgd door enkel haar ogen, de rest beweegt niet. De tranen blijven prikken in zijn ogen, maar hij laat ze niet vallen, hij wilde ze niet laten vallen. Hij gaat op de rand van het bed zitten en buigt zich naar zijn vrouw toe, zacht kust hij haar op de lippen. Hij voelt een koude hand op zijn wang en hij glimlacht als hij haar loslaat.
'Hoe gaat het?'
Astoria glimlacht zwak, haar ogen trekt ze niet van haar man af.
'Het gaat wel Draco, ik ben gewoon zo moe.'
Draco tilt zijn hand op en pakt de ijskoude hand van Astoria vast.
'Het komt goed Astoria, geloof me.'
Hij drukt een zachte kus op de hand en moet nu echt moeite doen om zijn tranen niet te laten vallen. Astoria merkt het en pakt met haar andere hand de wang van Draco opnieuw vast, waardoor ze zijn gezicht weer op haar richt.
'Wat zit je dwars Draco?'
Draco kijkt weg, maar Astoria's grip is plotseling sterk en dwingt hem haar weer aan te kijken.
'Draco?'
Hij kijkt Astoria nu wel aan en ze ziet de tranen in zijn ogen, ze pakt hem vast en trekt hem langzaam naar zich toe.
'Shhh, het komt goed lieverd, geloof me nu.'
Draco wil overeind komen, maar Astoria lijkt al haar kracht te gebruiken om haar man zo dicht mogelijk bij haar te houden.
'Nee, nu niet weggaan Draco, alsjeblieft. Je ontwijkt me al weken, sinds Scorpius thuis is, zie ik je alleen nog maar 's nachts als je naar bed komt, en zelfs dan slaap ik vaak al als je binnenkomt. En voordat ik wakker ben, ben je alweer weg.'
Draco tilt zijn hoofd op, iets wat ze nu wel toestaat. Ook in Astoria's ogen staan tranen.
'Waarom Draco?'
Draco draait opnieuw zijn hoofd weg, Astoria weet meteen waar hij mee zit. Zo lang kende ze hem wel.
'Nog steeds?'
Draco kijkt op.
'Ik droom nog steeds over haar, elke keer op die ene plek....'
Hij valt even stil, om zijn tranen weer in te kunnen slikken.
'Al dat zwart, en haar gezicht, zo bleek, zo...'
'wit als een laken, net als ik?'
Draco kijkt Astoria aan en buigt zich meteen weer over haar heen voor een kus.
'Sorry lieverd, het spijt me zo. Ik wil gewoon niet onder ogen komen dat ik jou ook kan verliezen. Zo ineens, net als haar.'
Astoria tilt haar hand op en wil die op zijn haren leggen, die prachtige witblonde haren die licht gaven in het donker. Maar Draco ontwijkt haar hand en komt weer overeind.
'Astoria, het spijt me, maar ik moet je iets vertellen.'
Astoria kijkt Draco verbaasd aan.
'Wat is er?'
Draco haalt diep adem, zijn blik trekt hij weg van Astoria, en richt hem op de grond.
'Toen ze werd... vermoord... op Scorpius' verjaardag... vlak voordat ze wegging.... ik... ik heb haar gezoend.'
Astoria kijkt Draco stomverbaasd aan, even moet ze nadenken en kijken voordat ze het geloofd. Draco zit ondertussen zacht te snikken, met zijn hand voor zijn ogen. Dan komt Astoria overeind en slaat haar armen om Draco heen.
'Shhhh.... rustig maar, shhhh.'
Draco duwt haar weg en komt plotseling overeind.
'Astoria, het is niet goed. Ik heb staan zoenen met haar, in ons huis. En... en...'
'En nu is ze dood Draco!'
Draco draait zich om bij het horen van de roep van zijn vrouw, doordrenkt met tranen. Ze zit voorover gebogen naar hem toe en kijkt hem recht aan, met tranen die branden in haar ogen.
'Ze is dood Draco! Ik weet dat je het niet onder ogen wil zien, maar ze is dood, al 12 jaar!'
Draco kijkt haar even aan, maar dan komt hij naar haar toe en sluit haar in zijn armen.
'Sorry sorry sorry sorry Astoria... Het spijt me echt zo veel. Ik wilde gewoon eerlijk tegen je zijn, maar ik weet dat het niet goed is. Jij bent er nog, daar gaat het om.'
Hij drukt een zachte kus op de haren van zijn vrouw.
'Ik houd van je Astoria, zoveel, dat mag je nooit vergeten. Ik ben er voor je... en ik zal proberen er nog meer voor je te zijn.'
Hij drukt nog een kus op Astoria's haren en kijkt dan voor zich uit, terwijl hij haar langzaam heen en weer wiegt. Voor zijn ogen ziet hij echter alle beelden voor zich langs schieten, het zwarte op het einde van zijn oprijlaan, het bleke gezicht. Nooit zou hij dat beeld uit zijn gedachten verdwijnen, nooit. Maar nu moest hij zijn aandacht verleggen naar zijn vrouw, die het verdiende, meer dan wie dan ook. Zij had altijd voor hem klaargestaan, zij had hem de zoon gegeven die hij zo graag wilde, met gevaar voor haar eigen leven. En nu, nu mocht hij haar niet in de steek laten, hij moest haar laatste dagen zo mooi mogelijk maken en daarna moest hij haar laatste wens uit laten komen, een wens waar hij alles voor zou doen en wat hij ook zo graag wilde. Een mooie toekomst voor Scorpius, zonder de vooroordelen die er nu heersten, hij moest een goede toekomst hebben, dat was alles wat Astoria wilde, en hij moest Haar vergeten, om dat te kunnen bereiken.