ေန႔လည္တစ္နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ျပည္မွာ ထမင္းစားနားၾကတယ္။ တစ္လမ္းလုံးအိပ္လာတာမို႔ ပင္တိုင္အေညာင္းမိခ်င္သလို ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကားေပၚကဆင္းတာနဲ႔ ပင္တိုင္ ခႏၶာကိုယ္ကို ဘယ္လွည့္၊ညာလွည့္ျဖင့္ အေၾကာေျဖလိုက္တယ္။
ေႏြေရာက္လာလို႔ထင္တယ္။ ေန႔ခင္းဘက္ မခံမရက္ႏိုင္ေအာင္ပူျပင္းတယ္။ တစ္ခ်က္၊တစ္ခ်က္တိုးေဝွ႔သြားေသာ ေလပူေတြသည္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္အတိ။ ပင္တိုင္ ႏွာေခါင္းေတြအထဲထိပါပူလာသည္မို႔ မ်က္ႏွာဟာ႐ႈံ႕မဲ့မဲ့။
" ပင္တိုင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ႏွာေခါင္းေတြပူလို႔ "
" wet-tissueပါလာတယ္ ေရခဲေရနဲ႔စိမ္ၿပီးကပ္မလား "
" အင္း "
လွ်မ္းက အေပါ့သြားရာမွျပန္လာၿပီး ဆိုင္ရဲ႕ေဒါင့္စြန္းဝိုင္းမွာထိုင္ေနသည့္ ပင္တိုင့္ကိုအက်ိဳးအေၾကာင္းေမးကာ ကားဆီသို႔ျပန္သြားသည္။ မာန္ဟုမ္တို႔သည္ေတာ့ ကားေနာက္ခန္းကို ဝါတာတစ္ထပ္အုပ္ေနေလသည္။
" လွ်မ္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ပင္တိုင္ ႏွာေခါင္းေတြပူေနလို႔ wet-tissueကို ေရခဲေရစိမ္ၿပီးကပ္ေပးမလို႔ ဦးမာန္ "
" အခု ႏွာေခါင္းေသြးမလွ်ံေသးဘူးမလား"
" ဟုတ္ ဦးမာန္ "
လွ်မ္းဆိုသည့္ ႐ြာေစာ္ေလးသည္ မာန္ဟုမ္ဆိုသည့္ တည္ၾကည္ခန္႔ညားေသာ အမ်ိဳးသားကိုေတာ့ ကန္႔လန္႔မတိုက္ႏိုင္ေခ်။
" အဲ့တာဆို ေရခဲစိမ္ၿပီးကပ္လို႔မရဘူးေလကြာ။ အပူနဲ႔ အေအးနဲ႔ထိမွ ႏွာေခါင္းေသြးပါလွ်ံလာမယ္ "
" အဲ့တာလဲ ဟုတ္တယ္ေနာ္ "
လွ်မ္းသည္ ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္ႏွင့္ ျပန္ဝင္သြားသည္မို႔ မာန္ဟုမ္လည္း အုပ္စရာ႐ွိတာ အျမန္အုပ္ကာ အေနာက္ကလိုက္ခဲ့ရပါေတာ့သည္။
ေျပာရတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေကာင္ေလးက ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တာ!
ဆိုင္၏ ေဒါင့္ဆုံးဝိုင္းမွာ ႏွာေခါင္းကို လက္ႏွင့္ခဏခဏပြတ္ေနသည့္ ပင္တိုင္။ ခဏခဏပြတ္ျခင္းခံရသည့္ ႏွာေခါင္းေလးဟာ ခ်ယ္ရီသီးပမာ နီရဲလို႔။ ေဘးနားက လွ်မ္းသည္ေတာ့႐ႈံ႕မဲ့ေနသည္။
" လွ်မ္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ပင္တိုင္ေပါ့ ဦးမာန္ရာ။ ေရခဲစိမ္ၿပီးမွ မကပ္ရရင္မကပ္ဘူးလုပ္ေနတယ္။ သူ႕ၾကည့္ေတာ့ ႏွာႏုက နီရဲေနၿပီ "
" တိုင္ ႏွာေခါင္းကိုဆက္မပြတ္နဲ႔ေတာ့။ air-conထဲကေန အျပင္ထြက္လို႔ ႏွာေခါင္းပူေနတာ..အဲ့တာကို ေရခဲထပ္ကပ္ရင္ မင္းႏွာေခါင္းေသြးလွ်ံေတာ့မွာေလကြာ "
အေရးမလုပ္သူေၾကာင့္ လွ်မ္းလည္း စိတ္ေပါက္လာရသည္။
" ထားလိုက္ေတာ့ ဦးမာန္။ ပြတ္..ပြတ္ အဲ့ႏွာေခါင္းကို ဆက္သာပြတ္ေန..အဲ့တာမွ ႏွာေခါင္းက်ိဳးၿပီး ႏွာမထႏိုင္ေတာ့မွာ။ ထားလိုက္..သူျဖစ္သူခံ "
ေရာ..ဒီကေလးေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စိတ္ေကာက္ေနရျပန္ၿပီ။
" ေပး.. "
" ဘာေပးရမွာလဲ။ ဠီးလား "
" wet-tissueေပးပါဆို ႏွမေပးရယ္ "
မိနစ္ပိုင္းေတာင္ မၾကာေခ်။ ဆဲလိုက္ဆိုလိုက္ျဖင့္ တဟီးဟီး တဟားဟားျပန္ျဖစ္သြားျပန္သည္။ ပင္တိုင္သည္ေတာ့ ႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္မွာ wet-tissueကပ္ထားေလသည္။
" အကိုတို႔ဘာမွာမလဲ "
" ဝက္သားဟင္းႏွစ္ပြဲ..ထမင္းသုတ္ႏွစ္ပြဲ"
" အခ်စ္ ကိုယ္ေျခေလးေခ်ာင္းသား မစားဘူးေနာ္ "
ပင္တိုင္က လွ်မ္းထိုင္ေနသည့္ ဘက္ကို ကိုယ္ေစာင္းခ်ကာ ခြၽဲခြၽဲႏြဲ႕ႏြဲ႕ေျပာေလေတာ့..
" ဠီး..မေန႔ကစားထားတဲ့ ဝက္ေျခေထာက္ေတြကို ေျခမနဲ႔ျပန္ကေလာ္ထုတ္ေတာင္ ထြက္အုံးမွာ..ဠီး အခ်စ္ "
လွ်မ္း၏ ကေလာ္ဆဲသံေၾကာင့္ သက္ႏိုင္တစ္ေယာက္ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ေနရာမွ ေမာ့ၾကည့္သလို မာန္ဟုမ္သည္လည္း ေရေႏြးၾကမ္းပန္းကန္က်င္းေနရာမွ ၾကည့္ေလသည္။
ဘာလို႔ အထူးအဆန္းလိုလာၾကည့္ေနရတာလဲ။ ဒါပုံမွန္ပဲေလ!
" ႐ုပ္ကေလးနဲ႔မွမလိုက္ အကိုသိပ္႐ိုင္းတာပဲ"
" ဂဏာန္းညႇပ္တာလူမသိဘူး မိေအးေအာ္တာပဲလူသိတယ္ ဆိုတာမၾကားဖူးဘူးလား ငမဲလုံးေလးရ "
" အဲ့တာနဲ႔ဘာဆိုင္တုန္း။ အကိုပင္တိုင္က အခ်စ္လို႔ေခၚတာလဲ ကြၽန္ေတာ္ၾကားတယ္။ အကိုဆဲတာလဲကြၽန္ေတာ္ၾကားတယ္ေလ။ အခ်စ္လို႔ေခၚတာမ်ား အသားပဲ့ပါသြားတာက်!."
" ဒီစကားမွတ္ထားၿပီေနာ္။ အလွည့္က်မႏြဲ႕စတမ္းေပါ့ ငမဲလုံးေလးေရ "
လွ်မ္းက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနသည့္ သက္ႏိုင္ကို စ ေနသည္။ လွ်မ္းကို ႐ိုင္းတယ္ေျပာတာ လွ်မ္းစိတ္မဆိုးပါဘူး။ လွ်မ္းတို႔ အခ်င္းခ်င္းဆဲတာက သူ႕ထိပါေစလိုဆိုသည့္ သေဘာႏွင့္မွမဟုတ္တာ။ ဒီအတိုင္း..သူငယ္ခ်င္းယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုအေနနဲ႔ေပါ့။
" လက္ဖက္ထမင္းတစ္ပြဲ ထမင္းသုတ္တစ္ပြဲေပး ၾကက္ဥဟက္ဗြိဳင္နဲ႔ "
မာန္ဟုမ္က လူငယ္ေတြစကားဝိုင္းထဲဝင္မေျပာဘဲ မွာစရာ႐ွိတာသာမွာေနလိုက္သည္။
" ဦးအိမ္ ျပည္ေရာက္တာကို ျပည္ထမင္းသုတ္မစားဘူးလားဟင္ "
တကယ့္စပ္စုစိန္ ဇြဲပင္တိုင္ပါပဲ။
" ဆရာက အစပ္မစားဘူး အကိုပင္တိုင္ရဲ႕ "
" အာ..အဲ့လိုလား "
ဦးအိမ္လို ေတာသဘာဝႀကိဳက္တဲ့သူက အစပ္မစားဘူးဆိုေတာ့ ပင္တိုင္ နား႐ွိလို႔သာ ယုံလိုက္ရသည္။ နည္းနည္းမွ ယုံခ်င္စရာမ႐ွိေခ်။
ပင္တိုင္ကလွ်မ္းကိုစ လွ်မ္းက သက္ႏိုင္ကိုစႏွင့္ ထမင္းဝိုင္းေလးသည္ စိုစိုေျပေျပေဒါကီးစရာပင္။ မာန္ဟုမ္သည္ေတာ့ အ႐ြယ္ရလူတစ္ဦးျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ စိတ္စိတ္သာေနသည္။
ထမင္းဆိုင္ကထြက္ေတာ့(၂)နာရီထိုးၿပီျဖစ္သည္။ အလာတုန္းကအတိုင္းပဲထိုင္ကာ ကားစထြက္ေတာ့သည္။
" လွ်မ္း မင္းကိုထားသြားတဲ့ မင္းအခ်စ္ဆုံး
မမကို အခုေတြ႕ရင္ ဘာလုပ္မတုန္း "
" ဘာလို႔ထားသြားရတာလဲေတြဘာေတြ ဒ႐ြမ္မာဆန္ဆန္မေမးခ်င္ဘူး။ တစ္ခြန္းထဲပဲေျပာခ်င္တာ ႏြားအိုျမက္ႏုႀကိဳက္ေပမယ့္ ျမက္ႏုကဘုန္းကံႀကီးေတာ့ မစားႏိုင္႐ွာပဲ ထြက္ေျပးရတာပဲမလားလို႔"
" ဟား..ဟား မင္းမမကို မင္းက ႏြားနဲ႔ႏိႈင္းတာႀကီးက မမိုက္ပါဘူးကြာ "
" မိုက္တယ္ဟ! ငါ့နဲ႔မပ်က္ခင္ထဲက ျခံခုန္ေနတာ ႏြားမဟုတ္လို႔ဘာတုန္း "
" ေအးပါကြာ။ ႏြားဆိုေတာ့လဲ ႏြားေပါ့ "
လွ်မ္းရဲ႕ မမဆိုတဲ့ မႀကီးက လွ်မ္းဆယ္တန္းႏွစ္မွာ စတြဲခဲ့တဲ့ လွ်မ္းရဲ႕အခ်စ္ဦးျဖစ္သည္။ အခ်စ္ဦးမို႔ ႐ူးေလာက္ေအာင္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေလးလွ်မ္းအေပၚ ရက္ရက္စက္စက္ကို အသဲခြဲသြားေသးတာ။ အဲ့တုန္းကဆို ဒင္းကစာေမးပြဲမေျဖေတာ့ဘူးလုပ္လို႔ ပင္တိုင့္မွာ တစ္လေလာက္ေျဖာင္းဖ်လိုက္ရေသးတယ္။ အဲ့ေတာ့ ဒင္းကမုန္းေနတာမဆန္းပါဘူး။
" သက္ႏိုင္ ေညာင္ပင္တန္းမွာ ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးေတြ႐ွိလား "
" ကြၽန္ေတာ့္မ်က္စိထဲေတာ့ ေခ်ာတာဆိုလို႔ ႐ြာဦးေက်ာင္းက စဥ့္အိုးႀကီးေတြပဲ႐ွိတယ္။ လုံးမြတ္ၿပီး ေခ်ာေနတာပဲ "
" ဟား..ဟား မင္းဟာကလဲကြာ အလွကိုမခံစားတတ္လိုက္တာ "
လွ်မ္းႏွင့္ ပင္တိုင္က တဟားဟားရယ္ကာေျပာေလသည္။တစ္ဆက္ထဲမွာပင္ ႏွစ္ေယာက္လုံးတစ္ၿပိဳင္နက္ေတြးမိသည္က..
ဒီေကာင္ေလး ဦးအိမ္နဲ႔ေပါင္းပါမ်ားလို႔ တရားရသြားတာလား!
ငမဲလုံးေလးက ဦးမာန္နဲ႔ေပါင္းတာမ်ားၿပီး တရားရသြားတာလား!
ဒါဆိုငါတို႔ေရာ တရားရေတာ့မွာလား!
ေပါက္ကရအေတြးေတြးကာ ပင္တိုင္ကေနာက္ၾကည့္မွန္ကိုၾကည့္လိုက္သလို လွ်မ္းကလည္း အဲ့မွန္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မ်က္လုံးခ်င္းဆုံကာ တဟားဟား ေအာ္ရယ္ပါေတာ့သည္။
ငါတို႔လို အဆဲဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေတြက တရားရမလား။ မေတာ္ ငရဲရတာမွ ျဖစ္ေလာက္ေသး!
" လွ်မ္း အလာတုန္းကမင္းဆိုတဲ့သီခ်င္းကဘာ "
" LaLisa love me..love me "
" အဲ့တာ မဟုတ္ဘူးဟ! Fbမွာ trendျဖစ္ေနတဲ့ဆိုတဲ့ဟာ "
" ဪ.. Zoom in.. Zoom out "
" အဲ့တာ..အဲ့တာ..အဲ့တာကို ငါတို႔မီယမ္မာက versionေျပာင္းထားတယ္။ switch on.. switch off.. switch on.. switch off "
" ဟား..ဟား ပင္တိုင္ မင္းဟာႀကီးကလဲကြာ ထိမိဂြိပဲ "
ပင္တိုင့္စကားေၾကာင့္ တစ္လမ္းလုံးတည္ၿငိမ္လာသည္ မာန္ဟုမ္ကအစ သက္ႏိုင္ကအဆုံး တခြီခြီႏွင့္ရယ္ၾကပါေတာ့သည္။
တယ္လည္း တတ္ႏိုင္တဲ့ ဟာေလးေတြ!
" သက္ႏိုင္ ႐ြာမွ ကြမ္းေတာင္ကိုင္တို႔ ဘာတို႔႐ွိတယ္မလား "
" ႐ွိတယ္။ ကြမ္းေတာင္ေရာ ပန္းေတာင္ေရာကိုင္တာ ကြၽန္ေတာ့္ႏွမေတြမို႔ ထိဖို႔မၾကံနဲ႔။ ႏွစ္ေယာက္လုံးက အကိုတို႔အႀကိဳက္မဟုတ္ဘူး"
" ဟား..ဟား ဒါဆို ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ေယာက္ဖတို႔ေရ လုပ္ၾကရေအာင္ "
"ကန္ေတာ့ပါရဲ႕..ကြၽန္ေတာ့္ႏွမေတြေတာ့မရဘူး။ ေနာက္ေဖးက ႏြားမေတြေတာ့ရမယ္"
" မင္းကလည္း တိုေနျပန္ၿပီ။ ငါကအတည္ပါကြ "
" ကန္ေတာ့ပါရဲ႕..ခ်ီးစားေျပာအကို "
ကမ႓ာေပၚမွာေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံးသည္ သက္ႏိုင္၏ကန္ေတာ့ပါရဲ႕ေနာက္က စကားမ်ားပင္ျဖစ္ေလေတာ့မလား မသိ။
သူတို႔ေပ်ာ္ျမဴးေနေတာ့ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေမာင္းေနသည့္ မာန္ဟုမ္သည္လည္း တရားမဖြင့္ေတာ့ေခ်။
ေတာ္ၾကာအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ဖ်ားေနမွ မေကြးမွာ တစ္ညအိပ္ေနရမယ္!
ေညာင္ပင္တန္း႐ြာသည္ မေကြးၿမိဳ႕မွ ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေထာ္လာဂ်ီစီးၿပီးမွ ေရာက္မွာျဖစ္သည္မို႔ မာန္ဟုမ္ မေကြးၿမိဳ႕ေပၚမွာ မအိပ္ခ်င္ေခ်။ မအိပ္ရသည့္ အေၾကာင္းသည္လည္း ခိုင္လုံ၏။ ဆရာေတာ္အာ႐ုဏ္ဆြမ္းဘုန္းဖို႔ ကိစၥအဝဝကို မာန္ဟုမ္က ကပၸိယႀကီးႏွင့္အတူ ေန႔တိုင္းဝိုင္းလုပ္ေပးသည္ျဖစ္၍ မာန္ဟုမ္မ႐ွိတုန္း အသက္ႀကီးၿပီျဖစ္သည့္ ကပၸိယႀကီး အလုပ္မ်ားေနမွာစိုး၍ ျဖစ္သည္။
အိပ္တန္းျပန္သည့္ငွက္ေတြႏွင့္ ေညာင္ပင္တန္း႐ြာကိုသြားေနသည့္ကားေလးဟာ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမျပင္မွာ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ႏွင့္ပင္။
__________________________
ညေနငါးနာရီေလာက္က်ေတာ့ မေကြးၿမိဳ႕ထဲ စဝင္ခဲ့သည္။ ကားေပၚမွာေတာ့ တိတ္ဆိတ္မေနဘဲ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ႏွင့္ ပြက္ေလာ႐ိုက္ေနသည္။
" ဦးအိမ္ ဒါဘယ္သူ႕အိမ္လဲ "
ထည္ဝါသဘည့္တိုက္ႀကီးအေ႐ွ႕မွာ ဦးအိမ္၏ ကားရပ္သြားေတာ့ ပင္တိုင္ေမးမိျပန္သည္။
" ဒါ ကိုယ့္အသိအိမ္ "
" ဘာလို႔ဝင္.."
" ဒီလို အကိုပင္တိုင္ရဲ႕ ဒီအိမ္မွာ ဒီကားကိုထားခဲ့ၿပီး ေညာင္ပင္တန္းကို ေထာ္လာဂ်ီနဲ႔ ခရီးဆက္ရမွာဗ် "
" ဪ..ေထာ္လာဂ်ီဆိုတဲ့ဟာႀကီး စီးရအုံးမယ္ေပါ့ "
ပင္တိုင္ တကယ္စိတ္ေလသြားသည္။
ခရီးပမ္းရတဲ့ၾကားထဲ ဒီနားၿငီးတဲ့ ေထာ္လာဂ်ီဆိုတဲ့ ဟာမ်ိဳးႀကီး စီးရအုံးမယ္။ ပင္တိုင့္တို႔ကားေလး အထဲဝင္သြားေတာ့ လာႀကိဳသည့္ ေထာ္လာဂ်ီကအသင့္ပင္။ ေထာ္လာဂ်ီနေဘး စြတ္က်ယ္ဂ်ိဳင္းျပဳတ္ႏွင့္ လူႏွစ္ေယာက္ဟာလည္းရပ္ေနေသးသည္။
အကုန္လုံးကားေပၚက ဆင္းလိုက္ၾကသည္။ ပင္တိုင္ႏွင့္ လွ်မ္းက ပတ္ဝန္းက်င္ကိုအကဲခတ္ေနၾကသည္။ သက္ႏိုင္သည္ေတာ့ ဝါတာကိုလွန္ကာ ဟိုလူႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ကားေနာက္မွာပါလာသည့္ဟာမ်ားကို ေထာ္လာဂ်ီေပၚေျပာင္းတင္ေနသည္။
" ဒါက ညီညီ့ရဲ႕တူေလ မသက္ "
" ညီညီ့တူက အေခ်ာပဲ "
မသက္ဆိုသည့္အန္တီႀကီးသည္ ဦးအိမ္တို႔အ႐ြယ္ျဖစ္ၿပီး ဦးအိမ္ႏွင့္လည္း အေတာ္အတန္ရင္းႏွီးသည့္ဟန္။ ပင္တိုင့္၏ ေလးငယ္ကိုပါသိသည့္ သေဘာမို႔ ပင္တိုင္ျပဳံးျပလိုက္သည္။
" သားတို႔ ဒီမွာအေအးေလးေသာက္ၿပီး ထိုင္ပါအုံး။ သူတို႔ကၾကာအုံးမွာ "
" ဟုတ္ကဲ့ အန္တီ "
ပင္တိုင္တို႔ ထိုင္ခုံမွာ ဝင္ထိုင္ကာ အေ႐ွ႕႐ွိ ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး တီးတိုးေျပာေနၾကသည္။
အေ႐ွ႕႐ွိျမင္ကြင္းတြင္ မသက္ဆိုသည့္အမ်ိဳးသမီးသည္ မာန္ဟုမ္ကိုက် ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္တိုက္ေနပိး အျပဳံးေတြဟာ ေဝဆာလွ်က္။
" ပင္တိုင္ ငါတို႔က် Max plusနဲ႔ႏွစ္ပါးသြားရတယ္။ ဦးမာန္က် ေထာပတ္သီးနဲ႔ ဒါဘယ္လို မတရားမႈႀကီးလဲ "
လွ်မ္းတို႔ဟာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္မ်ားျဖစ္ေပမယ့္ ဒီလိုခြဲခြဲျခားျခားဆက္ဆံတာႀကီးကိုေတာ့ လက္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခံျပင္းသည္။
" သက္ႏိုင္ အန္တီမသက္နဲ႔ ဦးအိမ္က ဘာေတာ္တာတုန္း..ဆက္ႏြယ္မႈက ဘာမို႔လို႔ ခြဲျခားဆက္ဆံရတာတုန္း "
ပင္တိုင္ဆိုသည္မွာ ျဖစ္သမွ်ကို ၿမိဳသိပ္မထားသည့္လူမ်ိဳး။
" အန္တီမသက္ကလည္း အပ်ိဳႀကီးကိုဗ် "
ပင္တိုင္သိလိုက္ပါၿပီ။
အပ်ိဳႀကီးမသက္ မသက္အပ်ိဳႀကီးက ဦးအိမ္ကိုႀကိဳက္လို႔ ဘက္လိုက္ေနတာပဲ။
_________________________________________
#4.5.22
Switch on.. Switch offက လိုင္းေပၚမွာေတြ႕ဖူးတယ္ထင္တာပဲ။ အဲ့ေတာ့မူရင္းကို crdေပးပါတယ္ဗ်။ ရီဗ်ဴးေလးေတြလဲေပးၾကပါအုံးေနာ္🥺