ေဖေဖႏွင့္ေမေမျပန္သြားၿပီးထဲက ပင္တိုင္တို႔အလုပ္႐ႈတ္ေနခဲ့သည္။ ပင္တိုင္ႏွင့္လွ်မ္းက luggageအဆင္သင့္ေပမို႔ အမ်ားအျပားမျပင္ဆင္လိုက္ရေခ်။ luggageမ်ားကို အိမ္အေပါက္ဝ၌ခ်ၿပီး ခုံႏွင့္ထိုင္ကာ အလုပ္႐ႈတ္ေနသည့္ လူမ်ားကိုၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
" ပိႏၷဲသီးေတြကို မပိေစနဲ႔ "
" ဟုတ္ကဲ့ဆရာ "
ဦးအိမ္၏အသံေၾကာင့္ ပင္တိုင္ ဖုန္းသုံးေန ရာမွေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ဦးအိမ္က မနက္ကအဝတ္အစားႏွင့္မဟုတ္၍ ေရခ်ိဳးလာဟန္ရသည္။ ပုဆိုးကြက္စိပ္နက္ျပာေရာင္ႏွင့္ ထုံးစံအတိုင္း ျမင္းေခါင္းလက္တိုစြပ္က်ယ္ကိုဝတ္ကာ သားေရစိမ္းဖိနပ္ကိုစီးထားေလသည္။
ဦးအိမ္က ခန္႔ညားတည္ၾကည္သည္။ ဒီလို႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္းဝတ္ထားလည္း သူေဌးသူႂကြယ္႐ုပ္ေပါက္သည္။
ဦးအိမ္က သူ၏တပည့္ကတုံးႏွင့္ေကာင္ေလး ေလးေယာက္ကို ပိႏၷဲသီးေတြကိုဂ႐ုစိုက္ရန္လွမ္းေျပာေနသည္မို႔ ပင္တိုင္တို႔ဘက္ကိုၾကည့္မလာေခ်။ ထိုေလးေယာက္ သယ္လာေသာ ဝဝဖိုင္း
ဖိုင္းပိႏၷဲသီးေလးလုံးသည္ မွည့္ပါကာ ေမႊးအီေနမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြးၾကည့္စရာပင္မလိုေခ်။
" အကိုတို႔ ကြၽန္ေတာ္ အိတ္ေတြယူသြားၿပီး ကားေပၚတင္လိုက္မယ္ေနာ္ "
" အင္း "
သက္ႏိုင္က မႏိုင္မနင္းနဲ႔ အိတ္ေလးလုံးကိုဆြဲေနသည္မို႔ မၾကည့္ရက္သည့္ မာန္ဟုမ္ကပဲ ကူညီေပးရပါေတာ့သည္။ ဟိုငတိႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ခ်ိတ္ထားသည့္ေျခေထာက္ပင္မျဖဳတ္ဘဲ ဖုန္းၾကည့္ၿမဲ။
တကယ္ အားနာရေကာင္းမွန္းမသိ ေျခေမႊးမီးမေလာင္ လက္ေမႊးမီးမေလာင္ေနရသည့္ သူေဌးသားေတြမွန္းသိသာသည္။ ဝိုင္းကူျခင္းမ႐ွိသည့္အျပင္ ယဥ္ေက်းသည့္အမူအရာေတြပါမ႐ွိေခ်။
လူႀကီးေတြ မ်က္စိဆံပင္ေမႊးစူးခ်င္စရာ!
ကိုယ့္တပည့္ေတြမို႔ မ်က္ႏွာပ်က္ျခင္းမ႐ွိဘဲ ကူညီေပးတာထားပါေတာ့ သူမ်ားဆို
တကယ့္႐ိုက္ေပါက္ေတြ!
" ေပးသက္ႏိုင္ "
" ရပါတယ္ ဆရာရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ႏိုင္ပါတယ္ "
" မင့္မလည္းေလ ေလတအား႐ွည္တာပဲ "
မာန္ဟုမ္ သက္ႏိုင္၏လက္ထဲက အိတ္ႏွစ္လုံးကိုယူၿပီး Ford truckေပၚအရင္တင္သည္။ ၿပီးမွ ဝါးပိုးမွ်စ္၊ပိႏၷဲသီး၊မရမ္းသီးဆားရည္စိမ္ထားသည့္ ေျမအိုးအလတ္တစ္လုံးကို အဖုံးလုံေအာင္ပိတ္ၿပီးတင္သည္။ ျခံထဲမယ္ မရမ္းသီးပင္ေတြမ်ားေပမယ့္ အသီးပင္လုံးကြၽတ္ေဈးျဖင့္ေရာင္းလိုက္၍ ဒီႏွစ္ေတာ့ေျမအိုးအလတ္တစ္လုံးသာရသည္။ ေ႐ွာက္ပန္းသီးအလုံးႏွစ္ဆယ္ေလာက္ကို ဂုန္နီအိတ္ျဖင့္စုထည့္ထားသည္။ ျခံထြက္သီးႏွံ႔မ်ားႏွင့္ luggageေလးလုံးေၾကာင့္ Ford truck၏အေနာက္ကန္႔သည္ ျပည့္ၾကပါသြားေလသည္။
" သက္ႏိုင္ ဒီႏွစ္ဘူးကို ေသခ်ာယူခဲ့ အထဲမွာ ဆရာေတာ့္ဖို႔ စိန္တစ္လုံးေတြပါတယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ဆရာ "
သက္ႏိုင္ ေဖာ့ဘူးႏွစ္ဘူးကိုပိုက္ကာ ကားအလည္ကန္႔႐ွိ ဆိုဖာေပၚမွာတင္လိုက္သည္။ Ford truckမို႔ အေနာက္တြင္ ဟင္းလင္းျပင္တစ္ကန္႔ပါၿပီး အေ႐ွ႕တြင္ ေခါင္းခန္းအျပင္ လူထိုင္စရာတစ္ကန္႔ပါေသးသည္။
" စိုးႏိုင္ ဒီညေနအရီးေလးကို တရားစခန္းမွာသြားႀကိဳခ်ည္အုံးေနာ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ "
အရီးေလးသည္ မာန္ဟုမ္၏ေဆြမ်ိဳးမကင္းျဖစ္ၿပီး စိုးႏိုင္တို႔လို အရီးေလး၏႐ြာမွ တကၠသိုလ္လာတက္သည့္လူေတြကို
မာန္ဟုမ့္အိမ္မွာ ဒိုင္ခံထမင္းခ်က္ေကြၽးသူျဖစ္သည္။ မာန္ဟုမ္၏အိမ္တြင္ေတာ့ ဝိုင္းလုပ္ဝိုင္းစားျဖင့္ ေနၾကသည္မို႔ သီးပင္စားပင္မ်ားျဖစ္ထြန္းျခင္းျဖစ္သည္။
" ကဲ ဒါဆို ငါတို႔သြားေတာ့မယ္။ ဒီအခ်ိန္ေလာက္ထြက္မွ ဆရာေတာ္မနက္အာ႐ုဏ္ဆြမ္းဘုန္းခ်ိန္မွီမွာ "
မာန္ဟုမ္ဆိုသည့္ ဤလူပ်ိဳႀကီးႏႈတ္မွထြက္ေသာ စကားမ်ား၏ သုံးပုံႏွစ္ပုံသည္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳရန္ျဖစ္ေခ်သည္။
" ဦးအိမ္ ေညာင္ပင္တန္းကေဝးလားဟင္"
" အင္း ေဝးတယ္ "
ပင္တိုင္ လွ်မ္းဆီကႏိုင္ထားသည့္ Gucci Walletေလးႏွင့္ iphone 13proကိုင္ကာ ကားနားသို႔လမ္းေလွ်ာက္လာကာ မာန္ဟုမ္အနားကိုကပ္ၿပီး စပ္စုျပန္သည္။ ပင္တိုင္က ဒူးအထက္ေဘာင္းဘီအညိဳႏွင့္ ေကာ္လံမပါသည့္ shirtလက္႐ွည္ အညိဳေရာင္တစ္ထည္ကို တြဲဝတ္ထားသည္။ ေနေရာင္ျခည္ႏွင့္ အညိဳေရာင္လုံးေလး အေတာ့္ကိုပနံရတဲ့ တြဲစပ္မႈပါပဲ။
" ဘယ္ႏွနာရီေလာက္ကားစီးရမွာလဲဟင္ "
" (၉)နာရီေလာက္ေပါ့ "
" ဟင္ ဘယ္မွာမို႔.."
" မေကြးတိုင္းမွာ "
" အေဝးႀကီးပဲ "
ပင္တိုင္ေျပာရမယ္ဆို နယ္ေဝးကိုကားဆက္မစီးခ်င္ေတာ့ေခ်။ သို႔ေပမယ့္ ျဖစ္လာေတာ့လည္း ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။
" ကားေပၚတက္ေတာ့ တိုင္ "
" အင္း "
ပင္တိုင္ Ford truckရဲ႕ အေ႐ွ႕ေခါင္းခန္းမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
" ငမဲလုံးေလး မင္းတစ္ေယာက္ထဲလိုက္မွာလား "
(A/N ငမဲလုံးပါ ေဇာ္မဲလုံးမဟုတ္ပါဘူးಥ‿ಥ)
" ခင္ဗ်ား! ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲ.! ကြၽန္ေတာ့္အသားအေရက မည္းတာမဟုတ္ဘူး ညိဳတာဗ်..ညိဳတာ "
" ဪ ဪ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ ငါတို႔က အခုဘယ္သြားမွာလဲ "
" မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး ေညာင္ပင္တန္း႐ြာ"
" အေဝးႀကီးပဲကြာ။ ကားကထက္စီးရအုံးမွာလား။ ေလယာဥ္နဲ႔သြားလို႔မရဘူးလား "
" ခင္ဗ်ားသမၼတျဖစ္မွ ေညာင္ပင္တန္းမွာ ေလယာဥ္ကြင္းေဆာက္.! အခုေတာ့ႂကြ "
သက္ႏိုင္ႏွင့္ လွ်မ္းသည္ ဤသို႔အေပါက္အလမ္းတည့္ၿပီး ကား၏အလည္ခန္းမွာ ႏွစ္ေယာက္အတူဝင္ထိုင္လိုက္ပါသည္။ သက္ႏိုင္က ၾကည့္မရသည့္လူႏွင့္အတူထိုင္ရေသာေၾကာင့္ သရက္သီးဘူးေတြကို အလည္မွာျခားကာ စူပုပ္ပုပ္ႏွင့္။
" တိုင္ ေရာ့ "
ကားေမာင္းခန္းထဲဝင္ထိုင္ကာ မုန္႔ထုတ္အျပည့္ကို ပင္တိုင့္ဘက္အျပည့္ေပးလာသူက မာန္ဟုမ္။ မုန္႔ထုတ္က အေတာ္ႀကီးသည္။ ပင္တိုင္ေၾကာင္ၾကည့္ေနတုန္းမွာပင္ ပင္တိုင္၏ ေပါင္ေပၚကိုမုန္႔ထုတ္တင္ေပးကာ ကားစက္ႏိႈးေနေလသည္။ စီယာဒိုင္ကို က်င္လည္စြာလွည့္ေနေသာ သနပ္ခါးတုံး၏အေပြးမ်ားလို ထင္းထြက္ေနေသာ ေသြးေၾကာေတြႏွင့္ ညိဳညက္ညက္လက္ဟာလည္း ႐ႈခ်င္စဖြယ္။
" ကားစီးရင္ မုန္႔စားတတ္တယ္မလား "
" အင္း..ဦးအိမ္ဘယ္လိုသိ.."
" အလာတုန္းက အကိုႀကီးကားေပၚမွာ မုန္႔ခြံေတြေတြ႕တယ္ေလ "
" ဪ..ေက်းဇူးပါ "
ဒီလူႀကီးကို ဘာလို႔ ေဖေဖ၊ေလးငယ္၊ဖိုးေလးတို႔က ခ်ီးက်ဴးသလဲဆိုတာ ပင္တိုင္နားလည္စျပဳလာသည္။ ဒီလူႀကီးက အကင္းပါးၿပီး အလိုက္သိတာကို။
ပင္တိုင္မုန္႔ထုတ္ထဲၿဖဲၾကည့္ေတာ့ ပင္တိုင္အလာတုန္းက စားထားသည့္ မုန္႔ေတြျဖစ္သည္မို႔ အံ့ဩသြားသည္။ ပင္တိုင္ တအံ့တဩ ကားေမာင္းေနသည့္ လူဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ ကားေမာင္းေနရာမွ ခပ္ပါးပါးျပဳံးျပသည့္ ဦးအိမ္။
" တိုင့္အႀကိဳက္ကိုမသိလို႔ အကိုႀကီးကား႐ွင္းတုန္းက ေတြ႕တဲ့မုန္႔ေတြဝယ္ထားတာ "
ပင္တိုင္ ဦးအိမ္ကိုၾကည့္ကာ တအံ့တဩျဖစ္႐ုံမွတစ္ပါး ေျပာစရာမ႐ွိေခ်။ ပင္တိုင္သာ ဦးအိမ္၏ တစ္စိပ္ေလာက္သာ အလိုက္သိခဲ့ရင္ အခုခ်ိန္ အမ်ိဳးထဲမွာ ပင္တိုင္ဟာဘုရင္ပဲ ဟူ၍လည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ႏွိမ့္ႏွိမ့္ခ်ခ်ေတြးမိျပန္သည္။
" ေက်းဇူး..။ ဒါေပမဲ့အလာတုန္းက အဲ့မုန္႔ေတြက ကြၽန္ေတာ္စားတာမဟုတ္ဘူး။ အေနာက္က ခြားေသြးစားတာ "
" အဟင္း..။ ေက်းဇူးရဲ႕အေနာက္က စကားဆက္မေျပာရင္ ကိုယ္ထပ္ဝယ္ေကြၽးမိမွာ။ တခ်ိဳ႕အရာေတြက ႐ွင္းျပစရာမလိုဘူးေလ။ ေစတနာကိုေစာ္ကားရာေရာက္တာေပါ့"
" အာ..အဲ့လိုလား။ ကြၽန္ေတာ္က ဦးအိမ္လိုအသက္မႀကီးေသးေတာ့ အဲ့လိုေတြနားမလည္ေသးဘူးဗ် "
ဒီအဖိုးႀကီး လူကိုသိပ္ဆရာလုပ္ခ်င္ေနတာ!
ပင္တိုင္ ထိုသို႔ေျပာကာ မုန္႔ထုတ္ႀကီး အေနာက္ကလွ်မ္းဆီပို႔ၿပီး ေဘးတစ္ျခမ္းေစာင္း၍ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕သြားေနေသာ သစ္ပင္ေတြကိုၾကည့္ေနလိုက္သည္။
မာန္ဟုမ္ သူ႕ကိုအသက္ႀကီးတယ္ ေျပာသြားတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ခပ္ဖြဖြျပဳံးမိသည္။
တယ္လဲ ကေလးဆန္တဲ့ေကာင္ေလး!
ၾကည့္ပါလား ႏႈတ္ခမ္းတစ္ေတာင္ေလာက္ကေ႐ွ႕ထြက္ေနတာ။
တစ္ခဏအၾကာ၌ ပင္တိုင္တို႔ကားေလးအတြင္းမွာ တရားသံသဲ့သဲ့ေလးၾကားရေလသည္။ တရားသံႏွင့္ ေအးစိမ့္ေနသည့္ကားေၾကာင့္ ပင္တိုင္၏ မ်က္လုံးမ်ား တေျဖးေျဖး ေမွးစင္းလာသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေလးလံေသာမ်က္ခြံကို ဖြင့္ဖို႔မႀကိဳးစားပဲ အိပ္ခ်လိုက္ေလသည္။
မာန္ဟုမ္ေဘးနားက တ႐ွဴး႐ွဴးအိပ္ေနသည့္
တိုင့္ကိုၾကည့္ကာ ခပ္ပါးပါးျပဳံးမိျပန္သည္။
တကယ္တရားနဲ႔ဓာတ္မတည့္တဲ့ေကာင္ေလးပဲ!
အေနာက္ခန္းမွ ႏွစ္ေယာက္သည္ေတာ့ ေၾကာင္ႏွင့္ႂကြက္လိုပင္။
" ငမဲလုံးေလး ဘာေတြၾကည့္ေနတာလဲ "
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး အလည္မွာ ေဖာ့ဘူးႏွစ္ဘူးျခားကာထိုင္လာၿပီး ဖုန္းကို နားၾကပ္တပ္ကာသည္းႀကီးမည္းႀကီးၾကည့္ေနေသာ သက္ႏိုင္ကို လွ်မ္းက လွမ္းေမးလိုက္သည္။ ခရီးသြားတိုင္းအတူတူသြားၿပီး လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးမ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့ေကာင္က အခုေတာ့ အေ႐ွ႕ခန္းမွာ သူမဟုတ္သလိုအိပ္ေနသည္မို႔ လွ်မ္းပ်င္းလွသည္။
" Twilight(2008) "
" ငါ့လည္းျပ "
" မျပပါဘူး။ အကို႔ဘာသာ ကိုယ့္ဖုန္းကိုယ္ၾကည့္ပါလား "
" ပ်င္းလို႔ပါကြာ။ အတူတူၾကည့္ၾကမယ္ေလ "
လွ်မ္း အေျပာႏွင့္အလုပ္ညီစြာ သရက္သီးဘူးေတြကို ဟိုဘက္ပို႔ၿပီး သက္ႏိုင္အနားကပ္ထိုင္ကာ နားၾကပ္တစ္ဖက္ကိုလုလိုက္ေသးသည္။
" စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းလား "
" ဘာျဖစ္သြားၿပီလဲ "
" မင္းသားက ဘယ္သူလဲ "
" အဲ့လူက ဘယ္သူလဲ "
လွ်မ္း၏ ေမးခြန္းေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကို ေျဖေနရ၍ သက္ႏိုင္ စိတ္မ႐ွည္ေတာ့ေခ်။
" အကိုၾကည့္မွာဆို ပါးစပ္ပိတ္ၾကည့္ "
" ဟ! မသိလို႔ေမးတာကို လာၿငိဳျငင္ေနတယ္။ မေျဖခ်င္ရင္ အစကျပေလ "
" ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္တာ တစ္ဝက္ေလာက္ေရာက္ေနၿပီဗ် "
" အဲ့ဆို႐ွင္း႐ွင္းေလးပဲ။ ငါေမးတာေျဖ "
" ကန္ေတာ့ပါရဲ႕ ေစာက္လုပ္အရမ္း႐ႈတ္တယ္အကိုရာ ကိုယ့္ဘာသာေအးေဆးမၾကည့္ရဘူး"
သက္ႏိုင္ မ,ႏိုင္ေတာ့သည့္အဆုံး အစကေနျပန္ၾကည့္လိုက္ရေတာ့သည္။ လွ်မ္းကေတာ့ မုန္႔တစ္ခုၿပီးတစ္ခုေဖာက္စားကာ ေအာင္ႏိုင္သူပမာ ေမာ္ခ်ီကာ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ေနေလသည္။
_________________________________________
#3.5.22
Twilight (2008)ကnormalကားပါ။ ၾကည့္လို႔အရမ္းေကာင္းပါတယ္။
ဖတ္လို႔အဆင္ေျပၾကရင္ reviewေလးမ်ားေပးသနားၾကပါအုံးေနာ္။