Medya : şarkı, Aytekin ataş - Mecnunum leylamı gördüm
Onu toprağı anımsatan gözlerinden tanıdım. Ama o öldü. Yoksa ölmedi mi? Konuşuyordu bir de, ölüler konuşamaz ki. Ben ne saçmalıyorum. Konuşmayı bırak ölü biri böyle karşımda duramaz.
- Bilal Abi, n'olur yardım edin. Sultan Abla evde mi? Lütfen saklayın beni, peşimdeler.
- Sakin ol Rüveyda , geç içeri hele.
Rüveyda... Yavaş yavaş, adım adım... Bildiğim kadarıyla bu anlama geliyordu. Tahminimdeki ismi çürütürcesine yakışan bi isimdi bu ona. Ne güzel bir isim, şiir gibi...
Kapıyı kapattılar. Rüyada gibiydim. Arkadan Bilal Abi'nin eşi gelip telaşla söze karıştı :
- Hayırdır canım benim? Kimler peşindeler? Gel içeri biraz soluklan bakalım.
Yemek yediğimiz odaya geçtiler. Zaten tahminimce oturabileceğimiz tek odaydı. Ben arkalarından şaşkın bir vaziyette bakakalmışken Bilal Abi geri dönüp kolumdan tuttu, beni de içeri çekti.
**************
Öyle kendimden geçmişim ki birden sesleri kulağımı sağır edercesine yükselerek beni kendime getirdi :
-Anlat bakalım şimdi Rüveyda bacım, kimmiş peşindekiler?
- Sorma abi, öyle bir iş açtım ki başıma... Geçenlerde bizim kursun yukarısındaki eski deponun önünden geçiyordum. Bir takım sesler duydum. Kapıyı bâyâ zorlayarak açtım. Bir baktım karşımda 20-25 tane ufacık çocuk... Hiçbirini tanımıyamadım, bizim mahalleden değillerdi herhalde. Kaçırılmış olduklarını hemen anladım. Zaten çoğusu ağlıyordu, öyle korkmuşlardı ki... Hepsini hızlı bir şekilde çıkardım depodan. Çocuklar kaçıp gitti, ben de tam gidecekken arkamdan bir çift ayak sesi duydum. Hızlıca koşmaya başladım. Bir ara arkama baktım; bir gözü bantlanmış, saçı sakalı birbirine karışmış, korkunç görünümlü bir adam peşimdeydi. Çok iri yapılıydı. Neyse ki izimi kaybettirdim.
Derin bir nefes alıp bıraktıktan sonra devam etti :
- Bugün de kurstaki çocukların ihtiyaçları için çarşıya çıkmıştım. Çarşıda o adamı gördüm. Göz göze geldik. Ben yine koşmaya başladım. Bir süre sonra da izimi yine kaybettirince kursa dönmeye korktum. Buraya geldim. Kusura bakmayın, sizi de rahatsız ettim.
- Estağfurullah bacım, ne rahatsızlığı?
Ben sus pus olmuş onları dinlerken sözü yine Sultan Abla aldı :
- Öncelikle Rabbim (c. c) iyiliğini kabul etsin. Çocuklara yardım etmişsin. Peki bu adam neyin nesidir bilir misin?
- Valla ablacım, benim anladığım kadarıyla organ mayfası.
- Evet, Rüveyda haklı hanım. Organ mafyası olabilirler. Zaten son zamanlarda organ mafyaları ile ilgili haberler oldukça arttı. Sen ne dersin Kerim?
Ben ne diyebilirdim ki... Resmen dilim tutulmuştu, birkaç kez konuşmaya çalıştım fakat başaramadım. Neyse ki sonra bir-iki kurabilmeyi başardım :
- Bee... Ben. Şey... Yani bence de olabilir. Ya da çocukları dilendirmek için kaçırmış da olabilir. Her hâlükarda kötü niyetli.
Tekrar Bilal Abi konuşmaya başladı :
- Bir şeyler yapmamız lazım.
Evet. Bir şeyler yapmamız lazım. Hatta bir şeyler yapmam lazım. Sevdiğimin başı beladaydı. Ona yardım etmeliydim. Gerekirse onun için canımı bile verirdim ama bu bir işe yaramaz. Tabii ya... Babamın komiser arkadaşları vardı. Hemen lafa karıştım :
- Aslında tanıdığım bir komiser var, kendisi babamın arkadaşı olur. Hanımefendi o yeri ve adamın sûretini tarif edebilecekse arayabilirim hemen.
Direkt onunla konuşamadım tabi, kalbim dururdu konuşsaydım. Zaten karşısında zor nefes alıyordum. Bilal Abi konuştu sonra :
- Rüveyda Bacım, tarif edebilirsin değil mi?
- Elbette ki tarif edebilirim. Allah (c.c) affetsin; o kadar korkunç ve çirkin bir yüzü vardı ki gözümün önünden gitmiyor.
Gözlerimi gözlerinden ayıramıyordum, gözlerinin içine bakıyordum ama anlaşılan o beni hatırlamamıştı. Bilal Abi'nin boğazını temizlemesiyle gözlerimi kaçırıp tekrar konuştum :
- Peki o halde abi. Ben arayayım da bir araba yollasın. Şimdi dışarı çıkması tehlikeli çünkü. Beraber karakola gider ,orada çözeriz bu sorunu.
- İnşAllah . Güzel düşündün. Kusura bakma Kerim kardeş, sana da zahmet veriyoruz ama... Sorun olacaksa arama istersen?
- Yok abi ne zahmeti, ne sorun olacak, işleri bu. Arıyorum ben hemen.
Telefonu cebimden çıkarıp aradım , kısa bir konuşmadan sonra kapatıp birazdan bir araba geleceğini söyledim. Şimdi yine toprağıma dalıp, orada oynama vaktiydi.
*********************
Aradan biraz zaman geçti. Beklediğimiz araba geldiğinde babamın arkadaşı Müfit Amca'nın da geldiğini gördüm. Hemen Müfit Amca'yı bir tarafa çekip, babamın haberi olmaması için ricada bulundum. O da gülümseyerek kabul etti.
Müfit Amca arabaya binince ben de gidip yanına bindim. Bilal Abi, Sultan Abla ve Rüveyda da arka koltuğa oturdular. Karakola yetişince tekrardan olan biteni aynı heyecan ve korkuyla anlattı. Anlattığı kişi bir buçuk yıl önce hapisten çıkmış bir organ mafyasıymış. Çıktığında işine devam etmiş ve bu yüzden aranıyormuş. Hemen ekipler hazırlandı ,tarif edilen yere gitmek için. Biz yine beraber aynı arabaya bindik. Her ne kadar aynadan kaçamak bakışlar atsam da Bilal Abi'ye yakalanmamak için bakamıyordum. Nereden tanıyordu acaba onu? Tabi yol boyunca aklımda bundan daha önemli bir soru vardı :
" Şu an nasıl oluyor da, kanlı-canlı karşımda duruyordu? "...
Yol boyunca bunu düşündüm, bir çıkar yol aradım. Acaba böyle bir şey olabilir miydi? Çok istedim diye Allah onu bana geri mi verdi? Bu tür konularda hiç bilgim yok ama hayatım boyunca böyle bir şeyle karşılaşmadığım için bunun olamayacağından emindim. Eğer olsaydı gerçek babam şimdi yanımda olurdu. Peki ama nasıl olmuştu? O zaman kesin bir yanlış anlaşılma olmuştur. Evet evet , son kararım bu. İlerki zamanlarda zaten sorup öğrenecektim. Şimdi halletmemiz gereken başka bir şey var.
Tarif ettiği yere vardık,araba durdu. Ekipler söylediği deponun etrafını sardı. Bu sırada biz arabada bekliyorduk. Küçük bir çatışmanın ardından bahsettiği adamla beraber 3 kişi teslim oldu. Böylece bu konu şimdilik kapanmış oldu.
Biz arabadan inerken Müfit Amca da yanımıza geliyordu :
- İçiniz rahat olsun. Cezasını çekecek. Hanımefendiye de çok teşekkür ederiz, çok yardımcı oldu bize. Güzel iş çıkarmış. Biz şimdi merkeze gidiyoruz. Kerim, babana selam söyle koçum.
- Başüstüne, teşekkür ede...
Biraz takıldıktan sonra Bilal Abi'nin sözleri aklıma geldi ve devam ettim :
- Allah (c.c) razı olsun Müfit Amca.
Bunu söylerken Bilal Abi'nin gözlerine baktım. O da bana bakıp gülümsedi. Müfit Amca ekibiyle arabaya binip gitti. Peki şimdi ne olacaktı? Ayrılık vakti mi gelmişti? Henüz kavuşmuş sayılmazken ayrılık vakti mi? Ne zaman eğdimi bilmediğim kafamı bir anda kaldırıp ona baktım. Göz göze geldik. Ne yani, o da bana mı bakıyordu? Saniyesinde çekti gözlerini gözlerimden. Denize düşüp ıslanmak istemeyen kum tanelerini kaçırdı benden. Ben daha nerede bu anı bozacak ses diye düşünürken Bilal Abi beni şaşırtmayarak lafa girdi :
- Eee hadi bakalım biz de dağılalım o zaman, geç oldu artık. Evli evine, köylü köyüne. Kerim, sen bize geliyorsun değil mi?
- Yok abi, geç oldu. Ben de gideyim artık.
- Olur mu hiç? Bırakmam, ne güzel sohbet edecektik daha.
- Haklısın da gitmeliyim artık. Başka zaman uğrarım mutlaka.
- Tamam o vakit, çok açma arayı.
- Tamam abi. Hadi kalın sağlıcakla.
- Allah ' a emanet ol kardeşim.
Zıt yönlere doğru giderken dönüp arkama baktım, ardına bakmadan gidiyordu onlarla. Yürüyüşünde bile öyle bir güzellik vardı ki, tıpkı bir işve fidanı. İnce bir yaprak dalının, hafif bir rüzgarla salınması gibiydi. Kim bilir bir daha ne zaman görecektim.
Telefonum çalınca ekrandaki 'annem' yazısıyla gülümseyip açtım :
- Söyle annem.
- Nerdesin oğlum? Çıkarken hiçbir şey söylemedin. Kaç saat oldu, bak hava kararmış.
- Sakin ol başımın tacı. Evin yakınlarındayım, geliyorum zaten.
- Neredeydin peki?
Gülümsedim. Ondan bir şey saklayamazdım :
- Sevdiceğimin yanında...
- Ne?!
Annemin tepkisine kahkaha atınca annem bağırmaya başladı :
- Ne diyorsun sen Kerim? Ne sevdiceği, kimi seviyormuşsun sen? Ben biliyordum ama, çabuk eve gel. Her şeyi anlatacaksın. Hiç kaçışın yok.
- Tamam tamam. 10 dakikaya evdeyim.
Telefonu kapatınca aklıma gelen sanki bizim için yazılmış bir türküyü mırıldanmaya başladım kendi kendime :
" Mecnunum Leyla'mı gördüm. Bir kerecik baktı geçti. Ne söyledi, ne de sordum; kaşlarını yıktı geçti.
Soramadım bir çift sözü. Ay mıydı , gün müydü yüzü? Sandım ki zühre yıldızı, şavkı beni yaktı geçti... "
[ Oyy oyy Kerimim'i gördünüz mü sayın okurlar. Bu arada kendi oluşturduğum karaktere aşık olmamayı diliyorum 😁 . Unutmadan tekrar söylüyorum. Yorumlarınız benim için çok önemli canlarım. Şimdiden teşekkürler 😘]