'Ananda!'
Layla kijkt door de glazen deur naar binnen, zoekend naar haar vriendin, breed glimlachend als ze haar richting de deur ziet komen. Ze zat al bijna een uur op de muur, hopend dat haar vriendin naar buiten zou komen. Het was gelukkig warm en de zon schijnt in haar gezicht. Het is juli en het zou nog maar een paar maanden duren voordat ze eindelijk naar Hogwarts kon. In haar hand houdt ze haar brief vast, hij is al helemaal gekreukeld, maar dat kan haar niets schelen.
'Ananda!'
Ananda duwt de deuren open en rent naar buiten, in haar hand heeft ze ook een brief. Met een brede glimlach springt Layla van de muur af en rent naar haar vriendin.
'Je hebt hem!'
Ananda knikt, breed glimlachend. Layla wist dat haar vader vandaag naar het weeshuis zou gaan om te praten over Ananda en om ervoor te zorgen dat ze weg kon van die vreselijke plek. Hij was 's ochtends vroeg vertrokken, en Layla was een uur later achter hem aangekomen, en had vanaf dat moment op de muur gezeten, wachtend op Ananda. Ze had zelf haar brief een paar dagen geleden gekregen, en nu was het Ananda's beurt. Ze had hem van Neville zelf gekregen, om te voorkomen dat de uilen naar het weeshuis zouden komen. Nu staan de meiden met zijn tweeën op de binnenplaats, beide hebben een brief in hun handen.
'Maken we hem open?'
Ananda knikt met een brede glimlach en tegelijkertijd openen ze de enveloppen. Ze halen de brieven eruit en beginnen ze te lezen. Dan kijken ze allebei op.
'1 September gaan we.'
Layla knikt met een brede grijns, ze kon nu al niet wachten. Dan pakt Ananda het tweede vel papier erbij en kijkt er bedenkelijk naar.
'Maar... waar haal ik al deze spullen vandaan?'
'Van Diagon Alley...'
Layla en Ananda kijken allebei op en zien Neville in de deuropening staan, glimlachend. Hij loopt naar de meiden toe en gaat door zijn knieën, zodat ze op gelijke hoogte zitten. Ananda kijkt hem bezorgd aan.
'Diagon Alley? Waar is dat?'
Layla kijkt haar vriendin verbaasd aan, ze wist niet wat Diagon Alley was? Layla kwam er heel vaak, elke keer ging ze naar de kleine winkeltjes waar ze Potion ingredienten verkochten, Sugarplums Sweet Shop en natuurlijk naar Weasley's Wizard Wheezes, gerund door George en Ron Weasley, vrienden van haar vader. Neville ziet het verbaasde gezicht van Layla en glimlacht, dan kijkt hij weer naar Ananda.
'Diagon Alley is een winkelstraat voor tovenaars.'
Ananda blijft hem even aanstaren, maar begint dan langzaam te knikken, maar dan blijft haar hoofd weer stil hangen.
'Maar hoe kom ik daar dan? En met wie?'
Nu schrikt Layla plotseling op uit haar gedachten, ze begint breed te glimlachen en tikt haar vader op zijn schouder.
'Papa?'
Neville kijkt Layla aan, nog steeds glimlachend.
'Ja Layla?'
Layla stopt met tikken en laat haar hand weer zakken.
'Mag Ananda met ons mee?'
Neville kijkt Layla even aan, maar dan knikt hij. Layla springt in de lucht van blijdschap en vliegt haar vader om de nek. Dan laat ze hem plotseling los.
'Papa?'
Neville schiet in de lach, maar herpakt zich snel weer en glimlacht weer.
'Ja Layla.'
'Mag Ananda bij ons komen logeren voordat we naar Hogwarts gaan?'
Neville kijkt van zijn dochter naar Ananda en weer terug, dan begint hij weer te knikken. De meiden vliegen elkaar om de nek en dan omhelzen ze allebei Neville, die moeite moet doen om rechtop te blijven zitten, hij is weer in de lach geschoten. Dan laat hij de meiden los en zet ze voor hem neer.
'Ik heb afgesproken dat ik Ananda 15 augustus kom ophalen...'
Hij kijkt Ananda aan.
'Dus zorg dat je dan alles wat je hebt, hebt ingepakt.'
Ananda knikt, met een brede glimlach om haar mond.
'Vanaf dan logeert Ananda bij ons, gaan we naar Diagon Alley en gaan we met zijn allen naar Hogwarts.'
Layla's glimlach wordt nog breder en ze kijkt Ananda vanuit haar ooghoeken aan, die kijkt op dezelfde manier terug. Dan komt Neville overeind en wil weer naar de deur lopen.
'Layla, kom je, we gaan weer naar huis.'
Layla kijkt van haar vader naar Ananda, de vriendinnen glimlachen en omhelzen elkaar nog een keer. Als ze elkaar loslaten blijven ze elkaar even aankijken.
'Nog een maand, dan kom je bij mij logeren.'
'En dan nog een halve maand en dan gaan we naar Hogwarts.'
De vriendinnen glimlachen weer, maar dan laten ze elkaar los en volgt Layla haar vader naar de voordeur van het weeshuis, waar ze even vreemd opkijken van het meisje dat uit het niets leek te zijn verschenen naast de vreemde man die sprak over tovenaars en heksen en een vreemde school genaamd Hog-nogwat.
Een maand later is het dan eindelijk zover, Layla ruimt de laatste spullen op en kijkt dan weer naar het matras naast haar eigen bed. Ananda zou vanaf vandaag bij haar en haar ouders komen logeren en zou dan bij haar op de kamer slapen. Al haar Potions spullen had ze op moeten ruimen van Hannah, maar dat betekende niet dat al de ingredienten en potions ook uit het zicht moesten zijn. Vol trots kijkt ze naar de plank boven haar bureautje, dat volstaat met allemaal verschillende flesjes en potjes. Dan hoort ze voetstappen op de trap, ze stapt snel over het matras heen en opent de deur, waar Neville met opgeheven hand voor staat. Hij glimlacht als hij Layla ziet.
'Gaan we papa?'
Neville's glimlach vervaagd en hij schudt zijn hoofd.
'Nee Layla, ik ga Ananda alleen halen, jij blijft hier met mama en Lizzy.'
Layla kijkt haar vader verbaasd aan, ze opent de deur helemaal en stapt naar buiten.
'Maar papa, ik wil mee.'
Hannah komt naar boven toe en glimlacht breed.
'Lieverd, papa gaat Ananda alleen maar ophalen. Jullie kunnen de hele maand nog praten en spelen, nu gaan we nog even je kamer opruimen.'
Nu valt de vuilniszak in Hannah's hand pas op, Layla's ogen worden groot en ze weet precies wat Hannah bedoelde met "opruimen". Nog voordat ze een stap dichterbij heeft kunnen zetten, draait Layla zich om, gooit de deur achter zich dicht en draait de sleutel om. Meteen wordt er hard op de deur geklopt.
'Layla, Layla, doe de deur open.'
Nog meer geklop.
'Layla, lieverd, we willen alleen maar even opruimen voor Ananda, niets meer.'
Layla leunt met haar volle gewicht tegen de deur.
'Nee, ik weet dat jullie mijn Potions willen weggooien. Dat wil ik niet, ik ben er trots op. En mijn kamer is opgeruimd, Ananda kan het hier heel gezellig hebben, zolang jullie maar van mijn Potions afblijven.'
Even blijft het stil, dan hoort Layla Neville iets fluisteren en dan hoort ze twee paar voetstappen naar beneden lopen. Voorzichtig draait ze de sleutel om en opent de deur, ze loopt langzaam naar de trap en hoort haar vader en Hannah druk in discussie.
'Neville, ik kan dit niet meer.'
'Hannah, rustig, over een paar weken gaat ze naar Hogwarts, dan zal de Sorting Hat haar in Gryffindor of Hufflepuff sorteren en dan leert ze dit allemaal wel af.'
'Weet je dat zeker Neville?'
Even is het stil, dan hoort ze heel zacht fluisteren.
'Dat weet ik zeker.'
Nog een stilte, maar dan begint Hannah weer te praten.
'En wat nu als het niet gebeurd, ze lijkt zoveel op haar, ik kan het niet aan dat ze me elke keer weer herinnert aan haar.'
Opnieuw een korte stilte.
'Geloof me Hannah, alles komt goed. Als ze naar Hogwarts gaat dan gaan al die dingen wel weg. Geloof me, het komt goed.'
De deur gaat opent en dicht en ook de deur naar de woonkamer gaat open. Layla sluipt terug haar kamer in en sluit weer de deur, ze doet hem nu niet op slot, maar ze houdt hem wel in de gate vanaf haar bed. Ze heeft een brede grijns om haar mond.
'Maak je geen zorgen Hannah, alles komt goed. Alles zal goed zijn op het moment dat ik erachter kom wie mijn echte moeder is. Als ik dat weet, weet ik eindelijk ook over wie je het de hele tijd hebt.'
Een uur later is Neville weer thuis, Layla stormt naar beneden als ze de deur dicht hoort slaan. Ze staat nog op de trap als ze Ananda ziet met haar Trunk, die bijna net zo groot is al zijzelf.
'Ananda!'
'Layla!'
Layla springt de laatste treden van de trap af en vliegt haar vriendin om de hals. Neville kijkt er met een brede glimlach naar, dan ziet hij Hannah in de deuropening van de woonkamer staan. Hij loopt langzaam naar haar toe en gaat naast haar staan. Layla draait zich ondertussen om, zich niet bewust van de blik op Hannah's gezicht, die nog steeds donker staat na de aanvaring bij Layla's slaapkamerdeur een uur eerder.
'Papa, mogen Ananda en ik naar boven?'
Neville kijkt haar aan en knikt glimlachend.
'Natuurlijk lieverd, laat die Trunk maar hier, die neem ik zo wel mee naar boven.'
Layla glimlacht, knikt, pakt Ananda's hand en trekt haar mee naar boven, als ze uit het zicht verdwenen zijn kijkt Neville weer naar Hannah, die donker naar de trap kijkt.
'Hannah.'
Hannah draait haar hoofd naar Neville.
'Waarom moest ze ook alweer zo nodig bij Layla op de kamer slapen? Ze had ook gewoon op de logeerkamer kunnen slapen, dat was toch veel beter geweest?'
Neville schudt resoluut zijn hoofd en pakt Hannah bij haar bovenarmen.
'Nee Hannah, juist niet. Hierdoor wordt hun vriendschap alleen maar sterker, en daardoor zal Layla zich ook niet meer zo gedragen zoals ze nu doet. Ananda is onze kans om haar helemaal voor onszelf te krijgen.'
Hannah's gezicht klaart langzaam op.
'Dus... dan hoeven we haar niet meer te delen met een dode?'
Neville's gezicht betrekt even als hij Hannah dat hoort zeggen, maar dan glimlacht hij snel en knikt. Hannah glimlacht breed en vliegt Neville om zijn nek. Neville kijkt de woonkamer in, waar Lizzy alleen op de bank zit, niemand had zich beziggehouden met haar. Hij vond het niet fijn als Hannah het had over de dode, maar zo was ze ook niet altijd. Dat moest hij zich maar blijven herinneren, hij hield van zijn lieve, aardige en loyale vrouw, maar als het ging om Layla en haar echte moeder, dan werd ze koppig en boos, iets wat hij heel graag wilde laten stoppen, en de enige manier waarop hij dat zag gebeuren was met Ananda. Zij was zijn enige hoop op dit moment, zijn enige hoop om Layla helemaal voor hem en Hannah te krijgen, en niet meer te hoeven delen met iemand die al 10 jaar dood was.
****************************
Hey SweetLoveWriter hier,
Na deze paar weken elke week te hebben kunnen updaten, zal het nu wat langer gaan duren voor er weer een nieuw hoofdstuk online komt. Ik heb binnenkort tentamens, dus heb ik mijn tijd nodig om te leren :)
Maar hopelijk is dit hoofdstuk genoeg om jullie even zoet te houden.
Xx
SweetLoveWriter