ELLE'S POV
Pagkababa ko ng tawag namin ay di ko mapigilang mapangiti.
Tulog sila mommy at daddy, dahil na rin sa pagod kaya di nila mapigilang antokin. Si kuya naman ay lumabas upang bilhan ako ng pagkain.
Maya-maya pa ay bumukas ang pinto. Pumasok si kuya dala yung pagkain na binili nya.
"Oh, kain na....pagkatapos iinum ka na ng gamot"...bilin nya at nagsimula na akong kumain.
Pagkatapos kong kumain ay pinainom nya agad ako ng gamot.
"Kuya"...tawag ko habang abala sya sa pagliligpit ng pinagkainan ko. "Oh! ano yun?"
"Si Zack.....pinayagan ko ng manligaw".....sabi ko at di naman agad sya nakasagot.
"Basta wag kang sasaktan"...sabi ni kuya. Atleast alam ko at ramdam ko na payag talag si kuya.
"Pwede ba yun, hindi naman natin maiiwasan na hindi saktan yung tao diba"...saad ko at napatawa na lang si kuya sa akin.
"Hay naku, ang dami mong alam, matulog ka na nga. Ayaw ko lang makita kang nasasaktan. Masakit sa akin yun okay, ikaw na nga lang ang nag-iisa kong kapatid"....sabi nya at umupo malapit sa akin.
"Alam mo ba nung ipinagbubuntis ka palang ni mommy, halos araw-araw kong kulitin si mama na sana babae ka. Gusto kitang protektahan. Gusto ko ako ang palaging magliligtas sayo. Pero sa huli ikaw yung palaging nagliligtas sa akin. Ikaw yung sumasalo ng paghihirap na dapat para sa akin"....saad ni kuya at hinawakan nya ang isa kong kamay at naramdaman ko na lang na namamasa ito.
"Umiiyak ka ba?"....tanong ko. Tukoy nadadamay na rin ako. "Hindi ah"...tanggi nya pero sinisipon naman na.
"Ayos lang yun kuya. Kahit ilang bala pa ang saluhin ko para sayo okay lang. Makita lang kitang ligtas masaya na ako. Ayaw ko ng maulit yung dati. Ayaw kong ako ang maging dahilan ng paghihirap nyo. Kung kailangan kong itaya ang buhay ko para sa inyo, gagawin ko"....saad ko at niyakap ko sya.
"Nagpapaalam ka na ba?"...pagpapatawa ni kuya kaya naman mahina akong napatawa sa sinabi nyang yon.
"Tsk! Para kang bata kuya, may paiyak-iyak ka pang nalalaman, dinamay mo pa ako"...sabi ko.
"Haha....basta bunso, wag mo ng ipapahamak ang sarili mo ha"...sabi nya.
Ayaw kong mangako.
Ayaw kong sabihing oo.
Hindi ko maipapangako.
Ganito na ako eh.
"Kuya....may sasabihin ako sayo"...saad ko at napatingin naman sya sa akin at pinahid ang mga luha nya. "Ano yun?"...tanong nya.
"Mangako ka muna.....na hindi mo sasabihin toh kahit kanino maski kina mom at dad pati na rin kay lolo.."....saad ko na lalong ikinataka ni kuya.
"Ano ba yun bunso?"....tanong ni kuya.
"Sydney and her Grandfather planned this all along. Pinapagplanohan nila ang pagpapabagsak ko at ni lolo. Sila nagpapadala ng black cards na natatanggap ko. Sila ang DVG"...saad ko. "Paano mo nalaman toh?"...tanong ni kuya sa akin. "Sinabi nya, tanga sya eh"...sabi ko.
"Bunso seryoso, ano pang nalaman mo?"....tanong ni kuya. Nakatutok sa sunod na sasabihin ko.
"12 pm....hinamon nya ako.....Hand on hand sparring....sa Battle Grounds"....sabi ko at pareho kaming natahimik sa sinabi ko.
"Tinanggap mo?"....tanong ni kuya para mapatingin ako sa kanya.
"O-oo".....nagulat ako ng mapahamas sya sa galid ng kama.
"Magpapakamatay ka ba?! Bunso naman....Bakit mo tinanggap, alam mo ang tumatakbo sa isip ng mga yan"....pagalit ni kuya. Tama naman sya eh.
"Kuya makinig ka saken....Sorry, kung padalos dalos ako...pero ito na lang ang paraan"....sabi ko.
"Paraan? Pwede ka nmang humingi ng tulong wag mong solohin lahat. Bunso! Andito ako".....muling sabi ni kuya.
Pasensya na kuya pero kailangan kong gawin toh.
"Papatayin nya kayong lahat kuya...Ano pa bang dahilan para di ako pumayag?! Ayaw ko kayong mawala sa akin! Hindi ko kaya kuya?! Natakot ako! Natakot ako ng banggitin nya kayo! Lahat kayo! Mas masakit pa yun kesa tamaan ako ng ilang libong bala ng baril".....hindi ko na napigilang mapasigaw sa galit at takot na nararamdaman ko dahilan para magising sila mom at dad.
"Anak?! Anong nangyayari sayo? Bakit ka sumisigaw?"...alalang tanong ni mommy pero patuloy lang ako sa pag-iyak. "Kiel anong nangyari?"...tanong ni dad kay kuya pero tiningnan ko lang sya at muling naiyak.
"Kiel?"....tawag ni mommy kay kuya at nakita kong may tumulong luha sa mata nya bago nya niyaya si dad sa labas.
Niyakap naman ako ni mama pilit na pinapakalma pero kahit anong pagpigil ko ay patuloy pa rin sa pag-agos ang mga luha ko.
"Shhh...tahan na anak, It's okay I'm here"....pagpapakalma ni mommy sa akin at kumalma naman ako at pinunasan ang mga luhang nagkalat sa mukha ko.
"May masakit ba sayo?"....oo ma, may masakit sa akin yung puso ko. Nasasaktan ako dahil alam kong labag sa inyo ang gagawin ko pero mas masasaktan ako kapag kayo ang ginalaw nya.
"Ma, I'm sorry.....sorry ma"....halos pabulong kong sabihin ang mga katagang yun habang nakatungo.
"Bakit ka nagso-sorry anak..ha...Wag mo naman akong takutin"....sabi ni mom na humihikbi na rin sa gilid ko.
Bago pa man ako makapagsalita nagulat ako sa biglang pagpasok ni dad.
Siguro alam na rin ni dad dahil bakas sa mukha nya ang pagkagulat....pati na rin ang takot, at alam kong ipapaalam nya ito kay mommy kaya inunahan ko na sya.
Umiiyak akong napiling na lang kay dad senyas na wag sabihin ang nalaman nya.
Pasenysa na po ma, pa at kuya.
Kailangan kong gawin toh bago pa kayo ang galawin nya.
Mamatay man ako ang mahalaga ligtas kayo.
Mahal ko kayo kaya susugal ako.
EZECKIEL'S POV
"What happened Kiel? Bakit sumisigaw ang kapatid mo?"...tanong ni dad sa akin pagkalabas namin.
Nandito kami sa labas ng room ni Elle. Nakaupo kami sa isa sa mga upuan sito sa waiting area.
"Dad alam na nya kung sino ang kalaban"....panimula ko at nagulat naman si dad. "Yun din ba ang mga kumidnap sa kanya?"
"Opo.....not only that but we've known them for a long time"....sabi ko.
"Sino?"...nagtaka naman si dad dahil siguro limot na nya ito.
"Ramirez......Si Nigel Rmirez dad"....napatulala na lang si dad dahil sa sinabi ko. "At hindi lang yun dad, lahat ng black cards na natanggap ni Bunso ay sila ang nagpadala....his granddaughter did"...sabi ko.
"Ano?! Gag* talaga yang matandang yan...kailangang malaman ni dad toh"...sabi ni dad pero pinigilan ko muna sya.
"Dad please... just listen to me first....may mas mahalaga akong sasabihin. Naghamon si Sydney for a fight with Elle".....sabi ko na ikinagulat muli ni dad. "Kelan?!"...
"On....her birthday dad....and what's worse is tinanggap ni bunso yun"....sabi ko kaya naman di na mapakali si dad.
"Ano?! Ano bang iniisip ng kapatid mo, hindi nya ba alam na sobrang mapanganib ng tinanggap nyang yun"....maski si dad ay di mapigilang mainis at kabahan.
Pero di ko rin masisi si Bunso.
Handa syang itaya kahit buhay nya, maligtas lang kami. Ganon nya kami kamahal.
Pero kasi........
Mapanganib yun. At hindi namin alam kung isa na namang trap yun para mas mapahamak si Bunso.
"Kaya ba nagsisisigaw sya kanina?"...tanong ni dad at tumango naman ako.
"It's a f*cking deal dad. Natakot si Bunso na kapag hindi nya tinanggap tayo ang gagalawin nila. She doesn't want that to happen kaya tinanggap nya"....sabi ko.
Kaya naman hindi na nakapagpigil si dad. Dali dali syang naglakad at dali daling binuksan ang pinto.
Nakita namin na magkayakap sila ni mommy.
Siguro'y alam na ni Elle na sinabi ko kay dad kaya napailing na lang sya dahil baka sabihin nya ito kay mom.
Naawa ako. Naawa ako sa kalagayan ni Bunso. Ayaw nya kaming maoahamak pero sarili naman nya ang ipapahamak nya. Ayokong saluhin naman nya ang lahat. Tsaka isa pa, isa yun sa mga pinaka-espesyal na araw sa kanya. Ang kapanganakan nya.
Naalala ko tuloy yung mga araw na kinukulit ko si mommy habang pinagbubuntis pa nya si Bunso.
FLASHBACKS
"Mom"....tawag ko. 6 years old pa lang ako at buntis si mommy kay Elle.
Ni hindi ko pa nga alam kung anong gender nung baby eh.
"Yes nak"...sagot ni mommy at pinisi pisi pa ang magkabilang pisngi ko.
"Mommy is it a boy or girl?"....tanong ko kay mommy at natawa naman si mommy sa kakulitan ko.
"We don't know pa anak. Ano bang gusto mo?"...tanong ni mommy saken.
"I want a baby girl mom"
"Why"....nakatingin sa akin si mommy naghihintay ng sagot ko.
"Because I want to protect her. I want to be her super hero when she's in danger"....sagot ko at niyakap lang ako ni mommy sabay pat sa ulo ko.
"Napaka-bait naman ng baby boy ko....Aasahan ko yan paglabas ng kapatid mo ah?"...tumango tango naman ako at pumalakpak pa.
End of Flashback.
I want to rescue her
But instead...
She rescued me
I want to be her hero
But then
She became my hero.
Wala man lang akong nagagawa para sakuhin ang paghihirap mo bunso.
I'm sorry.
From now on....I'm going to save you.
Ako naman ang magiging hero mo
Hindi ko na kayang makita kang mas nahihirapan.
I want you to be saved Bunso.
Gusto kong maramdaman mong hindi mo kailangang sumugal palagi.
Andito ako.
I will be here for you.
I love you Bunso.
To be continued...