"Heb je nog iets nodig?" Vroeg Willow toen ze klaarstonden om naar de les te vertrekken.
"Ik heb alles wat ik moet hebben. Dank je wel." Glimlachte ik.
"Ben je zeker?" Vroeg Willow opnieuw.
"Jongens, ik vind het echt heel erg lief dat jullie zo voor me willen zorgen maar ik heb gewoon wat hoofdpijn. Ik ben niet aan het sterven." Grinnikte ik zacht.
"Oké, daar heeft ze wel een punt." Gaf Benno toe.
"Hoe dan ook, als je iets nodig hebt weet je ons te vinden." Glimlachte Willow.
Ik gaf hun nog een glimlach terug en wenste hun succes voor de lessen. Heel erg vond ik het niet dat ik nog niet naar de les mocht maar hopelijk was ik snel beter. Niet omdat ik de lessen zo hard miste, maar vooral omdat ik niet goed wist wat ik nu moest doen.
Het was stil in de leerlingenkamer, iedereen zat dan ook in de les. Je kon een speld horen vallen en af en toe hoorde je de wind door een kiertje fluiten. Net zoals je het geknetter van het houtvuur nu veel beter kon horen. Ook al hield ik soms wel van de stilte toch werd ik er gek van nu. Het gaf een heel koud en kil gevoel.
Met een zucht stond ik op uit de zetel en ik zette een muziekje op. Heel luid zette ik het niet maar zo was er toch wat achtergrondmuziek. Aangezien het toch wat fris was legde ik een aantal dekentjes in de zetel en ook zette ik er een paar extra kussens bij in. Daarna liep ik naar boven en nam ik mijn lievelingsboek uit de boekenkast. Terug beneden dimde ik de lichten een beetje en stak ik wat kaarsen aan.
Met toch een veel warmer gevoel dan daarnet ging ik terug in de zetel zitten en ik wikkelde mezelf in met de dekens die ik had klaargelegd. Ook al was het eerst even moeilijk om me te concentreren op de letters toch genoot ik na een tijdje van dit heerlijke verhaal.
Na een hele tijd begon ik honger te krijgen en ik nam de zak koffiekoeken er bij dat Draco voor me had meegenomen. Ik haalde er een chocoladebroodje uit en verdwaalde terug in het verhaal. Pas toen ik de deur van de leerlingenkamer hoorde open gaan keek ik op. Het waren Mattheo en Vince die kwamen binnen gelopen.
"Hey." Begroete Vince mij vriendelijk.
Ik gaf hem een lieve glimlach en vervolgens liep Vince verder om zijn boeken aan de kant te zetten. Mattheo kwam aarzelend bij in de zetel zitten. Het was duidelijk dat hij er wat onwennig bij liep maar ook ik voelde mij niet echt om mijn gemak.
"Wat ben je aan het lezen?" Vroeg hij aarzelend.
"Een boek." Antwoordde ik simpel met toch een kleine grijns op mijn gezicht.
"Nee echt?" Reageerde Mattheo sarcastisch.
Hij trok mijn boek uit mijn handen en ik zuchtte aangezien er geen bladwijzer tussen zat. Dat betekend dat ik straks heel wat zal mogen bladeren voor ik weer weet waar ik precies zat. Mattheo bekeek het boek aandachtig en trok dan zijn wenkbrauwen op.
"Is dat niet een beetje melig?" Grinnikte hij.
"Misschien wel." Antwoordde ik terwijl ik het boek terug uit zijn handen trok. "Maar het verzet mijn gedachten wat."
Mattheo knikte en niet veel later kwamen Benno, Willow en Draco binnen. Mattheo leek zichzelf niet zo goed een houding te kunnen geven en Benno liep gelijk onze richting uit. "Wat doe jij hier?"
"Euhm..." Reageerde Mattheo.
"Laat haar met rust, je hebt al genoeg-" Ik onderbrak Benno. "Het is echt oké."
Mijn antwoord zorgde er voor dat niet alleen Benno me verward aan keek maar ook Willow en Draco keken me niet begrijpend aan. "We hebben het bijgelegd." Legde ik kort uit.
"Bijgelegd?" Vroeg Benno opnieuw wat aan de boze kant.
Ik knikte wat er voor zorgde dat Benno zich terug naar Mattheo toe richtte. "Ik geef jou nog één kans. De volgende keer dat je haar pijn doet vermoord ik jou."
Tot mijn verbazing knikte Mattheo gewoon. Niet veel later stond hij op en liep hij terug mee met Vince. Zou hij dan echt spijt hebben? Willow kwam bij me in de zetel zitten en Draco en Benno namen plaats in de zetel voor ons.
"Hoe waren de lessen?" Vroeg ik om het niet meer over Mattheo te moeten hebben.
"Belachelijk saai zonder jou." Zuchtte Willow. "Hoe was het hier?"
"Rustig." Antwoordde ik simpel. "Ik voel me wel al een heel pak beter dus ik kan zeker en vast terug naar de les morgen."
"Zou je niet nog even rustig aan doen?" Vroeg Willow wat bezorgd.
"Het lukt vast wel, ik verveel me hier toch maar én dan nog... Ik kan altijd terug keren als het niet lukt." Besloot ik dan maar.
"Dat is ook weer waar." Knikte Benno.
Willow POV.
Vandaag gingen de lessen veel vlotter vooruit. Ook al waren Benno en ik een koppel toch zat ik veel liever naast Fara in de les. Gelukkig voor haar hadden we vandaag niet te zware vakken. Verzorging van Fabeldieren, Waarzeggerij en Geschiedenis van de Toverkunst.
"Vandaag is echt de saaiste dag ooit." Hoorde ik Draco achter ons mompelen.
"Het zijn ook niet echt zo een hele leuke lessen vandaag." Ging Benno weer verder.
"Fabeldieren viel toch wel mee?" Vroeg Fara die zich ook een beetje omdraaide.
"Niet iedereen houdt van die lelijke beesten." Zuchtte Draco.
"Ach, je bent zelf lelijk." Mompelde Fara.
Fara draaide zich terug recht om op te letten en ik keek Draco even aan die zijn best deed om niet te tonen dat Fara haar woorden hem geraakt hadden. Ik wist dat Fara ze niet meende en ik besloot er op in te gaan.
"Dan spreek je jezelf wel tegen." Grinnikte ik.
"Hoe bedoel je?" Vroeg Fara die probeerde te focussen op wat de professor aan het vertellen was.
"Een paar maanden geleden zei je nog dat je Draco knap vond." Zei ik luid genoeg zodat ook de jongens het konden horen.
Draco zijn blik ruste gelijk op Fara haar rug en Benno kreeg een kleine grijns op zijn gezicht. Fara grinnikte. "Ik meende dan ook niet wat ik zei."
"Dan heb ik het over dat lelijk zijn." Verduidelijkte ze zichtzelf terwijl ze zich terug naar ons toe draaide. "Want ja Draco, je bent knap."
"Is dat een bekentenis?" Grijnsde Benno.
"Dat hoef ik niet te bekennen." Glimlachte Fara. "Bijna alle meisjes van Zwadderich, enkele Huffelpufs en zelfs een jongen van Ravenklauw zitten achter Draco aan."
"Ja." Reageerde Draco. "Maar die wil ik niet."
"Nee, klopt. Jij hebt liever Fara." Grijnsde Benno van oor tot oor.
Draco gaf hem gelijk een waarschuwende blik en ik moest er best wel even om lachen. Fara keek ons wat verward aan.
"Geen zorgen." Pikte Draco het gesprek op. "Ik wil jou in nog geen honderd jaar."
"Oh, wel bedankt." Glimlachte Fara toch maar wat zwakjes voor ze zich terug focuste op haar boek.
"Idioot." Hoorde ik Benno nog fluisteren tegen Draco.
Fara POV.
Samen met Harry, Hermelien en Wemel liep ik door de gangen van de school. We hadden nog wel eventjes voor de Zwerkbal wedstrijd begon. Ik mocht nog niet mee doen maar ik had wel beloofd om te supporteren.
"Hoe gaat het nu met jouw hoofd?" Vroeg Harry.
"Best wel goed. Alleen nog wat draaierig soms." Beantwoorde ik zijn vraag.
"Gelukkig is het al een heel pak beter en heb je niet te veel lessen gemist." Glimlachte Hermelien lief.
"Daar ben ik ook blij om." Bevestigde ik. "Alleen vind ik het wel jammer dat ik nu niet kan mee doen met Zwerkbal."
Harry grinnikte. "Nu verliezen jullie zeker."
"Je moet de rest van het team niet onderschatten." Verdedigde ik hun onmiddellijk.
"Ja, ze hebben wel al hun andere wedstrijden gewonnen." Knikte Hermelien.
"Toen speelde Fara wel mee." Ging Harry er toch nog op in.
Ik moest er even om lachen maar besloot om er toch niet verder op in te gaan. Harry wreef even over mijn rug voor we met z'n allen gingen supporteren. Uiteraard was ik de enige van ons vier dat voor Zwadderich supporterde ook al had ik de indruk dat Harry zijn best deed om blij te zijn als Zwadderich scoorde.
"Cho Chang krijgt het zwaar om Draco Malfidus in te halen!" Riep de omroeper om.
"Kom op Dray." Mompelde ik gespannen.
Harry keek me eventjes aan en schudde daarna lachend zijn hoofd. Misschien was het omdat ik Draco Dray had genoemd, misschien was het omdat ik de balustrade veel stevig vast had, misschien was het voor een andere reden. Ik wou het nu niet vragen aangezien ik bang was om iets van de wedstrijd te missen.
"Draco Malfidus Vangt de snaai! Zwadderich wint met tweehonderd vijftig punten voorsprong!"
"Ja!" Riep ik blij terwijl ik enthousiast op en neer sprong.
Blij knuffelde ik Harry en onmiddellijk knuffelde hij me terug. "Spijtig." Hoorde ik Wemel mompelen. Ik trok er me niet zo heel veel van aan en gaf Harry nog een zoen op zijn wang.
"Als je mij altijd kusjes gaat geven als jullie winnen, mogen jullie dat vanaf nu altijd doen." Grijnsde Harry toch wat flirterig.
"Alsof ze jou alleen maar zou kussen als Zwadderich wint." Grinnikte Hermelien sarcastisch.
Harry moest even lachen en deze keer drukte ik mijn lippen zacht even tegen de zijne aan. Nog steeds kreeg Harry dat kleine blosje op zijn wangen en dat vond ik geweldig schattig. Het was Willow die me afleidde.
"Je komt toch mee vieren hé?" Hoorde ik haar achter mij zeggen.
Ik draaide me om en zag dat ze voor de tribune zweefde. "Uiteraard." Glimlachte ik trost.
Harry wreef nog even over mijn rug en daarna liep ik richting de kleedkamer van Zwadderich. De jongens en sommige meisjes waren aan het zingen terwijl ze zich aan het omkleden waren en gelijk kreeg ik een glimlach op mijn gezicht.
"Echt super goed gedaan jongens!" Glimlachte ik tevreden.
"Daar aan zie je dat we jou eigenlijk helemaal niet nodig hebben." Grinnikte Mattheo waardoor Benno even kwaad op keek.
"Ach, je zou me nog missen." Grinnikte ik terug aangezien ik wist dat hij het niet zo bedoelde.
Mattheo gaf me een heel klein glimlachje en die kreeg hij terug. Ik wou graag wat rust en ik zie niet in waarom Mattheo en ik zouden blijven strijden. We zijn denk ik allemaal wel volwassen genoeg om het gewoon achter ons te laten liggen.
"Feestje in de leerlingenkamer!" Riep Vince toen iedereen klaar was met zich om te kleden.
Met z'n allen liepen we naar onze leerlingenkamer. Leerlingen van onze afdeling hadden al gezorgd voor muziek, hapjes en drankjes. Na vijf jaar zou je denken dat het begint te vervelen maar Merlijn wad hield ik van Zweinstein! Dit was echt een thuis en nog steeds genoot ik van elke seconde dat ik hier mocht doorbrengen.