အပိုင္း(၁၆)
ထန္းေတာမွာ ခင္းထားသည့္ ဖ်ာၾကမ္းႀကီးေပၚမွာ ဇြဲပက္တိုင္တစ္ေယာက္ ပိုးလို႔ပက္လက္။ ရာသီဥတုအရေရာ ယမကာေၾကာင့္ေရာ ပူလြန္း၍ ဝတ္ထားသည့္ အက်ႌစေလးမွာ ရင္ေခါင္းအထိလိတ္တက္လို႔။
ဖ်ာၾကမ္းေပၚမွာ ကားယားႀကီးအိပ္ေနသည့္
ဇြဲပင္တိုင္ကို ထန္းလက္ေတြၾကားမွ ေနေပ်ာက္က တိုက္႐ိုက္ ႐ိုက္ခတ္ေနသည္။
လွ်မ္းဆိုသည့္ လွ်မ္းေတာက္ထိန္ကေတာ့ စားပြဲဝိုင္းေပၚမွာ ေခါင္းငိုက္ကာ အိပ္ေမာက်ေနသေယာင္႐ွိေသာ္လည္း သူအိပ္မေနခဲ့ေခ်။
သက္ႏိုင္ကေတာ့ စားပြဲဝိုင္းေပၚ ေခါင္းစိုက္ကာ အိပ္ေနေခ်သည္။ မမူးသည့္ ဂြတိုကေတာ့ တနင့္တပိုးစားေသာက္အၿပီး ပင္တိုင့္နည္းတူ ဗ်ာၾကမ္းေပၚမွာ ျပစ္လွဲကာ ေလာကစည္းစိမ္ကို အျပည့္အဝခံယူေနေလသည္။ သူ(ဂြတို)၏စိတ္ထဲတြင္လည္း ဒီအမူးသမားသုံးေယာက္ကို အိမ္ဘယ္လိုျပန္ေခၚသြားရလဲေတြးေန၏။ သုံးေယာက္လုံးကို ဂြတိုမႏိုင္၍ အကူေခၚပါက အမ(အေမ)ရဲ႕ ႀကိမ္လုံးစာ မိမွာအေသအခါမို႔ ဂြတို ေက်ာခ်မ္းသြားရ၏။
ငါးမိနစ္၊ဆယ္မိနစ္ေလာက္ မွိန္းအၿပီးမွာ ဂြတို ႐ြာထဲသို႔ သုတ္ေခ်တင္ကာ ေျပးလာ၏။ ေနေစာင္းၿပီျဖစ္၍ ဆရာေရာက္ေနေလာက္ၿပီဟုေတြးကာ ဆရာတို႔ဝိုင္းကို ဂြတိုသုတ္ေျခတင္ေျပးလာခဲ့ပါသည္။ တကယ္လည္း ဆရာျပန္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဂြတို ဖိနပ္ကိုၾကဳံသလိုခြၽတ္ကာ အိမ္ေပၚသို႔ေျပးတက္လာခဲ့၏။ ဘုရားခန္းေက်ာင္းေဆာင္ေဘး႐ွိ လြတ္ေနတဲ့ေနရာမွာ ဆရာကရပ္ေနပါ၏။ ဆရာတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ဘဲ စင္ေပၚမွာ အခန္႔သားေနရာယူထားသည့္ တီဗြီျပားျပားႀကီးႏွင့္ စင္ေအာက္႐ွိ အမ်ိဳးအစားေကာင္း ေအာက္စက္ဟာလည္း အခန္႔သား ေနရာယူထားေလသည္။
ဂြတို ခဗ်ာ့ တစ္ခဏတာ သတိလြတ္သြားသည္။ ဒီလို တီဗြီျပားျပား အႀကီးႀကီးမေျပာႏွင့္ အေနာက္မွာ ေဗာက္ႀကီးထြက္ေနသည့္တီဗြီေတာင္ ဂြတိုတို႔႐ြာလို မီးမရတဲ့႐ြာမွာ ႏွစ္လုံးသာ႐ွိသည္။ ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္း႐ွိ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာပဲ တီဗြီမ်ား႐ွိေလသည္။
YOU ARE READING
မေတ္တာကြိုးနှင့်ချည်သော တိုင်(Complete)
Romanceယောင်္ကျားလေးနှစ်ယောက်ကြားက ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ချစ်ခြင်းပါပဲ ေယာက်ၤားေလးႏွစ္ေယာက္ၾကားက ႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္း ခ်စ္ျခင္းပါပဲ
