"Kom op Faar, je gaat me niet vertellen dat je jezelf een hele vakantie verveeld hebt." Grinnikte Willow terwijl het landschap voorbij raasde.
Willow is al van dag één mijn aller beste vriendin. We zitten beiden in Zwadderich en we houden van de zelfde dingen. We doen elkaar lachen, staan voor elkaar klaar en we helpen ons vaak eens in de problemen. Willow keek me nog steeds afwachtend aan met haar groen blauwe ogen terwijl ze haar lange, steile en bijna witte haren in een strakke staart stak.
"Op zich viel het wel mee. Mijn ouders waren heel de tijd bezig met hun werk aan het ministerie dus ik was vaak alleen thuis. Je weet van de feestjes die ik gegeven heb, en verder heb ik veel uitstapjes gedaan."
"Helemaal alleen of... Was er toevallig een blonde jongen bij?" Grijnsde Willow breed.
Ik wist dat ze Draco suggereerde. Draco en ik kenden elkaar wel maar vooral omdat onze ouders vaak samen werkten. We moesten vaak mee naar saaie recepties waar we dan af en toe wel even met elkaar praatte maar op Zweinstein was het anders. We waren geen vijanden maar we waren ook zeker geen vrienden. We lieten elkaar meestal gewoon met rust. Tenzij er feestjes gepland werden dan was Draco er uiteraard ook altijd bij.
"Het is niet omdat ik jou heb verteld dat hij best wel knap is dat ik plots hopeloos verliefd op hem ben." Grinnikte ik.
"Wie is er knap en op wie ben je zogezegd verliefd?" Vroeg Benno die ook onze coupe kwam binnen gelopen.
"Draco." Antwoordde ik hem.
Hij trok even een wenkbrauw op en schudde daarna lachend zijn hoofd voor hij naast Willow neer plofte. Benno was Draco zijn aller beste vriend maar ook met ons schoot hij goed op. Benno was altijd iedereen zijn of haar vriend. Hij was dan ook echt geweldig en de meesten hadden hem wel graag.
"Patty zal blij zijn." Grinnikte Benno. "Fara, je weet toch dat haar Draci Poo helemaal van haar is."
Ik draaide even lachend met mijn ogen. "Benno, jij weet even goed als ik dat Draco en ik met moeite vrienden zijn. Moesten onze ouders niet samen werken en jij niet met iedereen zo goed overeen zou komen hadden we vast nooit een woord met elkaar gedeeld. Dus ik denk niet dat die mopshond zich zorgen moet maken."
Benno knikte instemmend en daarna vertelden we verder over onze vakanties. Uiteraard kon ik hun niet alles vertellen. Er hing iets duisters in de lucht, ik voelde het al een tijdje maar ik wou niet dat ze hun zorgen zouden maken. Ook al zou ik het hun willen vertellen, ik zou niet weten wat ik moest zeggen. Het was gewoon een gevoel dat ik had. Een zeer vreemd gevoel en vooral een vermoeden.
Eenmaal we waren aangekomen werden we met de koetsen naar het kasteel gebracht. Sinds vorig jaar kon ik zien dat ze werden getrokken door terzielers. Heel veel mensen zouden hun lelijk en eng noemen maar ik vond ze zo fascinerend. Uren zou ik naar hun kunnen kijken en elke sierlijke beweging tot in het detail volgen.
"Hier ben je." Hoorde ik Draco tegen Benno zeggen, die ons nog steeds vergezelde. "Laat me niet meer alleen met Park."
Benno moest even lachen. "Jouw vriendinnetje nu al beu?" Grijnsde Benno.
"Ze is mijn vriendin niet!" Snauwde Draco bitsig.
"Ik had nooit met haar naar het bal moeten gaan." Zuchtte hij er nog achteraan.
"Dan had je het haar ook niet moeten vragen." Reageerde ik wat bijdehand.
Draco keek me even boos aan maar reageerde er verder niet op. Zoals ik al zei... We zijn niet echt vrienden. Benno en Draco liepen een eindje achter ons en samen met Willow liepen we het vertrouwde kasteel binnen. Het voelde elke keer opnieuw als thuiskomen. Hier voelde ik me echt thuis. Uiteraard kwam ik niets te kort thuis maar er werd steeds zo veel druk op mijn schouders gelegd. Ach mijn ouders zouden eens moeten weten wat ik hier zoal deed. Ze zouden me gelijk van school sleuren en me een belachelijke straf geven.
Iedereen nam plaats aan hun tafels en ik ging zoals gewoonlijk naast Benno zitten en tegenover Willow. Toen ik Potter, Wemel en Hermelien zag binnen komen stak ik gelijk mijn hand even naar haar op. Willow keek even achterom maar zei er niets van. Ze wist dat ik bevriend was met Hermelien. Ze begreep ergens wel waarom maar aan de andere kant snapte ze er helemaal niets van. Moesten mijn ouders weten dat ik om ga met een modderbloedje... Het geschreeuw zou te horen zijn tot in Amerika.
"Ik kijk uit naar het treiteren van de eerstejaars." Grijnsde Draco tevreden terwijl zijn blik ruste op de nieuwe gezichtjes die bij aan tafel kwamen zitten.
Ik draaide even met mijn ogen om zijn opmerking maar ik luisterde niet verder naar wat ze precies met hun zouden doen. Soms begreep ik niet wat ik in Zwadderich deed. Uiteraard was ik niet op mijn mondje gevallen. Ik hield van kattenkwaad uitsteken, daarom dat ik zo goed overweg kon met de Wemel tweeling. Ook hield ik wel eens van wat geplaag maar toch ging ik er nooit echt over. Ik deed niet mee aan de pesterijen, ik had helemaal niets tegen modderbloedjes, ik wou Potter niet vermoorden ook al komen we absoluut niet overeen en ik kan heel erg lief zijn. Toch was ik in Zwadderich terecht gekomen.
Na het eten liepen we naar onze leerlingenkamer. We dekte met een simpele spreuk onze bedden op en de kleren die we bij hadden vonden zelf hun plaatsje in de kast. Ik deelde deze kamer met Willow en ook met Millicent maar zij was toch meestal bij haar vriendje. Het mocht niet maar waarom zouden we ons aan de regels houden? Volgens mij zou ook ik liever bij m'n vriendje slapen, moest ik die al hebben.
Ik liep alvast naar beneden en ik zag dat de meeste leerlingen terug in hun oude routine waren gevallen. Draco en Benno waren een potje toverschaak aan het spelen, Korzel en Kwast waren met knal bonbons aan het prutsen en Patty zat dromerig naar Draco te staren die haar geen blik gunde. Met een zucht plofte ik neer in één van de zetels. Benno die aan het wachten was op Draco zijn volgende zet wreef even speels door mijn haren en ik liet mijn hoofd op de rugleuning vallen om een poging te doen hem aan te kijken. Hij gaf me een lieve glimlach, die hij terug kreeg terwijl ik mezelf een beetje draaide. Deze keer leunde ik met mijn arm op de rugleuning en ik volgde het spelletje schaak een beetje.
"Oké." Zuchtte Willow moe terwijl ze bij in de zetel plofte. "Vertel nu eens over die jongen."
"Jongen?" Viel ik uit de lucht.
"Ach kom op Fara." Trok Willow haar wenkbrauw op. "Die jongen die zo met jou stond te flirten op het laatste feestje."
"Oh! Je bedoeld Mattheo." Grinnikte ik.
Willow keek me vol spanning aan maar nam zelf terug het woord toen ik zweeg. "Vertel nu!" Drong ze lachend aan.
"Mattheo is wel oké." Gaf ik toe.
"Dus hij was niet goed?" Grijnsde Willow die duidelijk aan andere dingen dacht.
Ik gooide lachend een kussen tegen haar aan. "Meer dan een kus en wat geflikflooi is er niet gebeurt."
"Aha!" Lachte Willow tevreden. "Dat kan nog komen."
"Dat denk ik niet." Grinnikte ik hoofdschuddend.
"Waarom niet?" Vroeg Willow terug wat serieuzer.
"Omdat ik helemaal niet verliefd ben op hem." Vertelde ik Willow.
Willow knikte begrijpend. "Ben je eigenlijk ooit al verliefd geweest?"
Deze keer hief ik mijn schouders op. "Misschien valt ze wel op meisjes." Reageerde Benno die het gesprek aan het meevolgen was.
Ik moest er even om lachen. "Dat doe ik niet."
"Ach, we hebben je anders nog nooit met een vriendje gezien." Merkte Willow op.
"Ik heb ook gewoon geen nood aan een vriendje. Het is toch altijd miserie."
"Dat kan je niet weten als je het niet probeert." Bracht Benno opnieuw uit terwijl hij Draco schaakmat zette.
"Alsof jij zo een held bent met relaties." Kaatste ik terug.
Benno kwam in de zetel zitten tegenover ons en Draco volgde zijn voorbeeld. Ze waren nog aan het praten maar mijn gedachten waren even afgedwaald. Wat niemand wist was dat ik wel degelijk een vriendje gehad heb. Het heeft ook niet heel erg lang geduurd. Gelukkig maar. Brandon was ook niet echt een lief persoon. Ik had het al graag eens wat hardhandiger maar Brandon leek geen rem meer te hebben.
"Is alles in orde?" Merkte Draco tot mijn verbazing op.
"Ja hoor. Ik ben alleen maar wat moe." Loog ik ergens niet. "Ik kruip maar eens in bed."
"Lekker gaan dromen over Mattheo hé." Grijnsde Willow.
"Ach hou je mond of zal ik eens vertellen over wie jij gaat dromen?" Daagde ik Willow een beetje uit.
"Waag het niet." Waarschuwde ze mij.
Ik gaf haar een knipoog en stak mijn hand nog even op naar de twee jongens voor ik de trap op liep. Ik keek erg uit naar het nieuwe jaar op Zweinstein. Snel kleedde ik me om en plofte ik op mijn bed neer. De dekens trok ik over me heen en met een zalig gevoel viel ik toch in een diepe slaap.