CHAPTER 5
"Have faith in God. Have faith in yourself. You're his strength, he's your energy. Maybe, just maybe, a kiss will wake him up."
-c.
I kept my pen on my bag. Confident akong tumayo at lumapit sa proctor namin para ipasa ang test paper ko. This is our last exam today. Nasagutan ko ng maayos ang mga questions sa tatlong subjects today. I'll have another three tomorrow.
Nilingon ko si Zanea. Sinenyasan niya akong mauna nang lumabas. I grabbed my bag and made my way out of the room. I saw Traz na sakto ring palabas ng exam room nila. Magkatapat lang kasi kami ng room. I smiled at him but he gave me a frown.
"Bakit?" Tanong ko.
"Hindi mo ako ni-replayan kagabi?" Pagsusuplado niya.
"Oh!" Napatango ako. "Kinuha kasi ni Damon ang phone ko. Sorry."
"Sus! Nagselos na naman siya!"
Natawa ako. "What's new?" Sabay na kaming naglakad pababa ng hagdan. "How's your exam?"
"Good. I think nasagot ko naman."
"Yun-"
"Ay, hindi. Nasagot ko pala lahat. Hindi ko lang alam kung tama." Humalakhak siya. Minsan talaga suplado siya, minsan naman nagpapaka-funny. Hindi ko alam pero nakakita ako ng maskara sa kanilang mga frat members!
Napairap na lang ako. Habang naglalakad kami, I decided to ask the details of what happened yesterday. May kapatid nga daw si Charles sa highschool department named Giselle and boyfriend niya 'yung lalaki kahapon. He really wants Giselle to do what's not the right thing to do. Pero hindi pa rin klaro sakin ang naging punishment nila. Tama na 'yung ginagawa nila iyon dati. Ayoko ng sirain pa nila ulit ang mga pangalan nila.
"Can you bring me to Charles?" Pakiusap ko kay Traz.
"Ha?"
"Please."
"Magagalit si Damon, Gibrielle. Huwag na." Tinitigan niya ako.
"Traz, please. Ako bahala kay Damon."
"Gibrielle, huwag mo na lang pakialaman si Charles. You don't know him." Matama niyang sabi.
"Sino bang nagsabing kilala ko siya? I just want to talk to him." Nakipagtitigan ako sa suplado niyang mukha. "Please..."
Bumuntong-hininga siya. "O sige na."
Lumayo siya saglit sakin para tawagan si Charles. Sinabihan niya itong magkita kami sa gym para mag-usap. I know I don't belong in their frat but Dame's my boyfriend. Ayokong nasasali sila sa gulo. Hindi naman lahat ng fraternity ay masasama, diba?
Nagpunta na kami sa gym at doon hinintay si Charles. Nagtext na sakin si Damon pero ni-silent ko muna ang phone ko. Nang makita na namin papasok si Charles, nagpaalam si Traz na dun lang siya sa entrance maghihintay. Tinanguan ko siya at hinintay na makalapit si Charles sakin.
"Hi," Bati ko.
"Hi. You're Dame's girl, right?"
Tumango ako. I don't like to be called as anybody's girl, it sounds like I was owned by someone. But since I love Damon and it's okay to be owned by him, hindi ko na pinansin pa iyon.
"Charles, ano ng nangyari dun sa lalake?" Dahan dahan kong tanong. "'Yung kahapon..."
"Wala na siya."
Nanlaki ang mga mata ko. "W-What do-"
"He's kicked out in school."
Napakalma ako sa sinabi niya. I was thinking of something morbid but he cut me already. Sa lahat ng nakilala at nakikita ko sa mga frat members ng AGP, kay Charles hindi ako komportable. There's something in him na hindi ko malaman. Nakakatakot ang mga titig niya. Parang lagi siyang handang makipag-away. Hindi ko alam kung matagal na ba siyang kasali sa AGP o bago pa lang.
"What about your sister? How is she?"
"Why are you asking?" Nabigla ako sa tanong niya. "Ang alam ko nagalit ka kay Damon dahil sa akala mo siya ang nag-utos nung parusa kahapon."
"Y-Yes... I got mad at him. G-Gusto ko lang... na... kamustahin ang kapatid mo."
"She's fine! She will be fine!"
Napapikit ako sa pagtaas ng boses niya. Nilingon ko si Traz sa may entrance na naalarma sa boses ni Charles. Nginitian ko siya para hindi siya mag-alala. He's about to go near us pero nung makita niyang okay lang ako, pinigilan niya ang kanyang sarili.
"I'm sorry." Sabi ko.
"What do you really want? You are wasting my time. Sabihin mo gusto mong sabihin sakin para matapos na." Nag-uumpisa na akong matakot sa kanya. "Ano? Mali ang ginawa ko? Kulang pa nga iyon na parusa sa kanya e! Gusto ko siyang bugbugin at patayin pero hindi ako gustong tulungan ng mga kasama ko. Mga wala silang kwenta! Bahag ang bun-"
Hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya. I slapped him. Hindi ako ininsulto niya pero parang nainsulto na rin ako. I knew those frat boys. Kahit na mahigit isang taon pa lang, nakilala ko na sila. They never did something to hurt me physically. I trust them. At kahit wala pa naman ako dito, hindi naman masyadong takot ang mga estudyante sa kanila dahil ang away nila ay sa kapareho lang nilang frat group na sina Reige.
Kasali sa frat si Charles, nagsumpaan sila ng brotherhood. Hindi niya dapat pagsalitaan ng masama ang mga kasama niya sa grupo o kahit kanino man. Hindi naman bugbugan ang sagot sa lahat, hindi bugbugan ang tamang parusa.
"Gibrielle, what happened?" Nag-aalalang tanong ni Traz pagkalapit niya samin. "Charles!"
Nagkatinginan kami ni Charles. I didn't mean to slap him pero siya ang nag-udyok sakin para gawin iyon.
"AGP is not the fraternity you're thinking. And if you don't trust them, if you don't like them, sana hindi ka na sumali sa grupo nila. I get you. Nasaktan ang kapatid mo. But did you ever ask your sister if she likes what you are doing? Come on, Charles! Na-kickout na 'yung lalaki, nagawa mo na siyang ipahiya kahapon pero huwag mo ng tangkain pang gawan siya ng masama kasama ang AGP." Litanya ko.
"How dare you-"
"Charles!" Sigaw ni Traz.
"What? Ipagtatanggol mo siya dahil girlfriend siya ng leader? Ano kayo? Sumisipsip?"
Sinuntok ni Traz si Charles. I can't believe him. Hindi niya talaga deserve na masali sa AGP.
"Traz, stop it." Pigil ko kay Traz na bugbugin ulit si Charles.
"You really don't know the rules, huh?" ani Traz. "Or did you ever read the rules before entering this brotherhood?"
Napalingon ako sa mga palapit samin. Nangunguna si Damon na blangko ang emosyon. This is my fault. Sana hindi na lang ako nagpumilit na kausapin si Charles. Nanahimik na lang dapat ako.
Agad hinila ni Damon ang kamay ko palayo sa kanila, palabas ng gym. Alam kong galit na siya. Kasalanan ko naman e. Masyado akong pakialamera. Hindi ko naman dapat pinapakialaman pa ang grupo nila dahil labas na ako dun. Pero hindi ko napigilan ang sarili ko lalo na nung insultuhin niya ang Alpha Gamma Phi kasama na dun si Damon.
Hinila ko ang kamay ko kahit na nasa kalagitnaan pa kami ng paglalakad. Wala na akong pakialam sa mga tingin ng mga zombies, nasanay na ako.
"I'm sorry." Tumitig ako ng diretso kay Damon.
"You don't have to say sorry."
"Pero nang dahil sakin, nag-away sila, nagulo ko kayo. Masyado kitang binago, Damon, sobra sobra na yata. I'm sorry. Masyado akong pakialamera."
"Sinabi niya ba sayo 'yan?"
Umiling ako.
"Bhie," Hinawakan ni Damon ang mukha ko at umamo ang kanyang mukha. "Hindi mo ako binago. Kung may nagbago man, ako mismo ang gumawa nun, and that's for the better. Hindi mo naman ako inutusan na magbago ako para sayo, kusa kong ginawa iyon para hindi kita masaktan, para hindi ka magsisi na minahal mo ako... at lahat ng iyon ay para sa sarili ko. Naiintindihan mo?"
Pilit akong tumango.
He sighed. "At nang dahil sayo, lumabas ang tunay na ugali ni Charles. Nung mag-umpisa pa lang siya, hindi na kami nagtiwala sa kanya dahil puro away ang hanap niya. Kung hindi lang dahil sa amin, matagal na siyang wala dito. Pero ang pinaka hindi niya dapat gawin ay saktan ka."
Hinatid na ako ni Damon sa bahay. Kahit na sinabi niyang wala akong ginawang masama, pakiramdam ko meron pa rin. Masyado akong pakialamera. Hindi ko dapat pinapasok ang hindi ko dapat pasukin. Tama ng kaibigan ko sina Traz pero hindi na dapat ako makialam sa dapat nilang gawin dahil may tiwala ako sa kanila na gagawin nila kung ano ang tama.
"Babalikan ko lang sina Hunter, I'll text you when I get home." Hinalikan niya ako sa noo. "I love you."
Pinanood ko siyang pumasok ulit sa kanyang sasakyan at humarurot paalis. Halatang nagmamadali siya. Ano kayang gagawin nila kay Charles?
Nilabas ko ang phone ko at nagpadala ng mensahe kay Traz:
Pabalik si Damon diyan. Balitaan mo ako mamaya, please.
Pumasok na ako sa loob ng bahay. Nakabukas ang gate kaya alam kong nakarating na si Ate Hershey. Nasa loob rin sina Tita Joy at Naio. Niyakap nila ako pagkakita sakin.
"Hi po." Bati ko.
"Exam mo today, diba? Kamusta naman?"
"Nasagot ko naman po lahat."
"Hindi ka na nasanay kay Gibrielle, ma. Matataas ang scores niyan." Sabi ni Ate Hershey.
"Sabagay."
"Ahm, magpapalit lang po ako ng damit." Paalam ko.
"Sure."
Umakyat na ako at binaba ang mga gamit ko sa kama. Mabilis akong nagpalit ng pambahay. Naabutan ko silang nagmemeryenda. Nakakalat rin sa sala ang mga dalang pasalubong ni ate. Darating kaya si Kuya Kaiser?
"Uy." Siniko ko si Naio.
"Sshh." Bulong niya.
"Kamusta?"
"Okay lang. May crush ulit ako." Binulong niya lang sa tainga ako ang huling sinabi niya.
"Oy, ano 'yang bulungan niyo ha? Ito talagang kapatid ko, naninikreto sakin!" Ngumuso si Ate Hershey.
Nagtawanan kami. "Wala ka na dun, ate." He stuck out his tongue.
"Tse! Panget mo, kapatid!"
Dito na sila naghapunan dahil sa nagluto si Ate Hershey. Dumating rin si Kuya Kai at nakaabot sa dinner namin. Palaging nag-aasaran sina kuya at Naio. Para na talaga silang tunay na magkapatid. Next year na ang kasal nila dahil nag-iipon pa sila at inuuna nila ang kanilang bahay.
"Kunin ko lang po 'yung dessert." Sabi ko.
Pagkatayo ko, nasagi ko bigla ang baso. Nabigla ako sa nagawang ingay ng pagkabasag. Malayo naman sakin para matamaan ko iyon pero nasagi ko. Pupulutin ko na sana nang pagbawalan nila ako.
"Baka masugat ka, Gibrielle." Ani kuya.
"Naio, kunin mo 'yung walis at dust pan." Utos naman ni tita.
Nanginginig akong bumalik sa pagkakaupo. "Sorry po,"
"It's okay," Hindi ko na alam kung sino pa ang nagsabi nun.
Pinanood ko si Naio na walisin ang basag na baso. Hindi ko alam kung anong nangyari sakin. Basta pagkabasag ng baso, nawala na ako sa sarili ko. First time ko yatang makabasag ng kahit na ano.
Napalingon ako sa nag-riring kong cellphone. Iniwan ko ito sa sala dahil nagcha-charge. Kahit na nangangatog ang mga tuhod ko, naglakad pa rin ako para sagutin ang tawag.
"Hunter," Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang pagnginig.
"Gibrielle, nasa ospital si Dame."
"What?" Nanlaki ang mga mata ko.
"Punta ka na lang dito. Sa St. Mary's Hospital."
Pinatay ko na agad ang tawag. Naluha na agad ako. Shit! Ano bang nangyari? Hindi ba magkakasama sila? Kasama si Charles? Bakit? Anong nangyari? Natataranta na ako!
"Gibrielle, saan ka pupunta?"
Napalingon ako kay ate. "A-Ate... si Damon..." Humagulhol ako. "...nasa ospital. Ate, kailangan ko siyang puntahan."
"Ano? Kai! Your keys! Let's go!" Sigaw ni ate.
Nagsilabasan silang lahat. "What's happening?"
"Dame's in the hospital. Let's go."
Inalalayan ako ni ate palabas ng bahay. Nagpaiwan na muna sina Tita Joy at Naio para daw may magbantay sa bahay. Hindi ako mapakali sa inuupuan ko. Sarili ko lang ang dala ko.
"Saang ospital?" Tanong ni Kuya Kai.
"SMH," Sagot ko.
Naghintay ako hanggang sa makarating kami sa ospital. Hindi ko na hinintay sina ate dahil dali-dali na akong pumasok. Nagtanong ako dun sa nurse kung saan si Damon, at sinabing nasa OR.
WHAT?
Anong ginagawa niya sa OR? Ano bang nangyari? Pinilit kong takbuhin ang distansya namin ni Damon, and then I saw them. Sinalubong ako ni Hunter pero nilagpasan ko lang siya. Pilit akong pumapasok sa kwarto pero pinipigilan nila ako. Lalo akong napahagulhol.
Hinarap ko ang mga frat members na nakaupo lang at naghihintay lumabas ang doktor. "Anong nangyari? Magkakasama kayo, diba? Please, tell me what happened!" Sigaw ko.
Niyakap ako ni Ate Hershey. "Ssshh. Calm down."
"No, ate. How can I calm down? Hindi ko alam kung bakit nandiyan sa loob si Damon!"
"Maliligtas siya, Gibrielle. Have faith. Sshhh. Tahan na."
I dreamed I was missing
You were so scared
But no one would listen
'Cause no one else cared
I tried to calm down. Pinaupo nila ako at inabutan ng tubig. Tinabihan ako ni Ate Hershey at ni Hunter. Hindi ko mapigilan hindi umiyak. Wala akong alam kung bakit kami nandito. Baka naman nagjo-joke lang si Damon? Kung ganun, nandito na ako. Lumabas na siya!
After my dreaming
I woke with this fear
What am I leaving
When I'm done here?
So if you're asking me
I want you to know
When my time comes
Forget the wrong that I've done
Help me leave behind some
Reasons to be missed
And don't resent me
And when you're feeling empty
Keep me in your memory
Leave out all the rest, leave out all the rest
Hindi ko alam kung ilang oras na kaming naghihintay at nakaupo lang. Natawag ko na lahat ng santo para iligtas si Damon. Hindi ako iniwan nina Ate Hershey at Kuya Kaiser, kahit ang mga ka-frat ni Damon ay hindi pa nagsisi-uwian.
"Ate, iwan mo na ako dito. I'm fine." Kalmado kong sabi.
"No, Gib. Sasamahan ka namin dito."
"Naiistorbo ko na kayo ni kuya. Saka naghihintay sina tita."
"Don't worry. Tinext na sila ni Kai, they're fine."
Don't be afraid
I've taken my beating
I've shared what I made
Napatayo kaming lahat nang sa wakas ay bumukas na ang pintuan ng OR. Tinanggal ng doktor ang kanyang face mask at hinarap kami.
"Family?" Tanong niya.
Nagkatinginan kami. I forgot Damon's family. Alam na kaya nila ito?
"Girlfriend," Tinuro ako ni Hunter.
Tumango 'yung doktor at hinarap ako. "The patient was stabbed on his abdominal area. Thanks to those who gave first aid, tinakpan nila ang nasaksak na area ng pasyente para pigilan ang paglabas ng maraming dugo. Wala namang natamaan na organs at walang nangyaring hemmorhage. The patient's still under observation pero pwede na siyang ilipat sa recovery room. Kapag dumating na ang parents niya, kindly bring them to me. I need to talk to them."
Nabawasan ang bigat ng nararamdaman ko. "Salamat po,"
I'm strong on the surface
Not all the way through
I've never been perfect
But neither have you
So if you're asking me
I want you to know
When my time comes
Forget the wrong that I've done
Help me leave behind some
Reasons to be missed
Don't resent me
And when you're feeling empty
Keep me in your memory
Leave out all the rest, leave out all the rest
Hindi ako makatulog. Hinihintay kong magising si Damon. Pagkarating ng pamilya niya, pinapunta namin sila agad sa doktor. Nagpaiwan sina Traz, Hunter, Brix, at Michael para magbantay. Ayaw pa sana umuwi ng iba dahil kailangan nilang magbantay pero pinilit ko si Hunter na pauwiin na sila dahil second day pa ng midterm exams bukas. Kahit sina Hunter ay pinapauwi ko na pero ayaw nila. Sila na daw ang bahalang makiusap sa mga prof namin na bigyan na lang kami ng special examination. Sina ate naman ay napauwi ko na rin.
"Gibrielle, magpahinga ka na. Ala una na. You need to rest." Tinapik ni Mommy Debby ang balikat ko.
"Okay lang po ako. Hihintayin ko magising si Damon."
"Hindi gugustuhin ni Dame na makita kang ganyan, anak."
"Kayo po, magpahinga na rin po kayo."
Tinanguan niya ako at pilit na nginitian. Hinawakan ko ang kamay ni Damon na may nakasaksak na dextrose. Mahimbing siyang natutulog. Kahit paano, lumuluwag ang pakiramdam ko kapag nakikita ko siyang humihinga. Hinalikan ko siya sa noo. Lumabas saglit ako para kausapin sina Hunter.
"Gibrielle, bakit hindi ka pa nagpapahinga?" Tanong ni Hunter.
"Anong nangyari?" Binalewala ko ang tanong niya.
Forgetting all the hurt inside
You've learned to hide so well
Pretending someone else can come
And save me from myself
I can't be who you are
"Nang balikan niya kami sa gym, nagdesisyon siyang i-kick out sa fraternity si Charles." Umpisa ni Hunter. "Noon pa man, inoobserbahan na namin siya. Naghihintay lang kami ng pwede niyang gawin para legal namin siyang maalis sa brotherhood. At dahil sa nagsalita siya behind our back, which was included sa rules, ay tuluyan na siyang tinanggal."
Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Patuloy lang ako sa pakikinig. Ito ba 'yung sinasabi ni Damon sakin about Charles?
"Hindi nagustuhan ni Charles ang desisyon ni Dame. Nagsalita pa siya ng kung ano-ano tungkol sa fraternity, tungkol sa amin, at nung idamay ka niya, nagalit na si Dame. Pinatulan na niya si Charles. Hindi namin alam na may dala siyang pocket knife, iimbestigahin na rin kung bakit nakapag-pasok siya ng ganun sa loob ng university." Pagtutuloy ni Traz sa sinasabi ni Hunter.
"Where's Charles now?" Sa wakas ay tanong ko.
"Probably enjoying the night in jail."
When my time comes
Forget the wrong that I've done
Help me leave behind some
Reasons to be missed
Don't resent me
And when you're feeling empty
Keep me in your memory
Leave out all the rest, leave out all the rest
Forgetting all the hurt inside
You've learned to hide so well
Pretending someone else can come
And save me from myself
I can't be who you are
I can't be who you are
Bumili ng kape sina Hunter at binigay sakin. Alas kwatro nang hindi ko na mapigilan ang antok. Ipinikit ko na lang ang mga mata ko habang hawak ang kamay ni Damon.
Please, God. Pagalingin Niyo si Damon. I need him. I love him. Huwag Niyo naman kunin pa sakin ang nag-iisang lalaking nagmamahal sakin ng todo.
Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa kamay ni Damon. Kahit nakapikit ay pinipilit ko pa ring labanan ang antok. Gusto kong ako ang unang makita ni Damon pagkagising niya. Gusto ko ako ang kasama niya pagkagising niya. Naramdaman ko ang pagtulo ng luha sa mga mata ko. I love you, Damon.