Unicode
ထိုက် မနက်မိုးလင်းလို့ ဟိုလူကိုလိုက်ရှာတာ ဘယ်မှာမှမတွေ့။ဟိုလူအပြင် ငပေါက်ကိုလည်းမတွေ့မိပါ။ဟိုလူကို ငါမမှတ်မိတော့လို့ ငပေါက်စီများ ရောက်သွားတာလား။ကျစ် ပြောရင်လည်း ငိုဦးမည်။ ထန်လွန်းထိုက်ဆိုတဲ့ငါကလည်း သူငိုရင် မနေနိုင်။
ထိုက် ကိုယ်ဘာသာကိုယ် ကော်ဖီသာ ဖျော်သောက်ရင်း ခြံထဲက ဒန်းပေါ်မှာ ဟိုလူကိုစောင့်နေတော့သည်။ လာပါပြီ ငပေါက်ရယ် ဟိုလူရယ် ဘေးက ထိုက်တစ်ခါမှမမြင်ဖူးတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက် စကားပြောရင်း လမ်းလျှောက်လာကြသည်။
သုံးယောက်သားအိမ်ထဲရောက်သည်အထိ စကားပြောလာတာ ဒန်းပေါ်တွင် ထိုင်နေတဲ့ ထိုက်ကိုမမြင်ရလောက်အောင် သူတို့ဘာတွေပြောနေတာလဲ။ တိမ်လရောင်မော်ကွန်းဆိုတဲ့လူက အဟမ်း ထိုက်ကို သဝန်တိုအောင် လာလုပ်နေတာလား sorryဘဲ ကျုပ်ဆိုတဲ့ ထန်လွန်းထိုက်က သဝန်မတိုတတ်ဘူး။
ထိုက်တွေးကာ အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာသည်။ လှေကားပေါ်မတက်ခင် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဆူညံနေသောကြောင့် ဧည့်ခန်းကို ရောက်လာတော့ တိမ်လရောင်မော်ကွန်းက မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ စကားပြောတာ ပြုံးလို့ ရွှင်လို့ပင်။
"မောင် ငါကိုပြောစရာရှိလို့လား"
"မဟုတ်ပါဘူး ဒါနဲ့ သူကဘယ်သူလဲ"
"သူက မိတုံလေ"
"ဘယ်ကမိတုံလဲ"
"မောင့်ဒယ်ဒီအိမ်မှာနေတာလေ ကြီးမြက လွန်ခဲ့တဲ့၅လလောက်က ခေါ်လာတာ အိမ်ကိုကူလုပ်ပေးဖို့အတွက်"
"အခုသူက ဘာလာလုပ်တာလဲ"
"ငပေါက်ရည်းစားလေ ငပေါက်ခေါ်လာတာ"
"နောက်ခါ ငပေါက်ကိုပြောလိုက် သွားတွေ့ချင်ရင် သူတို့အိမ်သွားတွေ့လို့ ဒီမှာက ယောကျာ်းလေးတွေနဲ့ မသင့်တော့ဘူး ဟိတ်ကလေးမ မင်း ငပေါက်ကိုပြောပြီး လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်တော့"
မိတုံမှာ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ထွက်သွားသည်။ ဒါကို ပြုံးစိစိနဲ့ ထိုက်အား ကြည့်နေသောသူ ထိုက်ပြန်ကြည့်တော့ ခေါင်းငုံ့သွားကာ ရယ်ချင်စိတ်ကို အောင့်ထိန်းထားသလိုပုံစံမျိုးနဲ့ လုပ်ပြနေသောလူ။
"ခင်ဗျားလဲ ယောကျာ်းလေးဖြစ်ပြီး တည်တည်တံ့တံ့နေ"
"သဝန်တိုတာလား မောင်က"
"ဘောကိုသဝန်တိုလေ ကျုပ်က ဘာလို့သဝန်တိုရမှာလဲ"
"မောင် ခဏထိုင်ဦး"
မောင်ကို ဆိုဖာပေါ်သို့ ထိုင်စေလိုက်ပြီး ငါက မောင်ပေါင်ပေါ်တွင် တက်ထိုင်ကာ မောင့်ခါးကိုလှမ်းဖက်လိုက်ကာ ငါအရမ်းလွမ်းနေတဲ့ မောင်ရဲ့နွေးထွေးတဲ့ရင်ခွင်ကြီးထဲ ငါဝင်လိုက်သည်။ မောင်ကိုယ်သင်းရနံ့ကို ငါရှူရှိုက်လိုက်သည်။ အစပိုင်းတုန်းက ရုန်းတော့မယ့်မောင်က ငါကိုယ်ကို ပြုတ်မကျအောင် ပြန်ဖက်ထားပေးသည်။
"မောင်သဝန်မတိုပါနဲ့ ငါက မောင်တစ်ယောက်တည်းကို ရူးရူးမူးမူးချစ်တာမလို့"
"ဘာလို့ ခင်ဗျားကို မမှတ်မိတဲ့လူကိုမှ ချစ်နေရတာလဲ တိမ်လရောင်မော်ကွန်းရယ်"
"ငါနှလုံးသားက မောင်တစ်ယောက်တည်းကိုချစ်လို့လေ မောင်သိလား 'မောင်'ကလေ 'မောင်'ကိုယ်'မောင်' 'မောင်'လို့ ပြောမယ့် အချိန်ကိုငါလွမ်းနေခဲ့တာ ငါကို အမြဲချစ်တယ်လို့ပြောမယ့်အချိန်ကိုလည်း မျှော်နေခဲ့ရတာ"
"ကျုပ်သိပါတယ် မငိုပါနဲ့"
ထွက်သွားတဲ့သူထက် နေခဲ့ရတဲ့သူက နာကျင်ရအောင်လည်း မောင်က ငါအနားကထွက်သွားတာမဟုတ်။ငါနဲ့ပတ်သတ်တဲ့မှတ်ဉာဏ်တွေသာ ပျောက်သွားတာပင်။ မောင်ငါ့အနားမှာရှိပေမယ့် ငါနာကျင်တယ်မောင်။ငါစိတ်ကို ငါရအောင်ထိန်းထားရတာ။မဟုတ်ရင် ငါရူးပြီးသေတော့မှာ။ လိမ်တာမကြိုက်တဲ့ငါကတောင် မောင်ငါကို ဘယ်လောက်လိမ်လိမ် ငါအမြဲခွင့်လွှတ်ခဲ့တာမို့ ငါကိုမမှတ်မိလည်း အရှက်မရှိစွာ တွယ်ကပ်နေမိမှာဘဲ။ငါကမောင်ကို အရမ်းချစ်တာကို။ တစ်လဆိုတဲ့အချိန်အတွင်းမှာ ငါတို့မုန်းခဲ့ကြတယ်။ချစ်ခဲ့ကြတယ်။ပျော်ခဲ့ကြတယ်။ငိုခဲ့ကြတယ်။စသဖြင့် အမှတ်တရများစွာရှိတာမို့ မောင်ငါကို ပြန်မှတ်မိမယ့်နေ့ကို လက်ချိုးရေတွက်ပြီးစောင့်နေဦးမှာ။
လူအများပြောကြတာတော့ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်မှာ စချစ်မိတဲ့သူက မေ့မရတဲ့အချစ်ရဆုံးသူဘဲ။ ငါအတွက်တော့ ငါ့အသက်၂၆နှစ်အရွယ်မှာ ငါ့နှလုံးသားကိုခိုးယူသွားတဲ့မောင်ကို အချစ်ရဆုံးဘဲ။ဘယ်သူတွေဘာပြောပြောပေါ့။
~~~~~~
မောင် ဆေးရုံကနေ ဆင်းတာ ၃ပတ်ပြည့်ပြီ။သို့သော မောင်ဟာ အခုထိဘာမှမမှတ်မိ။တစ်ခါတစ်လေ မောင်တမင်မေ့ချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့တာလားလို့တွေးမိပြန်တယ်။မောင်အနားမှာရှိရင် ငါဟာပိုပျော့ညံ့လာသလိုခံစားမိပြန်တယ်။ တစ်ကြိမ်ပြတ်သားရင် တစ်ကြိမ်ဘဲနာကျင်ရမယ်ဆိုတဲ့ဆိုရိုးစကားရှိပေမယ့် ငါက မောင်ပေးတဲ့နာကျင်မှုတွေကိုခုံမင်တာကြောင့် မပြတ်သားနိုင်ခဲ့ဘူး။မောင် ကိုမာဝင်တုန်းကဆို ငါမှာ စိတ်ကျန်းမာရေးဆရာဝန်နဲ့ပြပြီး စိတ်ကျဆေးတောင် သောက်ရတဲ့အထိပင်။အရင်ကရည်းစားဟောင်းတုန်းက အဲ့လောက်ထိမဆိုးပေမယ့် မောင်နဲ့ကျမှ ရူးအောင်ချစ်ရလို့ အရူးတစ်ပိုင်းလိုဖြစ်နေရပြီ။ မောင်မသိအောင် ကမ္ဘာပျက်ခဲ့ရသလို မောင်မသိအောင် ပျော်ခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေရောရှိဖူးတယ်။ငါ့အတွက် ကမ္ဘာပျက်တဲ့အချိန်ဆို မောင်ဘေးနားမှာမရှိတဲ့အချိန်နဲ့ ငါပျော်တဲ့အချိန်က မောင်ငါအနားမှာရှိတဲ့အချိန်လိုသာ ဖြေမယ်။ ဘယ်သူကိုချစ်လဲဆိုတဲ့မေးခွန်း ဘယ်သူလာမေးမေး ငါရဲ့နှစ်ယောက်မရှိသောထန်လွန်းထိုက်လို့ ဖြေလိမ့်မည်။
အပြင်ဘက်မှာမိုးရွာနေတာကို ငါပြတင်းပေါက်ပေါ် မေးထောက်ကာ ထိုင်ရင်း ငါမောင့်အကြောင်းစဉ်းစားနေသည်။
ဖြန်း!
ငါစဉ်းစားနေတုန်းမှာဘဲ နောက်ကနေ ငါခေါင်းကို လက်ဖဝါးဖြင့်လာရိုက်သဖြင့် ငါခေါင်းရှေ့သို့ အနည်းငယ်စိုက်ကျသွားသည်။
"မောင် ဘာလို့အကြီးခေါင်းကိုလာရိုက်တာလဲ"
"ခင်ဗျားက ဘာစဉ်းစားနေတာလဲ ကျုပ်လာတာတောင်မသိရအောင်"
"ငါအမြဲတမ်းစဉ်းစားတိုင်းတွေးတိုင်း ဘယ်သူအကြောင်းလဲလို့ခေါင်းစဉ်တပ်ရရင် ငါရဲ့နှစ်ယောက်မရှိတဲ့မောင့်အကြောင်းပေါ့"
"ခင်ဗျား ကဗျာရေးပါလား ကျုပ်စာအုပ်ထုတ်ပေးမယ်လေ"
"မရေးပါဘူး ငါခံစားချက်တွေကို ငါရဲ့နှစ်ယောက်မရှိတဲ့မောင်ကိုဘဲ ပြောမှာ"
ငါ ထိုင်နေတဲ့ထိုင်ခုံဘေးက မောင်ရဲ့ဗိုက်သားနားလေးကို ခေါင်းလေးကပ်ပြီး လေတစ်ချက်မှုတ်လိုက်တော့ မောင်က သူ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ငါခေါင်းကို နောက်သို့တွန်းသည်။ ဒီကောင် အကြီးခေါင်းကို။
"မောင် မင်းအကြီးခေါင်းကို!"
"ကျုပ်က အိမ်ထောင်ဦးစီး"
"ငါကလဲ မင်းမိန်းမမဟုတ်ဘူး မင်းယောကျာ်း ငါလဲ အိမ်ထောင်ဦးစီဘဲ"
ငါမတ်တပ်ရပ်ကာ မောင်ခန္ဓာကိုယ်ကို ယှဉ်ရပ်လိုက်သည်။မောင်ဟာ ငါထက် အရပ်ရော ခန္ဓာကိုယ်ရော တအားကွာတာသိသာပါသည်။ မောင်က အဓိပ္ပါယ်ဆန်ဆန်ပြုံးပြပြီး ငါ့ခါးကို သူလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဖတ်ကာ သူရင်ခွင်ရဲ့အနီးဆုံးမှာ ထားလိုက်တယ်။
"မင်း လွှတ်နော်"
"ခင်ဗျားကြိုက်တယ်မလား"
"မောင် မင်းဘဝင်မရူးနဲ့နော်"
"ရူးတယ်ဗျာ ဘာဖြစ်လဲ"
"ဘဝင်ရူးကောင်"
"အဲ့ဘဝင်ရူးကောင်က ခင်ဗျားလင်လေ"
"ဘယ်သူပြောလဲ ငါကိုလွှတ်"
ရုန်းနေတဲ့ငါကို မောင်ကမလွှတ်တဲ့အပြင် ပိုတိုးကာဖတ်နေတာကြောင့် သူရင်ခွင်ထဲမှာ ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ကျုံ့ကျုံ့လေးသာ နေရတော့သည်။
"ခင်ဗျားပြောတယ်လေ တိမ်လရောင်မော်ကွန်း"
"ငါမင်းထက်၆နှစ်ကြီးတယ်ကွ လွှတ်နော်"
"၆နှစ်ကြီးလို့မက အနှစ်၆၀ဆယ်ကြီးကြီး အဟက်!"
"မောင် လွှတ်စမ်းပါကွာ"
"တိမ်လရောင်မော်ကွန်း ကျုပ်နမ်းချင်တယ်"
"ဟင်"
ကွန်း ထိုက်စကားကြောင့်ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေတုန်း နူးညံ့စွာ ထိတွေ့လာသောထိုက်။ ကွန်းနှုတ်ခမ်းဖျားအား အပေါ်တစ်လှည့်အောက်တစ်လှည့်စုပ်ယူပြီး ကွန်းရဲ့လျှာဖျားလေးနဲ့ သူ့လျှာဖျားကို ထိတွေ့စေသည်။ အချိန်အကြာကြီးထိနမ်းရှိုက်ပြီးတော့မှ ကွန်းနှုတ်ခမ်းအားလွှတ်ပေးသောအခါ ငွေရောင်မျှင်တန်းများကပ်ပါလာသည်။
"ချိုတယ် ဒါကြောင့် အရင်က ကျုပ်Cigaretteအစား ဒါကို သုံးစွဲမိတာလား"
"မောင်"
"ဗျာ"
"ငါတို့ဘယ်အချိန်မှာ ပျော်ရွှင်ရမှာလဲ ဟင့် ပြီးတော့ ငါတို့ အခုလိုနီးကပ်နေရင်လည်း ငါကြောက်တယ်"
တိမ်လရောင်မော်ကွန်းရဲ့စကားနောက်မှာ ငိုသံလေးတွေကပ်ပါလာသည်။ မောင်နဲ့ငါနဲ့ အရမ်းနီးကပ်လာရင် တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခုထပ်ဖြစ်တယ်။ ငါဖြစ်တာထက် မောင်တစ်ခုခုဖြစ်မှာပိုကြောက်ရသည်။ မောင်ကိုတစ်ခါဆုံးရှုံးရတော့သလို ခံစားရသည်မို့ ငါနောက်ထပ်မဆုံးရှုံးချင်။အရင်က ရူးရုံတင်ရူးခဲ့ပေမယ့် ဒီတစ်ခါဆို ငါသေရလိမ့်မည်။
"ဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"ငါမောင်တစ်ခုခု ထပ်ဖြစ်မှာကြောက်တယ် ဒါကြောင့် ငါတို့ ဝေးရအောင်လား"
"တိမ်လရောင်မော်ကွန်း ခင်ဗျားပြန်ပြောစမ်း ဘာလို့ ကျုပ်ကိုစွဲလမ်းအောင်လုပ်ခဲ့လဲ ကျုပ်ကိုထားခဲ့မယ်ဆို ကျုပ်ကိုမာဝင်ကတည်းက ထားသွားပါလား ဘာလို့ကျုပ်ကိုချစ်အောင်လုပ်ခဲ့လဲ ဖြေလေ ဖြေလေ"
မောင်က ငါပုခုံးကို လှုပ်ကာ မေးသည်။သို့သော်ငါမဖြေနိုင်ဘဲ မျက်ရည်သာ ကျနေမိသည်။ မောင်ဘာမှမဖြစ်ဖို့ဆို ငါ့နှလုံးသား သေသွားလဲဘာမှမဖြစ်ဘူးမောင်။
ငါငိုနေတုန်းမှာဘဲ မောင်က ငါကိုလှမ်းဖတ်လိုက်သည်။ ဒီလိုအခိုက်အတန့်မျိုးကို ငါလွမ်းနေခဲ့တာ။
"ကျုပ်ကို မထားခဲ့ပါနဲ့ ကျုပ်ခင်ဗျားကို ထပ်ချစ်မိနေပြီထင်တယ်"
"မောင်"
"မထားခဲ့ပါနဲ့ ကျုပ်ခင်ဗျားကို မှတ်မိအောင်ကြိုးစားပါမယ် ကျုပ်အနားက ထွက်မသွားပါနဲ့"
"မောင် ငါ....."
"ဘာမှမပြောပါနဲ့ ကျုပ်ပြောတာကိုသာ နားထောင်ပေးပါ ခင်ဗျား ကျုပ်စီကနေ ထွက်သွားတော့မယ်လို့ ပြောတော့ ကျုပ်ဘယ်လောက်သွေးပျက်ခဲ့ရလဲသိလား ကျုပ်သိခဲ့ရတယ် ကျုပ်ခင်ဗျားကို ထပ်ချစ်နေပြီဆိုတာ...."
"ခင်ဗျားသိလား လူတစ်ယောက်ကို နှစ်ခါထပ်ချစ်မိတယ်ဆိုတဲ့အဖြစ်အပျက်မျိုးက ရှားတယ်။ဒါပေမယ့်လေ ကျုပ်က ခင်ဗျားတစ်ယောက်တည်းကိုဘဲ နှစ်ခါချစ်မိပြန်တယ်။ ခင်ဗျားတစ်ယောက်တည်းကိုပါ။ ခင်ဗျားကသာ ကျုပ်ရဲ့ပထမဆုံးအချစ်နဲ့နောက်ဆုံးအချစ်ပါ။ ကျုပ်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် ပြသနာတွေကိုအတူတူကျော်ဖြတ်ကြမယ်လေနော်"
"ငါတောင်းပန်ပါတယ်မောင် ငါမထားခဲ့တော့ပါဘူး"
ငါကိုဖက်ထားတဲ့မောင်ကို ငါလည်းပြန်ဖက်လိုက်တယ်။လွမ်းနေခဲ့တာ ဒီလိုအခိုက်အတန့်လေးကို။
ကျုပ်အတိတ်မမေ့ခင်ကလည်း ခင်ဗျားကိုဘဲချစ်မိတယ်။ အတိတ်မေ့နေတဲ့အချိန်လည်း ခင်ဗျားကိုဘဲ ထပ်ချစ်မိပြန်တယ်။ကျုပ်ဘယ်အချိန်ဘဲရောက်ရောက် ခင်ဗျားတစ်ယောက်တည်းကိုဘဲ ချစ်နေပါမယ်။
Please vote and your feedback
Tracy///
Zawgyi
ထိုက္ မနက္မိုးလင္းလို႔ ဟိုလူကိုလိုက္ရွာတာ ဘယ္မွာမွမေတြ႕။ဟိုလူအျပင္ ငေပါက္ကိုလည္းမေတြ႕မိပါ။ဟိုလူကို ငါမမွတ္မိေတာ့လို႔ ငေပါက္စီမ်ား ေရာက္သြားတာလား။က်စ္ ေျပာရင္လည္း ငိုဦးမည္။ ထန္လြန္းထိုက္ဆိုတဲ့ငါကလည္း သူငိုရင္ မေနႏိုင္။
ထိုက္ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ ေကာ္ဖီသာ ေဖ်ာ္ေသာက္ရင္း ၿခံထဲက ဒန္းေပၚမွာ ဟိုလူကိုေစာင့္ေနေတာ့သည္။ လာပါၿပီ ငေပါက္ရယ္ ဟိုလူရယ္ ေဘးက ထိုက္တစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ စကားေျပာရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာၾကသည္။
သုံးေယာက္သားအိမ္ထဲေရာက္သည္အထိ စကားေျပာလာတာ ဒန္းေပၚတြင္ ထိုင္ေနတဲ့ ထိုက္ကိုမျမင္ရေလာက္ေအာင္ သူတို႔ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ တိမ္လေရာင္ေမာ္ကြန္းဆိုတဲ့လူက အဟမ္း ထိုက္ကို သဝန္တိုေအာင္ လာလုပ္ေနတာလား sorryဘဲ က်ဳပ္ဆိုတဲ့ ထန္လြန္းထိုက္က သဝန္မတိုတတ္ဘူး။
ထိုက္ေတြးကာ အိမ္ထဲသို႔ ဝင္လာသည္။ ေလွကားေပၚမတက္ခင္ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ဆူညံေနေသာေၾကာင့္ ဧည့္ခန္းကို ေရာက္လာေတာ့ တိမ္လေရာင္ေမာ္ကြန္းက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာတာ ၿပဳံးလို႔ ႐ႊင္လို႔ပင္။
"ေမာင္ ငါကိုေျပာစရာရွိလို႔လား"
"မဟုတ္ပါဘူး ဒါနဲ႔ သူကဘယ္သူလဲ"
"သူက မိတုံေလ"
"ဘယ္ကမိတုံလဲ"
"ေမာင့္ဒယ္ဒီအိမ္မွာေနတာေလ ႀကီးျမက လြန္ခဲ့တဲ့၅လေလာက္က ေခၚလာတာ အိမ္ကိုကူလုပ္ေပးဖို႔အတြက္"
"အခုသူက ဘာလာလုပ္တာလဲ"
"ငေပါက္ရည္းစားေလ ငေပါက္ေခၚလာတာ"
"ေနာက္ခါ ငေပါက္ကိုေျပာလိုက္ သြားေတြ႕ခ်င္ရင္ သူတို႔အိမ္သြားေတြ႕လို႔ ဒီမွာက ေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔ မသင့္ေတာ့ဘူး ဟိတ္ကေလးမ မင္း ငေပါက္ကိုေျပာၿပီး လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္ေတာ့"
မိတုံမွာ ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ ထြက္သြားသည္။ ဒါကို ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ထိုက္အား ၾကည့္ေနေသာသူ ထိုက္ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းငုံ႔သြားကာ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ေအာင့္ထိန္းထားသလိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ လုပ္ျပေနေသာလူ။
"ခင္ဗ်ားလဲ ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ၿပီး တည္တည္တံ့တံ့ေန"
"သဝန္တိုတာလား ေမာင္က"
"ေဘာကိုသဝန္တိုေလ က်ဳပ္က ဘာလို႔သဝန္တိုရမွာလဲ"
"ေမာင္ ခဏထိုင္ဦး"
ေမာင္ကို ဆိုဖာေပၚသို႔ ထိုင္ေစလိုက္ၿပီး ငါက ေမာင္ေပါင္ေပၚတြင္ တက္ထိုင္ကာ ေမာင့္ခါးကိုလွမ္းဖက္လိုက္ကာ ငါအရမ္းလြမ္းေနတဲ့ ေမာင္ရဲ႕ေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္ႀကီးထဲ ငါဝင္လိုက္သည္။ ေမာင္ကိုယ္သင္းရနံ႔ကို ငါရႉရႈိက္လိုက္သည္။ အစပိုင္းတုန္းက ႐ုန္းေတာ့မယ့္ေမာင္က ငါကိုယ္ကို ျပဳတ္မက်ေအာင္ ျပန္ဖက္ထားေပးသည္။
"ေမာင္သဝန္မတိုပါနဲ႔ ငါက ေမာင္တစ္ေယာက္တည္းကို ႐ူး႐ူးမူးမူးခ်စ္တာမလို႔"
"ဘာလို႔ ခင္ဗ်ားကို မမွတ္မိတဲ့လူကိုမွ ခ်စ္ေနရတာလဲ တိမ္လေရာင္ေမာ္ကြန္းရယ္"
"ငါႏွလုံးသားက ေမာင္တစ္ေယာက္တည္းကိုခ်စ္လို႔ေလ ေမာင္သိလား 'ေမာင္'ကေလ 'ေမာင္'ကိုယ္'ေမာင္' 'ေမာင္'လို႔ ေျပာမယ့္ အခ်ိန္ကိုငါလြမ္းေနခဲ့တာ ငါကို အၿမဲခ်စ္တယ္လို႔ေျပာမယ့္အခ်ိန္ကိုလည္း ေမွ်ာ္ေနခဲ့ရတာ"
"က်ဳပ္သိပါတယ္ မငိုပါနဲ႔"
ထြက္သြားတဲ့သူထက္ ေနခဲ့ရတဲ့သူက နာက်င္ရေအာင္လည္း ေမာင္က ငါအနားကထြက္သြားတာမဟုတ္။ငါနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့မွတ္ဉာဏ္ေတြသာ ေပ်ာက္သြားတာပင္။ ေမာင္ငါ့အနားမွာရွိေပမယ့္ ငါနာက်င္တယ္ေမာင္။ငါစိတ္ကို ငါရေအာင္ထိန္းထားရတာ။မဟုတ္ရင္ ငါ႐ူးၿပီးေသေတာ့မွာ။ လိမ္တာမႀကိဳက္တဲ့ငါကေတာင္ ေမာင္ငါကို ဘယ္ေလာက္လိမ္လိမ္ ငါအၿမဲခြင့္လႊတ္ခဲ့တာမို႔ ငါကိုမမွတ္မိလည္း အရွက္မရွိစြာ တြယ္ကပ္ေနမိမွာဘဲ။ငါကေမာင္ကို အရမ္းခ်စ္တာကို။ တစ္လဆိုတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ ငါတို႔မုန္းခဲ့ၾကတယ္။ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္။ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္။ငိုခဲ့ၾကတယ္။စသျဖင့္ အမွတ္တရမ်ားစြာရွိတာမို႔ ေမာင္ငါကို ျပန္မွတ္မိမယ့္ေန႔ကို လက္ခ်ိဳးေရတြက္ၿပီးေစာင့္ေနဦးမွာ။
လူအမ်ားေျပာၾကတာေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္မွာ စခ်စ္မိတဲ့သူက ေမ့မရတဲ့အခ်စ္ရဆုံးသူဘဲ။ ငါအတြက္ေတာ့ ငါ့အသက္၂၆ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ ငါ့ႏွလုံးသားကိုခိုးယူသြားတဲ့ေမာင္ကို အခ်စ္ရဆုံးဘဲ။ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာေပါ့။
~~~~~~
ေမာင္ ေဆး႐ုံကေန ဆင္းတာ ၃ပတ္ျပည့္ၿပီ။သို႔ေသာ ေမာင္ဟာ အခုထိဘာမွမမွတ္မိ။တစ္ခါတစ္ေလ ေမာင္တမင္ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တာလားလို႔ေတြးမိျပန္တယ္။ေမာင္အနားမွာရွိရင္ ငါဟာပိုေပ်ာ့ညံ့လာသလိုခံစားမိျပန္တယ္။ တစ္ႀကိမ္ျပတ္သားရင္ တစ္ႀကိမ္ဘဲနာက်င္ရမယ္ဆိုတဲ့ဆို႐ိုးစကားရွိေပမယ့္ ငါက ေမာင္ေပးတဲ့နာက်င္မႈေတြကိုခုံမင္တာေၾကာင့္ မျပတ္သားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ေမာင္ ကိုမာဝင္တုန္းကဆို ငါမွာ စိတ္က်န္းမာေရးဆရာဝန္နဲ႔ျပၿပီး စိတ္က်ေဆးေတာင္ ေသာက္ရတဲ့အထိပင္။အရင္ကရည္းစားေဟာင္းတုန္းက အဲ့ေလာက္ထိမဆိုးေပမယ့္ ေမာင္နဲ႔က်မွ ႐ူးေအာင္ခ်စ္ရလို႔ အ႐ူးတစ္ပိုင္းလိုျဖစ္ေနရၿပီ။ ေမာင္မသိေအာင္ ကမာၻပ်က္ခဲ့ရသလို ေမာင္မသိေအာင္ ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြေရာရွိဖူးတယ္။ငါ့အတြက္ ကမာၻပ်က္တဲ့အခ်ိန္ဆို ေမာင္ေဘးနားမွာမရွိတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ငါေပ်ာ္တဲ့အခ်ိန္က ေမာင္ငါအနားမွာရွိတဲ့အခ်ိန္လိုသာ ေျဖမယ္။ ဘယ္သူကိုခ်စ္လဲဆိုတဲ့ေမးခြန္း ဘယ္သူလာေမးေမး ငါရဲ႕ႏွစ္ေယာက္မရွိေသာထန္လြန္းထိုက္လို႔ ေျဖလိမ့္မည္။
အျပင္ဘက္မွာမိုး႐ြာေနတာကို ငါျပတင္းေပါက္ေပၚ ေမးေထာက္ကာ ထိုင္ရင္း ငါေမာင့္အေၾကာင္းစဥ္းစားေနသည္။
ျဖန္း!
ငါစဥ္းစားေနတုန္းမွာဘဲ ေနာက္ကေန ငါေခါင္းကို လက္ဖဝါးျဖင့္လာ႐ိုက္သျဖင့္ ငါေခါင္းေရွ႕သို႔ အနည္းငယ္စိုက္က်သြားသည္။
"ေမာင္ ဘာလို႔အႀကီးေခါင္းကိုလာ႐ိုက္တာလဲ"
"ခင္ဗ်ားက ဘာစဥ္းစားေနတာလဲ က်ဳပ္လာတာေတာင္မသိရေအာင္"
"ငါအၿမဲတမ္းစဥ္းစားတိုင္းေတြးတိုင္း ဘယ္သူအေၾကာင္းလဲလို႔ေခါင္းစဥ္တပ္ရရင္ ငါရဲ႕ႏွစ္ေယာက္မရွိတဲ့ေမာင့္အေၾကာင္းေပါ့"
"ခင္ဗ်ား ကဗ်ာေရးပါလား က်ဳပ္စာအုပ္ထုတ္ေပးမယ္ေလ"
"မေရးပါဘူး ငါခံစားခ်က္ေတြကို ငါရဲ႕ႏွစ္ေယာက္မရွိတဲ့ေမာင္ကိုဘဲ ေျပာမွာ"
ငါ ထိုင္ေနတဲ့ထိုင္ခုံေဘးက ေမာင္ရဲ႕ဗိုက္သားနားေလးကို ေခါင္းေလးကပ္ၿပီး ေလတစ္ခ်က္မႈတ္လိုက္ေတာ့ ေမာင္က သူ႔လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ငါေခါင္းကို ေနာက္သို႔တြန္းသည္။ ဒီေကာင္ အႀကီးေခါင္းကို။
"ေမာင္ မင္းအႀကီးေခါင္းကို!"
"က်ဳပ္က အိမ္ေထာင္ဦးစီး"
"ငါကလဲ မင္းမိန္းမမဟုတ္ဘူး မင္းေယာက်ာ္း ငါလဲ အိမ္ေထာင္ဦးစီဘဲ"
ငါမတ္တပ္ရပ္ကာ ေမာင္ခႏၶာကိုယ္ကို ယွဥ္ရပ္လိုက္သည္။ေမာင္ဟာ ငါထက္ အရပ္ေရာ ခႏၶာကိုယ္ေရာ တအားကြာတာသိသာပါသည္။ ေမာင္က အဓိပၸါယ္ဆန္ဆန္ၿပဳံးျပၿပီး ငါ့ခါးကို သူလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဖတ္ကာ သူရင္ခြင္ရဲ႕အနီးဆုံးမွာ ထားလိုက္တယ္။
"မင္း လႊတ္ေနာ္"
"ခင္ဗ်ားႀကိဳက္တယ္မလား"
"ေမာင္ မင္းဘဝင္မ႐ူးနဲ႔ေနာ္"
"႐ူးတယ္ဗ်ာ ဘာျဖစ္လဲ"
"ဘဝင္႐ူးေကာင္"
"အဲ့ဘဝင္႐ူးေကာင္က ခင္ဗ်ားလင္ေလ"
"ဘယ္သူေျပာလဲ ငါကိုလႊတ္"
႐ုန္းေနတဲ့ငါကို ေမာင္ကမလႊတ္တဲ့အျပင္ ပိုတိုးကာဖတ္ေနတာေၾကာင့္ သူရင္ခြင္ထဲမွာ ငါ့ခႏၶာကိုယ္ဟာ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးသာ ေနရေတာ့သည္။
"ခင္ဗ်ားေျပာတယ္ေလ တိမ္လေရာင္ေမာ္ကြန္း"
"ငါမင္းထက္၆ႏွစ္ႀကီးတယ္ကြ လႊတ္ေနာ္"
"၆ႏွစ္ႀကီးလို႔မက အႏွစ္၆၀ဆယ္ႀကီးႀကီး အဟက္!"
"ေမာင္ လႊတ္စမ္းပါကြာ"
"တိမ္လေရာင္ေမာ္ကြန္း က်ဳပ္နမ္းခ်င္တယ္"
"ဟင္"
ကြန္း ထိုက္စကားေၾကာင့္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတုန္း ႏူးညံ့စြာ ထိေတြ႕လာေသာထိုက္။ ကြန္းႏႈတ္ခမ္းဖ်ားအား အေပၚတစ္လွည့္ေအာက္တစ္လွည့္စုပ္ယူၿပီး ကြန္းရဲ႕လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ သူ႔လွ်ာဖ်ားကို ထိေတြ႕ေစသည္။ အခ်ိန္အၾကာႀကီးထိနမ္းရႈိက္ၿပီးေတာ့မွ ကြန္းႏႈတ္ခမ္းအားလႊတ္ေပးေသာအခါ ေငြေရာင္မွ်င္တန္းမ်ားကပ္ပါလာသည္။
"ခ်ိဳတယ္ ဒါေၾကာင့္ အရင္က က်ဳပ္Cigaretteအစား ဒါကို သုံးစြဲမိတာလား"
"ေမာင္"
"ဗ်ာ"
"ငါတို႔ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ရမွာလဲ ဟင့္ ၿပီးေတာ့ ငါတို႔ အခုလိုနီးကပ္ေနရင္လည္း ငါေၾကာက္တယ္"
တိမ္လေရာင္ေမာ္ကြန္းရဲ႕စကားေနာက္မွာ ငိုသံေလးေတြကပ္ပါလာသည္။ ေမာင္နဲ႔ငါနဲ႔ အရမ္းနီးကပ္လာရင္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုထပ္ျဖစ္တယ္။ ငါျဖစ္တာထက္ ေမာင္တစ္ခုခုျဖစ္မွာပိုေၾကာက္ရသည္။ ေမာင္ကိုတစ္ခါဆုံးရႈံးရေတာ့သလို ခံစားရသည္မို႔ ငါေနာက္ထပ္မဆုံးရႈံးခ်င္။အရင္က ႐ူး႐ုံတင္႐ူးခဲ့ေပမယ့္ ဒီတစ္ခါဆို ငါေသရလိမ့္မည္။
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"ငါေမာင္တစ္ခုခု ထပ္ျဖစ္မွာေၾကာက္တယ္ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ ေဝးရေအာင္လား"
"တိမ္လေရာင္ေမာ္ကြန္း ခင္ဗ်ားျပန္ေျပာစမ္း ဘာလို႔ က်ဳပ္ကိုစြဲလမ္းေအာင္လုပ္ခဲ့လဲ က်ဳပ္ကိုထားခဲ့မယ္ဆို က်ဳပ္ကိုမာဝင္ကတည္းက ထားသြားပါလား ဘာလို႔က်ဳပ္ကိုခ်စ္ေအာင္လုပ္ခဲ့လဲ ေျဖေလ ေျဖေလ"
ေမာင္က ငါပုခုံးကို လႈပ္ကာ ေမးသည္။သို႔ေသာ္ငါမေျဖႏိုင္ဘဲ မ်က္ရည္သာ က်ေနမိသည္။ ေမာင္ဘာမွမျဖစ္ဖို႔ဆို ငါ့ႏွလုံးသား ေသသြားလဲဘာမွမျဖစ္ဘူးေမာင္။
ငါငိုေနတုန္းမွာဘဲ ေမာင္က ငါကိုလွမ္းဖတ္လိုက္သည္။ ဒီလိုအခိုက္အတန႔္မ်ိဳးကို ငါလြမ္းေနခဲ့တာ။
"က်ဳပ္ကို မထားခဲ့ပါနဲ႔ က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကို ထပ္ခ်စ္မိေနၿပီထင္တယ္"
"ေမာင္"
"မထားခဲ့ပါနဲ႔ က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကို မွတ္မိေအာင္ႀကိဳးစားပါမယ္ က်ဳပ္အနားက ထြက္မသြားပါနဲ႔"
"ေမာင္ ငါ....."
"ဘာမွမေျပာပါနဲ႔ က်ဳပ္ေျပာတာကိုသာ နားေထာင္ေပးပါ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္စီကေန ထြက္သြားေတာ့မယ္လို႔ ေျပာေတာ့ က်ဳပ္ဘယ္ေလာက္ေသြးပ်က္ခဲ့ရလဲသိလား က်ဳပ္သိခဲ့ရတယ္ က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကို ထပ္ခ်စ္ေနၿပီဆိုတာ...."
"ခင္ဗ်ားသိလား လူတစ္ေယာက္ကို ႏွစ္ခါထပ္ခ်စ္မိတယ္ဆိုတဲ့အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးက ရွားတယ္။ဒါေပမယ့္ေလ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းကိုဘဲ ႏွစ္ခါခ်စ္မိျပန္တယ္။ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းကိုပါ။ ခင္ဗ်ားကသာ က်ဳပ္ရဲ႕ပထမဆုံးအခ်စ္နဲ႔ေနာက္ဆုံးအခ်စ္ပါ။ က်ဳပ္ကိုမထားခဲ့ပါနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပသနာေတြကိုအတူတူေက်ာ္ျဖတ္ၾကမယ္ေလေနာ္"
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ေမာင္ ငါမထားခဲ့ေတာ့ပါဘူး"
ငါကိုဖက္ထားတဲ့ေမာင္ကို ငါလည္းျပန္ဖက္လိုက္တယ္။လြမ္းေနခဲ့တာ ဒီလိုအခိုက္အတန႔္ေလးကို။
က်ဳပ္အတိတ္မေမ့ခင္ကလည္း ခင္ဗ်ားကိုဘဲခ်စ္မိတယ္။ အတိတ္ေမ့ေနတဲ့အခ်ိန္လည္း ခင္ဗ်ားကိုဘဲ ထပ္ခ်စ္မိျပန္တယ္။က်ဳပ္ဘယ္အခ်ိန္ဘဲေရာက္ေရာက္ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းကိုဘဲ ခ်စ္ေနပါမယ္။
Please vote and your feedback
Tracy///