Ook al waren we verloren toch was de sfeer snel terug gekeerd. Alleen Draco leek nog wat knorrig te zijn. Ik moest even lachen en plofte naast hem neer in de kleedkamer.
"Ga je nu heel de tijd boos blijven?" Grinnikte.
"Ik had de snaai echt bijna." Bromde hij als antwoord. "Misschien moet ik er maar mee stoppen."
"Draco het probleem ligt niet bij jou maar bij Potter. Hij is gewoon veel te goed." Door die woorden uit te spreken keek Draco me nog steeds boos aan. "Jij vangt elke keer de snaai als we tegen de andere huizen spelen dus steek het niet in dat knappe hoofd van jou dat het aan jou ligt."
Draco trok een wenkbrauw op. "Heb je me nu net knap genoemd."
"Wat?" lachte ik speels. "Ik mag mijn vriendje toch wel knap noemen?"
Draco schudde even lachend zijn hoofd en ik besloot om me dan ook maar om te kleden. Draco en ik waren absoluut niet samen maar we leken het beiden wel grappig te vinden om de schijn er in te houden. Toen ik al klaar was met me om te kleden en Willow alleen maar naar Benno zijn blootbovenlijf aan het staren was liep ik al naar buiten toe. Ik zag dat Potter ook net uit hun kleedkamer kwam en ik liep snel naar hem toe zodat ik hem kon feliciteren.
"Hé Potter." Trok ik zijn aandacht.
"Jones." Mompelde hij wat aan de stille kant.
Zou er iets aan de hand zijn? "Ik wou je feliciteren met de overwinning." Glimlachte ik lief. "Je bent echt de beste aanwinst voor het Griffoendor team."
"Oh... Bedankt." Aarzelde hij wat ongemakkelijk.
"Is alles in orde?" Vroeg ik voor de zekerheid.
"Ja. Ja, vast wel." Reageerde hij nog steeds erg onwennig.
Even werd het stil. Toch bleven we beiden staan. "Het spijt me dat ik niet met jou naar het bal kan." Verontschuldigde ik mezelf uit het niets. Ik schrok er best van.
"Als ik al niet had toegezegd, was ik zeker met jou gegaan." Vertelde ik verder.
"Malfidus zal blij zijn dat te horen." Grinnikte Potter sarcastisch.
"Malfidus?" Vroeg ik niet begrijpend.
"Ja je weet wel. De Draco Malfidus, jouw vriendje." Legde Potter me uit. "Ik denk niet dat hij blij zou zijn moest hij zijn vriendin horen zeggen dat ze liever met iemand anders was gegaan."
"Oh... Wel..." Mompelde ik zacht. "Draco en ik zijn geen koppel."
"Huh?" Reageerde hij niet begrijpend.
"Mattheo liet me niet met rust. Draco heeft me alleen maar mee gevraagd zodat hij niet met Patty zou moeten gaanen ik niet met Mattheo. Mattheo denkt dat we een koppel zijn en Draco en ik houden de schijn er wat in zodat ze ons alle twee met rust laten." Legde ik Potter uit.
"Als Draco me niet had mee gevraagd was ik heel erg graag met jou gegaan." Glimlachte ik zacht toen Potter niet echt meer reageerde.
"Echt?" Vroeg hij ongelovig.
Ik knikte. "Echt."
Potter kreeg een kleine glimlach op zijn gezicht en automatisch verscheen er op mijn gezicht ook een glimlach. Ik bleef het raar vinden omdat Potter en ik zelfs geen vrienden waren. Toch deed hij me lachen en... Hij gaf me gewoon een speciaal gevoel. Ik begreep eigenlijk ook niet waarom Draco zo een hekel aan hem had. Potter was best nog een lieve jongen.
"Wil je dan volgend jaar met me naar het bal?" Vroeg Potter. "N-Nee, dat is misschien vreemd om nu al te vragen."
"Dan ben je alleszins de eerste." Grinnikte ik zacht.
Potter leek terug wat te ontspannen en glimlachte. "Volgend jaar ga ik met jou naar het bal. Beloofd."
"Bedankt." Glimlachte hij tevreden.
"Alhoewel een eerste date voor mij niet zo lang meer hoeft te duren." Knipoogde ik voor ik verder liep.
Het liet Potter stomverbaasd achter en ik moest er even om lachen. Willow, Benno en ook Draco liepen richting het meer en snel liep ik achter hun aan. Had ik nu echt staan flirten met Potter? Oh god... Ja dat had ik. Wat het precies was wist ik niet maar Potter trok me gewoon erg aan.
"Oh dit hebben we echt wel verdiend." Glimlachte Willow die neerplofte aan het meer.
"Zeker en vast." Bevestigde Benno die naast haar plaats nam.
Draco en ik gingen ook zitten en ik genoot van de zon die op mijn gezicht scheen. Het begon wel kouder te worden maar toch genoot ik van de warmte die de zon nu nog gaf. Ik sloot mijn ogen even en genoot van de rust.
"kan Wemel nog meer in zijn mond proppen?" Hoorde ik Willow met een beetje afgunst zeggen.
Ik opende mijn ogen terug en volgde haar blik. Er hadden meer leerlingen het idee om de zondag door te brengen aan het meer. Toch lag haar focus bij het groepje van Potter. Wemel leek inderdaad uit te testen hoeveel chocolade er in zijn mond paste.
"Tja, als je thuis geen eten krijgt." Grinnikte Draco. "Alles is daar tweedehands dus wie weet wat ze op hun bord krijgen."
Normaal zou ik mee gelachen hebben maar dat deed ik deze keer niet. De ouders van Draco en mij waren rijk zoals de zee diep, net zoals ouders van Willow en Benno er goed voor stonden. Ik kon me niet inbeelden hoe het was om tweedehands dingen te kopen. Persoonlijk stoorde het mij niet dus waarom zou ik oordelen? Hermelien had me eens verteld dat ze het er super leuk hadden altijd. Het leek me wel een knus gezin. Ze leken me heel erg lief en iedereen kwam voor elkaar op. Eigenlijk was ik daar wel wat jaloers op. Toch zou ik dat niemand vertellen.
Mijn blik bleef hangen bij Potter en hij gaf me een lieve glimlach, die hij terug kreeg. Hermelien had het opgemerkt en vroeg iets aan haar beste vriend. Potter begon een beetje te blozen en Hermelien moest lachen. Wemel leek niet zo blij te zijn maar opnieuw, daar trok ik mij niets van aan.
Ik besloot om mijn blik van het groepje af te halen voor ik nieuwsgierige en irritante vragen moest beantwoorden. Ook al twijfelde ik er aan om het aan Willow te vertellen. Aan de andere kant was het beter dat niemand er iets van wist. Misschien was ik Potter binnen een paar dagen al weer vergeten. Met een zucht ging ik wat onderuit liggen en ik gebruikte Draco zijn been als kussen.
"Wat is de bedoeling?" Vroeg hij geïrriteerd.
"Als ik op Benno zijn been zou gaan liggen vermoord Willow mij, en Benno wordt vast jaloers als ik het lekker knus maak met Willow." Grinnikte ik.
Aangezien ik Draco nog steeds aan keek zag ik Willow haar gezicht niet maar ik wist dat ze aan het blozen was en me een kwade blik gaf. "Trouwens." Ging ik verder. "Je bent mijn vriendje dus je moet dit maar kunnen verdragen."
"Ik heb hier echt al spijt van." Zuchtte Draco. "Je bent zo irritant."
"Zal ik vragen aan Patty om toch met jou naar het bal te gaan. Zij is vast een pak minder irritant als ik." Grinnikte ik.
"Doe me dat niet aan." Zuchtte Draco vermoeid.
"Ach Draci Poo ik zou niet durven." Lachte ik.
Draco draaide met zijn ogen. "Ik vond Dray toch leuker klinken." Mompelde hij aan de stille kant.
Ik opende mijn ogen opnieuw en keek hem even aan. Tot mijn verbazing gaf hij me een lieve glimlach die hij terug kreeg. Daarna sloot ik mijn ogen terug en ik genoot van de wind die even over mijn gezicht blies.
"Uiteraard vind je Dray leuker klinken." Nam Benno het gesprek terug op. "Eender hoe Fara jou zou noemen, je zou het oké vinden. Dat kan ook niet anders... Uiteraard verdraag je alles van de meid waar je stapel verliefd op bent."
"Hé!" Hoorde ik Benno daarna lachen. Ik ging er van uit dat Draco iets naar Benno gegooid had. Ik moest er best om lachen maar toch hield ik mijn ogen gesloten. Het gaf me een vreemd steekje maar voor ik er over kon nadenken ging Benno al weer verder.
"Wat?" Grinnikte hij. "Jullie zijn toch een koppeltje nu?"
Draco mompelde nog iets terug maar wat hij precies had gezegd had ik niet gehoord. Ik ging er ook niet echt verder op in. Ik was dan ook best wel moe. Ze waren nog steeds in gesprek maar ik nam de woorden niet meer in me op. Wat ik wel opmerkte was dat Draco in mijn haren begon te prutsen. Ik genoot zo van dit moment. Heel even opende ik mijn ogen en ik zag dat Draco knikte om aan te tonen dat hij nog steeds naar Benno aan het luisteren was.
"Hé Jones."
Ik zuchtte omdat ik Mattheo zijn stem herkende. "Hmm." Reageerde ik zonder mijn ogen te open of van Draco zijn schoot af te gaan.
"Ik kom jou bedanken."
"Waarvoor?" Vroeg ik verward terwijl ik hem toch aan keek.
"Omdat jij al met iemand naar het bal ging ga ik nu met Aviva Hasling. Je weet wel... Het populairste meisje van mijn jaar."
"Arme Aviva." Grinnikte ik zacht terwijl ik mijn ogen terug sloot.
Ik hoorde Benno en Willow even grinnikten en dat zorgde er voor dat er een kleine glimlach op mijn gezicht kwam. "Ben je niet jaloers dan?" Vroeg Mattheo wat ontdaan.
"Waarom zou ik?" Vroeg ik met een zucht. "Ik ga het nog één keer zeggen Green."
Ik ging terug recht zitten en keek Mattheo recht in zijn ogen aan. "Ik wil jou niet en ik heb jou ook nooit gewild. Ik ga jou ook nooit willen."
Mattheo fronste kwaad en zocht duidelijk naar de juiste woorden. Toen hij die niet vond draaide hij zich furieus om en met grote stappen liep hij verder. "Als hij het nu nog niet snapt is hij echt achterlijk." Concludeerde Willow.
"Dat is hij nu al." Reageerde Draco.
Ik moest er even om lachen en vervolgens deed Draco teken dat ik terug moest gaan liggen. Ik schrok er best van dat hij het nu vrijwillig voorstelde. Ik maakte er helemaal geen probleem van en ging terug tegen zijn been aan liggen.
"Als je Mattheo niet wil..." Begon Benno bedenkelijk. "Wie wil je dan wel?"
"Niemand speciaal." Beantwoordde ik zijn vraag.
"Je moet toch een type hebben?" Ging Benno er verder op in.
"Ja dat heb ik denk ik wel." Grinnikte ik.
"En?" Vroeg Benno nieuwsgierig verder.
"Het is me al opgevallen dat de meeste jongens die ik echt heel erg knap vind blauwe ogen hebben." Gaf ik toe.
"Dat is het? Blauwe ogen?"
Ik knikte even. "Dat is het enige uiterlijk dat me echt heel erg aantrekt." Het was niet gelogen ook. Uiteraard waren er nog wel een aantal dingen die ik leuk vond aan jongens maar het enige wat ze allemaal met elkaar gemeen hadden waren de blauwe ogen.
"Draco heeft blauwe ogen." Merkte Willow op.
"Er zijn wel meerdere mensen met blauwe ogen. Trouwens Draco zijn ogen zijn grijs blauw." Verbeterde ik haar.
"Dus dan maakt hij geen kans?" Vroeg Benno voor een reden teleurgesteld. "Wacht... Hoezo weet jij dat... Dat wil zeggen dat je zijn ogen echt al bestudeerd hebt Jones."
Ik moest even lachen. "Laat me dan maar blauwe ogen veranderen naar bleke ogen." Grinnikte ik.
"Dus wel een kans?" Grijnsde Benno.
"Duh... Hij is mijn vriendje. Weet je nog?" lachte ik terwijl ik ging recht zitten.
Ik keek Draco even aan en hij gaf me een hele kleine glimlach. Hij leek het onderwerp niet zo heel leuk te vinden dus besloot ik het onderwerp van ons af te halen.
"En jouw type Benno?" Vroeg ik met een glimlach. "Wacht laat me raden. Blonde haren, stralende groene ogen, geweldige glimlach, lichte sproetjes in haar gezicht..."
"Nu ben je gewoon Willow aan het beschrijven." Merkte Benno op.
"Heeft ze geen gelijk dan?" Grinnikte Draco nu ook.
Benno leek niet zo goed wat hij moest zeggen en Willow haar hoofd zag zo rood als de haren van de Wemels. Ik moest er even om lachen en ging rechtstaan. Draco keek me even aan en ik gaf hem een knikje om aan te tonen dat hij mee moest komen. Voor Willow of Benno aanstalten kon maken om mee te gaan liepen Draco en ik al verder. Het leek me wel leuk om die twee even alleen te laten.
"Waarom duwt Benno jou eigenlijk altijd mijn richting uit?" Vroeg ik aan Draco terwijl we rustig verder liepen.
"Geen idee. Hij plaagt me gewoon graag denk ik." Beantwoordde Draco mijn vraag. "Vind je dat erg?" Vroeg hij er toch wat twijfelend achter aan.
Ik schudde mijn hoofd. "Ik kan wel wat verdragen van jou. Anders was ik na die keer dat je mij in de modder had geduwd al opgehouden met praten tegen jou."
Draco moest even lachen om die herinnering. "Je had het verdiend."
"Oh! Wel bedankt." Lachte ik sarcastisch.
"Wat?" Grinnikte Draco. "Jij was degene die staartjes in mijn haren wou maken. Ik had je gezegd dat ik het niet leuk vond en toch ging je verder."
Ik draaide even speels met mijn ogen en terug denkend aan die tijd liepen we verder door het gras.
Willow POV.
Draco en Fara waren samen verder gelopen en ik voelde hoe mijn wangen steeds roder werden. Benno leek niet zo goed wat hij moest zeggen en ook ik had geen idee hoe ik hier op moest reageren. Benno had Fara haar woorden niet ontkend dus wie weet voelde hij echt iets meer voor mij.
"Over wat Fara net zei..." Begon Benno.
"Ach, dat maakt niet zo veel uit. Ik weet ook wel dat jij niets voor me voelt." Wuifde ik het wat weg.
"Wel euhm... Dat is niet helemaal waar." Leek hij toch te aarzelen.
"Wacht wat?" Vroeg ik verwonderd.
"Je bent effectief mijn type Willow." Gaf hij toe.
Mijn mond zou openvallen van verbazing maar gelukkig kon ik dat tegen houden. Wou dat zeggen dat Benno... Zou hij... Nee toch?
"Het spijt me als het jou afschrikt Will maar... Ik vind je eigenlijk echt heel leuk."
Even wist ik niet wat ik moest zeggen. Het zorgde er voor dat ik stil bleef en het was duidelijk dat Benno zich er slecht door voelde. Net voor hij wou beginnen praten had ik de moed gevonden om te reageren.
"Ik vind jou ook leuk." Gooide ik er snel uit. "Heel erg leuk eigenlijk."
Benno zijn blik schoot terug naar omhoog en hij keek me recht in mijn ogen aan. Mijn wangen waren vast niet meer vuur rood maar toch bloosde ik nog steeds. Benno reageerde er niet meer op met woorden. Hij Legde zijn hand op mijn wang, trok me dichter en kuste mij. Uiteraard kuste ik hem onmiddellijk terug.